EIDA

13-3-’40.

Geliefden –

Heel hartelijk omhelsd met deze bijzondere verjaardag van Vader, bijzonder althans in verband met het feit dat het Rijk de nadruk op deze leeftijd legt – ik hoop erg dat het je niet spijt deze mijlpaal te hebben bereikt, want ook veel en ander werk wacht er nu op je ten nutte van jezelf en je omgeving. Deze maal brengt de zeepost onze eigenlijke feestgedachten, hopelijk komt de film en Axels asbakstandaardje goed aan. Het is de bedoeling dat je een kleine asbak op het plankje dat de hond draagt zet – je moet even de 3 stukken in elkaar zetten, gewoon drukken. De film vinden jullie hopelijk geslaagd – leuk dat je de schommel nu in gebruik ziet of de ringen – dat laatste gedeelte nam ik op en wel op de dag zelf van Lisa’s verjaardag – Jan Huygen in de ton is een mooi slot. Ik had overigens gedacht dat de film nog niet op was en had ook de kinderen genomen op straat, Axel op de fiets, Lisa op de autoped; dit moet dus later nog eens komen, als vergoeding voorlopig een kiekje! Ik heb niet op tijd kunnen schrijven door onze gang naar Batavia om Houw en Fanny te verwelkomen. Het waren erg prettige dagen – Axel mocht 2 dagen vrij, wat op zichzelf al prettig was – al de hele week herinnerde hij mij er aan dat hij een briefje mee moest hebben – We gingen tenslotte 4 dagen later dan het oorspronkelijk plan omdat de boot zoveel later aankwam daar hij in Belawan 3 dagen moest lossen, volgens Houw alles wat de Duitsers als contrabande beschouwen – Ze hebben dus geboft dat ze niemand zijn tegengekomen dan een Franse kruiser die informeerde wie ze waren, hoewel dat met enorme letters aan alle kanten op de schepen staat aangegeven tegenwoordig, evenals op de vliegtuigen, naar ik zag. We logeerden bij Loe Ping Kian, reden over Poerwakarta erheen – hun dochtertje dat de naam van Kwat Tjong draagt, is 5 jaar en was erg ingenomen vooral met Lisa. Ze hebben een enorm huis in de benedenstad, waar de kinderen konden autopedden en fietsen naar hartelust. We hadden heel hartelijke gastheer en gastvrouw.Tijdens z’n spreekuur kwam Ping Kian tel- [2] kens even een praatje maken. Zij is ons heel goed bevallen, na alle verhalen, die over haar verteld worden vooral. – De eerste avond boomde Hok met Ping Kian tot in de nacht, ik trok me om 10 uur terug vanwege de slaap! De volgende morgen al om 5 uur was ik op, het herinnerde me sterk aan de maal dat we jullie van boord zouden halen en ik voelde alweer aankomen dat we de boot aan de ka[1] zouden aantreffen, wat inderdaad het geval was. Hok vond het steeds maar niet nodig te gaan maar enfin, Houw en Fanny zaten te ontbijten, haar ouders die in Batavia wonen, waren er al – Fanny was weer even klein en dun als toen ze vertrokken – ze zei dat ze in Europa veel dikker geweest was – Houw is er ook niet dikker op geworden en zijn haar evenmin! Ze waren vol verhalen over hun verblijf in Curaçao, ten mijnen pleziere – Houw vertelde later bij Em allergrappigst van de neger, die Thijs “bewaakt”, een portier, die het niet nodig vond dat Houw tot zijn hoge baas doordrong! Anneke heeft ze een beeldige lichtblauwe jurk voor mij meegegeven en Fanny bracht me zelf nog een erg geklede zalm-fraise kleurige jurk mee. Bij deze 2 jurken had Houw in Singapore 2 ringen uitgezocht!, een roze steen in zilver met blauw email voor bij de jurk van Anneke en een groene steen in verguld zilver bij de andere. Vind je dat geen attente zwager! Hij was zelf even verrukt als ik van dit idee. Fanny vertelde dat ze verbaasd was over Anneke’s slankheid. Anneke had de jurken gepast, ze zijn me maar een klein beetje te groot. Later vertelde ik dit aan Tine Schepers, die het al evenmin kon geloven! Na hun aankomst gingen ze mee naar Fanny’s ouders – Wij hadden dus “vrij” en belden allerlei mensen op, natuurlijk eerst Em. We gingen naar het aquarium waar Hok een goede kennis heeft, Hardenberg, die Thijs ook goed kent. Hij vroeg ons voor zaterdagmorgen mee op een tocht naar het eiland Onrust om de koralen te zien. Hok be- [3] dankte eerst omdat hij dacht dat ik angst had voor de zee, maar ik had best zin en zo werd de afspraak gemaakt. – Toen naar Em, die bezig was Menno te voederen met pisang. Haar uitzicht vond ik weer best – ze nodigde ons te eten. Intussen waren we al aardig volgeboekt – diezelfde avond had Tine ons te eten gevraagd. – Hok wilde een avond met de Loe’s uit en dan waren we eigenlijk voor Houw en Fanny gekomen – we regelden het zó dat we van half 8 tot half 10 bij Em en Dirk aten met Houw en Fanny en daarna met onze gastheer en -vrouw uitgingen. Ik moet je nog vertellen dat de Bijl’s de eerste avond bij de Loe’s kwamen aanlopen. Zij vertelden bij jullie geweest te zijn. Ik herinnerde me eigenlijk niet dat jullie het schreven, maar ik zei natuurlijk dat ik het wist. Vond je haar eigelijk aardig. Zij beviel me niet erg die avond, niet erg tevreden met het leven. – We hadden een erg prettige avond bij Jan en Tine met veel Hitlermoppen van Jan en gezelligheid van Tine – ik vind het altijd genoeglijk bij hen. Ze vertelden ons ook dat Lykle alweer werd overgeplaatst. Tine denkt dat ze de bedoeling met hem hebben hem te bestemmen voor het Hoofdkantoor en dat hij daarom alle terreinen in korte tijd moet hebben meegemaakt. Het lijkt me ook het waarschijnlijkst, want anders zou je zeggen hoe kunnen ze voordeel van zo iemand hebben die overal maar zo kort zit en dan zoveel geld kost aan reizen. – Zaterdagmorgen dus naar Onrust – een prachtige spiegelgladde zee – een grote motorboot, 2 maal zo lang als die van Oom Ap indertijd – Hardenberg en ik zaten bovenop de overkapping waar niets ons uitzicht belemmerde, verrukkelijk. Kwat Tjong was ook mee – de kinderen vonden het ook fijn. Onrust is een heel klein eilandje dat je binnen 10 minuten hebt doorkruist – we waren er net op tijd want een paar dagen later kwam er een boot met pokken in quarantaine – de kinderen zwommen heerlijk in zee – ik was p.f. – Hardenberg en ik wandelden rond met de Amerikaanse, wier man met Hok door de microscoop keek, zolang we op het eiland waren. Voor enige weken was Hok ook hierheen op dienstreis, weet je wel. Hij kende het Amerikaanse echtpaar al. Met zeekijkers keken we naar de prachtig gevormde [4] koralen, witte in allerlei vormen, dan groene een enkel fel paarse en rode, enig was het. De kinderen keken ook met aandacht, maar toch hebben zij het zwemmen wel het heerlijkst gevonden van het tochtje. Ik heb Hardenberg voorgesteld ons ook eens mee te nemen wanneer hij een verdere tocht maakt. Wie weet doet hij het! – ’s Middags kwam Betsy Thung – ik had haar ook opgebeld – ze was heel gezellig, alleen stelde ze Hok de zonderlinge vraag of hij meer van Axel of van Lisa hield! Vermoedelijk omdat Chinezen graag zoons hebben, maar ik kan nu niet bepaald zeggen dat Hok Axel boven Lisa stelt!!! – Intussen hadden Houw en Fanny alles tevoorschijn gehaald wat ze voor ons hadden meegebracht – Axel kreeg een mooie ebonieten fluit, waaruit veel te halen is, 3 octaven, en dan een groot blauw etui met ritssluiting waarin alle potloden van zijn naam zijn voorzien, Axel Tan in goud! – Lisa kreeg een kartonnen poppenhuis dat Axel thuis in elkaar zette, met 4 dozen meubels voor 6 kamers, enig leuk, verder ook nog 2 Amerikaanse jurkjes, allerleukste vrolijke katoentjes. – Hok kreeg een sigarettenkoker, die tegelijk aansteker is, niet om in de zak te dragen want hij is als alle metalen kokers vrij zwaar, maar om voor je neer te leggen, zegt Hok – de aansteker was in het begin vooral een geslaagd spel voor Pa en kinderen! Ze hebben ons dus wel erg goed bedacht – ze brachten ook wat voor Em mee van Anneke en ook van henzelf, een aardige ceintuur en haarband, wat Em erg verraste. – Dirk was vrolijk en gezellig en we hadden een genoeglijk eterijtje bij ze. Houw kan erg leuk vertellen, alleen krijgt Fanny geen kans ook eens wat naar voren te brengen, tenzij je het haar vraagt. Ze heeft erg genoten van alles, alleen had ze graag over Holland teruggegaan en graag was ze een maand in Zwitserland gebleven, maar daarvoor in de plaats hadden ze nu New York, 10 dagen, lang niet slecht. Enorm duur was alles daar – ze gaven ƒ 80.- per dag uit samen. – Na half 10 gingen we met Marietje[2] en Kian naar de bioscoop, Des Indes en een nachtkroeg – om half 5 pas naar bed! En de volgende morgen of liever een paar uur later, om 7 uur was ik bezig de koffers [5] in te pakken daar we nog naar Houw en Fanny moesten om afscheid te nemen, naar Mamma, die vele lekkere etenswaren had ingeslagen opdat wij die zouden meenemen en dan nog naar Jan en Tine die de kinderen wilden zien – het laatste mislukte want we waren te laat, Jan en Tine waren al uit. – Wij naar Buitenzorg, waar we eerst een uurtje bij Emy en Jan koffie dronken, erg genoeglijk – ik heb ze aan een vakantiehuisje geholpen, een uur afstand van Bandoeng, toen naar Tek Bheng, Jeanne was uit met vrienden,  en gegeten bij Nanda en Hiang– Verder nog Hok’s oude tante opgezocht, tegen wie de kinderen ook Oma moesten zeggen, zij beschouwt zich als Hok’s Moeder – Ze is ± 80 jaar, maar kwiek ter been, alleen wordt haar geheugen minder – de kinderen voelden zich daar erg thuis en we brandden wierookstokjes op haar huisaltaar alle 4, wat ze wel mooi zal gevonden hebben. – Thuisgekomen beviel ons bed ons enorm! – Lisa heeft weer dansles gehad en Axel had vandaag ook zijn eerste dansles – de juffrouw had gezegd dat hij het net zo goed deed als Lisa, wat hem zeer tevreden stemde. Axel moest maandag meteen op verjaarsvisite en ook voor Lisa werd het weer laat, zodat ze gister doorsliep van 3 tot de volgende morgen 6. – Hok gaat [6] morgen weer naar Batavia als vertegenwoordiger van de ingenieurs en geologen naar een congres van academici, en zaterdagmiddag ga ik met onze penningmeesteresse Bandoeng vertegenwoordigen op de jaarvergadering in Batavia van de Vrouwenbelangen. We zullen daar alleen maar Batavianen aantreffen want de andere afdelingen zullen niet verschijnen, alleen 1 uit Soerabaja, het enthousiasme is hier nog niet veel. Betsy Thung nodigde me uit voor een bijeenkomst van Chinese vrouwen, wier beroepen zouden worden besproken, maar ons programma liet geen tijd hiervoor vrij. – Fijn dat Bep een zoon heeft, nee ik wist het nog niet – inderdaad was haar voorkeur voor haantjes natuurlijk! Grappig dat je met de wichelroede liep, gelukkig zonder resultaat, anders voelde je je nog geroepen om geregeld met zo’n ding te lopen! – In de nachtkroeg in Batavia ontmoetten we Frits Cohen – hij  is er nu wel van overtuigd dat het toch niks wordt met Mien – het lijkt me nu ook beter eigenlijk. Zij zijn beiden ontzaglijk zwaar op de hand, de combinatie zou nog zwaarder worden. – Ik wil dolgraag weten wat Dr. Zeylmans heeft gezegd over Christus in deze tijd, is het misschien gedrukt? – Een geluk dat Finland vrede heeft, maar wel erg dat niemand geholpen heeft zodat deze vrede oneervol is; maar we zullen hopen dat ze eens weer alles zullen terugkrijgen wanneer die Russen op hun kop zullen hebben gekregen! Dag omhelsd.

[Randje pag. 6]

Stuur maar geen geld meer voor cadeautjes of zo, maar zet het maar op onze credit – Eida [7]

HOK

G. Van harte gelukgewenst met Vader’s verjaardag. Ik hoop dat hij met voldoening zal terugblikken op zijn leven, nu hij gekomen is aan het eind van zijn ambtelijke loopbaan.[3] Hier in Indië is 55 jaar de normale leeftijd, waarop men gepensioneerd wordt; bij uitzondering mag men nog 3 jaar door dienen, als het belang van het land het eist; of men kan reeds eerder worden afgevloeid indien men zijn maximum pensioen reeds heeft bereikt. – De dagen te Batavia waren zeer bezet, en het was er niet bijzonder koel. Helaas hebben we geen tijd gehad om ook het grote museum te bezoeken. Dat doen we dan een volgende keer. Morgen ga ik weer naar Batavia om een vergadering bij te wonen van de Associatie van Academici. Dit is een vakvereniging der Academici. – Wichelroedes worden bij de petroleum exploratie niet gebruikt. Er zijn heus nog geen resultaten mee bereikt, anders zouden de Petroleum- maatschappijen [8] er allang van gebruik maken. De Oliemaatschappijen is het tenslotte te doen om op zo goedkoop mogelijke wijze aan nieuwe olielagen te komen. Het is hun om het even welke methode daarbij gebruikt wordt. Ik geloof niet dat men bij de olie de wichelroede loper ooit au serieux zal nemen. Indien de Heer Verloop werkelijk olie had gevonden, dan zou hij nu al schatrijk zijn, en zijn voordracht zou niet in de Vereniging van Huisvrouwen zijn gehouden.

Dag, een prettige verjaardag wens ik u toe

Hok.