EIDA

Geliefden –

Van harte gelukgewenst met Thijs. We zullen hem deze maand nog wel zien daar hij zei te zullen overkomen wanneer Hok tot gezel zou worden gewijd en dat feest heeft de 30e oktober plaats. Anneke schreef ons met Lisa’s verjaardag de lijst van kleren, die zij voor ons hebben, een heleboel, dunkt me. Als ze nu maar kans ziet de boel motvrij te bewaren. Als contraprestatie wil ze onze wieg, box, babykleren en wagen! Ook gelukwensen van Tine Schepers en van Dien, en een briefkaart van Jan Schüller uit Zwitserland, waar hij het heel plezierig heeft gelukkig. Hij is 1½ dag bij zijn moeder geweest. Heb jullie Jackie al gezien! – Het lijkt me ook een goed plan om samen in een hotel te gaan en wij niet in een huisje, veel gezelliger. Er is in Batavia een verhuurkantoor die ook baboes heeft voor enkele reis. Ik zal eens informeren. Anders doe ik dunkt me maar zonder. De kinderen eten dan toch gewoon en de was geef ik dan daár, voor het geld dat ik op de baboe uitspaar, kunnen ze heel wat wassen. Als ik nu maar Lisa zindelijk krijg. Op ’t ogenblik gaat dat óp en af, hoopgevende en zorggevende dagen!! – Maar nu moeten we ‘t [2] eerst hebben over Lisa’s verjaardag. Axel was al vroeg bij ons die morgen, om half 5 n.b.! We stuurden hem dus weer naar bed, en tegen zessen zochten we alle pakjes bij elkaar, die Axel maar ál te graag op de divan wilde leggen (hij is niet altijd zo hulpvaardig!!). Ik had witte rozenknopjes voor de ouders! en voor Axel een doos met plaatjes waarin gaatjes waardoor draden getrokken worden. “Naaien” noemt hij dat en er is nog niets geweest, waarmee hij zo lang achter elkaar stil kan zitten, behalve met auto’s en treinen natuurlijk. – Lisaatje vond het fijn met groot gejuich en gezang uit bed gehaald te worden. Ook bewonderde ze de slingers die we de vorige avond door de kamer gehangen hadden. Ze zag kans enige vlaggetjes er vlug af te trekken. Voornamelijk had ik die versiering eigenlijk voor Axel opgehangen die niet tevreden was voordat er ook lampions bij hingen. Lisa was direct verrukt van het oranje bordje dat ze steeds omkeert, of er wél wat of niets óp ligt. De sinaasappelkorrels vindt ze ook heerlijk. Elke morgen krijgt ze daàr wat van, los; op de boterham wil ze ’t niet. Ze eet alleen geroosterd brood en beschuit graag en korsten, maar dat weke brood spuwt ze uit. – Ik liet haar vlug slapen want om 10 uur zouden we naar Hansje Goemans, eveneens 1 jaar. – Terwijl ze sliep, versierden we nog de auto met een lange slinger, waarmee we door de stad reden terwijl Axel en Beatrijs op toeters bliezen. Echt feestelijk dus! [3] Ik had Lisa een wit jurkje aangedaan met roze lintjes op de schouders, net zo’n lintje om het koppetje en de armen, enig stond het. Een ijdel nest overigens. Ze wilde direct het lint van haar hoofd trekken maar keek toen net in de spiegel, lachte en liet het zitten! Wij hadden witte schoentjes voor haar, die echter nog een stuk te groot zijn, maar waar ze al goed mee loopt, al moet ze ook haar voeten extra hoog optillen om de lange neuzen! – Ze maakte daar ook veel opgang omdat ze zo klein en parmantig is en allerliefst niet het minst! De jarigen speelden uitstekend samen, ruilden ook cadeautjes. We hadden veel pret en filmden ook een beetje, maar daar Hok er niet bij was, houd ik m’n hart ervoor vast! Onze taart met 1 kaars konden we dus voor ’s middags bewaren. Paul Thung had ik besteld en er kwamen nog wat meér gasten gelukkig, op een verjaardag heb ik daár bepaald behoefte aan! Chavannes bracht ook nog een apart cadeautje voor Lisa mee, kleerhangers met tekeningetjes. Hij is nl. erg verrukt van haar en wuift altijd als ze ’s morgens in de box staat en hij naar kantoor gaat. – Op de pop van jullie zullen we zuinig zijn. Tegen dat ze 1½ is zal ze er wel voorzichtiger mee zijn. Voorlopig keilt ze met alles wat in de box is! Ze was de hele dag in een pracht stemming en amuseerde haar gasten, de taart lustte ze evenwel niet, was ook zacht, maar ze at heel wat zoute krakelingen! Het zal niet lang duren of ze drinkt ook de laatste slokjes uit de portglazen! – De jongste van Ortt is ook die dag [4] jarig. Hij leende ons projectietoestel voor filmvertoning en kwam ’s avonds ook nog een tijdje. Hok bleef ’s middags thuis vanwege het feest! Het was dus een geslaagde viering. – Het is nu zeker dat we eerste klas mogen reizen en hebben nu 2 hutten, o ja, dat schreef ik al. Fijn dat jullie al plannen maakt. Het zou nét kunnen dat we tegelijkertijd in Tirol kwamen. Maar misschien kunnen we de Franse Alpen nemen omdat we tóch in Marseille komen. Wat een grote bijdrage geven jullie en Juffr. Harting er nog bij, dat lijkt me ideaal. – Ik kan me levendig indenken dat Em haar handen vol heeft. Aan een eerste baby heb je al genoeg te doen en dán de rest! Hoe is het radiotoestel van Lou uitgevallen? Fijn dat Em er weer zo goed uitziet en fietst. Ze heeft dus blijkbaar ook volop zog. En de ogengymnastiek is zeker prachtig voor Anneke Rempt. Doet Moeder daar nog geregeld aan? – Zondag zwommen Axel en ik weer, ik voel me altijd erg lekker daarna, ga het bepaald eens meer doen, maar er is altijd zoveel ’s morgens. Deze week collecteerde ik voor de werkelozen voor Kerstmanden. Ze hadden me een arme buurt gegeven waarvan de betere huizen al door een ander gedaan waren, je snapt m’n woede! Ik doe het ook nooit weer! In een hele straat kreeg ik één kwartje!! Later opeens een rijksdaalder die me zichtbaar deed opfleuren!! – Zondag na het zwemmen bleek Mamma hier te zijn. Ze liep met Lisa rond. Axel is ook gelukkig op haar gesteld en Lisa lachte direct tegen haar. Ze sliep op het veldbed bij de kinderen en was gezellig en rustig. Houw heeft dit laatste jaar een ander mens van haar gemaakt, geweldige prestatie. Ze wil met ons mee naar Holland!! – Verder hadden we een drama vanmorgen doordat de djongos een fles bleekpoeder opentrok en alles in zijn gezicht kreeg. Ik bracht hem naar het Ooglijders gasthuis, waar zijn beide ogen werden verbonden. Over 3 dagen zal ’t wel weer over zijn, maar de stakker had

[Randje pag. 4]

veel pijn. Het huis ruikt nòg naar chloor.  Vandaag zijn de kantoren gesloten, een Inlandse feestdag, maar Hok heeft weer doorgewerkt. Hij kreeg weer een pracht brief van Thalmann, die hem enorm waardeert, erg prettig. Dag kindertjes, omhelsd Eida.

[Randje pag. 2]

Max stuurde ons zijn huwelijksaankondiging per vliegpost. Fijn dat hij meteen al een plaats heeft. – Hoe maakt tante Lous het? Wanneer trouwt Oom Ben? Fijn om in Holland geen baboe te hebben. Ik wil met verlof er hélemaal uit zijn. We kennen aan boord geen Bandoengers meer!! – Dank voor het aparte briefje! [5]

HOK

G. Morgen gaat mijn reisopdracht naar de Rott. Lloyd. Dan zijn de hutten definitief besproken en wij krijgen de tickets thuis. In Holland denken we een Ford te nemen. Wij nemen hem mee naar Indië. – Ik moet dit jaar nog een reuze hoop afmaken. Anders krijg ik moeilijkheden met mijn chef. Hij is erg op me gebeten, omdat ik hem de les gelezen heb. Ik heb er nog geen spijt van. Hij is nu bezig allerlei te verzamelen om wanneer het zover is, beter tegen mij te kunnen optreden. Links en rechts vraagt hij een oordeel over mijn werk. Zelf begrijpt hij het niet; hij is niet pienter genoeg om zijn draagwijdte aan te voelen, maar wel is hij te kortzichtig om het nu alvast maar te kunnen veroordelen. Mijn collega’s zijn gelukkig op mijn hand, ze bekennen eerlijk hun incompetentie. De enige in Ned. Indië die mijn werk kent, schrijft mij naar aanleiding van een brief, waarin ik hem mededeelde, dat ik mijn chef aangeraden had, zich met hem in verbinding te stellen wanneer hij een deskundig oordeel wilde horen, o.a.: “Ihre Arbeiten sind auf dem Gesamtgebiete des Foraminiferenkunde und weit über dieses Arbeitsgebiet ganz bestimmt bahnbrechend. Ich habe mit ganz auerordentlicher Interesse alle Ihre Arbeiten durchstudiert. Ihre Resultaten sind in hohen Masze erkenttniskritisch von weittragender Bedeutung. Zeit muss man Ihnen reichlich geben, wenn man im “Mijnwezen” überhaupt Wert darauf legt, in absehbarer Zeit eine vernünftige Altersbestimmung der Tertiärschichten Ned. Indiens zu schaffen, etc.” Voor zover ik weet, wacht mijn chef zich wel door zo iemand zich te laten voorlichten, en al zou dat gebeuren, dan nog zou hij er geen waarde aan hechten! Enfin, hij krijgt mij niet klein. Met dat al moet ik echter in dienstkwesties volkomen correct zijn, zodat hij op die wijze geen vat op me krijgen kan. Het zal wel goed aflopen. Ik erger me alleen in hoge mate over het oordeel, dat mijn baas over mijn werk heeft. Hij hoeft het niet te loven, zelfs niet te waarderen, maar wel verwacht ik dat men andermans eerlijk pogen, respecteert. Maar daarvoor mist hij de nodige innerlijke beschaving.

Dag, gelukgewenst met Thijs,

Hok.