EIDA

3 april ‘39

Dierbaren –

Ik ben weer een vliegtuig later vanwege de vele beslommeringen van de vorige week en nu heb ik deze avond fijn voor jullie gereserveerd. Om te beginnen met Hok’s verjaardag: we hadden een genoeglijke dag met een vroegtijdig begin met het aanbieden van diverse geschenken, versierd met bloemen en linten! Namens jullie had ik een bon in envelop gedaan voor de lichtmeter, waarover Hok zelf wil schrijven. De kinderen waren erg enthousiast; Lisa bood een prullenmand aan, Axel een vaasje, geschikt voor midden op tafel, laag en bruin met beige, passend bij het tafelkleedje dat Moeder en Emma eens maakten, toevallig hetzelfde model (Gouda) van het vaasje dat Em mij eens op mijn verjaardag gaf, enige jaren terug en dat ze me helaas gebroken hebben. Het is grappig dat Axel iemand niets liever dan bloemen geeft; laatst voor een klasgenootje was hij verrukt over een klein vaasje met lathyrus, dat hij haar mocht geven. – Ik liet een polyfoto van ons maken – Hok is er niet zo erg enthousiast over, maar ik vind er toch wel goede bij. Jullie krijgt het resultaat ook te zien; verder kreeg hij een horlogeriempje – ik had een heel dure stalen op zicht, maar hij houdt meer van leer. Verder kreeg hij bedrukt papier met naam, voor de schrijfmachine en correspondentiekaarten. Daar de jarige de hele morgen op kantoor zat, bezochten wij o.a. Irene omdat het ook háár verjaardag was. Zij stuurde mij sinds ik terug ben al 3 maal bloemen en nu wilde ik ook eens attent voor háár zijn en we bakten een taart en bespoten die de helft met chocolade-, de helft met koffiecrème, voor kinderen en ouderen! ’s Middags verwachtten we niemand en Hok kocht voor de kinderen ieder een Paasverrassing die ze zelf mochten uitzoeken. ‘Avonds hadden we een paar vrienden gevraagd en Hok schonk heerlijk bourgogne, hetgeen tot feeststemming bijdroeg. Het was een echt gezellige avond en de jarige was tevreden! – Axel kreeg die dag Paasvakantie, 3 weken n.b.! – Die week had ik veel telefoontjes voor de Vrouwenbelangen, zowel voor de jaarvergadering die gister en eergister was als voor de propaganda-avond, waarvoor ik toneelspeelsters moet zoeken. We waren een hele morgen bezig, de presidente en ik om een lijst op te maken van alles wat we in Batavia wilden zeggen; we bezochten de rector v.h. Lyceum om zijn standpunt te horen inzake het toelatingsexamen – Bij een kennisje ontmoette ik toevallig Mevr. Raven, een genoeglijk mens leek me en zo echt noordelijk, wat me altijd prettig aandoet. Ik vroeg haar of ik eens mocht komen, wat ze aardig vond. Ze vertelde dat haar broer bij haar inwoont, Aisso, over wie Tante Tine het altijd heeft en wiens zoon Beerte bij Axel in de klas zat. – Vrijdag maakte ik alles klaar voor de achterblijvenden wanneer ik naar Batavia was. Zaterdagmorgen om 9 uur ging m’n trein. Ik haalde Coletje op en we reisden met ons drieën 3e klas heel genoeglijk en wierven in de trein nog een lid, een Vivoskennis, die toevallig bij ons zat. Riek haalde me van de trein met Henkje en ik had het gezellig bij hen, bij gebrek aan een Zus! Tine + familie was ook op reis. Ik belde Lies Andriessen [2] op, die ik kortgeleden tot lid maakte. Ze is ook gekomen op de vergadering, maar bleef niet tot het eind omdat het laat werd, 9 sprekers en spreeksters op 1 morgen van half 9 tot tegen 2 uur duurde het!! Henk en Riek vonden dat ze me te weinig zagen. Ik at eerst bij ze en ’s middags werd de tentoonstelling geopend, die eigenlijk niet veel was, allemaal reclame voor andere vrouwen, schilderessen, lampenkap ontwerpster, aardewerk ontwerpster, het laatste wel mooi, maar slecht tentoongesteld, de boekententoonstelling van boeken door en over vrouwen bevatte allemaal door vrouwen geschreven romans, die niets met de vrouwenbeweging te maken hadden, er was ook handwerk van krankzinnige vrouwen, wat bewondering verdiende. Ik miste een stand van de Vrouwenbelangen zelf – dit was toch dé gelegenheid om leden te werven, en ik kon niet nalaten dit verzuim te herstellen, op straffe van ruzie met het H.B.!, maar gloeide zozeer van ijver voor de zaak dat het lukte – en ik kreeg de secretaresse H.B. ertoe daarbij te gaan zitten – meteen had ik een nieuw lid en kon ik de eerste opgeven; gelukkig volgden er nog enigen. Stel je voor dat de secretaresse v.d. afd. Batavia helemaal niet is verschenen!, nóg een wonder dat ze evenveel leden hebben als wij – We hadden diezelfde avond vergadering en niet veel tijd te eten, dit had alles plaats in Des Indes en met het oog op plannen na afloop kleedden we ons netjes! – Het begin v.d. vergadering was een flinke deining. Ze wilden ons in stemmenaantal te kort doen en dat accepteerden we niet! Ik had een ledenlijst opgemaakt met 64 leden op 31 december en ze kenden er maar 60 toe; gelukkig kon ik bewijzen dat het waar was en zo kregen we een stem meer, zodat wij met Soerabaja samen steeds de meerderheid uitmaakten. Het belangrijkste voor ons nl. geen contributie verhoging kregen wij erdoor! Thea Hermans was onze afgevaardigde en andere aanwezigen mochten niets zeggen, ik ook niet. Maar toen ze over m’n ledenlijst vielen, kon ik moeilijk m’n mond houden maar de presidente hamerde me af en legde me het zwijgen op, gelukkig kregen we toch onze zin! Ze houden precies vast aan de letter van de wet en van gewoonten dat soepelheid eerst ver was te zoeken. Gelukkig haalde de presidente bakzeil en verliep de vergadering verder heel prettig. Het duurde tot half één en daarna zaten we met enige mensen naar het dansen te kijken tot een Bandoengse en ik ten dans gevraagd werden, het was erg gezellig en we zakten nog af naar de Chat Noir, een nachtkroeg! Ik lag om 5 uur in bed, om half 7 weer wakker en om half 9 waren we vol aandacht voor de eerste van de 9 sprekers. Om 2 uur gingen ze nog enige kunstvoorwerpen van de tentoonstelling Amerikaans verkopen, tot onze verstomming ging het nog goed met 2 stukken, maar daarna was er niemand meer. De lunch was lang en lekker maar zwaar, in de benedenzaal van Des Indes hadden ze een lange tafel gemaakt voor 22 mensen. Het [3] was heel genoeglijk – Er waren maar 7 heren, maar ik had er toch aan weerskanten toevallig één. Zo’n dansje en etentje erbij versterkt ook erg de band!! Er waren 2 H.B.-leden, die erg op onze hand waren, en die het ook niet eens waren met de brieven die het H.B. ons zond en ze hadden er veel plezier in dat we al onze grieven uitten! Tenslotte brachten ze ons allemaal in de trein en het afscheid was heel hartelijk en we zijn zeer tevreden over deze afloop en ook dat we allemaal gegaan zijn. Terug zat ik naast Coletje – we hebben haar ook in Batavia erg gewaardeerd en ook in de trein mocht ik haar graag. Er gaat zoveel goeds van haar uit en ze heeft echt inzicht in mens en leven dat het een genot is met haar te praten. In veel van haar woorden zit waars. Ze zei weet je wat zenuwen zijn, dat zijn slechte gedachten en als je nagaat wanneer je zenuwachtig bent, dan zit er veel in – je kunt ook gekheid met haar maken, ik zei haar het lijkt me zo vervelend om altijd goed te zijn! Maar vond dat goedheid blij maakte en vrolijk. – Het volgende weekend gaat Hok aan de fuif met zijn “broeders”, om de beurt dus. – Gisteravond kwam ik tegen 8 uur in Bandoeng aan. Hok stond op het perron met de kinderen die gelukkig erg blij met me waren. Lisa zei steeds maar waarom ben je zo ver weg gegaan, Mammie. En vanmorgen vertelde ze dat zij en Axel een pak-slaag van Hok hadden gehad en toen zei ze laat Pappie maar naar Batavia gaan en blijf jij hier. Ze is nl. niet zo evenwichtig de laatste tijd; toevallig voel ik haar goed aan, maar was het voor Hok moeilijker. Ik had zakdoekjes voor de kinderen gekocht van het werk van de krankzinnigen en ze waren daar erg blij mee! Ik liet Axel hun letters erop tekenen en ze begonnen die te borduren. Axel was vol animo, maar Lisa vindt 1 steek volkomen voldoende. Ze ging liever de kokki helpen, die haar [4] graag bij zich heeft. – Mevr. v. Gilse schreef een lange brief over Houw en Fanny, die al een dag of 10 bij haar waren, maar die steeds thuis zaten omdat Fanny verkouden was. Hok denkt dat ze na die omzwervingen van 4 maanden dolblij zijn eens weer een tehuis te hebben. – Hoe is het met jullie verschillende gezondheden – hoe lang blijft Anneke nog? – Karta schreef ik een briefkaartje en hij kwam direct maar vertelde dat hij djongos-kebon[1] is sinds 3 maanden. Hij informeerde naar Anneke. Het beviel hem best in zijn baan, want hij ging niet op ons aanbod hier te komen in. Hij verdient daar ook veel. – Deze djongos werkt geweldig op onze zenuwen, we wilden hem al direct weer kwijt en vandaag heeft hij zelf ontslag gevraagd, dus morgen zit ik zonder. Gelukkig hebben we een handige kebon. – Ik heb iemand gelukkig gemaakt met Kojc[2]. – Opeens denk ik aan Pim Cohen, die ons schreef of er geen baan te krijgen zou zijn hier voor Fred bij het Gouvernement. Ze wil hem vooruithelpen, maar Hok geeft niet veel hoop. Ik zou het wel gezellig vinden haar hier te hebben, ik mocht haar graag. Alleen zit je nu ook met haar echtgenoot, die Anneke en Em liever niet kenden. – Dag liefjes weer erg omhelsd door

Eida. [5]

HOK

G. Erg bedankt voor de lichtmeter, een kostelijk en kostbaar cadeau. Ik ben nog niet in de stad geweest om het te halen; Eida heeft er al moeite voor gedaan. Het is allemaal zo duur, maar onmisbaar bij het filmen. Vooral hier in Indië omdat het schatten van het tropische licht zeer moeilijk is. In Holland is het veel gemakkelijker. Mijn verjaardag is bijzonder gezellig geweest. Weinig visite, maar wat er kwam was goed. Veel gezelligheid met vrouw en kinderen. Eida maakte een taart, half van chocola (voor de spruiten) en half van koffie (voor de ouders). Verder kreeg ik bedrukt schrijfpapier, zeer gedistingeerd. – Axeltje gaf mij het volgende raadsel op: het heeft twee voeten, geen poten, twee handen, zwart haar, een bril en het kan praten, en kan bovendien blaffen. De oplossing is “Pappie” en het blaffen is om het moeilijk te maken. Dit raadsel bedacht hijzelf naar analogie van een ander die van de kraaiende haan dat ik hem opgaf en waarop hij niet reageerde, zodat ik dacht dat hij het niet begreep. Misschien vond hij het erg flauw. Toen Eida in Batavia was, ging ik met de kinderen op een verre wandeling. Lisa stapte dapper mee. – De nota over de urgentie van een Geologische Dienst onder een eigen hoofd, heeft 100% succes gehad. We hebben er met de directeur over geconfereerd. Hij was er roerend mee eens, maar pecunia causa kan het dit jaar niet uitgevoerd worden. Verder ben ik bezig met een artikel, dat steeds maar uitdijt. Ik hoop het deze week klaar te krijgen.

Eida heeft zich in Batavia goed geweerd; de Bataviaanse dames van de Vrouwenbelangen hebben wel wat opvoeding nodig.

Bedank Anneke ook maar voor haar verjaarsbrief. Erg leuk dat zij eraan gedacht heeft. – Vanavond heeft onze sukkel van een djongos zijn ontslag gevraagd, hetgeen hem van harte wordt gegund. Eindelijk zijn we hem kwijt.

Dag Hok.

EIDA

Axel is al eens een keer alleen naar huis gelopen van school – Hij vond het heel prettig; maar vakantie nog prettiger!