VADER
Amsterdam, 15 dec.'45
Lieve Schat,
In gedachten zijn wij natuurlijk bij je en volgen wij je doen en laten. Zo denken wij nu, dat je met de kinderen bij Em en Dirk bent, wellicht met je rechterarm in een verband. Wij hopen toch zo dat de kogel geen onherstelbaar kwaad heeft toegebracht aan je elleboog!
Verder hopen wij, dat jullie allen met elkaar heel gauw aan boord zult gaan – huiswaarts uit dat nu zo ongastvrije en gevaarlijke Java. Wij zullen jullie met open armen ontvangen: als wij eerst maar bij elkaar zijn zullen we rustig verder plannen maken.
Je hebt Hok wel plotseling en onverwacht verloren. Een zekere troost is het feit dat hij niet, zoals helaas zovelen, in een of ander kamp of gevangenis na veel lijden is bezweken, al blijft natuurlijk het droeve en wrange dat hij veel te vroeg is heengegaan in de kracht van zijn jaren.

Vir bonus et fortis, vir doctus et ingeniosus
Praedonum manibus concidit ante diem.[1]

[2]
En jij bent nu voor de moeilijke taak gesteld om je met je drietal "er doorheen te slaan". Maar jij bent flink en energiek en je kinderen zullen ongetwijfeld ook tonen wat ze kunnen, en bovendien kun je rekenen op veel steun in de eerste plaats van ons, maar ook van zusters en zwagers, vrienden en vriendinnen.
In gedachten neem ik je in mijn armen als was je nog een klein kindje ...
Tegelijk met Axel's briefje (waarvoor je hem namens ons moet bedanken) kregen wij ook één van Thijs en dit was zó warm gesteld, dat wij ervan overtuigd zijn dat hij reeds nu gedaan heeft wat hij kon om het je gemakkelijk te maken. Je hebt inderdaad twee krachtige en liefdevolle zwagers! – Vele, vele groeten aan allen!
Vader
N.S.
Zo pas waren o.a. de Leenmansen bij ons – Moeder heeft met Tante Lous over de Levensverzekering gesproken.
Ik schrijf dit te bed.

-----

[1] Een waardig man in zijn kracht, geleerd en verstandig, / is voortijdig gevallen door toedoen van rovers.