EIDA

17 okt.’33

Geliefden –

Het is al laat, we zijn al naar de stad geweest nadat Axel naar bed was gebracht. Hij wordt nu al steeds groter en krijgt nu nog maar 4 maaltijden. Het is zo wel handig want vroeger moest ik hem om 4 uur, half 5 wel wakker maken omdat hij anders ’s avonds niet weer om half 8 kon eten. Vaak werd het nog later en dan was hij om 7 uur al ingeslapen en moest ik hem een uur later weer wakker maken om te eten. Dus aardig onpraktisch maar dat kwam door onze dagindeling omdat Hok van 2 tot 3 Axel graag bij zich heeft en Axel van 3 tot 5 dan wel mag slapen. Hij krijgt nu als hij wakker wordt ± 5 uur 2 pisangs en eet dan smakelijk om half 7. Het is voor mij ook wel fijn nu kan ik ’s middags ook weer wat meer slapen. Om ± half 6 wandelen we dan met de kinderwagen waar Axel niet meer in ligt maar zit of over de rand hangt. Hij kan nu zo goed zitten dat hij alle kanten kan opdraaien zonder om te vallen, zodat hij graag half omgekeerd of scheef zit. Zijn knietjes zijn nu ook al aardig sterk. Het zal nu niet lang meer duren of hij gaat staan. Op zijn knieën staan kan hij al goed en ook blijven staan als je hem neerzet. Het gaat toch vlug hè. Met deze mail zul je van Emma wel een brief krijgen met de verwachting dat Axel en ik zaterdag komen. Ik ben erg wankelmoedig wat dat gaan betreft. Elke dag veranderde mijn zin in geen zin en andersom. Hok vond het nl. zo vervelend dat ik zou gaan. En ik heb Dirk ook altijd gezegd [2] dat ik zonder Hok geen zin had in vakantie, maar in een zwak ogenblik in september heb ik toegestemd, maar ik heb eigenlijk niet gedacht aan die treinreis die 12 hele uren duurt. Dat is toch wel ál te lang om een kind, zoals Axel, dat al gaat kruipen op dezelfde plaats te laten zitten. Hij is ook gauw van streek in een vreemde omgeving en ’t zou een ramp zijn als hij er huilerig van werd en wij er al die 10 dagen mee zaten. Want hij moet in een vreemd bed, een vreemde box, een vreemde kamer…. Maar aan de andere kant Dirk heeft alles aandoenlijk mooi voor elkaar.Hij heeft zelfs een box laten maken en een baboe gehuurd. Echt vervelende geschiedenis. Ik zou ook zo graag Em spreken, ik wil toch nog trachten haar hier te halen, maar dat zal wel niet lukken. Ik ben bang dat ze er wel boos over zullen zijn, maar ik zie er toch tegenop, hoe dichter het nadert. Het is in de trein ook nog smoorheet en dat is Axel ook helemaal niet gewend.

De IEVA heeft toezegging gekregen voor de ƒ 9.000.- hoera. We hebben plannen het in een huis te steken gedeeltelijk, van de Roemer Visscher Vereniging die een eigen huis gaat bouwen. Overmorgen gaan 2 andere bestuursleden en ik er met hen over praten. We weten nog niet of ze ’t goed vinden. Misschien hebben wij ook teveel lokaliteiten nodig voor het samengaan met een ander. – We hebben besloten Irene de volmacht te sturen om namens de IEVA alles te doen naar haar beste weten in Europa. We zullen het maar weer aan jou sturen, tenzij Alex een adres weet. Zeg Mam, je schrijft weer niets over de vliegbrief, die ik Irene stuurde bij jullie – Neem ons niet kwalijk dat we nooit schreven over de ƒ 37.50, maar dat kwam zeker doordat we er vóór de aankomst al voor bedankten. Anneke kreeg de ƒ 12.50, juist op een gunstig ogenblik daar ze weer eens blut was! [3] Onze filmpot verkeert nu ook in welstand!

Hok heeft een baan opgesnord voor zijn oudste broer, althans die heeft gesolliciteerd. We hopen zeer (óók voor onze eigen zak) dat hij het krijgt en vooral dat hij het houdt. Zaterdagavond waren we naar een toneelstuk dat zo snert was dat we in de pauze zijn weggegaan. We hebben toen Hok’s neef Thung uit Klaten in Hotel Preanger opgezocht en hebben met hem en een vriend en Buck wat gedronken, gegeten en gedanst en geboomd! Voor het dansen zorgden overigens alleen Buck en ik, de andere 3 hebben zwaar geboomd over wetenschappelijkheid en Christendom e.d. Thung is een reuze gezellige vlotte jongen en zijn vriend debatteerde met een tegenovergestelde mening zodat ze nooit uitgepraat waren. Buck danst reuze fijn en kent de nieuwste dansen ook dankzij Alex! Het was jammer dat zijn vrouw niet mee was, maar haar baby kwam thuis uit het Ziekenhuis die dag zodat ze de eerste nacht niet uit kon gaan. Maar zijn vrouw, Irene’s zuster is ook niet zo dol op uitgaan, is meer een huismus, heel gewoon en genoeglijk; heel anders dan Irene. – Ik heb Alex op de vergadering gesproken, hij was enorm jolig en we hadden veel pret, hij is een echt jolig leuk type als hij zin heeft. Ik wou maar dat hij ’t met Hok kon vinden, dan was er niks aan ’t handje. Maar daar wij nooit bij hem komen, vindt hij dat hij bij ons ook niet meer kan komen. Ik ben er juist op gesteld om erg gastvrij te zijn en dan is zoiets extra vervelend. – Zondag at De Jongh weer eens bij ons en gingen we ‘s avonds naar de film. Het gevolg van al onze bioscoopjes is dat ik voorlopig er niet meer heen wil, vooral van de Duitse operette films heb ik m’n buik vol! Schandalig verwend hè. Wij leiden hier ook maar een luxe leventje van tennissen – bioscoop en uitgaan met Axeltje die deftig mee auto rijdt! Hij blijft in de bochten ook al goed zitten! Dag,

Eida [4]

Even nog over de verjaringsjurk. Vóór mijn verjaardag kocht ik die andere op een uitverkoop dus dat heeft niets met die van jullie uitstaande. Deze bevalt me daarentegen buitengewoon goed. Bij deftige gelegenheden als IEVA en Vivos vergaderingen droeg ik hem al en hij staat me keurig. Ik haalde er Em ook in van de boot en Em vond hem zo netjes staan. Hij is een geslaagde aanvulling van mijn garderobe, werkelijk. Ik heb alleen nu vrij veel rode jurken maar het staat me zo goed en wat wil je nog meer. Ik heb nu een blauwe ruit van glasbatist laten maken voor ’s morgens – morgen is hij klaar. Ik ben benieuwd hoe hij zal zijn. Jullie wit met bloemen glasbatist draag ik nog slechts als avondjurk, ook zaterdag in Homann. Hij staat erg leuk vooral bij ’t walsen!

Dat je ongerust bent geweest over Anneke is weer stout. Je ziet dat je voorgevoelens je ook weleens bedriegen!

Ik was vanmorgen zo gezellig met Axel bij Anneke. Ik kom zo graag wat bij haar kletsen. Het is eigenlijk m’n dag om plastisch te dansen, maar die Mevr. v. Praag laat niets meer van zich horen en ik dring me nu eenmaal nooit op!

Dag Eida [5]

HOK

17 oktober ‘33

G. Inderdaad kijkt Axeltje scheel, maar Christie zegt, dat het wel vanzelf in orde zal komen. We maken ons er niet ongerust over en zullen hem te gelegener tijd en indien nodig bij een oogarts brengen. Dat was ik toch van plan te doen, omdat zijn pappie van een te laat medisch onderzoek van zijn ogen, nu alle ongemak ondervindt.

Hierbij ingesloten vindt u een stukje van zijn haardos; zijn haren werden bij zijn nek een beetje erg lang, zodat Eida het nodig vond er de schaar in te zetten. Nu kunt u tenminste zien wat zijn hoofdkleur is. Krullen, daar doet hij niet aan. Axeltje krijgt nu behoefte om te staan. Hij wiebelt nog wel heel erg maar vindt het staan erg interessant. Verder heeft hij zijn vijfde tand. Hij is nog altijd even vrolijk, en kan van tijd tot tijd erg krijsen. Zijn vriend Tommy heeft weer twee kinderen. Dat gaat daar nog voorspoedig. Ze hebben nog geen toekomstige baas. Ik hoop niet dat we ermee blijven zitten. – Deze week zijn we weer eens uitgegaan. Eerst, ik geloof vrijdag, naar Marlene Dietrich’s Song of songs. Een film die ons erg tegengevallen is; zaterdag naar een toneelstuk van de dilettantenvereniging “Braga”, een alleroninteressantst stuk, gewoon een tijdverspilling geweest zowel voor de speler als voor de toeschouwer. We verdwenen na het tweede bedrijf om naar Homann te gaan, alwaar we om 2 uur vandaan gingen. Zondagavond De Jongh te eten gehad en daarna naar Liane Haid in Madame wünscht keine Kinder: een weinig zeggend komedietje! En toen de volgende avond Jantje Westerveld kwam – gewoontegetrouw kwam hij op het moment, dat we uit moesten om te winkelen – ons uitnodigde om naar de bioscoop te gaan, toen pasten we! Vandaag kocht ik met Eida een pet, wellicht helpt dat tegen de chronische verkoudheid, waaraan ik blijkbaar ten offer ben gevallen. Zo erg is ’t niet, maar prettig is het geenszins. De pet staat goed en houdt het hoofd warm. [6] Wat onhandig van Duitsland om zo pardoes uit de Volkenbond te treden. Handige diplomaten zijn ze toch niet! Wat dat weer voor een onrust geven zal bij de Fransen!

Eida gaat waarschijnlijk niet naar Soerabaja. Er zijn teveel bezwaren aan verbonden. In geen geval zouden we iets willen doen, wat Axeltje schaden kan. Het lijkt allemaal zo eenvoudig, zo in de trein te Bandoeng gestapt en in Soerabaja eruit! Maar daarbij krijgt men ook de verschillen in temperatuur en klimaat! En een zitje van 12 uur, waarbij Eida alleen zal zijn om op Axeltje te passen. Dan de volgende dag weer de bergen in, tot een hoogte van 3000 voet. Ik vind zoiets erg overdreven en teveel voor Axeltje.

Dag Hok