EIDA

27-11-’34.

Geliefden – 2 januari schikt ons ook enorm voor de trouwpartij. Het lijkt me meer dan dol om samen eerst Oud en Nieuw te vieren. Vermoedelijk zal het Anneke + Thijs  ook wel schikken. Onze kleine kinderen zullen de grootste puzzel worden van het feest. Ik heb Anneke voorgesteld om Wyt en Axel bloemetjes te laten strooien, zou dat niet enig zijn. Ze moeten dan dezelfde soort pakjes aan. Ik had gedacht een gewoon wit bloesje met een gekleurd broekje en klein los vestje – daar liep een jochie mee van een jaar of twee en dat stond zo deftig! Mijn plan was om het helemaal van zij te maken, maar zo’n broekje kreukt natuurlijk wel erg – van zijlinnen is toch wel wat warm, maar transpireren zullen ze toch. Ik heb een beeldige blauwe jurk laten maken met veel plissé, hij wordt erg aardig geloof ik – op de pofmouw openstaande plisseetjes, een strook van onderen daarvan en soort keepje op de rug – Morgen moet ik passen nadat m’n zoveelste verstandskies getrokken is – Die zit nog onder het tandvlees maar de tandarts heeft een reuze hekel aan hem, gelijk Cato indertijd aan Carthago en wil hem al jarenlang verdelgen! – Vandaag vertoonde ik ons IEVA huis aan m’n nieuwe vriendin Anneke de Waal, [2] die zeer enthousiast,  2 tussen-uren, die ze vrij had op de H.B.S., daaraan besteedde. Ze wil als het niet meer zo regent ook met de IEVA meisjes wandelingen maken. Het zal ons benieuwen hoeveel animo daarvoor zal zijn. – Het geheel loopt nog steeds prachtig, Adri Buriks kan het met iedereen goed vinden, geweldig plezierig. – We waren vrijdag op visite bij m’n oudere vriendin + man, majoorsfamilie Bijl de Vroe. Ze vroeg ons eens vaker aan te komen, haar man praat graag met Hok omdat hij dan niet over zijn vak praat maar over gesteenten, politiek en Houw met wie hij studeerde. Zij en ik kunnen buitengewoon goed samen overweg en ze is dol op Axel. – Gisteravond hadden we een Hr. Thung te eten, jong jochie, zó uit Holland, dus ging de conversatie enorm! Hij is geen familie van Betsy, een aardige jongen. Na 11 uur heb ik geweigerd nog één woord te zeggen tot hij zijn afscheid zou aankondigen, Hok deed mee, maar hij vond het zwijgen geen bezwaar en bleef nog twintig minuten ondanks m’n bedekte gaapjes! Van gapen had ik ook zo’n last op Vivos vorige week over “Freud”. Bep Einthoven en ik konden beiden met moeite onze ogen openhouden en plotseling moest ik denken aan de damesSchaap/damesgaap en hield met moeite een [3] slappe lach in! – Wat zeg je van ingesloten stukje! over Mevr. Tan Sin Hok, goed hè, Mevrouw de Chinese tenniskampioene. Naast me tegen de muur staat een enorme lauwerkrans van echt groen met vergulde palmtakken en omwikkeld met rood-geel crêpepapier. Ik ben er ook mee gekiekt, ben er benieuwd naar!, samen met m’n tegenstandster, een allerliefst Chinees meisje, dat het eigenlijk had moeten winnen, als ik niet gemeend had het aan m’n waardigheid verplicht te zijn haar te verslaan! Het verslag schreef Frits Tan met wie ik de mixed speelde. Morgenmiddag is de verdere prijsuitreiking, ik weet niet waaruit dat zal bestaan. – Op ’t ogenblik is m’n tennislust erg gezakt, ik zou best een maand willen uitscheiden en Hok wil me dan verder trainen voor volgende overwinningen! De verwaandheid ligt me duimendik op m’n gezicht! – Ik ben nog steeds verdiept in “Erfgenamen” van Körmendi – elke bladzij is interessant en toch moet ik er af en toe overheen rennen om aan het eind van de maand het uit te hebben [4] in plaats van nuttig te zijn, grijp ik er maar steeds naar. – Axel en ik waren zaterdagmorgen op de verjaardag van Mevrouw van Vianen, ze had natuurlijk vele kletsende vrouwen op bezoek, het valt dan des te meer op hoe aardig zijzelf is. Ik liet Axel een boeket aan haar geven. Hij moest er eerst een stoepje mee op, sleepte wel een bloem over de vloer, maar ze kwamen toch behouden aan. Hij wordt steeds leuker nu hij zoveel al begrijpt – hij draagt b.v. m’n mantel en diverse pakjes en brengt ook alles op zijn plaats. Hij houdt gelukkig van opruimen en kan niet naar bed gaan als hij niet eerst al z’n schoenen op een rijtje heeft gezet! ’s Morgens doet hij hetzelfde met Hok’s schoenen, die hij als een trein achter elkaar aan zet vlak voor de deur! Nu het veel regent ’s middags moet hij zich binnen amuseren, dat deed hij vanmiddag met z’n fiets door de kamer te zeulen. Hij kan er nog steeds niet op rijden. – We hebben nog niet geprobeerd met notendop + gat – maar ik heb wel hazelnoten in huis, walnoten zijn handiger denk ik. Wel bedankt voor het verslag van de juffr. van de Sehschule – ’t zou enorm zijn als Moeder’s ogen weer sterk zouden worden – Doet Vader er niet aan? Dan hoeft hij mis- 

[Randje pag. 4]

schien ook geen bril meer op. – Wat ontzettend erg van die brief van de kinderen Hylckema Vlieg – bah – zouden de ouders dat aardig vinden?! – Bedankt voor de ƒ 8.- van de Veendammer. Hoeveel is onze schuld nu?

Dag liefjes

Eida. [5]

[Randje pag. 5]

Aardig, de banketletter van Mevr. Rempt. – Em is enorm verrukt van de ƒ 1.000.-, een goed idee en enorm voor een huwelijksreis. [6]

HOK

G. Voor mij zit een kampioene, de beste Chinese speelster uit Bandoeng. Zie verder ingesloten krantenverslag! Zij kreeg een lauwerkrans en haar prijs zal morgen worden uitgereikt. Zij speelde vooral in het laatste deel der wedstrijd goed. En nu gaat zij op haar lauweren rusten. – De 2e januari zullen Em en Dirk dus in de echt verbonden worden. We zullen er natuurlijk bij zijn en fuiven, tot wij niet meer kunnen. Axeltje moet er ook een rol in spelen. Hoe zal hij het ervan afbrengen; hij begrijpt nog zo weinig, hoewel het al vrij veel is. Hij kan al dansende lopen, verstoppertje spelen, maar of hij het ook zal doen, als er veel mensen om hem heen zijn. 

Het regent nu vrijwel elke middag, van boodschappen doen is nog geen sprake. En wanneer de middag toevallig droog is, zit ik meestal op de tennisbaan. Bedankt voor de ƒ 8.-. Gaarne onze verlies- en winstrekening van 1934. 

Wat een aankondiging voor een zilveren bruiloft. Blijkbaar een moderne geestigheid! We schrijven hier nog altijd niet volgens de nieuwe spelling. Wellicht blijft die achterwege.

Dag Hok.

EIDA

20 nov.’34

Geliefden – Gelukkig op tijd, ontdekte ik dat deze luchtmail de laatste is voor Sinterklaas – alvast dus met hem gelukgewenst! ’t Spijt me dat jullie 6 dagen lang ingesloten briefje moeten bewaren, stop het maar goed weg, Sint heeft het solide afgesloten. –  Ik herinner me eigenlijk niet wat we verleden jaar deden, maar naar ik geloof hebben we toen niets van ons laten horen – dus nu maar weer goed maken – We hebben nog geen bericht van Em zelf sinds de receptie, alleen de verlanglijst via Anneke. Ik had haar zo graag iets van zilver gegeven maar 12 vingerkommen of een broodschaal was ons te machtig. Door een toeval ontdekten we toen in de Djokjase kunsthandel, je weet wel die winkel van inheems handwerk, hoornen eierlepeltjes met zilver beslagen en ik kon er nog zout- peper en mosterdlepeltjes bij laten maken. Ik hoop maar dat ze ’t aardig vinden. In elk geval is ’t iets bijzonders. Ze zal wel alles krijgen dat erop staat, want het is geen erg lange lijst – ze zal hem jullie misschien ook gestuurd hebben voor de aardigheid. Perzische tapijten! Of het niks is! Mooie cadeaus voor het Nillmij personeel. – Ik zit erg in over ons vers voor de trouwdag, ’t is zo moeilijk dat Anneke zo ver weg zit. We moesten wel proberen om een paar dagen tevoren daar te zijn – voor Em zal dat ook het prettigst zijn misschien. Er is een jurk voor mij in de maak van de mooie kleur bleu, helemaal in één kleur met plisseetjes. Als hij erg mooi wordt [2] doe ik die aan, anders de organdie die ik voor een paar (3) jaar van jullie kreeg met de grote witte hoed, die Moeder hielp uitzoeken bij Gerzon – dus ook al oud, maar toch nog flatteus! Ik moet dan Jeanne’s lange handschoenen maar weer lenen. Zulke dingen draag je maar een paar keer in je leven! – Het regent hier alweer haast elke dag, maar gelukkig alleen ’s middags. Daarnet heb ik weer getennist en met genoegen geconstateerd dat ik vooruit ga – dat is ook zondag gebleken – ik won keurig van de dame die mij in Poerwokerto door de hitte de baas was. Iedereen stond verstomd want bij de gratie Gods mocht ik tegen haar uitkomen – ze beschouwden het al als een verloren partij! Ik was enorm trots en Hok ook! - De volgende zondag kwam ik in de eindstrijd van de Chinese wedstrijden dames enkelspel, maar ik denk dat m´n overwinning van deze zondag meer betekent dan de eindstrijd daar! – Axel moest zondag alleen thuisblijven – d.w.z. hij ging mee tot half 11 en daarna zou Hertha hem baden en eten geven. Ik rekende er vast op, toen we echter thuiskwamen sliep Axel, gebaad en gevoederd door de djongos, want Annah is een week weg. ’s Middags heeft die hem ook weer uit bed gehaald want we aten samen Chinees eten in Poerwokerto – Hertha heeft het blijkbaar glad vergeten want ze was niet ziek. Ze is weer helemaal van streek nu ze terug is en al het bekende weer ziet, maar toch wil ze hier niet weg. – Dat ze [3] ontslagen is, is blijkbaar toch niets vreemd. Maar omdat zij altijd alles mooi wil zien en niet zoals het is, had ze niet gemerkt dat ze haar kwijt wilden. Erna heeft haar horoscoop getrokken en gevonden dat ze toch zal trouwen en over niet zo lang meer en zelfs meerdere malen. Ik hoop nu maar dat het uit zal komen, dan zullen al haar kennissen opgelucht zijn, want we willen haar allemaal graag helpen maar durven niemand met haar op te schepen. Het merkwaardige is, dat die vriendin van haar, aan wie ze zo hangt, er net zo over denkt, die overdreven vriendschap is alleen van Hertha’s kant en nu heeft ze een pension genomen 2 huizen van die vriendin af – afschuwelijk – Gister was ik met een IEVA bestuurslid bij de voedseluitdeling op een lagere school door een onderwijzeres IEVA lid – Wij hadden Indische koekjes meegenomen en ieder kind kreeg er ook één van en om de beurt moesten ze ons bedanken, 150 kinderen – het was zo enig al die verschillende kindergezichtjes, ook een paar erg magere zielige, maar de meesten wel vrolijk en blij met een koekje. Toch vreselijk zoveel kinderen die thuis ongeveer geen eten krijgen. – Wat gek dat Hans Goudsmit niet over “het” wou praten, terwijl zijn Moeder erbij was. Ik kan me toch eigenlijk niet voorstellen dat een gevoel van dankbaarheid niet overheerst bij haar, dat haar kleinkinderen weer een moeder hebben. Het is nu toch eenmaal zo dat Zus dood is, Zus heeft het zelf juist ook gewenst en dat zou toch iedereen [4] voor zijn kinderen wensen en waarom dan niet voor je kleinkinderen. – Enfin – ’t is tenminste prettig dat ze ’t jullie niet laat merken. Wie weet hoe blij ze nog eens wordt. – Fijn dat jullie de papieren al klaar hebt – jullie zijn nu bekend met alle soorten van trouwen, 2 paar ouders, aanwezig; 1 paar en geen paar, een afdalende reeks – ’t Lijkt me ook het handigst dat jullie maar geld stuurden, dan kunnen ze b.v. een nieuwe slaapkamerinrichting nemen – dat zou wel leuk zijn. – De kiek van Axel en Hok heb ik niet genomen maar Jantje Westerveld. – We hebben vanavond Kunstkring, een navolger van Duncan – dat kan dus goed worden – we nemen een ongehuwd Vivos lid mee, Anneke de Waal – Ze wil ook wel werkend IEVA lid zijn en b.v. bergtochten maken met de IEVA meisjes. – Dag Jongens – Vier een prettige 5 december en 6 december.

Eida.

G. Nu de pampieren[1] in orde zijn, zal het huwelijk niet lang meer op zich wachten laten. We rekenen op medio december. Eida heeft een reuze leuk huwelijksgeschenk kunnen vinden. Zij zit nu te broeien op het huwelijksgedicht. – Morgen zal de Uiver al op Schiphol zijn, wat een daverende ontvangst zullen ze zich moeten laten welgevallen!

Axel heeft vandaag voor de eerste keer verstoppertje gespeeld. Hij begreep de aanwijzingen van Eida, toen hij mij zoeken moest, heel goed. Telkens was hij uitgelaten, wanneer hij mij vond. Hij kan het reuze goed vinden met Conny Ortt en met de kinderen van de Linn’. Bij de laatsten voelt hij zich volkomen thuis. Hij gunt hun zelfs zijn autootje, een heiligdom waar vrijwel niemand aan mag komen.

Dag Hok.

Prettige Sinterklaasavond. Wij zijn erg benieuwd naar het pak en Axel niet minder.

EIDA

13 IX ‘34

Geliefden – Jullie verrukte brieven over Em’s verloving kwamen dit keer pas zaterdagavond in plaats van vrijdagmiddag zoals anders. Het wordt nu echt regentijd en de terreinen modderig – We lezen steeds in de krant de bewondering van het buitenland voor onze vliegdienst – en terecht! Het wordt nu wel afschuwelijk overdreven met al die huldigingen van Parmentier c.s. Die hebben er ook schoon genoeg van en keken aardig zuur op het diner in de Soos “ter hunner ere” maar niet “voor hun genoegen”! Wij hebben dit niet zelf geconstateerd maar hoorden het. – Wij hebben alleen ’s morgens “geuiverd” toen het toestel aankwam. Tienduizend mensen op Andir en wij ertussen, we hadden er niet aan gedacht om kaarten voor de tribune te vragen, een strop want de beminnelijke Uiver permitteerde zich 1½ uur te laat te komen en wij stonden in de modder. Toevallig hadden we het toestel de vorige avond op de film gezien met Parmentier als inleider vóór de Melbourne race. Maar ’t was toch enig het in werkelijkheid te zien. Hok filmde hem ook weer, temidden van 6 kleine jagers, een enorm [2] toestel. De bemanning kwam zeer nonchalant tevoorschijn in hemdsmouwen, terwijl de legercommandant en de rest ze officieel begroetten! De toespraken konden we volgen door de loudspeaker op het terrein, dat was enig. Moll bleek een Bandoenger te zijn en werd bijzonder hartelijk apart toegesproken – Ze kregen tientallen lauwerkransen waarvan ze alleen die van hun collega’s van de IJsvogel gewaardeerd hebben, wat ik me uitstekend kan indenken! Die weten tenminste wát hun prestatie was, de leken, het plebs, schreeuwt maar mee! De IEVA briefkaarten van de bemanning zijn goed verkocht. We hadden er 500, vermoedelijk gaan ze allemaal nog op, ook morgen bij het vertrek. De mensen zijn er wild op, je snapt niet waarom, je kunt wel ál die piloten van de KLM langzamerhand in je kamer gaan hangen! Wij sturen ook een gift voor de ontvangst hier maar meer om de nationale trots dan om deze kerels. – Axel wordt steeds groter. Hij slaapt nu ook al helemaal in ’t donker, en vindt dat prachtig, niets geen bezwaar tegen. Hij weegt nu ruim 24 pond en kan al over de vensterbank kijken hoe het regent. Vanmiddag kon hij eerst z’n draai niet vinden, vond niks leuk, totdat hij alle blokken op de stoelleuning [3] achterelkaar aan treintje liet spelen. Dat vindt hij nog steeds het mooist. Hij zet ook graag een wagentje op het houten autootje en duwt dit voort met 1 vinger. Het geheel lijkt net een pantserauto met mitrailleur – gelukkig dat hij dat er nog niet in zal zien. – Daarnet zei Hok hem de getallen voor van 1 tot 10 – hij zei alles na op dezelfde toon met een andere inhoud. Veel klinkers waren goed – we zullen hem dan maar geen plaatjes laten kijken voorlopig – hij heeft wel interesse voor de krant maar alleen om die als voetmat voor de deur te leggen, keurig uitgespreid. – Verbeeld je de IEVVO presidente, mede Vivoslid, is weer bij me geweest. Ze vindt nog steeds dat wij geen recht op bestaan hebben omdat we indertijd als IEVVO niet IEVA hadden mogen worden. ’t Idee! En de rechter heeft ons nog wel in ’t gelijk gesteld. Ze wil een samenwerking maar ons bestuur voelt er gelukkig ook niet voor. Ze gaat al die oude ruziestukken weer doorlezen – zij liever dan ik. Ik kan me daar nog steeds over opwinden! – Zondag hadden we voortzetting van de Chinese tenniswedstrijden – Hok heeft reuze goed gespeeld maar kwam tegen de allersterkste. Hij verloor dus en wij de mixed ook omdat mijn partner Frits Tan direct de moed verloor hoewel ’t niet nodig was. Hij heeft geen fighting spirit en ik juist wel, dus klopte de combinatie niet. Hok heeft beloofd het volgend jaar met mij te spelen, maar ik hoop [4] eigenlijk dat ik dan niet zal kunnen tennissen! Wel erg voorbarig overigens! – Enig dat jullie ook bloemen hadden voor Em + Dirk, de lege divan is inderdaad sneu, maar over een paar jaar zit Loutje er misschien op, jullie kleinzoon! Gaan jullie nu voor al die kindertjes ook pakken sturen? Op die manier wordt het werkelijk “hou me vast of ik pak”. Nee hè, Sint, Em’s en Dirk’s verjaardag is al voldoende. Voor Axel zouden jullie de volgende maal ook in ons Sintpak een apart pak voor hém kunnen doen. Dan kan hij het toch zelf uitpakken. – Hok is begonnen met Axel samen te baden onder de koude douche ’s zondags – Vanmorgen na het tennissen deed ik het met hem en nu vindt hij ’t steeds fijner, gaat er al zelf onder staan, half en loopt dan hard weg. Hij weet van geen ophouden en vindt het jammer als hij wordt afgedroogd – reuze pret, wie weet of hij zwemmen nu ook gaat waarderen. – Ik speel deze week voor ’t laatst viool en piano met Erna Jansen, dan komt haar man uit Pontianak en dan gaan ze naar Holland. – Ik weeg nu 115! – Leuk dat je de bruidslintjes stuurde – ik heb Anneke nog steeds niet geantwoord over ’t gedicht voor Em – ik schrijf zo weinig tegenwoordig, sinds we 4 boeken per maand moeten lezen o.a. Erfgenamen van Körmendi 824 blz!!! Aan studeren kom ik ook al niet toe en dan is er nog de IEVA correspondentie – druk hèèè – Dag Geliefden.

Dien schrijft eens per maand, ik ook, jammer.

Eida

Ik wist wel dat Hannie Kooper verloofd was, leuk dat Emmy Biegel een baby verwacht, en Lientje Hupkes en Jan zonder baan, hoe moet dat. [5]

HOK

13 nov.

G. Vrijdag hadden we ter ere van de komst van de Uiver een halve dag vrij. Wat hebben ze er een drukte van gemaakt! Het is ook een kolossale prestatie, maar de bemanning heeft er schoon genoeg van. Het is geen lolletje om in het middelpunt der belangstelling te staan. Elke dag staan de kranten vol van wat Parmentier c.s. al niet gefoven heeft. Hij schijnt stapels brieven te moeten beantwoorden en er een speciale stenojuffie voor te hebben aangenomen. En dat werk moet hij in de dagen, die hij voor rust heeft, doen.

Axeltje zal nu wel gauw zich duidelijker verstaanbaar kunnen maken. Hij zal eerstdaags weer voor een film moeten optreden. Mangga prefereert hij vrijwel boven alle andere vruchten, en zoute bolletjes boven kaakjes. Als je hem vraagt of hij nog geen bolletjes heeft gehad schudt hij van neen, al heeft hij beide handjes en zijn mondje vol. – Het is nu weer regentijd, en we zijn beiden in het begin van een verkoudheid. Erg vervelend. – Ik ben benieuwd wanneer Em en Dirk nu zullen gaan trouwen. We zullen zeker van de partij zijn. – Er zijn weer allerlei plannen om de personeelsbezetting van de Mijnbouw in te krimpen. Men zegt er dat ze nu wat hoofdingenieurs aan de dijk zullen zetten. Drie zullen er moeten verdwijnen. Ik hoop maar niet dat ze uit de lagere regionen de gegadigdenvoor afvloeiing rekruteren. De brief is wat erg slordig, mijn verkouden hoofd moet u er maar de schuld van geven. –

Dag Hok.

EIDA

6 nov.’34

Geliefden – Vrijdagmorgen komt de Uiver hier. De mensen zijn stapel van enthousiasme – grappig voor die Parmentier om van mens tot held te zijn geworden. Erg leuk dat wij Hollanders ons zo geweldig opwinden! Overal spraken we verleden week alleen dáárover. En na vrijdag zal het wéér daarover zijn! Fijn dat ze toch de eerste prijs handicap kregen – precies zoals Vader schrijft, hebben ze niet kunnen starten in Albury[1] omdat het terrein daar niet goed was. ’t Is wel weer bewonderens-waardig hoe schitterende noodlanding ze daar maakten. Ze zijn bij ons in die afdeling – óók volmaakt getraind, als je leest dat haast ieder ander averij krijgt in zo’n geval – werkelijk om trots op te zijn! – Op die dag verkopen IEVA meisjes foto’s van Parmentier met een zoet winstje voor de IEVA! – Van Em een erg gezellige brief over hun receptie. Ik was verstomd dat ik alweer (!) een brief van haar kreeg. Ze heeft het blijkbaar erg gewaardeerd dat ik bij haar gekomen ben – echt leuk. Jullie hebt natuurlijk ook aan hen gedacht. Ik hoop tenminste dat jullie het op tijd geweten hebt. Ik wilde haar die dag nog schrijven, maar er kwam steeds niets van, elke dag was er weer wat. – Vandaag ook weer de hele dag in touw. Eerst bezoek, daarna de [2] openbare les van de IEVA, waarover de krant morgen een verslag moet hebben, dat ik nu ook nog maken moet, en daarna op verjaarsvisite met Axel. De Openbare les was erg geslaagd. Juffrouw Buriks heeft dat keurig gedaan – alle praktijkvakken werden gedemonstreerd: koken Indisch eten en havermoutkoekjes, strijken, poetsen van zilver tot aan ijzer toe, verbandleer en naaien. Er waren een 25 mensen, dus erg geslaagd. De pers was er helaas niet. Die wil ons nog maar niet voor vol aanzien, vindt de IEVVO veel belangrijker. Die doen ook alsof! Ze hielden pas een congres van alle 10 afdelingen. Zo onnodig om daarvoor al het geld uit te geven, koude drukte! Tine Sparmann en ik bekeken deze week hun huis. Inderdaad is het keurig, ’t is echt een Clubhuis voor Indische meisjes en vrouwen met bibliotheek en cursussen – maar veel meer doen ze niet. Ze zijn dus heel verschillend van ons, die juist met het geld van de leden voor ánderen werken en niet voor de leden zelf. Zo kunnen we uitstekend naast elkaar bestaan, maar zij hebben nog een heel sterk concurrentiegevoel en elk ogenblik kunnen we een poets van ze verwachten! – Axel maakte enorme opgang op de verjaarsvisite bij Mevr. Bijl de Vroe, m’n oudere vriendin. Hij keek stralend naar de taart en juichte toen de limonade binnenkwam. Hij werd eenvoudig volgestopt en tot m’n verstomming at hij thuis (tuis) pal daarop een bord [3] rijst met erwtjes. Ik was bang dat hij zou barsten! Maar vanavond at hij weer een boterham en wat soep. Hij had die uitspatting dus blijkbaar nodig! Alle dames die je daar steeds treft, hebben om hem geschaterd zodat hij verlegen zijn snuitje in m’n schoot moest verstoppen. – ’t Is ook zo plezierig dat hij alle honden als vrienden beschouwt, de entree overal is direct zo prettig. De mensen zijn direct getroffen als een kind van hun hond houdt. – Gelukgewenst met Tante Leidie. Waren jullie bij haar? – Wat vliegt de tijd, nu alweer november en jullie in de kou. Wat zul je genieten van de verwarming. Zeer bedankt voor de heldere uitleg. We snappen nu volkomen hoe die in elkaar zit, ongelooflijk vernuftig. Ik denk dat jullie een goede reclame voor die zaak zult zijn! – Ook een enthousiaste (hoe schrijft Marchant[2] dat?) brief van Anneke over een vers voor Em.

’t Zal nog moeilijk zijn dat te maken. Het lijkt mij ook het best om alleen maar over Em te zingen en tot slot b.v. de kinderen erin te betrekken en Dirk maar buiten schot te laten. Hertha wil graag op Em’s kinderen passen schreef ik [4] haar ook net. –  Wanneer krijg jullie de papieren klaar? – Irene moet al in Den Haag zitten. – Van Mia kreeg ik ook dat boekje met inhoudsopgave. Ongelooflijk knap en dan nog in ’t Duits geschreven. Jammer dat je dat geestige rijmpje niet telegrafeerde. Ik kan haar alleen maar schrijven, had ook net op tijd kunnen seinen, maar ’t kost kapitalen. Leuk onze eerste Dr., het zal de laatste ook wel zijn, denk ik! – Elly Linn is aan alle kanten ziek, neus en buik, vervelend. Haar man is dokter maar voor zijn eigen vrouw gebruikt hij zijn kennis niet; dat schijnt dokters manier te zijn. We hadden erg aardige Vivos over Stefan Zweig: Heilung durch den Geist. Het duurde tot 11 uur en toch waren we allemaal geboeid. Het is ook één van de beste schrijvers van onze tijd, zeer suggestief schrijft hij. – We hebben weer 4 nieuwe boeken gekregen voor deze maand, waaronder Erfgenamen van Körmendi[3], maar ’t is afgrijselijk dik. Ik vrees dat we ze niet uitkrijgen. Elke maand krijgen we weer 4 andere van de Kunstkring, wel fijn de allernieuwste. – Het kiekje van Hok aan de microscoop kreeg jullie dat al?

Dag Jongens, omhelsd,

Eida.

We gingen naar Elisabeth Bergner in Träumende Mund. Schitterende speelster is zij – we genoten. [5]

HOK

G. Prachtige prestatie van de Uiver, jammer van de noodlanding. Maar die past eigenlijk zo wel in die reclametocht, waarmee ze 100% bewezen hebben van snel en veilig te kunnen vliegen. We leefden hier erg mee; de Uiver was het gesprek van de dag; de dag van aankomst in Melbourne werd met vlaggewapper begroet. – Hertha is net vandaag weg; ze was twee dagen bij ons. Meer dan voldoende, ze is absoluut gespeend van alle aantrekkelijkheid; en ik denk dat ze een moeilijk iemand is. Het is zielig, dat ze haar betrekking kwijt is; wellicht kan ze bij één van de collega’s komen, een weduwnaar met dochter van 10 jaar. We weten nog niet hoe we die twee bij elkaar moeten brengen. Het is zo delicaat, en bovendien is er alle kans op een mislukking, omdat Hertha zo onaantrekkelijk is. – Zondag gingen we met haar naar een nieuwe gelegenheid hier in de buurt: Panorama geheten. Je hebt er zo’n prachtig uitzicht op de vlakte van Bandoeng. – Zondag is ook Emma’s receptie geweest. Ze zullen het wel erg druk gehad hebben. Hartelijk bedankt voor de betaling van Nijhoff’s rekening. – Axeltje heeft als stopwoord: kijk nou. Hij begint met de dag beter te begrijpen. Hij weet bijv. al waar Tommy’s lijn opgeborgen moet worden.

Dag Hok.

EIDA

30 okt.’34

Geliefden –

’t Is alweer half 11 voor ik aan schrijven toekom. We waren vanmorgen al vroeg op om Hertha naar de trein te brengen. Ze is met vakantie, 2 maanden ziekteverlof. Ze heeft gedwongen ontslag gevraagd en is er reuze beroerd onder. Die school was haar alles en nu heeft ze niets over. Ik wou dat ik een moederloos gezin wist, daarvoor zou ze geknipt zijn. Maar ze is zo volkomen onaantrekkelijk – volgens Em kan geen man verliefd op haar worden. Alleen al zoals ze haar haar doet, is om weg te lopen. – Ze hangt zo vreselijk aan al die kinderen van de school dat ze nu steeds een schok krijgt als ze er één ziet, volkomen onnatuurlijk want de kinderen vinden haar hoogstens aardig, meer niet. Zoals ze Axel aanbidt, is gewoon eng. Ik liet haar de eerste dag de hele middag alleen voor Axel zorgen en daardoor voelde ze zich weer wat minder ellendig, de stakker. Ze sliep ook bij Axel, wat ze fijn vond. Iedereen heeft medelijden met haar en het is toch afschuwelijk als je alleen dát bij de mensen opwekt. ’t Is niet iemand die je nu eens in je armen zoudt willen nemen om te vertroetelen. – Ze is nu naar 2 vriendinnen om te logeren en daarna gaat ze in een pension in Bandoeng, in de hoop een baan te krijgen. Gisteravond waren we naar een concert met haar, Boedapester Strijkkwartet, ze was er wég van terwijl Hok en ik slaap kregen! We zijn geen echte muziekliefhebbers. Die geweldig lange stukken moet je eerst heel veel malen gehoord hebben vóór je ze kunt waarderen. Je moet ze kunnen herkennen – [2] we worden echt materialistisch. – Eergister had dus Em receptie. Heb jullie het op tijd geweten om eraan te kunnen denken? Van Anneke hoorde ik er nog niks over. Em klaagde ook toen ik bij haar was dat ze van Anneke zo weinig hoorde. Maar nu zal ze toch al wel wat gehoord hebben. Als antwoord op de verloving stuurde Thijs alleen een briefkaartje – Anneke was toen nog in Garoet. – Ik kreeg gister een lang epistel met kiekjes van Annie Bakker Schut. Direct geantwoord op de mijne. Een leuk jong lijkt die Henkje, van Petertje schreef ze nog niet ook geen kiek. Maar dat jong is precies Annie zelf. Hein haar broer is verloofd, schreef ze. Hij is dus blijkbaar weer beter, wat fijn want hij had wel een paar jaar kinderverlamming. Ze schreef echt gezellig, precies zoals ze kletst – De vorige week deed ik ongeveer niet anders dan tennissen, 5 dagen aaneen. Wel plezierig maar teveel – ik doe het nu deze week maar helemaal niet, ben bovendien p.f. Maar zondag zijn er Chinese tenniswedstrijden. Frits Tan, die neef van Tek Bheng heeft me voor een mixed gevraagd wat ik aangenomen heb, daar mijn echtgenoot er niet voor voelde met me samen te spelen, hij doet het liever alleen. Nu, die Tan is een goeie speler, dus vind ik het wel leuk. De dag daarop gaat onze club Hope naar Poerwokerto, maar ik denk dat we niet meegaan – we horen toch niet bij die mensen. Hun conversatie kan ik niet erg waar- [3] deren, hun spel wel. – Axel is aan het spelen op straat met Connie Ortt. Ze hebben erg veel pret, lopen elkaar achterna, en samen in de droge sloot. Axel is altijd verrukt als ze uit school thuiskomt. – Tommy moet de hele dag vastliggen, want ik heb geen zin in jonge hondjes, zielig hè. Hij vindt het overigens best, ligt nu bij me op het platje. – Axel heeft net m’n vulpen op de stenen geslepen, vandaar dat hij zo slecht schrijft. – Vrijdag hadden we IEVA bestuursvergadering. Ik doe nu al het werk van secretaresse, de secretaris wilde zich ook terugtrekken maar de andere bestuursleden willen het niet. Het is ook prettig dat er een man bij is – Hij is ook prettig met verbouwingen e.d. aan het huis. Hij heeft pas een reuze fietsenloods gebouwd voor 50 fietsen – We moeten het volgende jaar per se een ander gebouw hebben. Als deze 40 meisjes 2e klassers worden en we weer evenveel nieuwe krijgen, zitten we met deze ruimte vast. Volgende week hebben we de eerste openbare les met bijna alle praktische vakken. We zijn erg benieuwd of we veel bezoek zullen krijgen. Hertha wil graag voor de IEVA werken. Ze zal eerst komen helpen in het bewaarschooltje en met het archief. – Vanavond is het Vivos – vervelend op dinsdag, ik zal er bepaald iets over zeggen. Ik breng een introducée mee, die in Delft heeft gestudeerd. Hok kent haar [4] heel vaag uit Delft maar beter van de tennisbaan. Ze had er nog nooit van gehoord van de naam Vivos, is vermoedelijk niet lid geweest van een meisjesclub – Ze is erg verlegen – ik ben benieuwd hoe ze zich erdoor slaat. Ze kent daar ook niemand. – ’t Is tegenwoordig zulk slecht weer tegen 12 uur, het waait erg koud en nu kan ik Axel weer niet buiten baden. Zijn verkoudheid is gelukkig over. Hij wandelt rond in het speelschort dat ik op de huishoudschool maakte met de grote zak van voren waarin een zakdoek van jullie van zijn verjaardag! Die heeft hij nog altijd nodig voor het kwijlen, dat hij geweldig doet. – Van zijn slechte eigenschappen gesproken, hij is weer 2 nachten droog geweest maar nu is ’t weer mis – We zijn reuze blij dat zijn horoscoop zoveel mogelijkheden biedt. Ik geloof ook wel dat hij erg pienter is – zo grappig dat hij nog altijd zijn eigen taaltje spreekt. Gister hield hij Hertha een uur lang bezig daarmee, ondertussen veel gebaren makend, net Chinees! – Fijn dat de film door zo velen bewonderd wordt en vooral telkens weer door jullie. Je hebt zeker een aluminium scherm dat ook de badscène zo scherp is, wij vonden die erg onduidelijk. – Aardig dat boekje van Mia, de trots van de club! – Malaria Tropica komt niet weer terug, dat is de andere Malaria. Deze is alleen hevig ineens en verdwijnt dan weer. – Em wil dus niet bij ons vandaan trouwen, te lastig met de kinderen, is ook zo, misschien kan ik wat van tevoren gaan om met allerlei te helpen – Hok en ik hadden het er nog niet over. Hertha wil ook graag tijdens hun huwelijksreis oppassen. –

Hoe gaat het met de voeten, bevallen de sandalen met steunzolen! – We zijn erg enthousiast over de Uiver, er is een kind “Uivertje” gedoopt! Ze komen gauw in Bandoeng.

Dag Eida. [5]

HOK

G. We hebben net een dag vrijaf gehad, vanwege Mohammed’s hemelvaart. Zondag waren er Chinese tenniswedstrijden waaraan Eida deelnam. Ze won haar partij gemakkelijk; de Chinese meisjes spelen over het algemeen erg slecht. Toen ik haar erheen bracht, bleek dat ze mij zonder mijn medeweten, ook voor de wedstrijd hadden ingeschreven. Gelukkig was ik erg op dreef, en won ik ook zonder moeite. Gisteren gingen we naar Poerwokerto om er ook te tennissen. We verloren beiden glansrijk, maar het was er ook geen temperatuur om te spelen. We zijn nu namelijk in de regentijd, en wat dat in Poerwokerto is, een plaats die niet veel hoger ligt dan Batavia, heb ik me niet goed kunnen realiseren, voor ik het zelf aan den lijve ondervonden heb. Het was erg benauwd, zodat we er bijna het loodje neergelegd hebben. Axeltje ging ook mee, hij maakte zeer veel opgang. Was allerliefst en dribbelde overal rond.

’s Avonds reden we in een geweldige stortbui terug, en kwamen tegen half acht thuis. We vergaten volkomen dat er een Kunstkring concert was, van het Boedapester Strijkkwartet. Eigenlijk wel jammer. – Axeltje begrijpt nu al heel veel. Hij weet al wat “zoek het touw van Tommy” betekent, “Berg dat op” etc. Hij wordt dus al makke-lijker te hanteren. Hij heeft ook al verschillende gewoonten, zoals het niet willen opstaan van zijn middagdutje, voordat hem een kopje thee met beschuitjes gebracht is. Het is gek zoals hij het ene kind aardiger behandelt, dan het andere. Vanochtend mocht een meisje zelfs al zijn speelgoed hebben, ook zijn allerliefste, d.w.z. zijn een volkomen kapotte locomotief en een houten auto.

Dag Hok.

EIDA

23 okt.’34

Geliefden –

Toen jullie brief kwam, zat ik in Batavia bij Em – de ene morgen vroeg heen, de volgende terug. Ik moest toch naar haar toe en haar spreken na het verlovingsbericht. Fijn dat het zover is bij hen hè. Ze zijn daar nu allemaal stralend, Dirk is vast een ideale echtgenoot en Em niet minder. Enig dat de kinderen ook zo blij zijn met haar. Ik heb ook weer erg van het stel genoten. Eerst het hele huis bekijken en alle bijzonderheden van hun kamers. Ik had ook een taart meegebracht met verlovingsringen en E+D+4 erop bij gebrek aan bekende data, als elk verloofd paar bij jullie krijgt. Em zag gelukkig direct dat het ringen waren, Dirk absoluut niet, Em vond het geweldig. Ze herhaalde steeds hoe fijn ze ’t vond dat ik er was – één familielid moet je er ook bij hebben. We zijn met ons beidjes op Em’s kamer gaan zitten terwijl de kinderen bij gebrek aan toezicht het huis afbraken, maar het kon ons fijn niks schelen! Ik was er al om 10 uur, dus fijn vroeg. Het was erg geslaagd middenin de week omdat Dirk er niet was. Van hém weet ik genoeg, ik moest speciaal Em hebben. De kinderen zijn ook altijd zo blij met me, dat ik me er direct thuis voel. – Em zag er weer best uit, alleen wat kringen onder de ogen van een hoofdpijnweek, maar ze is ideaal gelukkig, dat is toch enorm dat dat nog gekomen is. – Hertha en Jeanne waren hier toen ik de taart versierde ’s avonds en ze hielpen fijn met Axel, die juist moest eten. Daarvóór waren de nieuwe buren op de thee geweest. Ik zou eerst met hen naar Batavia rijden vrijdag, zijn gaan elke 3e vrijdag van de maand en hadden aangeboden of ik eens mee wou rijden. Dit vond ik dus een ideale gelegenheid. Maar daar ze plotseling niet vroeg wilden gaan en er pas om 12 uur zouden zijn, vond ik het zonde van [2] de morgen en ging per trein – Gistermorgen kwam plotseling Hertha als een gebroken mens bij me – ze hebben haar gedwongen ontslag te vragen omdat ze bang zijn dat ze de kinderen niet klaar zal kunnen krijgen voor het toelatingsexamen. Ze zegt zelf dat de kinderen al te laat bij haar kwamen en ze al zoveel met hen had ingehaald en dat ze best klaargekomen zou zijn. Er is een gepensioneerd onderwijzer komen controleren en die heeft het bestuur bang gemaakt – ’t is erg beroerd voor haar nu zo middenin het jaar – ze krijgt direct 2 maanden ziekteverlof en mag niet meer op school komen – de kinderen ziet ze niet eens meer. Ze kan geen eten meer inhouden en is eens zo ellendig. Afschuwelijk. Het huwelijk is voor haar het enig ware, maar er is geen man. Ik wou dat ik haar kon helpen. –

Ik wil dolgraag voor Axel een liedjesboek voor zijn verjaardag. We hebben pas Sinterklaasliedjes gezongen en gespeeld precies als wij vroeger met de handen op Moeder’s hand. Hij slaat bij afwisseling eens met zijn handen op de toetsen want dat stilzitten verveelt hem dan. Verder sokjes voor hem, ik weet niet welk nummer, maar zijn schoenen zijn op ’t ogenblik 23 dus passend bij 24 of 25. Voor mij bijv. een nachtpyjama zo zonder mouw of hansop, jas en broek aan één stuk. – Maar daar zit ik nu maar te kletsen en heb jullie nog niet eens zeer bijzonder omhelsd en gelukgewenst met de trouwplannen van je jongste dochter. Ze hebben geen adres op hun kaartjes gezet, net als op mijn verlovingskaartje indertijd, maar zij deden het met opzet niet omdat ze ’t niet mooi vonden!! Maar nu staat het erg kaal vind ik, met alleen hun namen. Kennissen van Em buiten Batavia, die niet weten dat Dirk bij de [3] Nillmij is, kunnen haar niet eens gelukwensen, maar Dirk vindt dat dat iedereen bekend moet zijn! – Em wist niet eens dat Anneke in Garoet zat. Zo houden wij dus het contact gaande tussen de zussen! – Mia moet gister gepromoveerd zijn. Malie schreef het me als paranimf. Ze was ook erg verrukt van jullie belangstelling vóór en na hun huwelijk en dat ze zulke lekkere koffie zette, gedeeltelijk dankzij de molen! – Jeanne logeerde hier 2 nachten. Ze is alleen gekomen omdat Tek Bh. op ’t laatste ogenblik moest blijven omdat de directeur kwam, en ze hadden één van de !!auto’s van de man van Tek Bheng’s moeder al gekregen. Die vragen ze altijd voor hun Bandoengse uitstapjes – ze zijn nu goed bevriend met die man. – We hebben vandaag straatverlichting gekregen op de Berlageweg, tussen het huis van Ortt en ons, dus een gratis schemerlamp voor het platje! Onze straat wordt nu toch eindelijk erkend en voor vol aangezien, nu er 3 huizen staan! Van Dien nog niets meer gehoord nadat de baby 1 week oud was, en nu is ze al 2 maanden. Ik hoop maar dat er [4] niks aan de hand is. – Onze kinderwagen, de oude van Tine Schepers, wordt nu gebruikt door een zuster van Erna Jansen voor haar dochtertje. Grappig dat dat ding nog steeds dienst kan doen. – Verbeeld je Scott is al aan, en de Uiver slaat ook een schitterend figuur – Die Scott zal wel een week op apegapen liggen van het racen, terwijl Parmentier nog helemaal fris zal zijn. In Tjililitan[1] zijn ze geweldig binnengehaald, ik had er ook best bij willen zijn. In 3 dagen, ’t is toch geweldig. – We hebben een nieuw borden- en pannenrek in de keuken, op ’t ogenblik wordt het wit geverfd met grondverf erbij volgens de regelen der kunst.De djongos, Awan, vindt het heerlijk en laat er al zijn werk voor staan! – Fijn dat Alingh verloofd is, dus gelijk met Em – Tenminste prettig voor Tante Masje dat Oom Isaac Israëls zo geweldig gewaardeerd wordt en ook werd tijdens zijn leven. – Ik had geen IEVA meisje voor Anneke, daar al degenen die klaar zijn en willen werken al een dienst hebben, de rest is nog op school. Bovendien zou Anneke de reis en het salaris wel wat duur gevonden hebben – Zit de Amor op Vader’s kamer vast aan het buizen net? – Heerlijk dat de film weer bevalt. – We zijn erg benieuwd naar Tante Leidie’s antwoord op ’t verlovingsbericht. Wat knap van Vader weer zo’n metrische vertaling. Fijn dat de Spec.... nog steeds bloeit.

Dag Eida [5]

HOK

G. Van harte gelukgewenst met de verloving van Emma. Het is er eindelijk. Ik hoop voor haar, dat zij altijd gelukkig samen zullen zijn. Van hun plannen weet ik niets. Het is volgens mij niet waarschijnlijk dat zij van hier zullen trouwen. Hun vrienden en kennissen zijn toch allemaal te Batavia. Axeltje was gedurende Eida’s reis naar Batavia alleen thuis. Hij heeft zich voorbeeldig gedragen, ofschoon ik het toch maar half juist vind om hem volkomen aan Annah over te laten.

Wat een prestatie van de Uiver, om als gewoon verkeersvliegtuig de recordvlucht van Scott bij te houden. Hulde aan de piloten, het toestel en organisatie van de KLM. Het leidt geen twijfel of ze zijn zonder pech nu al in Melbourne, waarbij de bemanning en passagier volkomen fris uit het toestel gestapt zijn; in tegenstelling met Scott c.s. die zich doodgevlogen hebben.

Dag Hok

23 okt. ‘34

EIDA

15 okt.’34.

Geliefden – Met een verkouden neus en een wollen jasje aan, zit ik aan ’t bureau. 

’t Is bijna 9 uur, over een half uurtje ga ik naar bed. Axel is eerst verkouden geworden en als goede moeder ben ik het nu. Gelukkig was Axel gister weer zo goed als beter, zodat we naar Garoet konden gaan. Anneke nodigde ons namens haar gastheer en gastvrouw uit te komen zwemmen en rijsttafelen. Binnen 1½ uur waren we er zondagmorgen – Anneke is niets magerder geworden, ze zag alleen wat wit maar na ’t zwemmen ook niet meer. Ze viel me erg mee – Ze schijnt alleen wat last te hebben van slaperigheid maar Hok was ook verbaasd dat ze al zo gauw weer goed is. Wytje is dik en groot geworden en veel ouder!, trouwens Anneke vond Axel ook zoveel jongensachtiger. Ze waren nu reuze leuk samen. Wytje liet Axel het huis zien, allereerst de auto!, waar ze niet uitgekeken raakten. In ’t zwembad beviel het Axel al iets beter, maar het water vond hij weer veel te koud. Hij bibbert zo en is gelukkig in het zonnetje – toen we ons zouden aankleden, had hij plotseling diarree maar gelukkig bleef het daarbij en vandaag is er ook niks meer [2] van overgebleven. Het was een erg gezellige dag, die Ten Doesschate’s zijn verbazend aardige mensen. Zij zijn buitengewoon voor Anneke. Ze komen niet naar Bandoeng. Anneke vindt het te vermoeiend. In ’t geheim hebben we elkaar tot ziens gewenst op Em’s trouwpartij! Niet verder vertellen! – Wat hebben we jullie teleurgesteld, Dirk en wij, dat onze gesprekken de vorige maand niets bijzonders inhielden. Ik denk dat Dirk alles ook zo wankelig vond dat hij er liever over zweeg. Deze week kreeg ik een lange brief van Em, waarin ook niets daarover, hoewel ze toch weet dat het me interesseert! Afwachten dus, ’t zal nog wel lang duren – Axel is zo gewend te reizen. In het vreemde bed in de vreemde kamer in Garoet, huilde hij maar heel even en ging toen zoet slapen, de familie verstomd. Hij maakte weer veel opgang en Wytje vond het fijn dat er nu ook weer een kleintje was. – Mamma schrijft een briefkaart dat ze zo verlangt naar “Akso” of we niet weer eens komen, en waarom ik haar zo weinig schrijf. Ze wordt steeds levendiger en actiever, tot nu toe merkte ze niet dat ik haar weinig schreef! – We zijn lid geworden van een leeskring, 4 boeken per maand; deze keer is het niet veel zaaks, erg buitenissig – Je krijgt een beeldschone kiek van Hok met de mail. Die komt in “het Chinezenboek”, waar over alle belangrijke Chinezen  wat staat, deftig hè! [3] Na het zwemmen in Ngamplang heb ik ook oefeningen aan de ringen gedaan – als bewijs dat ik m’n armspieren onvoldoende gebruik, loop ik nu krom van de spierpijn aan schouders en bovenarmen – en morgenochtend moet ik gaan tennissen. – Ik ben weer reuze dik, Hok vindt het haast verontrustend! Ik zal maar met de pap ophouden, Axel lust hem juist ook niet meer, dat is geschikt. – Wat raar dat de Staatscourant zelf geen nieuwe spelling schrijft. Hoe kan die dan ingang vinden? Als de schoolkinderen de krant lezen, komt hun alles vreemd voor. Wat naar dat Oom Isaac Israëls  is gestorven. Is Tante Masje er erg naar van? – Zaterdagavond stond plotseling Loutje voor ons. Enig was dat, hij is zo gezellig. Hij heeft verteld van Em’s verjaardag – hij kwam om in Tjihampelas te zwemmen, polowedstrijden – Omdat we naar Garoet gingen, konden we niet gaan kijken, maar ik las in de krant dat ze verloren hebben. Jammer dat Em niet geschreven heeft dat hij zou komen, hij had hier toch kunnen logeren en nog wat blijven want hij heeft 2 weken vakantie. Echt vreemd. Toen ze in Soerabaja woonden zou Loutje al komen logeren en nu de gelegenheid er is, kan het niet want hij moest zondagmiddag met de anderen terug. Ze hadden hem ook geen boodschap voor ons meegegeven, straal genegeerd gewoon!! – Axel speelde [4] net met de buurmeisjes die vakantie hebben, fijn is dat. Maar met die van 6 jaar kreeg hij ruzie omdat hij haar een bal tegen het hoofd gooide, natuurlijk zo bij ongeluk als wat – hij was zich dan ook haar boosheid niet bewust en bood haar daarna de bal aan. Grapjas! – hij begon gister opeens te toveren. Verstopte iets in zijn handen, liet daarna 1 zien, waar niets in was – enig gewoon. Hij zegt alleen: “tijt ès”  – we hebben erg gelachen. – M’n samenspel viool en piano gaat steeds door elke vrijdagmorgen, zo fijn, het gaat ook al wat beter en ik studeer heus omdat zij de stukken al kent. – Vrijdagavond hadden we de 3 bestuursleden van de Chinese Studentenvereniging op bezoek. Ze converseerden geweldig, ze zijn alleen nog zo kinderachtig. Debatteren kunnen ze helemaal niet, althans pasten ze ’t niet toe. Ik weet wel dat ik erg op m’n qui-vive zou moeten zijn met converseren als er 3 2e-jaars Hollandse studenten zouden komen – die zijn veel zelfbewuster en overtuigd van de juistheid van hun oordeel, deze niet, nemen aan wat een ánder zegt. Ze klieken erg bij elkaar, Hok ried ze aan zich bij de Hollanders aan te sluiten maar ’t is ook waar dat diegenen van hen die hier studeren niet de besten zijn en de beschaafdsten, een moeilijk probleem. Ze kennen noch de Hollandse, noch de Chinese manieren – toen ik vroeg wat ze wilden drinken, zei degenen die ik voor de beste hield: “we nemen alles aan”! – Jammer van ze, Hok moest het ze bijbrengen, maar hoe? Ik kreeg een lange brief van Em, maar niks over “het” thema. –  Het haarwater helpt erg goed, ’t is al stukken beter, doe geen moeite voor een recept, zonder Polano gaat het ook! Hier in Indië moet je je haar wat vet houden, bij mij was het te droog, denk ik. – Anneke vond Axel bijna niet meer scheel. Vraag eens aan Van Leggelo de gymnastiek voor wat schele ogen voor als hij wat groter is. 

Dag Jongens, omhelsd! 

Eida [5]

HOK

G. We zitten nu midden in de kenteringstijd, zodat het van tijd tot tijd, vooral wanneer de regens niet door willen komen, ontzettend benauwd is. Wat een pufhitte zal er niet aan de kuststeden heersen! Gisteren hebben we fijn in Ngampelang, het aardige hotelletje boven Garoet, gezwommen. Het was erg gezellig bij de Ten Doesschate’s en Anneke ziet er heel best uit. Je zoudt haar niet aanzien dat ze Malaria Tropica gehad heeft. Wytje heeft nu bolle wangen, zo bol, dat je bij wijze van spreken zijn oren niet zien kunt; een dikke buik en een rug, precies als zijn vader. Hij ziet er erg welvarend uit. Axeltje en hij waren goede maatjes. – Het zwemmen heeft bij mij altijd het onaangename gevolg, dat ik dagen daarna me nog krab vanwege de verbrande huid. De auto heeft het weer eens erg goed gedaan. Het schijnt dat zij met de jaren, jeugdiger wordt. Axeltje begint nu al een echte jongen te worden, vol grappen en ondeugendheden. Elke ochtend rukt hij een paar kralen van de lampenkap in zijn kamer af. Het zal niet lang duren, of die lampenkap moet vernieuwd worden. 

Dag Hok.

EIDA

10 okt.’34.

Lieve Oudertjes –

Alweer een kiekje van Moeder, echt leuk telkens zo’n verrassing in de brief. Is dat een zwarte jas met zwarte handschoenen of bruin en zo’n koket hoedje, keurig gewoon. – Wat vreselijk dat Meneer van Berkum nu gestorven is, afschuwelijk voor haar dat ze zoveel jaren van hun huwelijk niet bij elkaar zijn geweest. Net zoiets als de Prins zeker, zo’n hartkramp. Fijn dat jullie verwarming nu al klaar is. Grappig dat de werklui bij jullie logeerden. Waar heb je nu eigenlijk de haarden. Het is toch een verwarming onder alle vloeren of alleen van de benedenverdieping? Gaan jullie nu ’s zomers koud baden?! Hoe lang moet je stoken voor het huis warm wordt? Heerlijk zal ’t wel zijn, net om ’s winters niet meer uit te gaan! – M’n witte tas is niet teruggebracht, dus vast gestolen, een strop maar ik had hem al direct afgeschreven. – Vanavond gaan we eindelijk naar “Koningin Christina” van Garbo, elke avond is er wat tussen gekomen. Gistermorgen zijn we naar Houw en Fanny gegaan – ze logeren in Sindanglaja, halverwege Bandoeng-Batavia, maar dichter bij ons dan Buitenzorg zodat we ’t maar waarnamen, zolang ze daar zaten. Houw moet de 22e weer naar zijn werk, maar hij voelt zich nog niet 100%, vervelend. Hij moet [2] maar kalmpjes aan weer beginnen. – Daar ik op mailmorgen moet gaan tennissen, begin ik maar weer een dag eerder te schrijven. Opeens heb ik 2 nieuwe tennisjurken, één zijden laten maken en één overgenomen van een kennis, die hem voor zichzelf te nauw gemaakt had, voor ƒ 3.50, reuze fijn. Ik mag wel weer eens een bofje hebben na die narigheid met de tas. – We zijn net terug van Garbo – schitterend was het weer – het is fijn haar weer eens te zien. Ze heeft vast zulke zware oogleden van die aangeplakte oogharen, maar haar staat het goed! – De eerste morgen dat ik niets bijzonders te doen heb, ga ik ook eens aan m’n uiterlijk werken, ik heb al een aardig Indisch tintje! – Hok heeft ook kennis gemaakt met onze nieuwste buren. Ze zijn zo aardig, ze willen alles wel voor ons doen – Morgen krijgen we een cactus van ze, die met rode bloemen zal bloeien – Ze willen me ook eens een keer meenemen naar Batavia en ze halen Axel steeds aan en vinden alles wat hij doet interessant, ze zijn pas 4 jaar getrouwd maar zijn zoon is 25. – Ik tracht haar te interesseren in de IEVA – Zaterdag was ik op bezoek bij een majoorsvrouw, een kennis van m’n vriendin Bijl de Vroe, maar ze mogen elkaar niet graag, hoewel ze elkaar veel zien. Middenin stokte het gesprek daar zij de IEVVO sympathieker vond dan de IEVA! Gelukkig speelde Axel zo leuk met haar hond dat de pijnlijke stilte snel voorbij was! Axel is meer dan schattig met honden, nooit is hij bang, zelfs niet wan- [3] neer zij hun poten op zijn schouder leggen en hem omver gooien. Deze hond stond met zijn voorpoten op tafel en Axel nam ze beet en zette ze op de grond, ook toen hij tegen de divan op ging staan – hij gaat ook al veel meer praten – Vanmorgen in een winkel leerde hij van een jongetje wat een lolly was en samen gingen ze vruchten van het ene vak in het ander leggen. Het is zo enig zo gesteld hij op andere kinderen is, van hèn leert hij ook het meest. Hij zegt soms ook “lekker” en vanmorgen leek het wel of hij de beestjes in het aquarium met “vis” betitelde. Hij zegt ook “bah vies” als hij een plasje in z’n broek heeft gedaan, of althans “bah pies” – gek is dat, geeneen Inlander kan een f of een v zeggen, Wytje deed het indertijd ook zo, dat herinner ik me nog. – Overmorgen komt Baukje aan, wat zal ze blij zijn. – Ik moet Tante Leidie feliciteren met haar verjaardag per boot natuurlijk – Anneke zit misschien al in Garoet – grappig als ze plotseling voor onze neus staat. – Enig die boze Mevrouw van Tante Henriët die zo lief bleek.

Is ze werkelijk toch onaangenaam tegen Tante Henriët, of verbeeldt die het zich – Wat vreselijk van Isaac Iraëls, het stond juist in de krant. Nu zal ik Tante Masje toch schrijven. Er stond een aardig stukje over hem, maar dat zullen ze wel uit een oude [4] krant hebben opgediept. Want ik kan me niet voorstellen, dat iemand hier iets van hem zal kunnen afweten. – Fijn dat Vader nieuwe (?) spelling schrijft. Vader schrijft dat er niet veel is veranderd, gelukkig maar – het zal toch al moeilijk genoeg zijn voor de leraren. Jullie hebt zeker mijn brief aan Jan en Tine al doorgestuurd. Het lijkt me al erg lang geleden dat ik hen schreef, maar jullie hebt er nog niet van gerept. – Hertha heeft helemaal geen indruk gemaakt op Jantje Westerveld – toevallig aten ze al 2 maal samen bij ons. – Van Em nog niets – ik zal er haar ook maar niet over schrijven. Het moet maar van haar uitgaan. Ze is blijkbaar nog niet zover. Het duurt inderdaad lang. Ik geloof dat er iets schokkends zal moeten gebeuren dat ze plotseling moet beslissen ja of nee. Nu is er geen haast bij, want ze heeft toch (haast) alles wat ze verlangt. Hoe vat ze het dan zelf op die beslissing dat ze samen zullen blijven? Daar is toch een huwelijk in opgesloten. Dirk is een wonder van geduld! – Axel kan nog maar 1 paar sokken aan – hij is tegenwoordig nogal luchtig gekleed. Die wollen trui gebruikt hij nooit meer, wél het broekje als hij ’t in zijn buik heeft – Heb je eigenlijk de horoscoop van Axel? Ben ik ’s morgens om half 11 geboren? Dat weet ik nooit. – Axel eet nu erg langzaam en ondertussen moet ik hem steeds bezighouden. Het ABC-boek is fijn. Zijn linnen prentenboek is nooit teruggekomen, bestaat er geen met dingen uit het dagelijks leven! Dag hoor,

Eida [5]

HOK

10 okt.’34.

G. De 5e oktober was het 7 jaar geleden dat ik in Delft promoveerde. We hebben het heugelijke feit met een eenvoudige lunch gevierd, bestaande uit gebakken vis en aardappelen. Ik mocht echter niet veel van het lekkers genieten, daar ik die middag een tennismatch had te spelen. Deze wedstrijd is een zg. handicap-match, waarbij ieder een bepaalde voorsprong krijgt of geeft. Mij hebben ze merkwaardig genoeg al te zeer onderschat. Ik heb dan ook een voorgift, zo groot, dat ik niet onmogelijk in de eindstrijd zal komen. Merkwaardig dat ze mij zo laag getaxeerd hebben. Die vergissing hebben ze nu dan ook reeds ingezien. – Axeltje is nog altijd even ondeugend en levendig. Hij zegt nog altijd niet veel, en het begrijpen komt gelukkig al. Het gaat erg geleidelijk – We merken de vooruitgang eigenlijk niet. Wat tragisch van Isaac Israëls! Houw is al een heleboel opgeknapt, gelukkig, maar moet zich nog zeer in acht nemen –

Dag Hok.

EIDA

2 okt.-‘34

Geliefden – In plaats van te tennissen, schrijf ik aan jullie, ik ben nl. p.f., anders was ik naar een morgen-dames club gegaan waar 4 speelsters zijn, allemaal sterker dan ik en die ik nu natuurlijk aan wil kunnen eerstdaags. In elk geval leuk dat ze mij erin gevraagd hebben. Straks komt Jeanne – gistermorgen kwam ze ook en bleef tot ’s avonds. Tek Bheng wilde weer niet bij ons logeren. Hij is aan een stuk door bezig zich en Jeanne te excuseren over gefingeerde drukte en overlast mij aangedaan door hun komst. Bespottelijk en vermoeiend. Ik heb hem eens vooral gezegd dat een mens nooit last heeft van iemand die hij mag, in tegendeel. Ik vind het even goed leuk als Jeanne komt! Gister hebben we beiden gewinkeld in de stad zonder elkaar te zien. Er waren veel uitverkopen en voor ’t eerst heb ik Axel weer eens in de box gestopt en ben er alleen opuitgegaan. Het is voor hem razend vermoeiend te winkelen en voor mij niet minder en ook onrustig. Gelukkig is hij vergeten dat hij uit de box kan klimmen en amuseerde zich er uitstekend, huilde zelfs niet toen ik wegging. Ik ben zeer enthousiast over mijn inkopen, alleen de riem die ik voor Hok kocht, is beschadigd. Echt weer iets voor een uitverkoop – ik vergeet altijd te kijken naar die dingen, vertrouw te veel op ’s mensen eerlijkheid! – Maar ik kocht ook een katoenen morgenjurk, blauw met organdie afgezet voor ƒ 2.75, opvallend leuk is hij en goedkoop hè. Dus die zal ik ook maar niet meer bij jullie bestellen. Ik kocht ook een nieuwe pot voor op het grafje. We waren er zondag en er staat nog maar 1 pot en die is kapot. De oleander van Anneke en Th. hebben ze vreselijk toegetakeld. Het is een mooie struik anders maar nu hebben ze alle zijtakken eraf gekapt zodat het een echte boom wordt met 1 stam, lelijk – Vervelend dat die kerels alles maar met je planten kunnen doen. Dat stukje grond is toch eigenlijk ons eigendom. Die 30e [2] september is bepaald een ongeluksdag voor mij. Op die dag ging jullie weg en verloor ik m’n vulpen, alles wat ik in Indië verloor was op díé dag. Ik verloor die dag mijn nieuwe witte tas met sleutels en geld zonder dat ik me kan begrijpen waar hij is gebleven, in elk geval is hij niet in huis. Ik zal nog proberen bij politie en een advertentie, maar ‘t is erg beroerd. Gelukkig konden we alle kasten met andere sleutels open krijgen maar ’t is beroerd om de tas en ’t geld. – Hertha at die dag bij ons – ze had het zelf gevraagd, dus dat is een goed teken. - Van Em geen woord. Toen Dirk hier was moet Em over dat “trouwen” toch al een week geleden geschreven hebben en Dirk heeft geen stom woord gezegd. Hij kan makkelijker over dingen die hem hinderen met me praten blijkbaar dan over dingen die hem verheugen. Dit keer heb ik er ook niet naar gevraagd. Ik dacht dat het nog wel hetzelfde zou zijn, als hij er niet over begon en misschien heeft hij op een woord van mij gewacht. Ik maak er me bepaald een verwijt van, maar enfin we zullen ook maar afwachten. Ik had van Em wel een woordje verwacht met de 30e maar nee. Misschien is ze alweer aan ‘t twijfelen dat ze niet weet wat te schrijven. – Axel is op stap gegaan met het kiekje van jullie – wat is dat overigens enorm leuk van beiden – Hok vond dat het net was of Moeder werkelijk met chrysanten bezaaid is – ik heb Axel uitgelegd dat dat Opa en Oma zijn maar daar hij nooit iets nazegt, wees hij alleen naar jullie gezichten en lachte. Hij ziet dus wel wat erop staat. – Tegen die vroegere baas van Bert wordt enorm geageerd in de krant op ’t ogenblik – Ze schrijven dat hij knoeit met zijn medicijnen uit zijn apotheek – hier generen apothekers zich niet om in ’t openbaar gewoon op elkaar te schelden – ze houden hun stand niet op. Ik ben steeds nog dankbaar dat Bepje niet voor die [3] zaak is uitgekomen. – ’t Is nu ondertussen alweer avond geworden. Axel zit zijn pisang op te eten onder Hok’s leiding, die steeds “hap” moet zeggen, waarop Axel weer een nieuw stukje neemt. ’t Is kwart na 7, we moeten vanavond naar de Kunstkring, voor het Hongaars Strijkkwartet, fijn. Ik mag graag strijkinstrumenten horen. – De Vivos avond was erg aardig over een verblijf in Rome van een zeer ontwikkeld iemand, ons oudste lid ± 44 jaar. Ze vlocht zo enig het oude en het hedendaagse dooreen met zeer bloemrijke en geestige taal dat we ons erg amuseerden. Zij was over ’t geheel erg verrukt alleen de Sint Pieter viel haar tegen – de St. Jan vond ze indrukwekkend. Ze was ook erg geboeid door al die fonteinen, geraffineerd mooi, zei ze, en door de 3 eenzame zuilen van welke tempel weet ik niet meer, die bekende 3 van zoveel afbeeldingen. Ze was ook uitgelaten over de bloemenweelde door de hele stad in al die kleuren. Heb jij het ook zo gezien, Paatje, in de zomer? Vond jij het ook zo geweldig. Je moet er natuurlijk nog meer in zien als een ander mens omdat je je dat hele leven zo goed kunt voorstellen. Ken je dat boek “De straat Sandalenmakers”, moet geweldig zijn, zoals het het leven van vroeger [4] suggereert. – Ik heb heerlijke warme directoiretjes hier kunnen krijgen, rond geweven zonder naden zo netjes en precies glad passend zodat het onder geen jurk zichtbaar is, zo zie je dat ik voor kleding langzamerhand hier alles naar m’n zin gevonden heb! – We maakten deze week weer visites en moeten er nog 2, + 1 etentje hier. – We kregen nog geen nader bericht over Anneke, ik hoop maar dat ze zich weer goed voelt en weer op is. – Axel slaapt alweer. Vanmorgen heeft hij de autoped van de buurmeisjes gewoon uit hun garage weggehaald, hoe vind je! Hij kan er nog helemaal niet op rijden maar sleepte hem met veel moeite over de kiezels de straat op. Hij vindt het al zo heerlijk om dat vast te mogen houden dat hij er graag alle moeite voor over heeft. – Daarnet kwam Abbie Holle even hier + 2 zoons. Axel viel direct de oudste aan, greep hem naar zijn oog waar hij al een blauwe plek had! Even later duwt hij de jongste tegen de theetafel. Ik moet steeds opletten en zeggen “lief zijn”, dan gaat hij ze in ’t gezicht aaien! Maar anders huilen de jeugdige bezoeksters en -zoekers binnen minimum van tijd; geweldig agressief hè. – De Preanger ziekte is geen vet verteren – ’t is bij mij zo goed als weg, af en toe heb ik nog weleens dunnere ontlasting – maar het middel van Mevr. v. Vianen kreeg ik net weer – ik zie er overigens weer stukken beter uit, vond Dirk ook. – Hoe is ’t nu met jou, Mam? Wat doet Dr. v. Leggelo met je? Draag je nu de hele dag een bril? Gezien de foto. Word alsjeblieft gauw beter.

Dag, jochies

Eida [5]

HOK

G. We moeten over een half uurtje in de Kunstkring zijn, om naar een Boedapester- orkest te luisteren. Tek Bheng was gisteren hier, erg vermoeiend, vooral omdat hij altijd over dezelfde dingen praat, Jeanne niet tot het woord laat komen, verder verschrikkelijk teut en heer en meester is. Ik kwam hem om kwart over zeven in zijn hotelkamer opzoeken. Hij moest zich nog baden en kleden. Om kwart voor acht ging hij eindelijk naar de badkamer. Gelukkig dat hij niet vaak komt. Jammer alleen dat Jeanne dan ook niet komt.

Axeltje heeft zijn driewielertje al ontdekt. Hij kan nog niet bij de trappers weet ook nog niet stuur te houden. Dus spannen we onze onvolprezen Tommy er maar weer voor of Axeltje zelf. Dat gaat ook best. Voor autopeds heeft hij ook een geweldige belangstelling, sinds hij die van Wyt heeft gezien. Vanochtend gapte hij de autoped van Conny Ortt uit de garage der Ortten en verdween ermee. Onze nieuwe buren zijn er al. Ik heb ze nog niet gezien. Ze lijken erg rustige mensen. Ze zijn in het bezit van een radio, maar maken er heel bescheiden gebruik van. Fijn dat Leggelo u heel gezond bevonden heeft.

Dag Hok.

EIDA

25/9 ‘34

Geliefden – Wat beroerd dat Anneke Malaria Tropica heeft gekregen. We hoorden het pas gister van Thijs – Ik heb ze aangeraden een juffrouw voor een paar weken te nemen. Tenslotte heeft Em ook haar gezin en is ze niet loslopend, zonder werk. Anneke zal er wel een tijd slap van blijven dus hulp zou wel erg plezierig zijn. Ik had haar net een lange brief geschreven om te feliciteren met Menno en had hem al dicht toen Thijs’ bericht kwam, erg vervelend al is het een veelvoorkomende ziekte, bijna al Hok’s collega’s hebben het gehad of nog. – Toen Hok het kiekje van Annie Biegel tevoorschijn haalde, hield hij ’t ook voor Moeder. Ik keek ook niet achterop maar zag wel dat het Moeder niet kon zijn, tenzij met een vreemde belichting, maar daar ik me Annie Biegel niet herinnerde puzzelde het me; maar ’t is wel sterk dat ze zo op Moeder lijkt, misschien ook op mij, kan ik zelf niet zien. – Daarnet ging ik met Axel op het driewielertje en Tommy eraan gebonden naar de bus. Het was doodvermoeiend daar Tommy draaide en helemaal niet hielp en Axel geen stuur kan houden. Tenslotte is Axel maar afgestapt en heeft zelf de fiets getrokken samen met Tommy, hoogst amusant, we waren een half uur later pas weer thuis! Axel wordt steeds slimmer. Als Tommy voor zijn voeten liep, ging hij aan de andere kant van de fiets lopen en zat dus niet voor een knoop! Hij helpt me ook graag met opruimen en oprapen, maar zijn woordenschat is nog niet erg vergroot, tabé[1] is nu zijn stopwoord, op alles toepasselijk. – We hebben voor het eerst iets nieuws moeten aanschaffen van ’t glaswerk. Ik kocht beeldige nieuwe glazen, lila met een voetje voor een kwartje, dat is toch ook niet duur, zoiets als jullie indertijd [2] in ’t wit had en dan zonder ribbels. Heb jullie die eigenlijk nog? Ja, nu breekt er zeker niks nu jullie maar samen zijn zonder wilde kinderen! Aan Wytje en Menno zul je nog wat beleven! Menno zal dan net zo oud zijn als Axel nu, enorm druk maar genoeglijk! – Ik schreef Annie B.S. ook met haar verjaardag, in geen 2 jaar een woord van me laten horen. – We kregen de kaartjes van Mientje ter Spill, stom dat ik vandaag pas begin te mailen, maar tegenwoordig studeer ik veel piano! Sinds 4 dagen, iedere dag!, dat noem ik al veel, maar ik ben van plan het dóór te zetten – Fijn voor Jaap en Katy dat ze wachtgeld hebben zolang ze willen. Is Jaap dus ook in Batavia zo gewild als op Terschelling? – Groet Oma Da en Opa Egbert weer eens van me. Hen schreef ik ook weer in lang niet. Ik heb trouwens van m’n verjaardag nog heel wat liggen en nu is ’t alweer maildag. En vanmiddag moeten we nog naar een tentoonstelling en vanavond moet Hok uit. – We hebben het erg gezellig gehad met Dirk. Hij stond plotseling voor onze neus toen we juist naar de trein wilden. Hij was ’s morgens al gekomen. Hij vond het vrijer in Preanger te logeren, at alleen ’s avonds bij ons. Eén morgen zaten Dirk en ik samen in Bogerijen allerlei familieverhalen op te hangen. Daar Em zelden schrijft, is het fijn dat we [3] zo door Dirk contact hebben en iets weten van haar doen en laten. Hij komt in oktober weer. We waren samen naar een film die zo melig eindigde dat we van plan waren naar bed te gaan maar toch zijn we eerst nog Chinese garnalen gaan eten in ’t Indisch restaurant, waar Dirk en ik ook nog even dansten. – Onze tuin is al keurig geworden, het is nu een enorm ding met veel bloemen en planten. Daarnet kreeg ik Irisplanten,Vader’s lievelingsbloem!, die ik in de hoefijzer om het voorperk wil zetten, de zonnebloemen zijn uitgebloeid. Dirk nam een grote mee voor zaad voor Em en tevens zo’n koperen Dinant belletje dat we haar voor haar verjaardag schenken, we hadden er nl. 2. Hok heeft er een beeldige klepel in laten maken en nu is de klank als van een fijn klokje. – Axel vindt het heerlijk als zijn tanden gepoetst worden. Hok heeft er gister met verbazing naar gekeken, alleen het spoelwater slikt hij door! – De Schotse strik heb ik al eens om m’n hoofd gehad met tennissen, beeldig is hij met dat blauw en fraise. – De jurk draag ik heus veel al denk jullie dat ik er minder enthousiast over ben. In de rok zit niet veel model, is maar een recht lap en daarom valt hij niet zo makkelijk goed, maar met enig genaai heb ik hem toch keurig passend ge- [4] kregen. – Hoe is ’t nu met jou Mam ben je nog bij Van Leggeloo? – Wat een komedie van jullie “te huur” bordje – het lijkt me ook niet zo eenvoudig  te verhuizen nu jullie al zoveel bijzonderheden in ’t huis lieten aanbrengen. Nu zijn jullie na de schrik aan de hele omgeving weer dubbel dierbaar! Hoe is ’t met Tante Lyda – wat sneu voor haar – ik antwoordde nog niet op de gewone bootbrief die uit Chernex[2] kwam – kun je in Glion[3] veel wandelen of moet je altijd eerst met een tandradbaan? Dat vertelde nl. een kennis hier. – Jullie hebt het daar toch maar fijn gehad, schitterende omgeving, voor wintersport ook ideaal. Je schijnt er ook een bobbaan te hebben – Je hebt weer keurige kiekjes gemaakt. – De zoon van Henk en Riek werd gister 1 jaar en die van Anneke morgen – ik ben benieuwd of eerst genoemden nog bij jullie zullen komen, je staat op hun programma voor het eind van het verlof, dat zal nov.-dec. zijn. – Weet jullie ook of Betsy Thung nog in Holland zit. Ik las weer een stukje van haar in het maandblad van Staarburg[4] aan Mej. de Groot – ze doet net of ze de Chinezen vertegenwoordigt – Dag hoor – we doen veel aan visites, met de nieuwe stoel- en wandbekleding gaat het ook extra goed! – Ik won zaterdag weer mijn eerste tennis enkelspel wedstrijd tegen een jong meisje! Hok won zijn partij ook en met sprekende cijfers.

Dag, Eida [5]

HOK

25 september ‘34

G. Wat gelukkig dat Leggeloo Moeder volkomen gezond heeft bevonden, zoals Vader schrijft. De slapte zal met rust en versterkend voedsel wel gauw overgaan. Een hoop liggen; jammer dat het weer herfst is en u dus niet op het balkon kunt. – Ik kan me heel best voorstellen, dat u er niet toe komt om te gaan verhuizen. Men went zich zo aan zijn huis, vooral wanneer u er zo lang in hebt gewoond. Wij zullen hier waarschijnlijk in ons huis blijven tot we eruit gebarsten zijn. De reparaties aan huis en opruiming in onze tuin is gelukkig achter de rug. De aannemer dacht dat alles al klaar was; hij had alles overgelaten aan zijn opzichter en deze weer aan zijn koelies. Bij de eerste de beste regenbui, een week geleden, zakte overal de grond in, het was niet voldoende aangestampt. Nu is de aannemer zelf komen kijken, waarschijnlijk omdat hij het huis hiernaast heeft kunnen verhuren en de huur daarvan als maandelijkse afbetaling van de kosten der reparaties van ons huis kan houden. – De rode jurk van Eidje vind ik erg mooi; heb ik het niet al geschreven? Een pracht kleur en een pracht tekening. De kiekjes van het chalet heb ik bewonderd. Wat een duidelijke foto’s. En wat een omgeving om ervan te watertanden. – Even zaken doen. Moeder, zoudt u voor mij Mart. Nijhoff ƒ 9.65 willen betalen, girono. 4165 Den Haag, Lange Voorhout 9, ter voldoening van nota nr. 1070, juli ’34. Erg bedankt. – Wat zielig voor Anneke, dat ze Malaria Tropica heeft. Gelukkig hebben ze nu geweldig goede geneesmiddelen ertegen. Maar het blijft een lamme ziekte. – Axeltje wordt met de dag grootmenselijker. Hij ontdekt steeds meer dingen.

Dag Hok.