HOK

a/b Chr. Huygens                                                                                                       

d.d. 11/4 “38

G. We hebben een genoeglijk reis, niet druk gelukkig, zodat we elkaar niet hinderen. In de eetzaal zitten we met ons tweeën aan een tafeltje, aan stuurboordzijde. Ik vind het zo erg prettig. We hadden eerst het plan om met een kennis van de Kreikens samen te zitten. Man alleen, z’n vrouw bleef achter om de schoolgaande kinderen. Gelukkig is dat niet doorgegaan, want de man bleek een kletskous te zijn, met een alleronaangenaamste kraakstem.

De kinderen zijn over het algemeen gemakkelijk. Lisa wil zich nog niet aan de baboe wennen, maar gelukkig is Eida fit, ook dankzij het kalme weer. We zitten nu al half in zomerkleren. Sommigen zwemmen al. Het water is 21° C, dus als ‘s zomers in Holland, maar de wind is nog guur van tijd tot tijd. Axel begreep dat het water uit de zwembak terug moest naar de zee, want anders zou de zee leeg worden. Axel geniet geweldig van de reis. Zijn liefste bezigheid is samen door het schip te wandelen wat we tweemaal per dag doen. [2] Het boek dat Mevr. Burgersdijk ons gaf “Winden waaien om de rotsen” is prachtig. Het is erg fijn geschreven. –

Wat hebben we een leuke tijd samen gehad. Ik denk er nog met veel plezier aan terug en vooral aan het goede wat u beiden voor ons deed. Vader, uw kantoortje zal nu wel weer proper en netjes zijn en de huiskamer ook weer een ruime kamer zijn. De kinderen spreken ook nog steeds over hun Omie en Opa; u wordt nooit vergeten wanneer ze aan het opnoemen van mensen zijn.

Nu dag, nog erg bedankt voor uw zorgen.

Hok. [3]

EIDA

11 april ’38.

Lieverdjes – Om 8 uur sluit de buslichting en morgenvroeg zijn we in de “Poort van

’t Oosten”, de eerste stap in het oosten. En ik heb jullie eigenlijk nog zoveel te vertellen. Axel was weer zo enig: Lisa was in tranen omdat de baboe haar hielp –

ik riep hem apart en zei dat hij Lisa toch moest zeggen dat Minah lief was en dat ze niet meer moest huilen. Onze deur stond op een kier en zo hoorden wij hem zeggen: “als we in de haven zijn, mag je altijd bij Mammie blijven”. Vind je ’t niet enig. Hij is toch verstandig dat hij begrijpt dat Minah alleen voor de reis is. Lisa was inderdaad hierdoor getroost. Axel heeft Lisa altijd goed begrepen van de geboorte af. Zijn verhalen zijn voor haar de grootste wijsheid. Als dát geen zoon is, die steun geeft! – Ik schreef nog 7 brieven vandaag – trouwens de dagen vliegen om – gisteravond dansten we erg genoeglijk, hadden het gezelligste tafeltje, dat nog na bleef praten toen de strijk om 11 uur naar bed ging. – Hok won vandaag wéér de Sweepstake, een beetje eng hè – dag jongetjes – ik moet de kindertjes [4] op gaan zoeken en m’n jurk nog strijken. Heel veel kusjes van ons allemaal

Eida.

A  X  A  • • • •

L  I  S A