EIDA

7-1-’33.

Lieve Schatten –

Gisteravond kwam Bert dieptreurig vertellen dat Bep “neen” geseind heeft – we zijn allen diep verslagen en ik begrijp de reden niet, natuurlijk zijn er vele redenen als familieomstandigheden, verliefdheid en dergelijke, maar ik kan me niet voorstellen dat dat alles zo opeens gekomen is. 15 december schreef ze me hoe de apothekers-kansen in Indië stonden, maar nu is ze geschrokken misschien van dit plotseling gunstige antwoord. Maar we wachten nu haar brief maar af.

Behalve Bert kwam even later Tek Bheng – 2 vrijgezellen, die weten van komen, maar niet van gaan. Bert moest om 8 uur weg, dus die ging, maar Tek Bheng zat hier om 9 uur nog zodat Hok voorstelde dat hij maar bleef eten. Om kwart na 10 vertrok hij. Ik mag hem toch graag, hij heeft altijd zoveel te vertellen; ik ben er nu pas achter dat hij in Holland bij de “House party”  was. Toen hij er gister van vertelde, dacht ik ineens aan Moeders woorden dat Tek Bheng bij een groep was die zijn zonden beleed en dat Moeder toen schreef, verbeeld je die goeie jongen, aan mij heeft hij de hemel al verdiend! Maar hijzelf is niet van zijn goedheid overtuigd, gelukkig maar, anders zou hij wel onuitstaanbaar worden. Hij wil Hok en mij nu bij de House party krijgen, die hier in Bandoeng al enorm uitgebreid is en waar de Smitten één van de eersten bij waren. Tek Bheng vertelde dat het een enorme uitgebreide beweging in Holland is onder de jongeren, studenten en zelfs gymnasiasten, het is merkwaardig dat er opeens zo’n religieuze opleving komt, want deze beweging wil een persoonlijk contact tussen de mens en zijn God – de Schüllers zijn er opeens ook heen gegaan en zijn ook vrij enthousiast, logeerden zelfs 2 nachten bij de Smitten. Ik wil wel eens gaan [2] Hok voelt er ook wel voor, maar voorlopig hebben we nog geen tijd! –

Dadelijk komen Toinie Chavannes, die indertijd V.V.S.L. Leiden bestuurslid was, toen ik aankwam en Irene, om over de propaganda avond van IEVA te beraadslagen – ik zal proberen er ingenieurs heen te krijgen, die houden ook wel van dansen.

Dinsdagmorgen: vanmorgen heftig beraadslaagd, we krijgen al een aardig programma bij elkaar, het begint wel aardig met het clublied van de IEVA meisjes door één van hen gemaakt, – dan zal de jongste leerlinge, een kleuter van 4 jaar, een Japanse in kostuum er een liedje zingen, daarna een modevertoning door alle tijden (Hok moest natuurlijk direct weten wie Eva zou zijn!), waarbij ik de tekst moet leveren, Irene heeft het maar voor ’t zeggen, ze heeft een enorm vertrouwen in me! Alles moet natuurlijk weer vlug gebeuren, zoals alles bij ons, want 21 maart zal de avond zijn.

Axel protesteerde vanmorgen dat de vergadering lang duurde en toen mocht hij een poosje op Irene’s arm meeluisteren. Irene is gewoon verrukt van hem, hij is ook een enorm dot en zo braaf. Hij wil al niet meer steeds slapen en nu leg ik hem na het eten op de rug, hij slaat dan bij ongeluk tegen de rammelaar aan, die een melodieus geluid laat horen, het is die van Tineke Hijmans, die we in de wieg hebben gehangen. Axel lacht al veel en ook tegen visite, enig gewoon. Zondag bracht hij de Harloffs in verrukking. Moet je mij horen, en echte moeder hè, die haar kinderen ophemelt!

We zijn steeds weer zo blij dat Moeder weer alles meedoet. Frits Hirsch gaat bij jullie blijkbaar nog vóór de bioscoop! Wij moeten deze week met De Jongh naar “Blonde Venus”, maar we hebben haast geen dag vrij. Vanavond moet ik het archief van de Vivos over gaan nemen en laat mijn beide mannen in hun bedje achter. Hok heeft nl. een klein griepje, hij heeft geen verhoging, maar voelt zich het lekkerst in bed, hij is snipverkouden en zijn ogen tranen steeds, dus zou hij toch niets door de microscoop kunnen zien.

We hebben weer veel mensen gezien – Annie Schüller is een avond [3] geweest – Bert, Meneer Punt en nog een juffrouw die in de winkel helpt, dronken hier thee om over het uitblijven van Bepjes telegram te beraadslagen – tegelijk kwam Bothé oftewel Guus, die hier bleef eten, dus menige aanslag werd gepleegd op m’n ene broodje dat altijd maar rekbaar moet zijn.

Gister bakte ik havermoutkoekjes naar een recept van Mevrouw van Vianen, maar het was een ellendige substantie, die leek te mislukken, maar nu de 2e dag goed smaakt. Ik maakte het met boterolie die Lous Groenveld M. me aanried te nemen in plaats van blokken boter, je proeft er niks van! Bezuiniging! Lous’ baby blijft nog steeds in zijn donker hoekje, echt sneu want haar broer moet morgen weg naar Celebes – De baby zit blijkbaar erg stevig want Lous is verleden week omgevallen, topzwaar zegt ze, en nog merkte de baby niks.

Verbeeld je, Sparmann rekent 2 visites als hij naar Axel en naar mij kijkt ƒ 7.-, stel je voor in deze tijden. Ik heb er mijn verwondering over geuit en nu heeft hij ƒ 3.50 afgetrokken, echt fijn – als Tine Sparmann en ik elkaar spreken, doen we net of we elkaar alleen van de Vivos kennen, je lacht je dood!

Tek Bheng kwam daarnet weer Hok vragen als afgevaardigde van de Chinese bevolkingsgroep naar de Resident te gaan met een deputatie om de regering trouw te betuigen en aan te sporen krasse maatregelen te treffen tegen het communisme in de Marine, nu de Zeven Provinciën er opeens vandoor is gegaan. Het hele land is in beroering, ook Nederland lezen we. Verbeeld je dat ze onze eigen kruiser in de grond gaan boren zoals [4] Colijn voorstelt, afgrijselijk.

Mevrouw Gunning komt morgen Axel bekijken, ik viste haar toevallig onderweg naar Deetje Holle op. Deetje ligt nog steeds in bed, ze heeft haar zoon die 2½ maand is nog nooit gebaad en gekleed, ellendig hè, ze heeft geloof ik hetzelfde dat Anneke indertijd had, neuralgie in de rug – vervelend dat ze daar nu niks tegen weten. Magnetiseren lijkt me het enige.

Gegroet, omhelsd door

Hok en Eida