EIDA

2 okt.-‘34

Geliefden – In plaats van te tennissen, schrijf ik aan jullie, ik ben nl. p.f., anders was ik naar een morgen-dames club gegaan waar 4 speelsters zijn, allemaal sterker dan ik en die ik nu natuurlijk aan wil kunnen eerstdaags. In elk geval leuk dat ze mij erin gevraagd hebben. Straks komt Jeanne – gistermorgen kwam ze ook en bleef tot ’s avonds. Tek Bheng wilde weer niet bij ons logeren. Hij is aan een stuk door bezig zich en Jeanne te excuseren over gefingeerde drukte en overlast mij aangedaan door hun komst. Bespottelijk en vermoeiend. Ik heb hem eens vooral gezegd dat een mens nooit last heeft van iemand die hij mag, in tegendeel. Ik vind het even goed leuk als Jeanne komt! Gister hebben we beiden gewinkeld in de stad zonder elkaar te zien. Er waren veel uitverkopen en voor ’t eerst heb ik Axel weer eens in de box gestopt en ben er alleen opuitgegaan. Het is voor hem razend vermoeiend te winkelen en voor mij niet minder en ook onrustig. Gelukkig is hij vergeten dat hij uit de box kan klimmen en amuseerde zich er uitstekend, huilde zelfs niet toen ik wegging. Ik ben zeer enthousiast over mijn inkopen, alleen de riem die ik voor Hok kocht, is beschadigd. Echt weer iets voor een uitverkoop – ik vergeet altijd te kijken naar die dingen, vertrouw te veel op ’s mensen eerlijkheid! – Maar ik kocht ook een katoenen morgenjurk, blauw met organdie afgezet voor ƒ 2.75, opvallend leuk is hij en goedkoop hè. Dus die zal ik ook maar niet meer bij jullie bestellen. Ik kocht ook een nieuwe pot voor op het grafje. We waren er zondag en er staat nog maar 1 pot en die is kapot. De oleander van Anneke en Th. hebben ze vreselijk toegetakeld. Het is een mooie struik anders maar nu hebben ze alle zijtakken eraf gekapt zodat het een echte boom wordt met 1 stam, lelijk – Vervelend dat die kerels alles maar met je planten kunnen doen. Dat stukje grond is toch eigenlijk ons eigendom. Die 30e [2] september is bepaald een ongeluksdag voor mij. Op die dag ging jullie weg en verloor ik m’n vulpen, alles wat ik in Indië verloor was op díé dag. Ik verloor die dag mijn nieuwe witte tas met sleutels en geld zonder dat ik me kan begrijpen waar hij is gebleven, in elk geval is hij niet in huis. Ik zal nog proberen bij politie en een advertentie, maar ‘t is erg beroerd. Gelukkig konden we alle kasten met andere sleutels open krijgen maar ’t is beroerd om de tas en ’t geld. – Hertha at die dag bij ons – ze had het zelf gevraagd, dus dat is een goed teken. - Van Em geen woord. Toen Dirk hier was moet Em over dat “trouwen” toch al een week geleden geschreven hebben en Dirk heeft geen stom woord gezegd. Hij kan makkelijker over dingen die hem hinderen met me praten blijkbaar dan over dingen die hem verheugen. Dit keer heb ik er ook niet naar gevraagd. Ik dacht dat het nog wel hetzelfde zou zijn, als hij er niet over begon en misschien heeft hij op een woord van mij gewacht. Ik maak er me bepaald een verwijt van, maar enfin we zullen ook maar afwachten. Ik had van Em wel een woordje verwacht met de 30e maar nee. Misschien is ze alweer aan ‘t twijfelen dat ze niet weet wat te schrijven. – Axel is op stap gegaan met het kiekje van jullie – wat is dat overigens enorm leuk van beiden – Hok vond dat het net was of Moeder werkelijk met chrysanten bezaaid is – ik heb Axel uitgelegd dat dat Opa en Oma zijn maar daar hij nooit iets nazegt, wees hij alleen naar jullie gezichten en lachte. Hij ziet dus wel wat erop staat. – Tegen die vroegere baas van Bert wordt enorm geageerd in de krant op ’t ogenblik – Ze schrijven dat hij knoeit met zijn medicijnen uit zijn apotheek – hier generen apothekers zich niet om in ’t openbaar gewoon op elkaar te schelden – ze houden hun stand niet op. Ik ben steeds nog dankbaar dat Bepje niet voor die [3] zaak is uitgekomen. – ’t Is nu ondertussen alweer avond geworden. Axel zit zijn pisang op te eten onder Hok’s leiding, die steeds “hap” moet zeggen, waarop Axel weer een nieuw stukje neemt. ’t Is kwart na 7, we moeten vanavond naar de Kunstkring, voor het Hongaars Strijkkwartet, fijn. Ik mag graag strijkinstrumenten horen. – De Vivos avond was erg aardig over een verblijf in Rome van een zeer ontwikkeld iemand, ons oudste lid ± 44 jaar. Ze vlocht zo enig het oude en het hedendaagse dooreen met zeer bloemrijke en geestige taal dat we ons erg amuseerden. Zij was over ’t geheel erg verrukt alleen de Sint Pieter viel haar tegen – de St. Jan vond ze indrukwekkend. Ze was ook erg geboeid door al die fonteinen, geraffineerd mooi, zei ze, en door de 3 eenzame zuilen van welke tempel weet ik niet meer, die bekende 3 van zoveel afbeeldingen. Ze was ook uitgelaten over de bloemenweelde door de hele stad in al die kleuren. Heb jij het ook zo gezien, Paatje, in de zomer? Vond jij het ook zo geweldig. Je moet er natuurlijk nog meer in zien als een ander mens omdat je je dat hele leven zo goed kunt voorstellen. Ken je dat boek “De straat Sandalenmakers”, moet geweldig zijn, zoals het het leven van vroeger [4] suggereert. – Ik heb heerlijke warme directoiretjes hier kunnen krijgen, rond geweven zonder naden zo netjes en precies glad passend zodat het onder geen jurk zichtbaar is, zo zie je dat ik voor kleding langzamerhand hier alles naar m’n zin gevonden heb! – We maakten deze week weer visites en moeten er nog 2, + 1 etentje hier. – We kregen nog geen nader bericht over Anneke, ik hoop maar dat ze zich weer goed voelt en weer op is. – Axel slaapt alweer. Vanmorgen heeft hij de autoped van de buurmeisjes gewoon uit hun garage weggehaald, hoe vind je! Hij kan er nog helemaal niet op rijden maar sleepte hem met veel moeite over de kiezels de straat op. Hij vindt het al zo heerlijk om dat vast te mogen houden dat hij er graag alle moeite voor over heeft. – Daarnet kwam Abbie Holle even hier + 2 zoons. Axel viel direct de oudste aan, greep hem naar zijn oog waar hij al een blauwe plek had! Even later duwt hij de jongste tegen de theetafel. Ik moet steeds opletten en zeggen “lief zijn”, dan gaat hij ze in ’t gezicht aaien! Maar anders huilen de jeugdige bezoeksters en -zoekers binnen minimum van tijd; geweldig agressief hè. – De Preanger ziekte is geen vet verteren – ’t is bij mij zo goed als weg, af en toe heb ik nog weleens dunnere ontlasting – maar het middel van Mevr. v. Vianen kreeg ik net weer – ik zie er overigens weer stukken beter uit, vond Dirk ook. – Hoe is ’t nu met jou, Mam? Wat doet Dr. v. Leggelo met je? Draag je nu de hele dag een bril? Gezien de foto. Word alsjeblieft gauw beter.

Dag, jochies

Eida [5]

HOK

G. We moeten over een half uurtje in de Kunstkring zijn, om naar een Boedapester- orkest te luisteren. Tek Bheng was gisteren hier, erg vermoeiend, vooral omdat hij altijd over dezelfde dingen praat, Jeanne niet tot het woord laat komen, verder verschrikkelijk teut en heer en meester is. Ik kwam hem om kwart over zeven in zijn hotelkamer opzoeken. Hij moest zich nog baden en kleden. Om kwart voor acht ging hij eindelijk naar de badkamer. Gelukkig dat hij niet vaak komt. Jammer alleen dat Jeanne dan ook niet komt.

Axeltje heeft zijn driewielertje al ontdekt. Hij kan nog niet bij de trappers weet ook nog niet stuur te houden. Dus spannen we onze onvolprezen Tommy er maar weer voor of Axeltje zelf. Dat gaat ook best. Voor autopeds heeft hij ook een geweldige belangstelling, sinds hij die van Wyt heeft gezien. Vanochtend gapte hij de autoped van Conny Ortt uit de garage der Ortten en verdween ermee. Onze nieuwe buren zijn er al. Ik heb ze nog niet gezien. Ze lijken erg rustige mensen. Ze zijn in het bezit van een radio, maar maken er heel bescheiden gebruik van. Fijn dat Leggelo u heel gezond bevonden heeft.

Dag Hok.