EIDA

3-1-‘33

Lieverdjes –

Nu komt er weer eens een normale mailbrief. Sinds vandaag ben ik weer in dienst voor hele dagen en is Hok, de baker, ontslagen (eervol!) van de moeizame werkzaamheden. Hoe vind je nou zoiets stoms om weer op bed te gaan liggen. Ik waardeer trouwens m’n bed de laatste tijd meer dan ooit, zoals vroeger zou ik haast zeggen! Maar nu is het dan een andere school die me vermoeit, de Levensschool afdeling Moederschap, evenals de andere scholen die ik ken, een genoeglijke school! – Van moederschap gesproken, als ze daar in Amerika allemaal door operatie hun kinderen krijgen, zijn het toch stommelingen. Of zijn ze daar al zo gedegenereerd dat niemand er meer gemakkelijk kan bevallen? Het is meer dan treurig want dit blijft tenslotte een operatie, die toch, al is het miniem, gevaarlijk is. En dan de eerste schreeuw te horen moet ook iets bijzonders zijn. – Annie Schüller vertelde dat ze in Londen tegenwoordig onder half narcose bevallen, zodat je in een roes bent en dat er hier in Batavia al 3 medici zijn, die het ook toepassen. Het lijkt me voornamer als ze nu eens een middel vonden dat je maar 1 maand, in plaats van 9 opgezwollen rond hoeft te lopen! Toen ik Lous kortgeleden zag, toen ze me opzocht in Borromeus, zag ze er zo opgeblazen uit, dat ik dacht dat het maar goed is dat wijzelf en onze omgeving, die ons langzamerhand ziet groeien, niet meer zien hoe erg we eruit zien! Als Irene dit las zou ze verontwaardigd zijn dat ik op deze manier over zoiets als een a.s. moeder spreek, Vader misschien ook? Maar het is nu eenmaal zo! – Tine Schepers stuurde ons een reuze leuk uitknipsel uit de krant, Vader is dus echt naar Yehudi geweest!! En wat “echt Vader”  zoals je zit echt enig, even een zoentje ●●●. [2] Axel krijgt steeds maar kledingstukken, die hij wel niet zal dragen, alsmaar jasjes en keepjes voor de leeftijd van een paar maanden – ik kan hem toch niet met een jas aan in bed laten liggen! Door iedereen wordt hij grotelijk bewonderd, vanmorgen door de juffrouw van het Leger des Heils die elke maand komt. – Zondag kwamen Miel Prager en Jantje Molière ons begroeten en Jan haalde vele omhelzingen van ons aan jullie, die hij zal overbrengen, als hij aan ’t eind van deze maand nog geen baan heeft. Verder vele bezoekers – we zagen Tek Bheng nogal eens en Houw, die hier één nacht in Bandoeng kampeerde in een tent, wat een genoegen! Tek Bheng loopt nog erg moeilijk, zijn enkels doen het nog niet goed.

Irene, Elly Linn en Zus Ortt hebben me steeds terzijde gestaan in deze dagen – Axel werd steeds door een andere tante gebaad als zijn Pipa er niet was. Irene brengt altijd morele steun, de anderen daadwerkelijke, dus dat vulde elkaar mooi aan. In zo’n periode als je nog wat slap bent, heb je af en toe eens een opwekking nodig. Maar nu ik weer op ben en me weer gezond voel, ben ik niet somber meer. Het is echt stom van me geweest, Mam, dat ik je juist op je verjaardag bepaald wilde schrijven. Want toen was ik nog niet veel waard en bovendien schreef ik je ’s avonds terwijl ik toen al moe was. Ik schreef je niet eens hoe grappige geluidjes Axel maakt als hij drinkt, hoe genoeglijk hij al kan lachen, al de 2e dag van zijn leven!, hoe hij brullen kan tegen etenstijd alsof hij van God en Mensen verlaten was, dat Hok hem haast niet kan wegen; hoe hij kan schrokken als hij drinkt dat de melk om zijn mond loopt en hij ervan hoesten moet, hoe ondeugend hij is ’s avonds om steeds de tepel los te laten en op zijn gemak te drinken met pauzes omdat hij weet dat ik hem toch wel genoeg zal geven opdat hij ’s nachts door zal slapen!, hoe hij meestal met een tevreden gezicht in ’t bad zit als het water wat aan de warme kant is, maar hoe hij weer brult zodra hij de stevige goerita[1] weer voelt – en nog zoveel meer – Ik heb nog steeds heel veel melk voor hem, zodat ik [3] eerst voor hij drinkt, er een hoeveelheid uit masseer en dàn drinkt hij hem nog niet leeg. ’s Morgens vroeg lig ik in bed te drijven in de melk! En nog moet ik stevig masseren! Toen ik koorts had, was het één dag heel weinig, naar mijn idee, maar toch is hij die week 3½ ons aangekomen. Sparmann dacht dat ik maar een willekeurig getal had opgeschreven van zijn gewicht om te kunnen opscheppen, hij keek me tenminste zo gek aan, goddank vergat hij die dag oorlogsverhalen te vertellen! – Ik kan me toch woedend over Sparmann maken, al zullen we hem steeds dankbaar blijven om Axel (die we uitdrukten in een Kerstkrans met die kiek van hem met Axel en mij). Voor dit kleine griepje dat ik had, is hij 4 maal gekomen en zou nog weer gekomen zijn als ik niet met nadruk gezegd had dat ik beter was en hoewel hij zijn operatieprijs berekend had met nabehandeling, rekent hij tòch nog 2 visites extra, een onprettige indruk maakt dat, vooral daar hij op die visites niets aan ons deed dan hoofdpijn bezorgen met zijn verhalen!!

Baukje en Egbert zijn even geweest, 2x 5 minuten!, ze hadden het natuurlijk weer razend druk, maar we hebben ze dan tenminste gezien. Ze brachten een lepeltje voor Axel van dat bijzondere model met gebogen steel. Egbert kan enorm goed tegen de warmte, heeft daar geen astma, Baukje zag er bleek uit, ze heeft daar niet genoeg te doen naar haar zin. We vonden direct weer de oude toon met hen, echt prettige mensen.

Irene bakte met Kerstmis een Kerstbrood voor ons en met Nieuwjaar bracht ze “Basler Läckerli”, zo uit Basel, smaken naar Groninger koek met een laag suiker erop, allemaal lekker en aardig. Verder bracht ze me een biochemisch geneesmiddel om gauw [4] weer aan te sterken, maar Hok wil niet hebben dat ik het inneem omdat Axel er misschien wat van zou krijgen. Heb jullie daar weleens van gehoord?

Axel drinkt per keer meestal 125 gram, maar gisteravond bracht hij het tot 160! Je kunt hem heus zien groeien! Ik ben bang dat hij overvoed wordt als hij zo doorgaat.

De uitspraak van de Raad van Justitie over IEVVO-IEVA is morgen, het zal me benieuwen. Onze advocaat kostte ons nu al ƒ 300.-! En we hoorden dat het die dierbaren dàar om te doen is, ons op kosten te jagen, dat we toch niets meer kunnen beginnen. Heb je ooit zoiets geraffineerds gehoord in een liefdadigheidvereniging?

Ik ben een stuk dikker dan vorig jaar, vooral m’n buste maar ik kijk toch alweer graag in de spiegel en trek bij voorkeur m’n jurken strak om me heen – ’s Nachts draag ik nog m’n oude korset, dat is veel prettiger dan een goerita.

Tante Leidie stuurde een reuze leuke kiek van haar midden tussen de kleinkinderen, echt vrolijk.

Wij begrijpen er niets van dat jullie je zo slecht gedraagt, dat wij niet eens antwoord kregen op onze vliegbrief met de eerste kiekjes – Hoe zit dat toch, het kòn er toch zijn. Enfin – we zullen jullie niet veroordelen vóór we alles weten. Als Moeders verjaardag maar niet al te druk is geweest dat jullie allemaal te moe waren om te schrijven. Het is anders zeker wel prettig te merken dat je weer tegen mensen kunt, zoals op Gerardje’s verjaardag.

Mevrouw v. Vianen zorgde deze week voor een fruitmand opgemaakt met lathyrus en rozen namens Anneke, druiven, appels en peren waren erin en juist nu ik ziek was genoot ik er extra van.

De Pimmen stuurden wollen sokjes – Henk en Riek een jasje. Axels geboorteacte is op zegel, dus die last van Hok heeft hij alvast niet. – We hebben nu 3 bedienden, één alleen voor de was, doch morgen wordt ze alweer vervangen door een hopelijk betere!  Hok heeft buikpijn, we hopen maar dat het gauw weer over zal zijn.

Nog wel bedankt voor Emma’s uitgebreide epistel van een paar weken terug, is Moeder weer helemaal gezond? – Ik moet nu weer piekeren over jurken, vreselijk! Dag Eida.

[Randje pag. 1]

Als je Mevr. Burgersdijk eens spreekt, moet je eens zeggen dat ze de invoerrechten voor pakjes al vooruit in Holland kan betalen, want die arme Dien heeft gewoon geen geld om dat allemaal te betalen. [5]

HOK

3 januari ‘33

G. Eida is nu gelukkig weer geheel in orde en ik ben nu alleen gelegenheidsbaker. Axel weegt nu al over de 4200 g. Zijn geboortegewicht, dus 4 weken geleden was 3420 g. U begrijpt dat dit snelle aankomen zeer zichtbaar is. Hij heeft bolle wangen en een onderkin. Wij hebben gisteren zijn lengte gemeten en vonden 58 cm. Nu zult u wel enig idee hebben van zijn groeien. Drinken kan hij als een tempelier[2] en met schreeuwen doet hij niet onder voor een enthousiaste voetbalsupporter. Gelukkig alles met maat. Onze nachtrust stoort hij niet. Van half 11 tot half 6 slaapt hij.

Elke dag is ons een genoegen hem te helpen, en mijn bakertijd was heus niet erg.

Onderwijl loopt binnenkort mijn petroleumbijverdienste af. Of ze nog eens boren zullen weet ik niet, maar veel kans op olie is er niet. Jammer van dat gemakkelijk verdiende geld. We zullen dan weer zuinig moeten zijn, want 17% korting op je salaris is heus geen wissewasje.

Tommy’s poot is weer beter. Jammer voor hem, want het verbandje was zo prachtig voor de opwekking van melij. Hij is merkwaardig genoeg niet jaloers op Axel; vindt het alleen een beetje gek dat hij nog niet aan zijn staart werd getrokken.

Iedereen vindt de naam Axel een mooie naam.

Dag H0k.