HOK

16 augustus ’29 [EIDA hij is een beetje achter, het is vandaag de 19e]

G. Wat hebt u genoten van de reis, ondanks de vele ponds, die in de hitte van 90° in de schaduw vervluchtigden. En wat een pracht kieken, compliment voor de fotograaf/-grafe. Alle gezonde gezichten; Emma is een waarachtige ster, vooral op de trappen van het British Museum. Op die kiek was het net alsof haar lippen gerouged en haar oogleden ge... waren. Zij is gegroeid. Hoe groot is mijn dochtertje? [EIDA trek je er niets van aan Emmelot, broers heb je nu eenmaal niet voor je plezier!]. Wat een mooi weer was het toen ook. Londen niet eens in de mist. In Torquay ben ik eens geweest, maar voor het seizoen, zodat het nog niet zo’n drukte was van Weldon’s, Tailormade zwabberbroeken etc. – De volgende week is Mevrouw Tan jarig; het is moeilijk om een cadeau voor mevrouw alleen, en niet voor de huishouding te bedenken. Haar uitzet is zo compleet! En mevrouw wil er niets van weten, om haar mooie fiets als verjaarscadeau te beschouwen, en een mooie parasol die ze de vorige week met mij kocht, wilde ze beschouwd hebben als verjaarscadeau voor haar 22e verjaardag [EIDA heeft Hok me er zelf aan herinnerd dat ik verleden jaar niets van hem gehad heb!]. Wat nu? – Zondag, dus gister, ging Eida mee geologiseren, hier in de buurt. Het moeilijke van de geologie hier in Indië is, dat alles begroeid en verweerd is, zodat je de verse en onbegroeide rots in de rivieren en beekjes moet opzoeken. En zo gingen Prof. Gerth en ik in zo’n beekje, met stenen evenzo groot als 3 grote mensenhoofden. En daar ontving Eida de geologische doop. Terwijl wij aan het zoeken waren naar fossielen – die we ook vonden – zat Eida op een drooggedeelte van de beekbedding op een kussen – wat een luxe geoloog – zich te vermaken met het ruisen van het ranke riet, tot zij plotseling in het water gleed [EIDA d.w.z. alleen m’n handen nat – de koelie vooral had reuze pret!]. De lucht was haar wat te vermoeiend. Maar dat kwam omdat we – onverstandig genoeg – de vorige nacht een wandeling hadden gemaakt van de sterrenwacht terug naar Bandoeng, ongeveer 15 km. Een pracht wandeling in de mane- [2] schijn in de stille natuur, door kampongs, waar je nu eens door gamelan muziek dan weer door geblaf van kampong gladdakkers – d.z. honden, waarvan het opmaken van een stamboom wel tot de onmogelijkheden behoort. De Indische nacht in een bos is nog ongerept, geen dreunen van voertuigen, of treinen, alleen getjirp van krekels. – Ons huis is nog niet klaar, maar reeds bewoonbaar.

[Tekeningen meubels, lampen, inrichting]

Ons buffet                    Garage/bediendenkamers       Boekenkasten studeerkamer

                                    Zuurzak boom, heerlijke vrucht         Gezicht op voorkamer

Lamp voor eetkamer              Wat een mooi huis                   Gezicht op eetkamer

Bij gebrek aan kieken, die later komen – u ziet, dat we niet veel tijd hebben – deze krabbels.

Hok. [3]

EIDA

20 aug. ‘29

Geliefden –

Om maar eerst met zaken te beginnen – Maatje lief zou je tante Lous willen vragen of wij de volgende maal, dus 1 november a.s. aan het kantoor hier zouden kunnen betalen. Het versturen kost ons nl. ƒ 1.10 en als het onnodig is, is het jammer. Er zal ook nog wel een goedkopere manier zijn hoor, maar vraag het toch maar even, als je haar ziet. Ziezo – net heb ik het zoontje van Trude’s kokki een koekje gegeven omdat hij zo vervelende muziek zat voort te brengen, net als wanneer je op een kam blaast met een dun papiertje erover, maar “nauw was de Moeder het hoekje rond”… het koekje is op en hij begint weer – misschien ter aanmoediging tot een volgende! – Wat een prachtzending uit Engeland. Ongelooflijk scherpe kiekjes, enig. Die kiek met Moeder’s onzichtbare parasol is keurig, Maatje je bent net zelf een Weldon plaatje! en het paar op de Theemsbrug enig, jullie allebei goed, en hulde Paatje, voor het kiekje van de dames-maiden. De brief achterop de briefkaarten, enig, wat hebben jullie genoten. Ik vind het toch zo dol!

Hoe vind je Hok’s tekeningen, het lijkt enorm gezellig hè? Helaas hangen nog niet alle gordijnen, maar alleen moeten nog die tussen eet- en voorkamer, die al zo beeldig op de tekening staan. Kokki heeft er al een gestreken, maar ik zal het zelf over moeten doen, want fraai is het niet. Ze moest het zelf ook al een keer overdoen, omdat ze geperst had zonder lap aan de bovenkant, zodat overal tot onze grote schrik lichte strepen waren. Hok bedacht dat [4] het er met water misschien uit zou gaan en ziet! Indeed (dat rijmt en Engels voor jullie plezier!). Kokki moest nu tot straf in plaats van uit te rusten het weer strijken. Af en toe moet ik even laten merken dat ik de baas van het spul ben, hoera! Vanmorgen kreeg Ardjo een standje omdat hij niet genoeg had uitgevoerd terwijl ik weg was. Hij deed zeer verongelijkt, maar is nu weer allerliefst. Ik denk dat hij me in zijn hart gelijk gaf! Vanmorgen kocht ik zelf, als commissionair optredend een hang- legkast, zo zeer “ersehnt”, ik bood op, een krachtprestatie, en kreeg hem vrij goedkoop ƒ 26. Zie eens hoe flink ik af en toe ben, dan voel ik al m’n energie opbruisen! – Al dinsdagavond, mailavond is het geworden –  Hok is naar de stad en nog niet terug, hij is nu echt de meubels gaan bestellen als lampen en boekenkasten, volgens bijgaande tekeningen. Ik kom net terug van een kleine thee van “Vivos” (Vereniging van Indië voor vrouwelijke oud-studerenden). Het lijkt me wel een leuke beweging en vooral nuttig om je hersens weer eens over buiten je staande onderwerpen te laten gaan en weer eens enigermate logisch te denken wat, zo thuis, niet nodig is. Tegenover je man moet je juist niet te logisch denken, dat doet hij wel; zo, kun je juist beter tegen hem op!!! De leden zijn meest ouder ± 35 jaar, een Groningse, Mej. Potjer is presidente, ze komt uit de “Staehaed”(ik weet niet hoe ik het moet schrijven), na 2 woorden weet je haar afkomst. Begin september is een lezing en dan zal ik misschien beslissen of ik echt wil!– Hok en ik zijn warm gemaakt voor een tocht naar Borneo, maar Hok zal toch niet weg mogen van kantoor; hij zou daar als veldgeoloog dienst doen voor 6 maanden en ik mee, naar de Dajaks, koppensnellers! Ze doen het alleen bij hun soortgenoten hoor! Maar het gaat toch niet door, ook wel rustig!

Dag Eida