EIDA

22/2

Geliefden –

Mijn laatste bloknoot velletje gaat nu naar jullie om van onze toegenegenheid te getuigen! Ik geniet een zalige rust in onze voortuin in de zon. Op het platje is het helemaal schaduw. Daarom ben ik afgedaald en zit op de keien! Op het gras is het erg nat – de zon wil nl. nog niet erg, het is mistig en ik zou best wat zon kunnen gebruiken, speciaal mijn voeten! – Al m’n bedienden hebben hun instructies, alles wat nodig is voor het eten is uit de kast gehaald, ik heb die sinds een half jaar weer op slot en dat bevalt me uitstekend – als ik nu helemaal geen tijd heb vóór 9 uur, haalt de kokki alles zelf, maar dat gebeurt maar zelden. M’n gascursus is nu afgelopen – die begon 2 maal per week om half 9, dus dan had ik nogal eens haast, vooral als Lisa lang geslapen had en aangekleed moest en gevoederd. Gister deden we examen, lang niet allemaal zijn opgekomen – het was niet verplicht, maar het was prettig om eens te constateren wat je ervan wist. We werden erg onderschat, maar dat komt omdat je onder de cursisten alle soorten mensen hebt; er kwam enige scheikunde aan te pas en je had dames die daar nog nooit van gehoord hadden. Maar het geheel was zeer genoeglijk, wat je wel niet zult kunnen zeggen wanneer je je kennis in praktijk zult moeten brengen. Ik had overigens juist deze week erg veel te doen voor de Vrouwenbelangen en zo had ik alleen de zondagmorgen om te “leren” en gistermorgen voór het examen, maar we vonden het echt prettig om weer eens wat te moeten kennen! We krijgen een certificaat, ik ben benieuwd wat ze erop zullen zetten. – De avond vóór het examen hadden we jaarvergadering van de Vrouwenbelangen, waarvoor ik een jaarverslag moest maken en ook notulen van de vorige vergadering, waar een Inheems vrouwelijk gemeenteraadslid over de Inheemse Vrouwenbeweging had gesproken. Notulen maak ik erg uitgebreid omdat we later dan nog weten wat er over dat onderwerp gezegd is, het wordt een kleine beknopte nalezing of herlezing! – 24/2 Toen ik aan het woord “jaarverslag” toe was, schoot het me opeens te binnen dat ik het jaarverslag naar de krant moest brengen – Het moest eerst herzien worden, daar er een paar dingen niet voor het publiek geschikt waren; toen moest ik nog een cadeautje kopen met Axel voor een jarig kind en zo was de morgen alweer om voordat ik aan deze brief was toegekomen; ’s middags op verjaarsvisite en ’s avonds bezoek van Cees Zeylmans en echtgenote, die een half jaar op Borneo gezeten hebben. En zo moest ik op een vliegtuig wachten – maar gelukkig scheelt het maar 2 dagen. We kregen Vader’s en Anneke’s  brief – Moeder dus een klein griepje – fijn een beetje in bed, heerlijk uitrusten, ik kan er voor voelen. En nu is het dus met Anneke al gebeurd – het is fijn dat ze zo rustig kan gaan, nu haar kinderen verzorgd zijn bij jullie – Anneke bedankt voor haar brief – ik geloof dat de mijne aan haar, de hare net gekruist heeft – ik krijg daar zeker dan nog antwoord op. – Zaterdag vierden Hok en ik de dag dat het feest van Hijmans 11 jaar geleden had plaatsgehad. We hebben heerlijk Chinees gegeten – het was de avond vóór Chinees Nieuwjaar – Hok had eigenlijk naar zijn Moeder moeten gaan maar hij had er, begrijpelijk, helemaal geen zin in en dan op 1 dag heen en terug en al zijn familie aflopen, waarop hij toch zo dol is! In plaats daarvan hadden we de familie Waal + dochtertje te rijsttafelen en ’s avonds belde een broer van Betsy Thung, een neef van Hok dus, op dat hij even kwam. Hij is een adviseur van de Chinese regering, neemt een soort Ministersplaats in. Nu wilde hij Hok financieel interesseren in een tinmijn, die geweldige winsten zou moeten opleveren. Hij deed enthousiaste verhalen en ik vond het schitterend, maar Hok wilde bewijzen zien en de tekening, maar vond die zo slecht gefundeerd, dat hij er niet over piekerde om daar een cent in te steken. Hok gaat nu informatie inwinnen bij een kennis, die daar in de buurt geweest is, misschien [2] heeft die de grond daar onderzocht. – Gisteravond was ik op een feestavond van het tehuis voor Meisjes v. de Vereniging tot opheffing van de Vrouw tot zedelijk bewustzijn – het was erg Christelijk, ’t begon met een gebed en we zongen samen een psalm – ik had eerst medelijden met die meisjes, die zo veilig opgeborgen worden uit angst dat ze hun zedelijkheid zullen verliezen, maar later bleek er echt een band te bestaan tussen degenen, die daar gewoond hebben onder elkaar, met die er nog zijn en ik geloof toch wel dat juist het geloof in Christus hen zo samen houdt. Ik geloof dat zo’n stempel van christelijkheid nodig is voor eenvoudige mensen om hen tot een goed leven te brengen – ze zien er dan de zin pas van en voelen zich gebonden – het zijn sterke benen, die de weelde van vrijheid kunnen dragen. Ik was zo uitgelaten na afloop net als na het bezoek van Juffrouw Buisman indertijd! Ik sprak de domineese weer, Goedhart, met wie wij op de Dempo reisden en die nu op Bandoeng wonen. Ik verkocht haar indertijd loten van de Vrouwenbelangen en ik wil haar nu lid maken. De Vrouwenbelangen zijn lid geworden van de Vereniging tot Reclassering en dit is een mooie hulp om haar lid te maken. Ze sprak gister ook een feestredetje uit stralend van geloof – werkelijk enig om zo iemand te horen. Ze zei wat een geluk dat God er altijd is en dat Hij onveranderlijk dezelfde is en ze straalde er zo bij dat je er blij van werd dat er nog zulke mensen bestaan die haar geloof kunnen beleven; dat is tenminste heel wat beter dan dat halve gezemel van de Houseparty en Morele Herbewapening en misschien ook van Vrouwenkruistocht – af en toe krijg je zo’n opgeblazen gevoel van al die dingen: grote woorden, maar kleine daden of daden die de woorden tegenspreken. Is het jullie eigenlijk niet opgevallen dat die Morele Herbewapening zo de nadruk legt op het woord “christelijk”, eigenlijk bedoelen ze er misschien mee liefdevol tegenover de medemens, vervuld van naastenliefde, maar ondertussen zou je er Joden, Mohammedanen, toch mee uitsluiten. Die christelijke mensen die niet stralen van naastenliefde, zoals Mevr. Goedhart, zijn bekrompen en kortzichtig. – Axel’s maag is blijkbaar in de war – hij mankeert niks verder, althans geen verhoging, hij is alleen misselijk, maar nu hij net uit school komt is hij gaan spelen maar vroeg van te voren of hij dan morgen maar in bed zou blijven! Nu vond hij het jammer van de morgen, nu zijn school al uit was! – Lisa is enigszins verkouden, maar verder levenslustig en vrolijk. Gister zou ze met Jaapje van 3 jaar spelen, maar ze was niet van het buurmeisje af te slaan – en met hun drieën lukte het helemaal niet omdat Inge de sfeer tussen de 2 kleintjes bedierf en ze van elkaar afhield. Ik zal wel blij zijn wanneer Inge over 1 maand naar Europa gaat. – Mevrouw Barendrecht heeft een tweeling gekregen, 2 jongetjes – wanneer ze weer thuis is ga ik eens kijken, de volgende week – die zitten opeens dik in de kinderen! – Wat een keurige lezing heeft Em daar gemaakt – ik kreeg ook een afdruk – enig dat Dirk hem voor haar inbond in prachtband – er waren 3 verzen van Kiekie bij, eenvoudig en mooi – echt een bijzonder kind – hoe kan het ook anders van zo’n vader! – Hok’s Australische paleontologe heeft aangekondigd dat ze al 24 maart wil komen. Hok heeft het haar al 2 maal afgeraden omdat de grootste regenval in die tijd voorkomt, maar het kan haar blijkbaar niet schelen. Misschien kan ze anders niet weg, of is ze bang dat ze niet meer mag, wanneer ze zolang wacht! Ze zijn hier erg benieuwd naar haar, ze is nog jong ± 34! – Het is jammer dat ik Karta’s adres niet eerder geweten heb – ik

[Randje pag. 2 links]

heb nu deze knaap al 6 weken ingewerkt en zal hem maar houden, al heeft hij geen flauw benul van tafel dienen, juist als er gasten zijn, kun je zo goed een hulp gebruiken – enfin. Dag omhelsd,

Eida.

[Randje pag. 2 rechts]

Het verheugt ons extra dat Vader weer zijn krachten terugkreeg – weer “zichzelf werd” zou Coletje zeggen!

[Randje pag. 1]

Hok heeft Mijnbouwvergadering – hij schrijft niet! –

Net kwam Moeder’s briefkaart met het gunstige bericht, fijn dat we ’t nu al weten en Vader is een heerlijke ziekenoppasser, dat is vast.