EIDA

9 jaar [Tekening vlaggetje] [1]

Zaterdag 16 APRIL ’38.

Lieverdjes –

’t Is kwart voor 9 namiddag. De kinderen slapen in hut 172 en ik zit in 170 op een gezellig opklapstoeltje en denk aan jullie. We hebben veel en verfijnd gegeten zoals dat nu eenmaal moet zijn – we weten van tevoren al hoe de spijzen zullen smaken, maar alles is uitstekend klaargemaakt. De fans[2] boven onze hoofden draaiden lustig, alle patrijspoorten open en toch moet je je ertoe zetten om de warme spijzen door je keel te werken en verlang je naar vruchten en koelte. Drukkend is het binnen en buiten fluit de wind en slaan de golven – de Huygens trekt zich er niet veel van aan, althans maakt hij geen onaangename bewegingen. Morgenochtend zijn we bij Kaap Guardafui[3]– we doen vannacht een schietgebedje! Deze dag werd uitgezocht voor het kinderfeest: vanmorgen om half 9 al behendigheidswedstrijden waarbij Axel de tweede prijs won met bonen uit een diep bord snel in een kopje te doen, handje voor handje, een meisje won de eerste. Hij liep verder rond met een zilveren medaille op z’n borst.

18 april: van die feestdag sluiten we een kiekje in. Er is ook een grote foto gemaakt, maar daarvan liep Lisa luid huilende weg! Axel was erg trots op zijn kabouterpak dat hij ’s middags aan kreeg. De kapper tekende een vies bruin baardje op z’n wangen, dat niet erg suggestief was, maar hij was er blij mee! Lisa maakte weer opgang als Drentse, en at op het diner alleen soep en een heel pasteitje en pisang – de rest van de gangen negeerde zij. Axel vond het heerlijk dat de muziek onder het eten liedjes speelde [2] die hij mij steeds mee liet zingen. – Die avond hadden wij paardenraces, waarbij we ons erg amuseerden. We waren met ons achten en hadden ieder een paar loten – het was natuurlijk een gokpartij – jullie herinnert je nog wel – maar we speelden kongsi[4] zodat alle winst en verlies gedeeld werd. Op het allerlaatste paard wonnen we samen ƒ 6.-, die we samen opdronken na afloop. We hebben het erg getroffen met de medepassagiers, die we bijna allemaal kennen. – We hadden de vorige week behendigheidswedstrijden, waarbij eerst te weinig animo was – ik bood me aan om de mensen met de haren erbij te sleuren en bracht heel wat aan zodat de animo erin kwam en het een erg leuk feest werd. De administrateur verzocht me, gezien die prestatie, zitting te nemen in de Sport Commissie, met 3 heren. Vandaag begonnen we met de wedstrijden en het is erg leuk gegaan. Met een ring-gooi-spel zijn Hok en ik in de finale en met dek tennis is Hok in de 2e ronde. Ik speelde dat met een ander, een studiegenoot van Hok, het was een spannende wedstrijd, die we helaas verloren. Met ping-pong hebben Hok en ik het al afgelegd. – Gisternacht passeerden we Kaap Guardafui – ik sliep alleen slecht door de veranderde golfslag, maar miste de eetzaal nog geen keer! De eerste morgen was ik even duizelig, maar dankzij een pil “Peremedin” ging het over en dankzij een cognacje daarná helemáál!! Vanavond dansen we weer – we hebben dan met 3 dames: [3] ± 8 heren danseurs, voor beide partijen prettig, althans ik vind het heerlijk om veel te dansen en de heren met warme pakken om eens te blijven zitten! – 20 april – Vanmorgen waren we al vroeg in het Lido om goed wakker te worden na het gekostumeerde bal van gisteravond. – De dag tevoren werd mij een Arabisch vrouwenkostuum te leen aangeboden door iemand die dat net in Jeruzalem gekocht had – volkomen echt dus. Het toeval wilde dat het de warmste dag van onze reis was gister en dit pak hoofdzakelijk bestond uit een grote zwarte lap die ik helemaal om me heen moest wikkelen. Met 2 handen moest ik de lap op z’n plaats houden dus het kostuum was niet bepaald geschikt voor de moderne dansen. Het feest was samen met de 2e klas, zodat onze hele eetzaal stampvol was – toen we genummerd werden voor de prijzen, bleken er 4 prachtige Arabieren te zijn, waarbij ik me aansloot met enorm succes – we wonnen de prijs voor de mooiste groep d.w.z. 2 flessen champagne. Het grappige was dat ik 1 van die Arabieren kende de andere 3 niet, die ook op geen stukken na mij konden thuisbrengen – het bleken 2e klassers. We amuseerden ons uitstekend – het werd een mooi feest – de boot gaf ons een allergenoeglijkst soupertje op het dek en de champagne in de bar vloeide rijkelijk! Toch bleef de stemming tot het eind toe prettig. Iedereen is nu verbroederd want de merkwaardigste combinaties van dansers zag je – Pim leende mijn Drents boerinnenpak en maakte daar opgang in – eerst benijdde ik haar dat ze zich zoveel gemakkelijker kon bewegen als ik en het niet zo warm had. Ze danste meest met 1e klassers. Een merkwaardigheid was nog Haile Selassie die zich onder het diner door de kapitein liet ontvangen [4] en de leiding van de dansen nam op een grappige manier. – Hok was een gevaarlijke zeerover met grote oorbellen en een doek om ’t heufd[5]! – Het is de laatste 2 dagen ongelooflijk warm, de Rode Zee was er koel bij vergeleken – Vanmorgen was de eindstrijd sportwedstrijden en Hok en ik verloren helaas de quoits[6], een ring-gooispel, we krijgen nu geen enkele prijs!, o ja, toch krijg ik nog met een ander een prijs voor de “naald en draad race”, de man moest de draad door de naald steken die de dame in de hand had en er hard mee wegrennen. – We hebben het werkelijk druk aan boord – ik las nog niet eens een boek uit. Met het dektennis ben ik gevallen en kreeg een beetje zere grote teen – die avond was er dansen en Hok en ik zouden niet meedoen – maar ik liet me toch verleiden en danste de hele avond nog en de volgende avond weer (gekostumeerd bal) en m’n teen is nu veel beter! homeopathie noemen ze dat hier! – Nu moeten we onze koffers alweer in orde gaan maken – morgen komen we in Colombo en dan nog maar 3 dagen tot Sabang en dan zal ik wel eens iets van de Zussen horen. En jullie vlaggetje staat nu ook al haast bij Ceylon – Axel is zo vreselijk verlangend naar Bandoeng dat hij niet eens blij is Wytje, die hij zo bewondert, eerst te zullen zien, want hij wil liever ineens door naar Bandoeng – De kinderen zijn nog steeds niet dol op Minah – ze is goeiig genoeg, maar af en toe brullen ze beiden bij het idee dat ik niet in de hut ben als ze naar bed gaan. Ik zorg altijd dat ze ± half 8 in bed liggen vóór wijzelf moeten eten – Lisa zwemt nu in haar bed om 11 uur van de transpiratie – ik moet haar kussen altijd omkeren – Axel is meer als ik, transpireert weinig. Lisa draagt nu overdag alleen een hansop, verder niets, ’s middags een jurk en een broekje. Jullie kunt het je natuurlijk niet meer indenken. Ik hoop in Sabang ook op wat van jullie, in Colombo kan misschien niet. Ik kus jullie dierbare gezichtjes in gedachten – ik ben jullie zo dankbaar dat je zo aan m’n gezondheid gewerkt hebt, elke minuut heb ik er plezier van – met het buukske gaat het vrij wel – maar als het goed is, vergeet ik de pillen en dat is direct

[Randjes pag. 2]

merkbaar. – Onze kapitein vertelde ook dat hij een “mooi weer kapitein”  is. Alleen van mist krijgt hij zijn portie, zegt hij. – De hoofdmachinist wil ons de machinekamers laten zien – we komen tijd tekort! – Af en toe maak ik ziekenbezoek bij een oude heer van 68, die voor ’t eerst naar Indië gaat en opeens spit in de rug kreeg. Hij heeft ook last van de warmte, de stakker. Dag engeltjes – hoe is ’t mogelijk dat het pas 2 weken geleden is, dat we elkaar omhelsden – heel veel kusjes

Eida.

De kinderen hebben vanavond weer bioscoop, getekende films; ze hadden al 2 maal poppenkast, die Lisa nog niet weet te waarderen.