EIDA

24-nov.’36.

Geliefden –

Ik ben bezig onze oudste zoon naar bed te jagen, de alleroudste. Hij is vandaag geweldig laat, bijna kwart voor 9, terwijl ik de opdracht kreeg dat hij “eigenlijk” om 8 uur naar bed moest. Van weerskanten bevalt zijn aanwezigheid hier uitstekend. Het is zo gezellig zo’n grote zoon en we vinden dat allemaal vooral ook Axel die fijn met hem kan spelen en hem bewondert omdat hij zelf een meccano auto in elkaar heeft gezet, die heus rijdt met een draaiend stuur en een handrem heeft. Hij is zondag bij ons gekomen, Paul. De dag tevoren heb ik hun slaapzaal met 3 evenwijdige bedden klaargemaakt en alle platen en doeken aan de muur zowat verplaatst en de vergroting van zijn moeder met Axel en Lisa boven zijn  bed gehangen. Ik weet nog niet of hij dat eigenlijk gezien heeft, want hij heeft er nog niets van gezegd. We aten zondag ijs ter zijner ere en ’s morgens wandelden we op Dago met Beatrijs en Julie, die ook Pa- en manloos waren. Hok had nog wat op kantoor te doen en zou daarna tennissen, wat overigens niet doorging omdat hij erg naar was en is van verkoudheid, “een gebroken man” noemt Julie hem! – Ik leende een houten bank voor Paul, waarop een matras van m’n logeerbed past, alleen is er geen klamboe op, maar hij is tenslotte een jongen!, en moet de ongemakkelijkheden van het leven maar vast leren kennen. Ik laat hem ’s morgens ook zijn eigen boterhammen maken om mee te nemen naar school, deden wij ook! En help u zelve is uitstekend. Ik geloof dat hij het juist prettig vindt, dat hij hier zo in ’t gezin is opgenomen. Zijn schrijftafel staat tegen het bureau voor de gezelligheid. ’s Avonds moet hij zich in onze slaapkamer uitkleden en zachtjes naar bed wat hij allemaal prachtig vindt. We hebben daarnet geweldig samen gelachen, echt jolig kan hij zijn. – Ik was deze hele week erg ijverig, maakte boekenkasten schoon, zocht tijdschriften uit, dat is ook allemaal nodig voor ’t verlof. Onder de kast hielden zich 5 kakkerlakken schuil, waarop de kokki en ik met succes met een slof jacht maakten. Vooral m’n oude lappenla is een geliefd vakantie oord voor kakkerlakken en hun eieren! – We kregen een foto van oom Izak met een brief erbij, de tweede geloof ik, van hen sinds we in Indië zijn. Ik verbeeld me toch dat ik hem schreef met zijn 70e verjaardag samen met Oom Johan, nee toch niet, naar ik zie op m’n lijstje. – Axel praat nu over niets anders meer als over Sinterklaas. Morgen is er al één in één van de winkels maar we wachten [3] nog maar wat, vóór we hem erheen brengen, anders moet je elke middag gaan! Het liedje van “Zie de maan schijnt” is favoriet. Hij kent het vrijwel uit zijn hoofd, d.w.z. de klanken; zo enig klinkt dat “van verwachting klopt m’n hachting” zingt hij luchtig en wat hij van “wildgeraas”  maakt is helemaal niet na te vertellen, enorm amusant. “De stoomboot” wil hij nooit meer horen, bepaald een antipathie – “Sinterklaas is jarig” vindt hij ook prachtig vooral “het beestje” vindt hij een mooi woord voor paard. Hij heeft ernstig geïnformeerd naar de mamma van Sinterklaas, maar die bleek in Spanje! Ik hoop maar dat er weer één met de trein aankomt, dan moeten we hem beslist gaan afhalen, jammer dat het elke middag zo stortregent. Hij moet aan het eind van de week maar eens zijn  schoen opzetten. – Lisaatje heeft vandaag weer te veel en te groene ontlasting, ze reageert direct op het eten van iets bijzonders. Gister cake en wat pinda’s, ik baadde haar toch maar buiten, dat vinden ze beiden zo heerlijk, en dan leren ze tegen een stootje kunnen. Axel zwom b.v. zondag zonder zon in aardig koud water en hij merkte er niets van. Hij is nog niet weer 100% maar het gaat al in de richting. Hij heeft nog veel slaap nodig. Hij staat tegenwoordig elke morgen om een uur of [4] half 5 bij m’n bed omdat hij naar de W.C. moet, een vervelende gewoonte, die hij langzamerhand ook moet afleren. Gelukkig lukte het daarnet vanavond zodat ik een beetje hoop heb dat hij morgenochtend wat later zal zijn. ’t Is trouwens merkwaardig hoe ik er ook al aan gewend ben, wakker wordt, hem help en hoe wij beiden dan weer verder slapen! – Ik zie wel enigszins op tegen Sinterklaasviering met Paul. Ik weet zo weinig van hem. Een echte surprise zou geschikt zijn, maar die kan ik niet maken, ik zal eens hier en daar mijn licht opsteken. – Bij een 3-jarig kind is zijn spel zijn leven nog niet, dat is met 4 jaar. Driejarige kinderen kun je er altijd uithalen, vierjarige niet. Wie weet komen we er nog eens toe hem naar school te doen, de laatste maanden of zo, maar financieel is het ook niet gering ƒ 7.50 per maand. Lisa durft al niet aan zijn speelgoed te komen en als hij ’s morgens intens speelt, is ze in de box en later in bed. Daartussen in wandelen we gedrieën. – Ik hoop erg dat jullie liedjes vindt, heb je die nog aan Em gevraagd? Voor een algemene vergadering is het niet zo eenvoudig zelf wat te maken, bovendien zou het dan een heleboel moeten zijn om een half uurtje of zo te vullen. – Axel is een erg rustig kind, ik geloof niet dat hij speciaal last van zenuwen zal hebben hoogstens zoiets als ik, alleen bij emoties! – Fijn dat Lou en Eida bij Mevr. Dijkschoon kunnen, een bof. – Hok schrijft maar niet, hij is te moe. Hierbij een kiekje dat ik toen niet terugvond om bij de andere te doen. – Een prettige Sint!

Omhelsd Eida.

[Randje pag. 1]

Vandaag is Mevr. v.Vianen jarig, Axel en ik aten daar vanmorgen taartjes, ze ziet er erg jong uit.