EIDA

Lieve Vader en Moeder – Ik moet jullie ook weer eens zó noemen, zulke gezellige namen! Vandaag vóór 8 jaar was “het” feest bij Hijmans[1] – We eten lekker en gaan vanavond misschien samen uit. Dat is althans mijn voorstel. Hok gaat expres vanmiddag niet tennissen. We hebben geen van beiden wensen voor een cadeautje, dat is dus tevreden hè! – Gister was Hok naar de Loge voor een Rouwplechtigheid voor 4 maçons – hij vond het heel plechtig en mooi. – Momenteel is hier een tentoonstelling van Chinese schilderijen, waar we nog niet geweest zijn. Het moet wel merkwaardig zijn. – Hoe is ’t mogelijk dat A. en Th. een huis kregen voor ƒ 30.- gemeubeld en wel. Ik hoop erg dat wij een paar maanden wachtgeld krijgen over fijn een jaar om bij jullie te zijn, maar 10 maanden is ook al plezierig, alleen kunnen we niet eerder weg dan juni ’37. Ik zou of Truitje of Minah nemen, niet beiden. – Ik heb Annie Gerritsen nog niet gefeliciteerd, ik zie op de aankondiging dat ze beiden arts zijn, wat een doorzettende dames toch Ankie, Kiekie en nog meerdere – ik zei tegen Hok verbeeld je dat ik ook dr.ir. was. ’t Zou hem niks bevallen!, dan zou ik hem helemaal nooit willen geloven!! – Jullie zijn dus op ’t ogenblik weer zonder gespuis om je heen, heel goed om het weer eens rustig te [2] hebben ook na al dat uitgaan van de laatste tijd met A. en Th. Em schrijft al over opruimen van haar huis – ze willen in jullie buurt iets huren, lijkt me erg geslaagd – overigens zouden ze zich vóór de bevalling kunnen verdelen, dat is toch maar één maand. Maar ze zullen ’t wel goed inpikken. – Lisaatje at gister tomatensap, ze keek eerst enorm lelijk bij de eerste hap om ’t zure, maar ze was woedend toen het op was. Vanmorgen waren er rode stukjes in haar luier – ik schrok me eerst dood, maar dacht toen plotseling aan gister – ik heb nu ook een djeroek voor haar uitgeperst, vruchtensap is enorm gezond. Ik ben nu ook met de gymnastiek begonnen. Het windt haar enorm op en ze wil niet ophouden, spant al haar spieren nog eens extra na afloop, het zal een sterke duvel worden! Ze is deze week 110 gram aangekomen – het gaat nogal. Na het drinken is ze altijd enorm vol dat er nog een golfje weer terugkomt, ze kan toch moeilijk méér drinken. Leuk dat jullie met Pasen naar Mieders gaan. Het ziet er wel naar uit dat Em en Dirk aan komen voordat de v.d. Laans teruggaan. Het wordt voor jullie alleen wel wat al té! Ik kreeg van Em 2 lange brieven achter [3] elkaar, enorm genoeglijk – Ze haalt de schade van haar zwijgzame jaren in. Ze zegt dat ze misschien ook nog hier komen. We moeten elkaar toch ook nog spreken voor ze weggaan. – We geven elkaar raad op ’t gebied van kleding. Ik moest van haar weten over jongensonderkleding en kocht nu een hempje voor Axel voor 14 cent!, dat net lang genoeg is voor een chemise envelop! Die gebreide onderbroekjes draagt Axel liever niet meer. Ik bewaar nu alles voor Lisa! – Ik kocht knalgele wol voor een badpak voor Axel, er kan er ook nog wel een voor Lisa uit! Ik was al begonnen aan één van lichtgroene wol die ik nog kocht toen ik nog op de huishoudschool was en waar ik een gehaakt jurkje van heb, maar het is leuker om er later een broekje of een jasje voor Lisa van te maken, passend bij het jurkje. Ik heb heel wat jurkjes voor haar liggen, 4 dikke en 5 dunne! – Ik herinner me die Jo Fransen nog wel uit Em’s klas. Hoe is ’t mogelijk dat die nu al gaat lesgeven. – M’n IEVA jaarverslag is goedgekeurd – Gister maakte ik er bloedig een uittreksel uit voor de krant en nu hoeft het niet (ik tikte het ook zelf gisteravond) want ze willen zelf op de school komen kijken en erover schrijven. We hebben nu gemerkt waarom de kranten hier zo beroerd zijn. Onze buurman was nl. bij ons te eten, de vader van Chrisje, die [4] journalist is en die praat over geologische onderwerpen zonder enige notitie van Hok’s mening te nemen! Ik zei hem ook dat hij eens wat meer over de Vrouwenbeweging in Europa moest opnemen, maar hij vindt dat een vrouw achter de kinderwagen hoort, waarop ik niet kon nalaten hem te zeggen dat hij van 50 jaar terug is! Zo’n vent van niks om te ijzen. Ze vinden het alleen belangrijk of een vereniging adverteert, maar de inhoud van de krant is blijkbaar bijzaak. Van de advertenties kan zijn pa steeds heen en weer naar Holland vliegen, van de inhoud niet! – Mevrouw van Overveldt en dochter en kleindochter waren hier op bezoek op een morgen. Ze maakten dus geen kennis met Hok. De oma woont al 15 jaar bij deze dochter in, vanaf dat ze één jaar getrouwd waren. Wel een beetje lang hè. Oma zorgt voor alles en Marietje geeft haar zoon van 11 zelf les iedere dag. – Ik heb er opeens schoon genoeg van om iedere dag katjang idjoe (soort groene erwten) te eten, en zal er maar wat mee ophouden, ik bestelde nu linzen. Ik eet trouwens al veel dingen ook brood en boter en het gaat best – ik liet het nog een keer onderzoeken. Linn vindt dat ik er niet teveel aan moet denken, maar hoe wil hij dat ik dieet houd en er toch niet aan denk? – Voor Vader’s verjaardag krijg jullie geen film dit keer, we hebben er nog niet weer één gekocht. – Zondag zwommen we weer heerlijk op Dago, alleen heeft een schoffie ondertussen een spijker in de voorband geslagen, zodat die lek was, en Hok hard moest zwoegen ná het bad en eigenlijk weer een bad nodig had! Van Dien nog niks gehoord, misschien vanavond.

Dag Eida. [5]

HOK

G. Eindelijk weer eens plaats over om wat te schrijven. Van uitgaan is niet veel terecht gekomen. Het werd een beetje laat en de kinderen bleven alleen thuis. - Met “traurige Umstände” bij de paleontologen wordt de wetenschappelijkheid bedoeld. Maar het kan evengoed op de bestaande afgunst slaan. Gister kreeg ik nog een onhebbelijk briefje van prof. Umbgrove, die één van mijn studies overbodig vond. De kneep ligt waarschijnlijk ergens anders. De tijd zal leren wie gelijk heeft; mijn voorgangers kunnen het blijkbaar niet zetten, dat ik hun onderzoekingen niet helemaal vertrouw. Daar is ook alle reden voor. Het schijnt hen te verbazen, dat ik niet alles kritiekloos overgenomen heb. Umbgrove wil me blijkbaar voorschrijven waarover ik schrijven mag. Nu, dan is hij bij mij aan het verkeerde adres. Een andere toon ademen de brieven, die ik van dr. Thalmann krijg. Daar is het een en al behulpzaamheid en medewerking. Ik apprecieer hem dan ook ten zeerste. Ik hoop, dat ik hem ook eens persoonlijk ontmoet. – De beestjes die ik behandel ontwikkelen zich volgens een wet, die inherent is aan het type. Dat principe leeft zich uit, totdat alle mogelijkheden uitgeput zijn en dan sterft de groep uit. Het zijn wetten, die niet het individu alleen betreffen, maar die het evolueren van de hele groep, van haar eerste ontstaan tot aan haar einde, beheersen. En de groep bestaat uit een lange reeks van generaties, dus grootvader, zoon, kleinzoon etc. etc. en het leven van zo’n groep omvat miljoenen jaren. Het is dus net alsof de groep bij haar eerste optreden iets meekreeg, dat zij dat “iets” moet verwerkelijken en tot ontwikkeling brengen, om, wanneer zij het “iets” consequent, tot het einde toe, heeft gerealiseerd, en het dus niet meer verder doorvoeren kan, uit te sterven. Uitsterven is, dat de gehele groep van het wereldtoneel verdwijnt, om niet meer terug te komen.

Dag Hok.