EIDA

Geliefden – Na ons uitstapje zijn we nu weer thuis, wat we alle drie erg plezierig vinden, al hadden Axel en ik het in Batavia geweldig prettig. Axel was al gauw gewend daar en liet zich met genoegen door alle kinderen verwennen en omhelzen, vooral de meisjes hadden veel plezier in hem, zijn roep Eitje – Eitje werd daar aan alle kanten beantwoord. De meisjes hielpen hem baden, eten geven, naar bed brengen – aan tafel trok hij ook ieders aandacht – Meneer Bijl zat aan zijn andere kant en speelde enig met hem, een erg aardige man. Hij is tegenover Em ook zo enig – we hadden daar toch de merkwaardigste mensencombinatie maar alles was steeds even prettig. Em schept een bijzonder aangename sfeer om zich heen en ieder voelt er zich behaaglijk in, ze zou niet verbeterd kunnen worden door een moeder en echtgenote. Telkens heeft ze aandacht voor ieder persoonlijk en Dirk is heel erg gelukkig en evenwichtig, en Em niet minder. ’t Is verwonderlijk hoe weinig last ze heeft van haar humeur, elke prikkelbaarheid is in minimum van tijd verdwenen en Dirk werkt ook met volle stoom mee. – Ik zei Em dat ze wel stapel zou wezen als ze daar wegging en ze beaamde dit! – Op een gegeven ogenblik kwam plotseling jullie taart binnen, zalig was die overigens (m’n dieet werd even vergeten!) – we verorberden hem op jullie gezondheid – Hok heeft hem ook nog kunnen proeven. Jullie zult het [2] misschien wel jammer vinden, dat de reden waarom je die taart zond niet meer bestond, maar heus al bestaat de verloving niet, inderdaad is er niets tussen hen veranderd. [HOK “Hebt geduld; alles sal reg kom”!] – Em en ik gingen samen naar “De Jantjes”, enig was dat, na afloop pleegde ik m’n eerste zonde door ice-cream-soda te drinken – daar dit me goed was bekomen, waagde ik steeds meer met uitstekend resultaat. In Batavia had ik niet één keer meer diarree en nu nog steeds niet 1.2.3.! – Een andere dag gingen Em en ik ’s morgens de stad in, Axel in de box werd door de meisjes bewaakt, al heel gauw had hij het best gevonden dat zijn Ma ervan door was, vooral na een zuurtje. Em en ik waren meer dan gezellig uit, kochten een jurk voor mij, tango met een wit kraagje en witte knopen, Hok vindt hem ook geslaagd, evenals alle huisgenoten dáár. – We aten aardbeien met slagroom, hadden het in één woord 100% naar onze zin! De voorlaatste avond dansten we in “Des Indes”, hemel wat een chique boel daar, enig was het; ook nog een oud-collega van Hok + vrouw was mee – fijn was het. En toen kwam Hok me halen – hij logeerde bij Houw die het naar zijn zeggen goed maakt, behalve dat hij erg verkouden was. Fanny zag er ook weer beter uit. We hopen maar dat de rest van 3 maanden Houw weer helemaal in orde zal maken. – We luisterden ook nog naar de uitzending van de begrafenis van de Prins – ik ben benieuwd waar jullie het hoorden – deze keer zeker thuis – net op 11 juli. – [3] Gelukkig dat Malie’s trouwdag de 13e was. Je zult er zeker wel een beschrijving van geven, waarnaar ik verlangend uitzie. – Ik heb bepaald warmte uit Batavia meegenomen want ik ben lang zo kouwelijk niet meer – We gingen terug langs Mamma waar we een uurtje bleven – ze gaf me een aftreksel van droge rijst met nootmuskaat wat volgens haar “het” middel is tegen mijn ex-kwaal! Het kan in ieder geval geen kwaad. De middeltjes van Sparmann verminder ik al en ik bedenk allemaal dingen om dik van te worden. Van al die zoetigheid die ik nu moet eten, heb ik overigens weer kiespijn, op die manier is er altijd wat maar dit is tenminste het minst erg. – We moeten nog 3 paar collega’s van Hok op bezoek hebben, we zijn achtergeraakt. – Alex en Irene zijn bezig hun huis af te breken – 1 augustus hebben ze vendutie. Overmorgen komt Baukje aan – ik zal haar ook schrijven en haar plannen vragen. – We kregen juist een lange brief van Anneke, die nog steeds in de waan was dat Em eerstdaags naar Holland zou komen. Typisch als je nagaat hoe wij allemaal op hetzelfde ogenblik er een ander idee over hadden: jullie van hun verloving, Anneke van haar vertrek en wij van haar gewoon verder leven naast Dirk – hoe snel kan een mens van plan veranderen! Onnaspeurlijk zijn de wegen der vrouw! – Anneke denkt ook dat Hok en ik [4] onze vakantie bij hen zullen doorbrengen maar ik ben nu net weggeweest en ik denk niet dat we ’t doen. – Hok en ik waren nog op de IEVA stand op de Jaarbeurs, kochten een jurkje voor Dieneke en een slab voor de baby op komst – Hok kocht ook nog een licht leren aktetas, elke dag een lust voor de ogen. Vóór het gebruik heeft hij hem ingevet, zodat er wel geen vlekken op zullen komen voorlopig. Die is door het gevangeniswezen gemaakt evenals enige dweilen die ik daar kocht, alles oersolide. – Ik moet nu gauw een lesrooster voor de IEVA in elkaar flansen, ik vind het toch zo beroerd dat Irene weggaat voor de IEVA. Ik zelf heb niet veel aan haar – sinds ze merkte dat ik liever bij Lettie kom dan bij haar, heeft ze haar handen van me afgetrokken. Maar de keren dat ik bij haar kom, hebben we toch altijd wel contact. Tot afscheid aan Indië maken ze alle tochten die er te maken zijn hier in de buurt – ik vrees werkelijk dat ze niet meer terugkomen. – Mam, als je een pyjama voor me stuurt, neem dan een dikker soort, niet van die dunne doorzichtige zijde. Als je nog eens een paar vrij lichte-donkervleeskleurige kousen voor me op de kop tikt, houd ik me ook aanbevolen. – Helaas hoorden wij de Koningin niet spreken, maar ik las het juist in de krant. Ik hoop werkelijk dat ze ook tijdens zijn leven al die goede zijden in de Prins heeft bewonderd!

Dag Eida. [5]

HOK

G. Alles weer bijeen, dankzij de onvolprezen Whippet die gedurende Eida’s afwezigheid een verjongingskuur heeft ondergaan in de kliniek van Dr Tan en nu weer als een jonge klimgeit over de wegen springt. Eida is gelukkig erg gezond, al ziet ze er nog wat bleek uit. Axeltje is natuurlijk verwend, en moet nodig een afwenningskuur hebben. Het zal wel gauw weer over zijn. – Over Em en Dirk hoeven we ons, geloof ik, niet al te ongerust maken. Het komt wel weer in orde, want Em kan er zich heus niet meer losmaken. De kinderen zijn zo gehecht aan haar, zij is het middelpunt van het gezin, en ontvangt daarvoor alle erkentelijkheid. Wat wil een vrouw meer verlangen in het leven, dan te weten, dat zij onmisbaar is, dat zij een steun is voor het gezin waar zij leeft. Ik denk dat de rest vanzelf komt, als is die rest in dit geval de hoofdzaak. We beginnen hier dus juist van de andere kant.

Axeltje heeft in Batavia veel leren praten. Nu converseert hij aan een stuk door en is al een zeer intelligent mannetje.

Dag Hok.