EIDA
10 april
Geliefden – Morgen zijn we in Port Said en zo kunnen we jullie weer een berichtje sturen om over ons welvaren in dubbele zin te vertellen. Er staat een stevige wind sinds we vlakbij de Straat van Messina kwamen en die houdt steeds aan zodat we nog de luwte moeten zoeken. Het schip trekt er zich overigens niets van aan, althans niet hinderlijk en aldus ik ook niet!! Hok en ik zitten in de eetzaal met ons tweeën aan een tafel van 4 – de boot is half leeg, althans de eerste klas, waar maar 59 mensen zijn. Wij kregen zonder te vragen 2 grotere hutten, zodat wij in de onze kunnen walsen mochten we meerdere behoefte aan lichaamsbeweging hebben! De koffers hoeven niet eens ónder de bedden te staan, zodat we ons niet moe hoeven te maken met het verschuiven van die zo onmisbare instrumenten. Ik zal even de actuele toestand beschrijven: Hok leest op het achterdek achter het glas een spannende detective roman, één van de 3 die tante Lous ons meebracht, waarvoor ik haar nog zal bedanken. De kinderen eten in de kinderkamer, waar maar 9 kinderen zijn – Lisa heeft nog steeds een afschuw van Minah, maar realiseert zich dat alleen wanneer ze Hok of mij ziet. Ik ben nu niet naar het eten van de kinderen gegaan, om eens te zien hoe dat gaat. Er is een erg aardige juffrouw, die goed met kinderen omgaat. Zodra ik gister binnenkwam, at Lisa geen hap meer. Ze voelt zich geroepen zich aan te gaan stellen zodra haar Mammie komt – zodat ik een figuur als modder sla als opvoedster! ’t Is waar ik heb er de laatste 10 maanden, niet veel aan gedaan!! Gisteravond was er om 7 uur bioscoop voor de kinderen – het ongeluk is dat wij om half 8 eten zodat [2] we om kwart na 7 wel moesten gaan kleden (Hok smoking – ik fluwelen jurk mouwloos was me te koud). In die tijd viel de film Lisa te lang en brulde om haar Mammie. De baboe vond het zelf jammer weg te gaan en bleef – ik haalde Lisa om half 8 met gevolg dat ze vreselijk bleef jammeren omdat ze alleen moest blijven met de baboe. Na de soep ging Hok nog kijken, kwam gelukkig op ’t idee “De hooiberg” en “Moriaantje” voor haar te zingen, zodat ze tevreden werd! Vanmorgen was ze overigens weer aan de jammer zodra Minah binnenkwam, ik zal haar nu zoveel mogelijk overlaten dat ze gauw went. Axel speelt de hele dag met een jongen van een jaar of 6 en een paar oudere en af en toe haalt Hok hem om alles te laten zien wat we passeren zoals Stromboli en de Straat van Messina. Hij is vol belangstelling. Hij merkte direct dat de boot maar 1 pijp heeft, dat viel hem tegen! ’s Morgens doen we aan sport-dektennis, ping-pong e.d. – Vanmorgen deed ik mijn Adelbodenbroek aan, zodat ik het enige “broekenvrouwtje” ben, zoals Hok zich uitdrukte. Generaal von Blomberg pingpongt ook graag en zijn vrouw is jong en vrolijk – verder heb je veel Engelsen die als de belangrijkste passagiers worden beschouwd! – Gisteravond een ontzettend vervelende bioscoop waarin ik middenin wegliep – zonde van m’n slaap!! Vanavond dansen. Net streek ik mijn blauwe zijden jurk op om met het witte avondjasje te dragen. Er zijn misschien 20 dames in de eerste, ik ben benieuwd. We maakten kennis met Homann, weer een clubgenoot van Lykle en Minnig, een mijningenieur, iets jonger als Hok, van de B.P.M. [3] Pim zochten wij gister op – ze vindt het nog steeds heel genoeglijk op reis te zijn. Haar hutgenoot is ook een handschoentje en lijkt heel geschikt. Pim straalt en maakt gekheid met iedereen.
’t Is nu kwart voor één – ik ga nog een kwartiertje met de kinderen spelen en dan moet Lisa gaan slapen. Ze eten al om half 12 en wij om 1.15 uur, een beetje laat! – Hok won vanmorgen met de Sweepstake ƒ 7.-! Dat doet me opeens denken aan het lot van Frank Liberty – laat Rie er maar eens langslopen op zaterdagavond. – Heb je nog nader bericht van Juffr. Harting over haar moeder? Vreselijk als ze die ook zou moeten verliezen. Doe haar en Rie onze groeten. [4] Hoe staat het met de Prunus? Zeker nog niet veel verder – ja ik heb nu werkelijk dat rustige gevoel dat het goed is zoals het is – jullie hebt ons een heerlijk verlof bezorgd en ons verlangen naar jullie en alles wat ons van vroeger lief was bevredigd – we hebben weer helemaal samen met jullie geleefd, onze gevoelens aan elkaar meegedeeld of op elkaars gezicht gelezen (hè Mam); het waren niet alleen prettige gevoelens en bevindingen, maar ware dat zo geweest, het zou niet écht geweest zijn. Wij zijn nu weer bezig nieuwe bevindingen op te doen en jullie verdiepen je in herinneringen en per brief wisselen we onze gedachten weer uit. Het zal weer een goede tijd worden! Lieverdjes, wij houden jullie in onze gedachten vast, alle belevenissen ons één voor één voor de geest roepend. ’t Was een fijne tijd en dat wás het!
Heel veel kussen, Eida.