EIDA

9-1-’33.

Geliefden –

Net nu ik aan jullie begin, begint Axel’s muziek ten einde te lopen, misschien slaapt hij weer in. Hij verbeeldt zich dat hij alweer honger heeft. Het is echt lastig de laatste tijd want hij wil niet meer doordrinken maar verbeeldt zich gerechtigd te zijn de tepel één of tweemaal los te laten en als ik dan denk dat hij klaar is, begint hij als ik hem weer in bed heb gelegd, vreselijk te jammeren. Gistermiddag heeft hij ’t liefst 3 uur lang volgehouden, maar ik trek het mij erger aan dan hij, geloof ik – Gistermiddag had ik Vivos vergadering met Bep Einthoven en Lien Janssen van Raay, maar om 6 uur heb ik ze gewoon weggestuurd. – Gelukkig, Axel is nu stil, maar nu moet ik even op Tommy letten want daar is een teckel, een mannenvriend en de combinatie lijkt me niet ideaal! – Tommy blijkt veilig in de badkamer, wordt gebaad, ze is loops op ’t ogenblik en moet de hele dag in de mand blijven, een reuze toer natuurlijk, want nauwelijks ben je de kamer uit, of daar gaat hij weer op ‘t kleed liggen. – Axel krijgt elke dag weer eens een ander pakje aan. Gister droeg hij een roze, die Mevrouw Dommering indertijd stuurde, één van wol met zijde, aan de broek vaste sokjes, reuze handig; toen Mevrouw v. Vianen kwam droeg hij een kort jasje van hààr, maar ze kon er niet veel van zien, want hij lag op zijn buik en sliep vast. Ze vond het misschien wel niet aardig van me dat ik hem niet voor haar wakker maakte, maar dat kun je zo’n schatje toch niet aandoen, ze wou zijn ogen zien!, maar daar we naar een receptie moesten, het afscheid van Van der Ploeg, adviseur van de Mijnbouw, kon ze ook niet wachten tot ik hem moest voeden.

Dag Eida. [2]

Het is haast weer een week geleden dat ik deze brief begon, daar de schroef van de Sibajak[1] 6 dagen nodig had voor reparatie. Het is vandaag zondag en nadat Axel gewogen was, brachten we de weegschaal aan Elly Linn terug van wie hij is. Axel kwam weer 320 gram aan, na 2 weken ieder van 400. Gister was Dr. Wijckerheld Bisdom hier oftewel Christie; ze zal elke 15e van de maand komen voor de baby-controle. Ze constateerde dat hij overvoed is, ook wat. Overmorgen begin ik nu met 5 voedingen, overdag om de 3½ uur of als ’t kan om de 4, maar nù schreeuwt hij al na precies 3 uur dus ’t zal me wat geven. Zij vindt dat hij tussen 150 en 200 gram mag aankomen maar niet meer, ik ben benieuwd. Hij huilt nu nogal veel en de laatste nachten zelfs ook weer, hoewel hij een week lang toch al doorsliep, maar door de overvoeding is hij onrustig geworden, slaapt ook erg licht. Als je even heel zachtjes naar zijn wiegje loopt, doet hij zijn ogen al open, maar zij vindt het helemaal niet erg voor een borstkind en ’t zal wel gauw weer overgaan. Zijn naveltje steekt ook iets uit, waarover zij een verband deed van Sanoplast. Verder zei ze dat we erg tevreden over zo’n kind konden zijn. Hij is ook erg lang voor zijn leeftijd en dik, ik verbeeld me dat hij ook op mijn babyportretten lijkt, zo’n echte dikzak. Dat ik koffie en thee drink vindt ze minder geschikt, hoogstens één kopje, maar ’t is wel lastig wat ik nu moet drinken nu ik veel vocht binnen moet krijgen. Anneke ried spinazie- en gortwater aan, dat is erg geschikt en ’t bevalt Axel en mij erg goed voor de spijsvertering. Hij heeft beeldschone goudgele luiers! – Vanmorgen zei ik al tegen de Linns dat ik haast niet meer over wat anders kan converseren en Hok haast ook al! – Van der Pijl heeft al geconstateerd dat moeders kinderlijk zijn omdat we in de babykamer geborduurde dieren e.d. hebben hangen, waar onze kinderen toch niet van [3] kunnen genieten! Maar hij heeft gelijk, elke keer als Axel drinkt, kijk ik naar de doek van Em en van Anneke en telkens zie ik weer wat nieuws, wat een werk is dat geweest Em, het mooist vind ik de zwarte olifantenleider met z’n neus van één kruis even lang als zijn hals dik is, met zulke mooie gele punten aan zijn schoenen. De ree is bijzonder elegant evenals de hond met de lange poten die zo beleefd opzit voor zijn visite, het vogeltje, evenals Axel later voor ònze visite zal moeten doen. Ik dankte jullie geloof ik ook nog nooit voor het mooie gedicht, dàt is nog eens dichten, echt leuk; bij het voorlezen liepen alle Sinterklaasavonden thuis weer eens te hoop; wat is het toch altijd een leuk feest, maar wat moet het nu worden met Axel’s verjaardag. Wìj begrijpen niet dat jùllie niet begrepen hebt, dat hij op 6 december is geboren en niet op 5, Hok seinde toch duidelijk maandagnacht, die toch gewoon volgt op maandagavond! En jammer dat jullie niet Axel in de krant noemden, want velen schrijven nu hoe hij heet. Enfin – ik moet ze tòch terugschrijven. – Waarom antwoordden jullie niet per vliegpost, op onze vliegbrief met kiekjes, we hebben ’t vast verwacht. – Annie Bakker Schut schreef direct nadat ze bij je was geweest en die brief hadden we 2 weken eerder dan één woord van jullie na het telegram na de geboorte. – Aardig dat jullie ook zoveel bloemen kreeg, net als wij.

Zondagmiddag 5.30 uur. Wanneer je een zoon hebt moet een mens maar niet meer om slapen geven, daar ben ik nu wel achter – we hebben daarnet pogingen tot slapen gedaan en Hok lukte het, maar mij niet. Ik sta er steeds versteld van [4] wat een doorzettingsvermogen hij heeft.

Deze week hadden we de Hasenstabs een avond hier – tot 10 uur kunnen we nu visite hebben en dan geeft onze zoon ons het recht de mensen naar huis te sturen, à la Vader[2]. Maar het zijn echt aardige mensen, Hok mag vooral haar graag, maar ik vind van hem zo enig, zijn geweldige vurigheid tegenover alles in ’t leven, en ik mag graag bij hen zijn. De volgende dag at het verloren schaap, Bert Schutter bij ons. Tante Lyda[3] had ons toch immers geschreven of we hem wilden opsnorren omdat hij 2 maildagen had overgeslagen, inderdaad bekende hij het feit gepleegd te hebben door een heel erge angina. Nu hij bij ons was, hadden we echt medelijden met hem. Schrijf hiervan niks aan Tante Lyda want ik weet niet in hoeverre Bert er zelf over vertelt. Hij logeert nu bij zijn baas omdat deze hem maar een heel klein beetje salaris kan geven. Zij hebben een drogisterij, die later apotheek wordt, en Bert maakt eau-de-cologne, e.d. voor de zaak. Die baas heeft 7 kinderen en bewoont het administrateurshuis op een dichtbij zijnde onderneming, waar Bert de hele dag vastzit omdat hij door zijn ziekte werk thuis kreeg. Zijn baas ontmoetten wij ook, en die leek verbazend aardig, maar ze hebben het daar niet erg breed, en Bert zo mogelijk nog magerder. Hij at hier ongelooflijk veel en was verrukt van koekjes die hij nooit meer krijgt. Hok en ik zouden hem graag eens willen trakteren, maar ik kan hem moeilijk een blik biscuits sturen om die familie. Ik heb hem nu eens per maand te eten gevraagd. Het is een aardige jongen, Hok mag hem ook.

Straks komt Jantje Westerveld misschien en dan kunnen we niet meer schrijven, vandaar dat we het nu in kimono en badjas maar doen, terwijl Axel weer ligt te brullen.

[Randje pag. 4]

Dr. Linn was ook enthousiast over de keizersnee en begon er direct over toen hij mij zag. – De chocolaletter van Alphen is weer meer dan zalig, evenals de marsepeinborstplaat, stuur daar maar meer van! ’t Roggebrood is al op, Hok eet er niet van. Maar stuur maar geen banketletter meer, was al beschimmeld op Oudjaar, klaag maar eens.

[Randjes pag. 3]

Donderdag is Vivos avond met souper, ik kan nu ook gaan nu de avondvoeding er af gaat – ik moet dan abactis worden. – Wat ontzettend van Tante Lien en Mevrouw Polak – ik zal Oom Ben schrijven. Deetje Holle ligt nog steeds, de doktoren begrijpen niet wat ze in haar rug heeft, zeggen reumatiek, echt akelig.

Hok schrijft over het “monster zonder waarde”. Moge het jullie bevallen! Laat hem vooral langzaam afdraaien, dan kun je ’t goed zien. Hij kan ook wel eventjes stilstaan, maar vraag maar aan de winkel, dan kun je zijn gezicht bewonderen. Mevr. van Gilse stuurde een omslagdoek, zelf gehaakt, voor Axel, erg aardig.

[Randjes pag. 1]

Speculaas is zalig. Stuur maar weer eens van die lekkere dingen en ook b.v. Haagsche Beschuitjes. En Liberty dassen voor Hok’s verjaardag, ik zag hier iemand met een beeldig geweven das – je kunt zo zien wie hier een Hollandse das draagt. – Schreef ik al dat Axel zijn 3e lepel heeft binnengehaald, de laatste van Meneer en Mevrouw van der Ploeg, die onze Chef Mijnbouw was en nu naar Holland is – dan gaan Jan en Tine – dan Elly Linn – Wat enig dat Liesbeth Benthem Sypkens met Schokking[4] trouwt, hij is hier erg bekend, zijn naam staat veel in de krant, hij zal wel een actief iemand zijn. Hij werkt voor de A.M.V.J., de Amsterdamse Jongelieden Vereniging, die hier vele huizen heeft voor werkelozen – Hok houdt zich aanbevolen voor een abonnement op het tijdschrift: “Naturwissenschaften” of als dit erg duur is, stuur dan maar wat voor het filmfonds.

Dag Eida.

[5]

HOK

12/1

G. Met dezelfde mail ontvangt u een monster, alweer zonder waarde. Het bevat en onverknipt en ongeretoucheerd filmpje van 50 ft, tafereeltjes van ons leven op 17 en 18 december ’32 weergevende. De tafereeltjes zijn achtereenvolgend:

1. Eida en Axel en Sparmann in ’t ziekenhuis. Alles is pluis.

2. Eida en Axel en ik, vertrek van Borromeus.

3. Eida en Axel en ik en Tommy. Eerste kennismaking van Mej. Tom met Jongeheer Tan.

4. Eida en Axel close-up, Axel in diepe rust en waggelend hoofd.

5. Wij in onze auto.

6. Wij en Tommy.

7. Houw.

8. Eida thuis, erg moe.

Als u een tafereeltje nader wilt zien, rol de film dan gewoon af en bekijk de afzonderlijke tafereeltjes met een loep. Bij het weer oprollen van de film, ervoor waken dat ze niet te stijf wordt opgerold, er komen dan krassen op. De film mag vooral niet over het reeds opgerolde gedeelte schuiven. Denk erom, de film is brandbaar!

Van de film kunt u een kopie laten maken. Informeer bij Kodak Limited, Noordeinde 10. Ook kan van de afzonderlijke beeldjes een vergroting op papier worden gemaakt. Informeer op hetzelfde adres: kopie film  ± ƒ 10. Afdruk van 1 beeld ± ƒ 1.

Mocht u een afdraaitoestel willen kopen, dan kan ik u Kodascoop model C (brons) aanbevelen. Het heeft ons ƒ 140.- gekost in Holland vermoedelijk goedkoper.

We hebben de film al vele malen afgedraaid. Mocht u een kopie willen hebben, draai de film dan niet teveel af, want hoe meer dit gebeurt, hoe meer kans op krassen, wat u dan op de kopie te zien krijgt.

Deze maand maken we een film van 100 ft. Geduld, en u zult Axel weer zien, maar dan wat menselijker en met een mollige onderkin. Plezier ermee.

[6] Ik heb van vele zijden enthousiaste brieven gekregen over mijn bijbel. De oude Prof. Martin (iemand van over de 80 jaar en vader van de Indische paleontologie), schreef dat hij uit het boek heel wat heeft geleerd. Umbgrove was erg enthousiast.

Het verwondert me van Emma dat zij haar bewonderaar-vader van 2 kinderen, niet af kan poeieren. Een beetje flinker, Em, want het mag en kan niet zo verder gaan. Het idee alleen is ons zeer onsympathiek. Een man, die verliefd is, is als een klit. Je kunt hem niet zonder hardhandigheid van je afschudden. Doe je het alleen met woorden, daden volgen niet, dan denkt hij: het zal nog wel kunnen, de aanhouder zal winnen. – Je kunt hem als volgt de daad bij het woord voegen: ga wanneer hij na waarschuwing uit zichzelf niet gaat, naar een agent en zeg dat die heer je lastig valt. Of Vader zou het hem duidelijk kunnen maken, als Vader je b.v. éen keer van ’t Lab. haalt, dat zal zeker helpen. Een beetje doortastender Em, want het lijdelijk toelaten, al is het contre coeur, geeft tenslotte dezelfde gevolgen als een aanmoediging, nl. 2 kinderen zonder vader. Is hij zulk een plichtsverzakende vader, dan nog mag jij je plicht tegenover 2 kinderen niet verzaken. En deze plicht is: niet het object te zijn, waarom die man zijn plicht verzaakt. En bovendien, wat bereikt die man met een echtscheiding!: dat de wet een eventueel huwelijk met jou, de persoon die de oorzaak is van de scheiding, verbiedt. Het resultaat is dus alleen: 2 vaderloze kinderen en een verbitterde moeder. En de gedachte dat jij de oorzaak van dit al zal zijn, wil je ons toch stellig sparen. Zul je het doen, Em. Je hebt die boeken van Sinterklaas toch teruggegeven!

Dag Hok