EIDA

26 aug.’29

Lieve Schatten –          

“Het” pak is net gekomen en ik heb het net zo in een hoek van de kamer gezet, waar ik er steeds naar kan zien, al vind ik het dan wel veel gevergd om het 2 hele dagen daar te laten staan. Enfin, het is toch heel veel leuker om het woensdag pas uit te pakken, al voel ik me sinds gisteren al jarig met een mail van 11 brieven! Zoveel mensen hebben er aan gedacht en dat niet alleen, ook nog op tijd en dat zegt meer! Geweldig dol. Wap Smit zei, heel cynisch dat het het volgend jaar wel minder zou zijn! Maar dat zou dan ook wel aan mijzelf liggen als ik de band niet aanhoud. Van 4  P.S.-sters een brief: Dien, Bepje, Malie, Joke; dat is nog eens een club hè! Verder van Tek Bheng, Mevr. van Gilse, Jaap, tante Jenne, Mevr. Kunst, Annie de Jongh, van thuis (3 stuks hoera!). Alles heb ik al gelezen en daardoor voel ik me al zo jarig, dat ik alsmaar door het huis dans en Hok heel wat met me stellen heeft, daar ik hem er enige malen per uur aan herinner! Het lijkt wel of ik het nu prettig vind om feestvarken te zijn en toch zal er visite komen, maar daar Moeder zoveel fiducie in mijn ontvang kunst heeft, zal alles wel loslopen. Trouwens, we hadden ook al enige voorproefjes: zaterdagavond, terwijl Hok en ik, 4-handig, Peer Gynt studeerden, kwam opeens een telefoontje van Ho, meldende dat hij, zijn vrouw en dochtertje van 3 kwamen eten. – Ardjo had de tafel al gedekt, maar nu moest het blad erin geklapt, ik had, gelukkig, leverpastei [2] in huis en Hok bedacht om het in een zilveren bonbonbakje te doen!, er was nl. niets anders en dit, áls hij het zou opmerken, zou hij het zeer deftig vinden! Van Trude leende ik een paar vruchten, want er was alleen pisangs en 1 mangga (het vlees heeft de kleur van een abrikoos). En daar kwamen ze. Zij in een beeldschoon baadje (kabaja) met beeldige kant, blote voeten in slofjes, een sarong van blauw met wit: de rouwkleuren, die ze draagt voor haar Vader. Het kind oerverlegen, heeft geen woord gezegd. Ho werd door Hok ingelicht dat hij me, bij mijn naam moest noemen, hij zei nog altijd Mevrouw en ik, wel “jij”! Hij was niets in zijn schik dat ik hem bij zijn naam wou noemen, zoals Hok hem ook inlichtte. – De kokki was uit; dus maakte ik zelf een zalig soepje voor het kind (als zeg ik het zelf) en na 2 happen wou ze niet meer, helaas! Beschuit en koek vond meer ingang. – Zij, (ik weet niet hoe ze heet, ik zal haar Ensoh (zuster) noemen, net als Hok) is allerliefst en vast opgelaten met haar echtgenoot! Hij vindt het feitelijk noodzakelijk dat wij liefst een “Hudson” moesten kopen, om Hok’s stand op te houden, en deftig te doen tegenover “de mensen”! Voortdurend praat hij op die manier, wat Hok boos maakt, maar waartegen ik mopjes maakte, wat hij ook waardeerde, al begreep hij het juiste er niet van! – We hebben een uitnodiging voor een Chinese bruiloft, 4 september in Buitenzorg. Ho vond dat we er per auto heen moesten (± ƒ 100.-!!) alleen om te pronken! Voor de interessantigheid gaan we er misschien heen, lijkt me wel leuk,  komt niet zo gauw weer voor. Maar ik geloof dat we bij het trouwen zelf niet mogen zijn, als vreemdelingen – Anneke dacht er natuurlijk direct [3] aan, wat ik aan zou doen, maar dat weet ik niet, moet onze raadgever, Houw, maar zeggen. Zijn adres is: Ir. Tan Sin Houw, Tjilakoe, of nee, stuur maar aan ons, want misschien gaat hij gauw weg van die theefabriek van zijn tante; wij zijn al bezig voor een baantje, maar Hok heeft er nog geen succes mee, helaas. – Hok zal de Maleise bruiloftsuitnodiging vertalen voor jullie, hij is ook hoogst merkwaardig: de Vader geeft kennis, ook uit naam van zijn Moeder, dus de grootmoeder van de bruigom!! – Wat een enige kiekjes van Moeder en Mieke, wat afschuwelijk dat we die door moeten sturen, Moeder is er ook zo enig op. Ook onze grote dank voor de kiekjes en hun achtergeschriften, wat een dichtader heb je toch Maatje, al is het nog lang geen Sinterklaas. – We zijn begonnen ons huis te kieken, morgenavond zijn de kiekjes klaar, dus zo mogelijk sluiten we ze in. – Net hebben we weer een vloerkleed op een vendu gekocht, voor de voorkamer. Ook een Bombayer, net als de andere en een kleintje dat we hebben. – Ook kocht ik vanmorgen, na de tandarts (die mijn 3e kies weer vulde, wie volgt!) vitragestof en ik heb raffia, precies van de kleur van de overgordijnen, om door het filetwerk heen te halen voor een rand. Zal hopelijk leuk worden. – Voor ik het vergeet, voor het pakje van jullie, betaalde ik ƒ 1.93, maar dat hoef je niet te verrekenen; naar de vreugde die het brengt, is het veel te weinig betaald! – Maar nu moet ik Hok tegemoet gaan, dat doe ik altijd om 2 uur, hoe vind je zo’n modelechtgenote, doet niemand me hier na, hoor! – Wat kan er in weinig tijd toch [4] veel gebeuren. Het is nu half 8 n.m. en nu wacht ik op een logé! Hok is hem gaan halen, een studiegenoot Kappelle. Je weet wel de man van het zilveren vaasje + rode bloemetjes op de trouwreceptie. Om 3 uur een briefkaart dat hij om half 8 kwam. Ons logeerbed stond nog bij Anneke en die rustte op dat uur. Wat moet A. doen, open plaats achter de heer! Bovendien moesten 2 zware kasten verplaatst worden en Hok’s veldbed dat daar ook stond in het logeerkamertje opgeruimd. Direct na ons eten, half 4, hebben Hok en ik dat samen klaargespeeld (óók wel eens gemakkelijk een sterke vrouw, vond Hok!) en net wilden we op onze lauweren rusten of Ardjo kwam ons ophalen voor een orang tamoe (een gast).  Een beeldige nieuwe Ford voor de deur en daar komt een kennis van Hok uit Tjiandjoer, tevens Fordverkoper, ons zijn spul aanbieden en wat bleek: Ho had hem gezegd dat wij over een auto dachten! Toppunt! Dat is zijn mentaliteit: rijk doen! Ondertussen bleef dit mannetje tot half 5, ondertussen wou hij met ons toeren, maar Hok verontschuldigde mij met “een logé”, hijzelf moest eraan geloven. – Juist kwam het vloerkleed dat wij op een vendu kochten en vóór gelegd moest worden, wat Hok en ik ook samen deden, terwijl Ardjo de deleman van het bed ontlastte!

Voor morgen moest ik meer vlees bestellen, brood voor morgenvroeg kan niet meer! Dus eten we vanavond een voedzame schotel: petjil, dat ik al eens beschreef. De logeerkamer is werkelijk beeldschoon, zelfs een Bombay’s bedkleedje, een tapijt! Ze zeggen weleens dat een logé in Indië geen hoofdbrekens kost!! Dag lieve engelen, Dien is 22 sept. jarig, Annnie de J. 29 sept.; m’n zus 27!!!

Dag Eida.

Vast gefeliciteerd lieve schatten: viert vrolijk feest!!