EIDA

7 april ’40.

Geliefden –

Het is alweer zondag en Jan en To en Ineke zijn er nog – we hebben veel gedaan en beleefd deze dagen – vanmorgen waren we naar de kraters van de Prahoe, jullie ook bekend. Het was prachtig weer en we klommen naar de post van de Vulkanologische Dienst, waar ook buitenstaanders weleens mogen logeren – het trok ons wel aan voor eens een paar vrije dagen – Jan Erik was er nog nooit geweest. Jan Wim was ook mee en na afloop at hij ook bij ons. Gisteravond, zaterdag, gingen we met ons vieren uit, eerst Chinees eten en daarna dansen in Homan. We hadden geen klok bij ons, mijn horloge van staal paste niet met z’n zwarte bandje bij m’n nieuwe vergulde ring met groene steen! En het bleek kwart na 3 toen we thuiskwamen – Met Jan heb ik heerlijk gewalst, de andere dansen doet hij niet schitterend, voor de feestelijkheid had Hok zich ook in donkerblauw gestoken, wat al in geen jaar is gebeurd en nu moest hij nog wel dansen ook. Hij zag er opvallend keurig uit. Jan en To hadden veel pret! We zijn ook nog een avond naar de bioscoop geweest – Hok heeft Jan meegenomen naar de Rotary – Ik tenniste deze week 4 middagen, ben weer op volle kracht begonnen, erg prettig maar vermoeiend, ’s avonds ga ik dan het liefst vroeg naar bed. Overmorgen is Jan Wim jarig, ik denk dat Chinees eten wel weer op het programma zal staan want daar is ook Jan Wim dol op. To en ik kochten ieder een das voor hem. – Ineke is verbazend aardig met de kinderen, die dol op haar zijn – ze vindt het fijn om Lisa te helpen met baden, aan- en uitkleden. Ze is 11 jaar – Waren Jet en Marietje  indertijd van die leeftijd toen wij klein waren? Lisa ging eerst van de weeromstuit heel kinderachtig doen, gelukkig is dat weer voorbij – ze praatte als een baby en deed hulpeloos! Ineke ging ook al 2 maal mee naar de danslessen. Axel heeft ook les sinds half maart, dat schreef ik zeker al? Ineke mocht de laatste maal zelfs een paar spelletjes meedoen. Maar morgen begint Lisa’s eerste echte dansles, die tot nu eigenlijk meer gymnastiek en rythmie was geweest. Er komt dan een meneer, die piano speelt, iemand die ook veel componeert en zijn muziek improviseert naar de dansbewegingen, werkelijk met mooie klanken. Het is echt goed verzorgd daar bij die meisjes, dansleraressen, echt een genoegen om zo’n les mee te maken. Ze maakte me attent op een meisje van 5 jaar dat haar handen en voeten nog niet meekrijgt en nog niet kan omzetten in beweging wat ze hoort, een enorm verschil met Lisa en de anderen die ogenblikkelijk [2] op ritmeverandering reageren. Ze zei, let eens goed op dit kind, háár leer ik het even goed als de anderen – en inderdaad twijfel ik er niet aan. – Ik nam To mee naar Axel’s school – ik had het Hoofd gevraagd, wat de kleuters deden de hele morgen en ze vroeg me te komen kijken naar handwerken e.d., al was het vakantie. Het was heel aardig maar ik werd versterkt in m’n neiging om Lisa naar de kleuterschool van Montessori te sturen, die hier wel bestaat al is het Montessori lager onderwijs waar Axel eerst was opgeheven. Op de Rudolf Steinerschool worden de kinderen prettig beziggehouden, maar Montessori heeft het anders opgevat en leert de kinderen wat ze in het leven nodig hebben, wassen, strijken, afwassen, muziek. Zodra Ineke weg is, zal ik haar daar brengen, dan heeft ze tenminste een paar maanden het beste wat hier te krijgen is, naar mijn mening – Mocht er nog geen Montessori lager onderwijs dan zijn, dan kan ze ook naar Axel’s school. Voor Axel is deze school wel erg geslaagd, waar veel nadruk wordt gelegd op de artistieke zijde door werken met was en klei, tekenen en schilderen, juist de dingen waarin Axel helemaal niet uitblinkt. Ik heb idee dat het voor Lisa niet van belang is op welke school zij is, zij is meer allround ontwikkeld en snel en handig. Ze weet al heel wat van tellen en rekenen 2+2, 3+3, 10+10 – het is meer, vooral wat dat laatste betreft een kwestie van onthouden dan van rekenen! Daarnet verwarde Axel “heeft” met “is” en ogenblikkelijk verbeterde ze hem. – Ik schreef je laatst dat Lisa zo lachte op de dansles wanneer ze een oefening grappig vond – die lach blijkt al mensen te trekken! Er is een dame op haar les komen kijken, die er geen kind op had, die vertelde ze zou zo graag de lach van Lisa Tan horen, die haar was beschreven! Overdreven mensen heb je, ze kende ons noch Lisa! – Is de film goed gevallen? Ik ben er erg trots op dat dat laatste gedeelte dat zoveel helderder belicht is, door mij werd genomen! Jammer dat Moeder nog in bed lag en de film niet kon vertronen – We hebben ons toestel nog niet geruild, maar vinden het erg prettig dat jullie ons alvast een film schenkt. Het is het handigst om het geld maar niet te sturen, maar op onze rekening te zetten, veel dank. Inderdaad gaf ik de [3] ƒ 2,50 nog niet aan Em – bij gelegenheid zal ik het doen. Ik stuur wel even een postwissel. – Ik ben enorm enthousiast over Moeder’s moeite in verband met een stukje voor onze Vrouwenbelangen  - echt fijn Mam, dat jij het zaakje maar zelf opknapte, en niet wachtte op Tante Masje’s bemoeiingen – vol verwachting klopt mijn hart....! Ken je Mevr. Posthumus  persoonlijk eigenlijk? Van haar gesproken, gisteravond belde Betsy Thung op, die op bezoek wou komen – ze was 2 dagen in Bandoeng. We spraken haar net in Batavia, dus was het niet erg dat we haar afzeiden voor onze logees. – Wat een belangstelling onder je kennissen voor de Brits-Israëlbeweging. Hier lijkt het een ieder erg vreemd en onwaarschijnlijk.

Dag, omhelsd Eida.

HOK

G. Ik hoop dat u beiden nu monter en wel weer aan de slag kunt. Zoals u uit Eida’s brief hebt gelezen, zijn we weer bezet met logees. Erg gezellig, maar druk. In zulke tijden wordt een rustige studeerkamer wel erg gemist. We zijn de laatste avonden veel uit geweest. Wanneer Jan en To weg zijn, is er tijd om uit te rusten.

Dag Hok.