EIDA
Zondag 6 uur n.m. 6 okt.’29
Lieve engelen –
We hebben vandaag zo’n prettige dag ondanks dat er geen mail kwam! Jullie begrijpt dus dat het zondag is. Vanmorgen zijn we gewone tijd opgestaan, of eigenlijk nog vroeger want Pim moest om kwart na 7 uit huis voor zijn hockeymatch wat jullie al lang weten van de luchtpost. Wij waren dus ook al zo vroeg klaar met ontbijten en zijn toen direct gaan zwemmen, waarnaar Hok door de week “sehnt”, maar wat hij alleen zondags kan doen vanwege die schooltijden(!) terwijl Thijs haast altijd van de partij is – Wat oneerlijk verdeeld hè! Van zwemmen word je zo zalig fris. Ik geloof zeker dat dat dè sport voor Indië is. Alle loomheid valt van je af en je kunt bergen verzetten. Hierdoor wint de stemming ook! – Toen hebben we gerijsttafeld zonder Pim, want die ging ijlings weer naar huis. Hoe zou een getrouwd man ánders doen! We rijsttafelen meestal zondags de laatste tijd omdat je er zo’n slaap na krijgt, hoewel ik nu dankzij het vroege zwemmen totaal geen behoefte had naar bed te gaan, wat we toch maar gedaan hebben om niet later op de dag te versuffen. – Nu togen we al om 2.45 uur “ins Bett”, terwijl we anders er pas om 4 uur over kunnen denken hetgeen we nu ook willen vervroegen, – als ik maar wat vlugger at (irrealistisch helaas!). We zijn anders geweldig suf als we pas om half 6 uit de slaapkamer kunnen te voorschijn komen, we gaan dan vaak een klein eindje [2] wandelen, terwijl we meestal dan al direct weer moeten eten omdat we op visite moeten. De officiële visitetijd is van 7 tot 9 uur en het is “Indisch” om klokslag 7 uur aan te komen, hetgeen voor ons niet eens een erge toer blijkt te zijn! Zoveel mogelijk vraagt Hok om half 8 aan, zodat we niet nog half slaperig met een halfvolle maag weer aan tafel moeten gaan, je weet we houden niet van “halfheid”! Om na half 10 nog eens te gaan eten is enorm vervelend, Hok heeft dan enige splitjes (whisky) en port soms bier of zo op en ik ben gevuld met een groot glas ijskoude limonade met of zonder prik, hetgeen niet zozeer de eetlust bevordert en dan ben je bovendien murw van het converseren. Gelukkig gaat het lang niet altijd moeilijk vooral als je elkaar voor het eerst spreekt. Het zal werkelijk een toer zijn, als de mensen hier terugkomen wat ze soms binnen 24 dagen doen, terwijl je je dan nog elk woord herinnert van de vorige maal! – We zijn nu pas bij een Finse Zweed geweest, getrouwd met een Indische. Hij vertelde van de haat tussen de Finse Zweden en de Zweedse Zweden, als tussen Walen en Fransen, welke eerste toch maar halfslachtig zijn. Finland is ook drooggelegd met het gevolg dat in elke functie de sterkste alcoholica worden verorberd uit spiritus gemaakt! Verder debatteerden we zo geweldig over de Indische toestanden, waarin speciaal Mevr. Lindberg warm liep, dat we bijna 2½ uur zijn gebleven – ik zag geen gat om weg te kunnen gaan. – Hok’s vroegere schoolmeester, waar hij vroeger in huis was, S. van Wicheren, bij wie we geweest zijn, wil ook terugkomen en Hok bedenkt alsmaar uitvluchtjes en zijn naam is al genoeg om, even genoemd, Hok gal [HOK Deze man is te zelfgenoegzaam voor zijn onbeduidendheid!] (hiermee bedoelt hij = Hok niet zichzelf!! [3] te doen spuwen, net als de laatste tijd de naam Hupkes! [HOK dit jongmens moest meer climaxen leggen in zijn gesprekken. Anders is hij een oude zeur die Arabische gom op zijn broek heeft zitten].
Lientje is net geopereerd aan haar blindedarm en toen spraken we Jan 3 dagen achter elkaar, 1x bij Anneke, 2x bij ons. Hij kwam juist 2 keer toen Tine er was, zodat zij er verbaasd over stond hem aldoor te zien. Ik stuurde Lientje bloemen, wat Hok doet vrezen dat we dikke vrinden zullen worden, maar ik moet zeggen dat ik daar ook geen zin in heb. Ik ben met Jan op gordijnen voor zijn huis uit geweest à la Moeder, heb ik direct aangeboden hem te willen bijstaan, daar hij nu alleen moest zoeken. Hij heeft al precies zo’n buffet als wij en ik geloof ook stoelen en zelfs van dezelfde kleur!
Maandagmorgen. – Lieve engelen – toen ik zover [HOK kunt u dit lezen? We kwamen van een fietstochtje terug zondagavond] gekomen was, kwam er een beeldschone Pontiac binnenrijden waaruit Houw stapte met ettelijke koffers en de eigenaar van de auto nl. Ir. Bong, een studiegenoot van Hok. Deze Bong heeft vrijdag en zaterdag al bij ons gegeten en toen was hij naar Tjiandjoer gegaan waar hij Houw direct gebruikte als chauffeur. Ze kwamen net voor het avondeten, dus op de boterham en ik stuurde ze meteen door om brood te halen, Houw wou volstrekt bij ons eten en Bong in een restaurant! Pim had net het bed verlaten en nu kwamen die twee, want Houw wou Bong ook mee hebben. Aldus 2 logés, Bong blijft tot morgenvroeg heeft hij Hok meegedeeld zonder mij te vragen of ik het niet lastig vond! Een merkwaardige jongen, hij bedoelt niets onaangenaams met dergelijke dingen [HOK Eida vindt hem nu een snoes (maandagavond)], en van achter lijkt hij op Tek Bheng, vooral toen hij zo voor ons zat te chaufferen en ons door Bandoeng toerde. Vrijdagavond. – Houw blijft tot de 25e hier, als ik [4] hem tenminste niet eerder wegstuur, heb ik hem al gezegd! Je ziet wat een waardig knaleffect dat was dan die zondag. En vanavond gaan we naar een hoge ome van G.B. een zekere Ir. van der Ploeg. Ik zal eens vragen, als ik dat durf (!) of hij uit Friesland is. Zijn vrouw schijnt nogal erg doof te zijn en zij moeten juist alle mensen van G.B. ontvangen, zielig. – Je ziet hoe ontstellend we al aan het gezelschapsleven doen. Houw kwam met manden vol vruchten en lekkers van zijn [HOK mijn] Tante en Moeder, die telkens vragen wanneer we weer eens komen. Het is ook feitelijk wel hoog tijd, het is zeker 2 maanden geleden van ons laatste bezoek. – Telkens word ik onderbroken. Net kwam Anneke om me te halen voor Lientje Hupkes, die in het ziekenhuis vlak achter ons ligt en na ook de kokki bevredigd te hebben met haar etensbenodigdheden te geven, kom ik weer naar m’n geliefd plaatsje aan het bureau naar m’n geliefde toehoorders en -sters. Houw en Bong doen boodschappen, ze zullen voor mij kroepoek halen, ik had feitelijk ook nog een andere boodschap nl. een “po” voor henzelf, maar dat kon ik ze toch moeilijk opdragen! Nu moeten ze maar zonder! – Ik ben veranderd van slager, ik had een Hollandse: duur en niet lekker [HOK ik kan ervan meepraten], nu krijg ik alles van het distributiekantoor van de pasar. Ook een andere “melkerij” zoals dat hier heet, een die ook verse boter stuurt voor ƒ 1.75 per pond wat hier ook de prijs zowat is van blikkenboter. – Het zal deze maand een stuk schelen in de huishouding, 2 of 3 personen, maar Houw is enorm gezellig en conversabel!
Dag geliefden – net de mail ontvangen.
[Randje 1 pag. 4]
Waar is die Halte Rendeh van de jongen Koster? – We zijn erg benieuwd naar Emma’s portret vooral die met hoed en mantel zal wel enorm zijn – Maatje is heb reuze pret om je lange zin met “nadats”, Houw zou zeggen: die moet me ook altijd nadoen nl. toen Bong ook
[Randje 2 pag. 4] een boterham met hagelslag wou, net als hij! Je bent er toch enorm in geslaagd! – Complimenten van Hok en dat de doktoren hier niet zomaar in 5 jaar binnen willen zijn! Maar in Batavia is het nog erger: 1 kies ƒ 25.-, hier tenminste ƒ 15.-!
[Randje 3 pag. 4]
Maatje, ik schrijf met deze mail aan Hoying, over dat bord.
[Randje 1 pag. 1]
We weten nog niet of we gaan procederen, maar het zal er wel van moeten komen! Houw zegt dat hij niet meer dan 70% zal vragen, goeiig hè! – Naast m’n oor is de permanent er haast uit, het onderste puntje alleen nog. Wat zal dat een ramp zijn als alles weg is. Het is nu al de 6e maand, zelfs als ik gezwommen heb en het haar gewassen, krullen de onderkanten direct weer, zelfs zit er nog enige slag in van achter. Maar op het hoofd is het al een eind gezakt, gelukkig nog wel boven m’n oor. Het is toch een razend knappe vinding!
[Randje 2 pag. 1]
Maatjelief wat gezellig dat je zo dik bent geworden – ik doe nog steeds elke morgen gymnastiek om het evenwicht met jou te herstellen.
Dag Eida.