EIDA

20 dec.’39.

Lieverdjes –

Jullie brief van 8 dec. ontvangen. Fijn dat onze Sinterklaasverrassing in de smaak is gevallen, in beide betekenissen. Het verkeersspel dat je voor Axel stuurde, is ook aangekomen – direct hebben we het gespeeld, Axel, Lisa en ik – het gaat heel goed als we rechts lezen waar links staat en omgekeerd. Veel dank. Ik pakte voor zijn verjaardag de Haagsche Beschuitjes ook in en gaf het hem evenals de houtvervoer-wagen, die hij al van Mamma had gekregen, en ook de 7 guldens in een doosje – allemaal extra pakjes. We hadden nl. niet zoveel omdat hij een locomotief kreeg, die vóór- en achteruit kan rijden en een bamboe huisje in de tuin, waar ze fijn ’s middags samen kunnen spelen. Dit huisje is helaas nog niet klaar omdat de timmerman alleen ’s middags kan komen en dán alleen als het niet regent en juist is het regentijd! Verder kreeg hij de sprookjes van Andersen, die wij nog in de Bijenkorf kochten, verleden jaar. Er staat helaas en helaas niet in van de stopnaald of was dat van Grimm?[1] Ze zijn overigens lang niet allemaal geschikt voor Lisa en hem. De vuurslag las Hok voor en het lelijke jonge eendje. – Maar om op Axel’s verjaardag terug te komen: hij lag al heel vroeg in bed te trappelen, hij is nl. altijd het eerst op anders en nu wilde hij niet ongemerkt naar binnen gaan maar alleen officieel ingehaald worden! Hij was geweldig jolig en verheugd en met de pakjes in onze hand, liepen we achter hem aan, zingende door de versierde kamer. Hij was geweldig blij met de locomotief en ging hem direct proberen. Jullie briefkaart las hij eerst, hij kan dat al heel gemakkelijk, ook krabbelpootjes zoals dat van Em, die ook een briefkaart stuurde en Julie Chavannes en tante Harting, erg aardig en zelfs Tine Schepers, voor het eerst!! Axel kreeg ook een blik lekkers om te trakteren op school, dat natuurlijk prompt leeg terugkwam. Ik hing een slinger op vóór zijn bed en wikkelde een kleurige om zijn stuur, wat hij fijn vond. Aan stoelen versieren doen wij niet. Vóór hij naar school ging herinnerde hij me eraan dat ik een taart moest bakken! Inderdaad was de herinnering niet nodig. We maakten een met chocola gevulde taart met op de bekende manier in chocola gespoten lang leve Axel omringd met 7-tjes en de 7 kaarsjes er omheen en de zijkanten beplakt met gebrande amandelen, heel lekker al zeg ik het zelf. Het enige wat me slecht lukt is om wanneer de taart is gerezen, hem niet [2] te laten inslaan. Als hij mooi gerezen is, moet je het vuur dan groter of kleiner maken? Ik maakte het iets kleiner en de taart sloeg in. We zouden naar het park gaan ’s middags met 16 kinderen (er kwamen 2 niet, maar afzeggen vinden ze niet nodig) en ik maakte dus allerhande voorbereidselen. Het was schitterend weer de hele morgen, maar over half 2 regende het hard tot half 4. We besloten toch maar naar buiten te gaan – het is zoveel prettiger, maar halverwege regende het weer, het begon juist nadat we een dennenboom-op-een-afstand versierd hadden met 16 zilveren klokjes, voor elk kind één. De klokjes die gedeeltelijk van buiten versierd waren, gaven af, maar dat deed niets af aan de verrukking van de kinderen. In de drup liepen we met brandende lampions weer naar huis, waar Hok een film vertoonde, eerst een gehuurde van een matroos en negers, en later één van Axel zelf (de laatste), die voor Moeder’s verjaardag is bestemd, maar die we alleen per zeepost konden versturen, wat Hok te riskant vond. Het is wel ongezellig, maar je weet tenminste dat je nog wat tegoed hebt! Axel kreeg erg veel moois en was erg enthousiast – onder andere was hij erg blij met een lamp, een flashlight en met kleine autootjes – vanmorgen ruilden we nog 2 boeken voor een soort goedkope meccano, Rapido, waarvan hij daarnet al een seinpaal op een treinoverweg maakte, erg leuk. De film van de matroos en de negers maakte veel indruk op ze, vooral op Lisa, die er steeds voorvallen uit ophaalt. In het park was een jongen die vlinders ving tot verontwaardiging van alle kinderen, die hem Prikkebeen nariepen. De volgende dag vertelde Axel dat zijn “partij” niet zo leuk was gevonden omdat die jongen vlinders had gevangen. Enfin we trokken het ons maar niet aan, evenmin als Axel het deed. Ik hoop dat Axel zo onafhankelijk van eens anders mening zal blijven – hij had z’n verjaardag prettig gevonden, dus afgelopen. Hij kreeg een zweefvliegtuig, dat ook veel gebruikt werd en gauw de geest gaf – er is niet veel degelijk speelgoed, tenzij het allerduurste én Duits! Märklin zal nu heel gauw uitverkocht zijn hier, er zijn al veel mensen ontslagen doordat de Duitse waren niet door komen en de zaken niet verder kunnen. Ik krijg morgen een lijst om geld te verzamelen voor de Nederlandse [3] oorlogsslachtoffers – Ik stelde net voor, dat een gedeelte van het geld voor deze mensen zou gebruikt worden, maar ze verwachten niet dat ze erg veel zullen ophalen. – Voor Finland collecteerde ik bij Hok’s kantoor, daarvoor geeft iedereen. Bandoeng bracht ongeveer 5 duizend gulden op. – Die Finnen lappen het toch maar tegen de Russen en dan in sneeuw en duisternis, dát zijn kerels![2] – Erg veel dank voor het boekje van Rademaker ik ben er geweldig blij mee. – Houw en Fanny komen opeens later terug, want een uur voor zijn vertrek werd hem gezegd te blijven. Gezellig hebben jullie Sint gevierd, prettig ook met Lou en Eida. – We hoorden net de Koningin haar advent-rede spreken – vooral haar slot: “ik zal veel aan u allen denken”, was treffend – ze spreekt altijd met zo grote innerlijke overtuiging, mooi is dat. – Ik hoorde nog niets van Emy’s baby – die zou al eind november komen.

Dag hoor – omhelsd, Eida.

[Randje pag. 2]

Stuur je de weldadigheidspostzegels terug? [4]

HOK

20/12’39.

G. Zo-even luisterden wij naar de advent toespraak van HM. Eenvoudig, gevoelig en juist gekozen, zoals dat altijd met haar radiotoespraken het geval is. We luisteren geregeld naar de Phohi, i.h. bijzonder naar het “gesprek van de dag”, dat ongeveer om 13.10 uur Amsterdamse tijd van de Phohi studio wordt uitgezonden. Het is meestal de moeite waard. Donderdagavond hebben we om ongeveer 12.50 Amsterdamse tijd “de Torenwachter” die speciaal over Hollandse toestanden afwerkt. Daar kan ik gewoonlijk niet naar luisteren, omdat ik naar Rotary moet. Verder luisteren we geregeld naar de Nirom en Daventry, maar hoogst zelden naar het gebral van Zeesen. Dit laatste station wordt alleen aangeschakeld om te weten hoe ze weer eens een échec tot een pracht overwinning verdraaien. De ondergang van de “Von Spee”[3], die we allemaal als een nederlaag beschouwen, zetten zei het volk toch maar voor als een roemrijke overwinning! Duitsers moeten toch omnivoor zijn, zij slikken alles. In de Amsterdamse Beurs moet na de mislukte aanslag op Hitler[4] een krans zijn opgehangen, met het onderschrift: voor hem, die te vroeg is heengegaan. – De Finnen houden braaf stand, iedereen hoopt op het onmogelijke, nl. de ineenstorting van de reus op lemen voeten, wat Rusland altijd was. De Duitsers gaat het de laatste week niet naar den vleze; gelukkig maar. – Bij ons op kantoor hebben wij een Nederlander, die we de Indo-Germaan noemen. Hij is NSB-er en plus barbare que les barbares! Het is werkelijk niet meer mogelijk met hem een verstandige discussie te voeren. De inval der Russen in Finland is de schuld van Engeland. Een week terug kregen we een NSB pamflet in de bus, waarvan de inhoud door Zeesen gedicteerd had kunnen zijn. Alles wat Engeland aan inbreuken op onze neutraliteit heeft gepleegd, zoals censuur, aanhouden van schepen, confisqueren van Duits goed, wordt er haarfijn in beschreven, maar met geen woord wordt er gerept van de torpedering der Sliedrecht[5], etc. Terecht schreef onze krant, dat dergelijke literatuur gemakkelijker zou zijn te lezen [5] indien zij in de oorspronkelijke taal werd voorgezet. Een vertaling doet veel verloren gaan!

Axel’s verjaardag hebben we in het Jubileumpark gevierd; wij hadden geluk met het weer. Het was zeer dreigend en nu en dan viel er zachte regen. Het had ook anders kunnen zijn, want vroeger op de middag goot het pijpenstelen. Een van Axel’s cadeautjes is nog in de maak, nl. hij krijgt een villa, geheel van bamboe opgetrokken.

Ze heeft een kamer, met

[Tekening bamboe huisje op palen]

deur, raam en veranda, de afmeting van de kamer is 1½ bij 2 meter. Het zal een reuze leuk theehuisje zijn. Alles voor de somma van hoogstens ƒ 5.-. (ƒ 2.- hout en ƒ 2.50 werkloon). Door de aanhoudende regens schiet de bouw niet zo erg op. De timmerman werkt ’s ochtends op ons kantoor.

Verder kreeg hij een locomotief voor zijn spoortrein en nog veel kleinigheden van zijn vriendjes. ’s Avonds was er een tekenfilm, die zeer in de smaak viel. Lisa vond de film geweldig – zij spreekt er nu nog over.

Dag, prettige Kerstdagen,

Hok.