EIDA

20 nov.’34

Geliefden – Gelukkig op tijd, ontdekte ik dat deze luchtmail de laatste is voor Sinterklaas – alvast dus met hem gelukgewenst! ’t Spijt me dat jullie 6 dagen lang ingesloten briefje moeten bewaren, stop het maar goed weg, Sint heeft het solide afgesloten. –  Ik herinner me eigenlijk niet wat we verleden jaar deden, maar naar ik geloof hebben we toen niets van ons laten horen – dus nu maar weer goed maken – We hebben nog geen bericht van Em zelf sinds de receptie, alleen de verlanglijst via Anneke. Ik had haar zo graag iets van zilver gegeven maar 12 vingerkommen of een broodschaal was ons te machtig. Door een toeval ontdekten we toen in de Djokjase kunsthandel, je weet wel die winkel van inheems handwerk, hoornen eierlepeltjes met zilver beslagen en ik kon er nog zout- peper en mosterdlepeltjes bij laten maken. Ik hoop maar dat ze ’t aardig vinden. In elk geval is ’t iets bijzonders. Ze zal wel alles krijgen dat erop staat, want het is geen erg lange lijst – ze zal hem jullie misschien ook gestuurd hebben voor de aardigheid. Perzische tapijten! Of het niks is! Mooie cadeaus voor het Nillmij personeel. – Ik zit erg in over ons vers voor de trouwdag, ’t is zo moeilijk dat Anneke zo ver weg zit. We moesten wel proberen om een paar dagen tevoren daar te zijn – voor Em zal dat ook het prettigst zijn misschien. Er is een jurk voor mij in de maak van de mooie kleur bleu, helemaal in één kleur met plisseetjes. Als hij erg mooi wordt [2] doe ik die aan, anders de organdie die ik voor een paar (3) jaar van jullie kreeg met de grote witte hoed, die Moeder hielp uitzoeken bij Gerzon – dus ook al oud, maar toch nog flatteus! Ik moet dan Jeanne’s lange handschoenen maar weer lenen. Zulke dingen draag je maar een paar keer in je leven! – Het regent hier alweer haast elke dag, maar gelukkig alleen ’s middags. Daarnet heb ik weer getennist en met genoegen geconstateerd dat ik vooruit ga – dat is ook zondag gebleken – ik won keurig van de dame die mij in Poerwokerto door de hitte de baas was. Iedereen stond verstomd want bij de gratie Gods mocht ik tegen haar uitkomen – ze beschouwden het al als een verloren partij! Ik was enorm trots en Hok ook! - De volgende zondag kwam ik in de eindstrijd van de Chinese wedstrijden dames enkelspel, maar ik denk dat m´n overwinning van deze zondag meer betekent dan de eindstrijd daar! – Axel moest zondag alleen thuisblijven – d.w.z. hij ging mee tot half 11 en daarna zou Hertha hem baden en eten geven. Ik rekende er vast op, toen we echter thuiskwamen sliep Axel, gebaad en gevoederd door de djongos, want Annah is een week weg. ’s Middags heeft die hem ook weer uit bed gehaald want we aten samen Chinees eten in Poerwokerto – Hertha heeft het blijkbaar glad vergeten want ze was niet ziek. Ze is weer helemaal van streek nu ze terug is en al het bekende weer ziet, maar toch wil ze hier niet weg. – Dat ze [3] ontslagen is, is blijkbaar toch niets vreemd. Maar omdat zij altijd alles mooi wil zien en niet zoals het is, had ze niet gemerkt dat ze haar kwijt wilden. Erna heeft haar horoscoop getrokken en gevonden dat ze toch zal trouwen en over niet zo lang meer en zelfs meerdere malen. Ik hoop nu maar dat het uit zal komen, dan zullen al haar kennissen opgelucht zijn, want we willen haar allemaal graag helpen maar durven niemand met haar op te schepen. Het merkwaardige is, dat die vriendin van haar, aan wie ze zo hangt, er net zo over denkt, die overdreven vriendschap is alleen van Hertha’s kant en nu heeft ze een pension genomen 2 huizen van die vriendin af – afschuwelijk – Gister was ik met een IEVA bestuurslid bij de voedseluitdeling op een lagere school door een onderwijzeres IEVA lid – Wij hadden Indische koekjes meegenomen en ieder kind kreeg er ook één van en om de beurt moesten ze ons bedanken, 150 kinderen – het was zo enig al die verschillende kindergezichtjes, ook een paar erg magere zielige, maar de meesten wel vrolijk en blij met een koekje. Toch vreselijk zoveel kinderen die thuis ongeveer geen eten krijgen. – Wat gek dat Hans Goudsmit niet over “het” wou praten, terwijl zijn Moeder erbij was. Ik kan me toch eigenlijk niet voorstellen dat een gevoel van dankbaarheid niet overheerst bij haar, dat haar kleinkinderen weer een moeder hebben. Het is nu toch eenmaal zo dat Zus dood is, Zus heeft het zelf juist ook gewenst en dat zou toch iedereen [4] voor zijn kinderen wensen en waarom dan niet voor je kleinkinderen. – Enfin – ’t is tenminste prettig dat ze ’t jullie niet laat merken. Wie weet hoe blij ze nog eens wordt. – Fijn dat jullie de papieren al klaar hebt – jullie zijn nu bekend met alle soorten van trouwen, 2 paar ouders, aanwezig; 1 paar en geen paar, een afdalende reeks – ’t Lijkt me ook het handigst dat jullie maar geld stuurden, dan kunnen ze b.v. een nieuwe slaapkamerinrichting nemen – dat zou wel leuk zijn. – De kiek van Axel en Hok heb ik niet genomen maar Jantje Westerveld. – We hebben vanavond Kunstkring, een navolger van Duncan – dat kan dus goed worden – we nemen een ongehuwd Vivos lid mee, Anneke de Waal – Ze wil ook wel werkend IEVA lid zijn en b.v. bergtochten maken met de IEVA meisjes. – Dag Jongens – Vier een prettige 5 december en 6 december.

Eida.

G. Nu de pampieren[1] in orde zijn, zal het huwelijk niet lang meer op zich wachten laten. We rekenen op medio december. Eida heeft een reuze leuk huwelijksgeschenk kunnen vinden. Zij zit nu te broeien op het huwelijksgedicht. – Morgen zal de Uiver al op Schiphol zijn, wat een daverende ontvangst zullen ze zich moeten laten welgevallen!

Axel heeft vandaag voor de eerste keer verstoppertje gespeeld. Hij begreep de aanwijzingen van Eida, toen hij mij zoeken moest, heel goed. Telkens was hij uitgelaten, wanneer hij mij vond. Hij kan het reuze goed vinden met Conny Ortt en met de kinderen van de Linn’. Bij de laatsten voelt hij zich volkomen thuis. Hij gunt hun zelfs zijn autootje, een heiligdom waar vrijwel niemand aan mag komen.

Dag Hok.

Prettige Sinterklaasavond. Wij zijn erg benieuwd naar het pak en Axel niet minder.