EIDA

6 okt.’36

Geliefden –

Vandaag ben ik erg laat met de brief, het is al half 9 – maar de hele morgen waren Axel en ik erop uit om behalve jullie pak ook voor ons cadeautjes voor Lisa te halen. Intussen hebben we het pak even opengemaakt om te kijken – echt gezellige dingen weer, schattige kledingstukken, waarin jullie haar vast nog kunnen bewonderen, als je denkt dat ze nu haar eerste babyhemdje nog draagt! Die pyjama echt doddig en geschikt om na te maken – en dat poppetje zal ze zeker mooi vinden. Het is zeker breekbaar? Of zou het deuken? Een beeldige chemise envelop draagt die pop, kostelijk! Een beeldig vestje, dat zal ze zeker ook mooi aan kunnen aan boord e.d., dat van mijn verjaarspak past haar nú. Ze krijgt van ons o.a. witte schoentjes, schatten dezelfde als haar makker Hansje Goemans heeft, die met haar op dezelfde dag werd geboren. We vieren dáár ’s morgens hun verjaardagen, morgen haal ik een nieuwe film! Jammer dat Hokje er niet bij kan zijn. – Ik poets de kleine oude blokken van Axel wat op, die krijgt Lisa ook! Dat doet Em zeker denken aan de jurken die zij al- [2] lemaal moest afdragen! Maar waarom nieuwe te kopen als deze ongebruikt in de kast liggen!? – De regentijd is hier alweer begonnen. We waren het lek boven het bureau alweer vergeten, maar nu laat die opeens weer van zich horen en voelen! – Deze week bezocht ik o.a. Irene met ons tweetal, waar ze natuurlijk evenals een ieder verrukt van was. Ze deed speciale groeten aan jullie. De oudste twee kinderen werken heel hard op ’t Lyceum, Hansje’s ziekte van vroeger wordt niet meer aangeroerd. Irene mag van haar echtgenoot de zoon nooit alleen laten, vandaar dat ze nergens komt, hij zal wel lang baby blijven. Hij kan nog niet eens uit een beker behoorlijk drinken – Houw logeerde 3 dagen bij ons. Fanny’s moeder is plotseling in Bandoeng overleden. De moeder, die haar ter wereld gebracht heeft, maar die ze Tante noemt, daar ze jong al is afgestaan aan de zuster van de moeder. Fanny logeerde in ’t sterfhuis en had daar zware dagen. Houw was daar ook steeds, sliep en ontbeet alleen bij ons. Op de dag van de begrafenis kwam Mamma plotseling ook over en bij ons eten. Lisa lachte direct zo innemend tegen haar en Axel weet nu gelukkig ook wie zij is. Ze bewonderde Lisa’s loopkunst die enorm snel vordert. Ze loopt nu al hele einden en vindt het niet eens nodig grote afstanden te kruipen, maar met een paar duikelingen bereikt ze de andere hoek van de [3] kamer. Mamma bewondert eigenlijk nooit de kinderen zolang ze hier is. Ze lacht dan alleen maar om ze, maar thuis bij Houw komen haar uitingen pas los. Over het eten was ze helemaal niet te spreken – ik had ook absoluut niet op haar gerekend, maar Hok vond het niet zo erg slecht. Maar ze had erg met Hok te doen en van de weeromstuit ik ook en ik nodigde haar uit de kokki te komen leren Chinees te koken. Wie weet doet ze ‘t. Houw vindt overigens dat het beter is wanneer wij eens wat meer in Buitenzorg komen. Als Lisa alles eet, zal het wel gemakkelijker gaan. Vanmorgen at ze met smaak een paar stukje brood met chocolade hagelslag. Ze zit nu ’s morgens op de kinderstoel, haar ongezeefde havermout te verorberen en daarna nog wat brood. Bij de nasi tim knabbelt ze beschuit, waar ze dól op is. De nasi tim mag ze minder graag, ik zal die nu ook maar niet meer zeven. Gauw is ze toch groot geworden, al 1 jaar geleden, hoe is ’t mogelijk. Elly Linn had 5 oktober zó in haar hoofd dat ze tóen kwam gelukwensen. Ik verwachtte haar nl. indertijd op de 5e weet je wel? – We vierden Hok’s promotiedag 9 jaar met eigengebakken vruchtentaart en lekker eten, d.w.z. het was als zódanig bedoeld. Het is erg lastig dat ik zelf Hok’s eten niet meer kan beoordelen, omdat ik steeds nog dieet eet, d.w.z. ik [4] zondig nogal veel, maar het is ook geen lolletje. – Zondag zwommen Axel en ik met Paul Thung. Hij komt bij ons in huis van eind november tot Kerstmis tot Axel’s grote vreugde. Het is ook een echt gezellige jongen maar ik moet nog leren met hem om te springen. Hij is nogal aanhankelijk maar met zo’n jongen weet je nooit in hoeverre je je met hem moet bemoeien. Ik zal maar eerst dus instructie gaan vragen bij zijn tegenwoordige kostmevrouw. Na Lisa’s verjaardag moet ik collecteren voor Kerstmanden voor de werkelozen. Ik heb enorme spijt het geaccepteerd te hebben, want het zal me veel tijd kosten. Ik zal zien of ik er nog vanaf kan, zal wel niet. – Hoe worden in Holland de werkelozen eigenlijk gesteund? Het steuncomité is toch opgeheven? – Vanmorgen zocht ik ook staaltjes voor een avondjurk voor Dien op bestelling. Sinds haar schoonmoeder er niet meer is, op Java, komt ze er zeker bij mij om. Tenminste weer eens een reden om elkaar méér te schrijven. Sinds zij 3 en wij 2 kinderen hebben, gebeurt dat hoogstens één per maand. – Gisteravond mooi concert van de Kunstkring, Hok was te moe om te gaan – Hok bracht deze week goed nieuws en wèl dat we eerste 1e klas kunnen reizen omdat we in februari opslag krijgen! We hebben nu 2 hutten gekregen maar helaas bakboord, maar een dek hoger 152-154 en grotere hutten natuurlijk, een reuze bof. Neèm jullie Lou in huis? Als dat

[Randje pag. 4]

maar geen haken en ogen met Tante Leidie geeft. – Axel praat al veel over jullie. Hij was enorm blij met het pak voor Lisa van Opa-Oma Holland. En hij wil steeds jullie film weer zien. Helaas heeft er een stukje van losgelaten en moet Hok eerst lijm halen.

Dag Eida [5]

HOK

6/10 ‘36

G.

Wat een bof, dat we in de 1e klas mogen reizen. Nu hebben we 2 hutten, waarin 3 couchettes en 2 sofa’s, zodat we dus plenty ruimte hebben. Wel zijn de hutten bakboord gelegen en op dek D. De schuit is vrijwel volgemaakt, waardoor er geen aan de andere zijde vrij was. – Wat Miolepidocychina precies betekent weet ik niet; waarschijnlijk werd bedoeld: halve lepidocychina. Het is bij ons altijd potjes latijn. Ik moet voor de Algemeene Exploitatie Maatschappij een grote collectie bewerken. Het is dus werk voor één keer. Meer moet ik ook niet hebben, omdat ik nu al zoveel te doen heb. – De vorige week voltooide ik een kritische studie, die waarschijnlijk mijn laatste geschrift van dit jaar zal zijn. Ik moet nu wat voor de dienst zelf doen. Helaas heb ik de chef niet kunnen overtuigen, dat genoemd werk niet naar behoren gedaan kan worden, wanneer ik met mijn studies niet verder ben. Er is bij hem wat onwil bij. Zo erg is het ook niet. Ik zal hem nu aan de hand van genoemd werk tonen dat hij het bij het onjuiste eind heeft. Wellicht snapt hij dan, dat hij het onmogelijke gevraagd heeft, al ben ik hier niet zeker van. –

Dag Hok.