MOEDER
A'dam, 10 dec. '45
Dierbare Eidema's,
Jullie weten zeker al, dat we deze naam in onze oorlogscorrespondentie met Anneke gebruikten voor al wat behoorde bij Eida en Emma? Dat ik jullie nu gezamenlijk schrijf, is omdat ik graag met het overmorgen vroeg vertrekkende vliegtuig jullie wil melden, dat Vader wéér een darmbloeding heeft en weer te bed moet liggen. Het openbaarde zich juist op de Sinterklaasdag en omdat het eerst niet zo erg leek vond oom Willem 't niet nodig dat hij naar bed ging maar hij mocht hier op de bank liggen of op de luie stoel voor de kachel zitten. Maar toen op 7 dec. weer veel zwarte ontlasting kwam voelde hij zich slap en vervelend en koud en wou zelf maar liever naar bed. Hij is weer erg mismoedig over deze nieuwe teleurstelling en het verlies van zijn met zoveel moeite gespaarde krachten. Oom Willem zit er ook over in en Vader zei hem waarom hij hem toen ook niet had geopereerd in oktober of begin november, toen hij zo goed was. Maar oom W. antwoordde, dat hij onmogelijk het risico van een operatie nemen kan, als hij de absolute noodzaak er niet van inziet. Hij hoopte dat de goede voeding en het hervonden contact met jullie zo gunstig zijn gezondheid zouden beïnvloeden, dat er geen bloedingen meer zouden komen. Zij zijn trouwens nu 3 ½ maand weggebleven. Oom W. heeft ons nu een huisdokter gestuurd, zijn eigen dokter Delprat, ook met het oog op zijn reis naar Engeland over 10 dagen. Deze dokter heeft een nieuw geneesmiddel voorgeschreven – dat lijkt ons best en hij zal ziekenrantsoenen melk, boter en eieren weer aanvragen. V. mag nu niets anders hebben dan melk en yoghurt – we weten dat langzamerhand. Ook dat hij zich na enige dagen beter gaat voelen, dat dan de stemming ook verbetert en dat werkt weer gunstig op alles. We hebben dit al zo dikwijls gehad de laatste jaren – ik schrijf dit niet, om jullie ongerust of bezorgd te maken, maar alleen om jullie met ons te laten meeleven – iets, wat bij de andere aanvallen nooit mogelijk was. En nu zullen jullie vragen "wat is de oorzaak van de bloedingen?" Wij weten 't niet, hij eet nooit iets buiten het dieet dat oom W. heeft voorgeschreven, maar oom W. zegt dat de zweer in zijn 12-vingerige darm telkens weer open gaat. We moeten maar weer geduld hebben. Bij zijn vorige aanval half aug. heeft hij de Roode Kruisbriefjes van jullie alle vier geschreven. En toen hij aan 't beteren was, heeft hij Latijnse gedichten gemaakt [2] een ervan heeft hij voor jullie overgeschreven, Eid en Em, op bed, daarom is het schrift niet zó mooi als anders. –
We hebben toch nog een beetje Sinterklaas gevierd – Vader had nog eau de Cologne kunnen bemachtigen voor mij en ik had voor hem een namaak marsepeinen M, beide geschenken werden nog berijmd en we konden weer een boterletter kopen, ook met namaak marsepein gevuld, vanwege amandelengebrek.
Vandaag werden we verblijd door een brief van Thijs – uit Bandoeng kwam er niets mee en we verlangen zo naar jullie antwoord op het verslag van de 5 oorlogsjaren. Maar er gaan en komen nu vele vliegtuigen, dus we hopen maar op spoedig. Als het eerst maar weer in orde is bij jullie, de algemene toestand! Hebben jullie nu ook weer een huis Eid en Hok? We sturen deze maar naar 't adres dat Dirk op zijn brief zette. Gisteren kreeg ik opeens bezoek van Mia, die hier dichtbij een week eind logeerde – erg gezellig – ze moest alles weten van jullie en heeft je al een briefkaart geschreven. Kreeg je die van Stan ook al? Wat heb je 't Thijs op z'n verjaardag gezellig gemaakt Em – wat vond hij dat fijn! 't Is naar, dat hij nog niets kan doen en zijn brief vanmorgen was ook niet zo vol vertrouwen op een goede oplossing als de vorige brieven. Jullie schreven ook zo vol goede moed. Allemaal en zo geestkrachtig – 't is toch te hopen dat al die geest- en werkkracht voor de opbouw gebruikt moge worden! Het duurt zo lang – – –
V. kan nu niet schrijven dat vindt hij erg naar, maar hij groet jullie hartelijk. Met een paar dagen haalt hij vast de schade weer in. Hierbij gaat een gelukwens voor Axel waar hij ook bij had willen schrijven. Wij wensen jullie ook hartelijk geluk met de grote 13-jarige zoon. Stuur vooral eens kiekjes. Dat kiekje van jullie Em is toch zo mooi! Heerlijk om het elke dag weer te bekijken en te bewonderen. En hoe gaat het nu, Dirk? Hebben die J's je zo bezeerd? Vreselijk. Je moeder schrijft ons steeds zulke aardige en lieve briefjes, bij alles wat ze beleeft in verband met jullie.
Nu dag Schatten, veel zoentjes allemaal van
Moeder en Omie.