EIDA

8-2-’37.

Geliefden –

Hierbij het antwoord op jullie dringende vragen. In mijn vorige brief schreef ik al of jullie voor ons even lang wilden bespreken (tot 6 augustus) als voor jullie zelf – We hebben dan reisplannen maar nog zeer losse. Dát is dus vóór elkaar, maar nu de reis. – Hok denkt dat het ons heel veel duurder uitkomt als wij over Basel gaan. Het zal veel vlugger zijn ook als wij over Genua, Milaan regelrecht naar Mieders gaan. Dan kun jullie ons in Innsbruck ophalen, zoals jullie vroeger ook van plan was. Met de kinderen is het wel zaak dat de kortste weg te nemen, we kunnen dan later nog door Zwitserland reizen. Wil jullie dat voor ons nagaan? Hoeveel uur reizen het is via Genua dan kunnen we zien in hoeveel etappes we het zullen doen. Je schrijft al dat we het niet in één dag kunnen halen. Vraag jullie ook de prijzen eens voor beide routes. Wij vinden het best als Juffrouw Harting bij de kinderen slaapt, als dat het beste uitkomt en dat de kamers inéén lopen is ook wel handig, dan kan ik in m’n nachtjapon binnenrennen! – Wij krijgen ongeveer ƒ 300.- in handen. Officieel verdienen we in ons verlof ƒ 410.-  Maar door onze inkoop in het pensioen gaat er ± ƒ 100.- af. Maar in elk geval zal het overblijvende genoeg zijn, aan te vullen door enige papiertjes, die wij achter de hand hebben. We zullen ons en jullie in elk geval een prettig verlof bezorgen voor zover het in ons kunnen ligt. – Verder hebben we, geloof ik geen [2] afspraken te maken – We hebben toch nog de meeste zin in een nieuwe auto, juist ook omdat je van een tweedehandse niet op aan kunt en omdat hij het stuur aan de verkeerde kant zal hebben omdat we hier links houden. – Axel hield ik vandaag thuis uit school omdat hij erg verkouden is en wat hoest. Ik was bang dat hij in de tocht zou lopen en ziek worden! En dat mag vooral niet nu we morgen naar Batavia gaan. Je weet dat wij naar MamMma wilden gaan met Chinees Nieuwjaar dat de 11e valt. We hadden besloten de 14e te gaan, een weekeind. Maar nu bleek dat de Chavannes de 10e aan boord gaan en in dezelfde week wilde Anneke mij hebben omdat ze de 15e een kinderjuffrouw neemt. Hoe vind je alles bij elkaar?! Voldoende reden dus om ook gaan te besluiten, vooral toen bleek dat Mamma de 11e ook in Batavia is. – De 14e is ze dan in Tjandjoer, dus dan Hok daárheen gaan en komt hij niet naar Batavia. Ik ga dus alleen met de kinderen. Er gaan nog andere vrienden van de Chavannes ook naar boord, erg leuk zal dat zijn. Ik heb Anneke geschreven dat ik dinsdagavond waarschijnlijk wel met de Chavannes uit zal gaan. De anderen gaan met de auto maar ik kon met m’n 2 schaapjes er niet meer bij. Overigens zeer rustig want met de trein ben je er 2 uur vlugger. – Dus weér een verhindering op mailavond, daàrom schrijf ik een avond eerder. – We hebben deze week enorm dol gefeest. Donderdagavond boden hun vrienden de Chavannes een cocktailfeestje aan in Homann, waaraan wij ook meededen. Na afloop gingen we Chinees eten en dansen. Het was echt dol, met ons tienen. Zaterdagavond boden de Chavannes [3] óns een dinertje aan in de Soos. Wij zouden oorspronkelijk niet mee mogen omdat wij geen Soos-lid zijn, maar de laatste dag deden ze nog moeite om ons binnen te krijgen en met succes. Met ons twaalven waren we, geweldig lekker alles en feestelijk, we waren om half 5 in bed! Wil sprak ons zo aardig toe en enigen van ons hadden een toepasselijkheid gedicht gemaakt met tekeningen uitgebeeld, met een cadeautje erbij. – Het was echt dol dat wij erbij konden zijn. Die zelfde dagen logeerde de vrouw van Loe Ping Kian bij ons. Ze kwam over voor de Volkenbondsconferentie over de Handel in Vrouwen en Meisjes en ik ging daar een morgen met haar heen. Er was een Brits-Indische en een beeldschone Chinese als opvallende vrouwelijke figuren, verder allemaal mannen, veel Chinezen en Japanners, verder Siamezen, Portugezen, Engelsen, enz. Er wordt alleen maar Frans en Engels gesproken geen Hollands zodat de publieke tribune vrij leeg is. Het is ook haast niet te volgen. Een Frans-Canadees vertaalt alles van ’t Frans in ’t Engels en omgekeerd alles even vlot – Mevrouw van Overveldt zit daar als verslaggeefster voor de Unie van Vrouwenbelangen en een Vivos-lid voor de Preanger krant. Eerlijk gezegd heb ik er niet veel van kunnen volgen wat er gezegd werd, maar het ’s avonds in de krant gelezen! – Marietje Loe was hier 3 dagen; tot onze schrik kreeg ze malaria aanvallen en sliep haast niet. – Fijn dat Vader weer beter was en zelf een brief schreef – dergelijke ziektes zijn geen mop in zulk koud [4] weer. Ongelooflijk wat een vorst. Em heeft dus nog op de schaatsen gestaan, dat zal ze wel fijn gevonden hebben. Gaan ze nog naar Zweden? Razend koud zo overzee, maar in de lente is ’t er zeker heel mooi. – Vanavond keek ik ook nog de Vivos kas na voor de overgave, en vanmorgen deed ik nog IEVA-zaken. Hoe dat jaarverslag klaar moet komen, weet ik zelf niet! – Gisteravond vroegen we diverse mensen met films van de Oranjefeesten – het was verbazend aardig onszelf en alles nog eens terug te zien. – De kinderen slapen met een kamferblokje om de hals tegen verkoudheid. Axel vindt het prachtig een ketting om te hebben, al bestaat die dan uit een touwtje! –In Batavia zal ik ook moeite doen voor een zee-baboe – ik heb nu echt zin naar de warmte te gaan. Ik ben snipverkouden net als Axel – de warme temperatuur zal ons beslist goed doen. – Na een paar uurtjes slaap zwommen we zondag weer, alleen Hok ging naar kantoor, waarvoor hij door vele mensen bewonderd werd. – Ons schimmenspel voor de Vivos werd erg leuk gevonden, achteraf hoorden we het nog. Inderdaad waren het Dien en Annie de Jongh indertijd, die ons voorstelden. Ik weet absoluut niet meer wat ze nog meer als Wassenaar voorstelden, maar met de opruiming voor ’t verlof vind ik natuurlijk alles weer terug, fijn! 

Dag Eida. [5]

HOK

9/2 ‘37

G. Met open handen aanvaarden we uw aanbod van een verblijf in Mieders. Informeert u naar de Reise-Schillingen. We hoorden net dat Oostenrijk ook een Devisen Sperre heeft. – Wat de reis naar Innsbruck betreft, verzoek ik u te willen informeren wat langer en goedkoper is: het traject via Basel, of dat via Verona, en vooral wat gemakkelijker is. We hebben natuurlijk het liefst de directe verbinding! – We zijn blij te horen, dat Vader’s ziekte al heel wat beter is. – Vader schrijft me een en ander over Zwierzychi. Wat die man bezielt, is me een raadsel. De vorige week begon hij weer opnieuw, met dezelfde “argumenten”, dezelfde leugenpraat, dezelfde insinuaties en verdachtmakingen als in het laatst van het vorige jaar. Alsof ik werkelijk de grootste knoeier ben. Waarom hij zo tegen me ageert, hoewel hij zelf erkennen moet, dat mijn dienstprestaties geen aanleiding geven tot enige aanmerking, weet ik niet. Hij maakt op mij de indruk van een pathologische kletskous, – helaas is hij mijn chef ! – ik trek me er dan ook niet veel van aan, maar blijf waakzaam en correct, zolang als het dienstaangelegenheden betreft. De collega’s zijn allen op mijn hand. Het is natuurlijk niet altijd gemakkelijk om alles langs je heen te laten gaan, alsook om te geloven, dat alles maar klets- en kwaadsprekerij is. Het schijnt dat dit toch het geval is. En ik denk, dat hij het niet kan zetten dat hij mij niet heeft kunnen grijpen op één of andere nalatigheid! – Een deze dagen ontvangt u een kopie van de bespreking van Thalmann over mijn werk. Dit is het referaat wat Zwierzychi Heeft verzocht en dat hij in november ontving, maar steeds ontkent te hebben ontvangen. Ja zelfs beweert hij dat Thalmann er nooit een geschreven heeft. De bespreking is hoewel voor publicatie bestemd, nog niet afgedrukt, omdat Thalmann er de toestemming nog niet voor heeft gekregen. Ik kreeg haar voor vertrouwelijk gebruik. Nu heb ik hem verzocht mij toestemming te geven dat ik haar ter rondlezing aan de collega’s geef. Dit alles tekent Zwierzychi!! – Maakt u er zich maar niet ongerust over. Hij is laf en door zijn grofheid ongevaarlijk! – Zou Moeder misschien voor me aan Boekhandel E.J. Brill, Leiden, Postrekening 13921 het bedrag van ƒ 1.10  (voor 1 band Aardr.) willen sturen. Mijn hartelijke dank. Dag 

Hok.