EIDA

25 oktober 1939.

Geliefden –

Hok en ik hebben geweldige discussie over de gang van zaken in die “Ring” van de Heer Schuurman, zoals Moeder die beschrijft. Mij lijkt het duidelijk genoeg maar volgens Hok moet er bij ieder die iets koopt wat van het geld blijven hangen omdat de man ook moet eten en je niet kunt eten van een transactie op papier. Het is zeker geniaal bedacht –

Je schrijft over Tante Tine en ik hoorde van Mevrouw Raven-Baalman dat ze kortgeleden bij jullie geweest was. Verleden week belde ze me opeens op of ze kon komen. Ik vond het erg leuk en nadat ik in de stad was geweest voor allerlei, haalde ik haar op. We hadden een heel prettige conversatie – tot slot werd ze ook lid van de Vrouwenbelangen, hetgeen mij natuurlijk voor de mensen inneemt! Trouwens verleden week moest ook m’n overbuurvrouw eraan geloven. Ik bracht omstreeks 1½  uur bij haar door, wat ongeveer de tijd is die nodig blijkt te zijn om deze Vereniging te bespreken! Althans met mensen, die zich ervoor interesseren. Gister had ik een dergelijke tijdsruimte nodig bij een domineese uit ons buurtje, die een oud-leerling van Vader is, E. van der Maesen, ze deed in 1917 eindexamen – ik herinner me een Marietje van der Maesen, maar misschien is dat haar jonger zusje dat een jaar of 8 geleden eindexamen deed. Ze vertelde dat Latijn en Grieks haar liefde waren geweest en dat ze zich nog wel verdiepte in Homerus in ’t Grieks – Misschien doordat haar dochtertje op het Lyceum de Gymnasiumkant koos. We hebben nu 102 leden en ons 100e lid is een man, de eerste! We hadden besloten geen mannen toe te laten, maar toen is deze man gekomen, die zoveel fiducie in de Vrouwenbeweging heeft (plus royaliste que le roi!) dat we hem wel toe moesten laten, omdat hij ons steeds opbelde en brieven schreef. Hij vócht ervoor en is zijn lidmaatschap dus waardig!! Hij krijgt een aandenken als 100e lid, de mensen zullen nooit geloven dat hij werkelijk eerlijk het honderdste was. 

Mamma en Eng, haar oudste kleindochter, zijn van- [2] morgen weer vertrokken na een verblijf van 9 dagen. Mamma heeft gevraagd of ze bij ons mag komen wonen – wij hebben natuurlijk gezegd dat het goed was. Ze is nu Eng gaan wegbrengen en nu weten we niet wanneer ze zal terugkomen. Het zal haar hier nooit langer dan 14 dagen bevallen – Nu met Eng was het prettig voor haar omdat voor Eng alles nieuw was en ze altijd iemand had om mee naar de pasar te gaan en om mee te gaan slapen. Ik had een bed voor Eng bij de kinderen gezet om haar gemakkelijker in onze sfeer te kunnen opnemen. Maar ze wilde zelf niet en ging liever met haar Oma in een tweepersoons bed. – Het was oktobervakantie en Axel had ook vrij zodat we elke morgen een plannetje maakten, maar de laatste 2 dagen regende het steeds zodat we thuis bleven en Eng zich nogal verveelde. Ze was zeer verheugd terug te gaan en wij zijn er ook niet rouwig om! Precies op de dag dat Mamma kwam, bleef ’s middags de djongos weg en bleef 4 dagen weg, de volgende dag verdween de kebon met rugpijn voor dezelfde tijd. Het bleek overigens zeer nuttig want nu kon Eng zien dat wij alle werkjes ook zelf kunnen en willen opknappen. De kinderen haalden hun bedden af en poetsten hun en Hok’s schoenen, een groot feest. Het vriendje Peter dat ze kwam halen werd weggestuurd met de mededeling dat hun werk nog niet klaar was. De hondjes voeren er ook wel bij dat ik hun eten zelf klaarmaakte hoewel ze bij mij ongeveer vegetariër worden! Eén jonkje werd weggehaald en Lisa was zeer geschokt en zei “wacht even”, even aan Tommy vragen of dat meisje het hondje wel hebben mag en zij naar Tommy – De kinderen waren erg blij met Oma en Eng. Het blijkt nu wel een geluk te zijn dat Oma alleen Maleis spreekt en verstaat, want ze leeft in zo’n heel andere sfeer als de kinderen, die dat nu niet merken, nu ze alleen haar vriendelijke gezicht en haar lieve lach meemaken. Eng heeft bladzijden vol voor ze getekend, de tekeningen waren onafscheidelijk van ze, aan tafel zaten ze erop omdat die niet óp tafel mogen liggen! [3]

Door de radio horen we niks over de Joh. van Oldenbarnevelt. Het is bijna 1 maand geleden dat hij vertrok, over een dag of 8 zal hij weleens aankomen. Ik ga Nanda maar niet halen, ze heeft altijd zoveel om handen, maar wacht liever tot ze ingericht is. Lisa heeft haar gelukwens op haar verjaardag gemist – althans een dag of wat later liep ze rond met een halve envelop met een snipper uit de prullenmand erin – ze zei “lees maar wat er staat, kusjes met je verjaardag van Tante Nanda”. Ze was ook erg verrukt van jullie mooie briefkaart. – Vanmorgen wilde ze iets maken en ik leerde haar 1 op 1 doorstoppen met wol. Ze had het ogenblikkelijk te pakken en werkte vol ijver. Axel werd na school aangestoken en vroeg ook om zijn handwerk en maakte een gordijn met huisjes erop – van de huisjes zag ik nog niets, wie weet komt er nog iets van. – Vanmorgen kwam Axel uit school met de vraag of hij een kiekje mocht kopen van de grote kinderen van de school want die kende ik nog niet. Na mijn bewering dat het leuker zou zijn wanneer hij er zelf op stond, zei hij waarom, van mij heb je al zoveel kiekjes en zo schattig kijkt hij dan met die grote vraagogen. – Mamma wilde op een gegeven dag per se een papaja van de boom hebben die al rijp was geworden. Daar we geen mannelijke bedienden hadden, is Axel in de boom geklommen, een kaarsrechte stam van ± 10 m hoogte. Hij klom er met blote voeten in en volbracht zijn werk keurig. Ik kiekte hem bovenin de boom! 

Hok en ik genoten van de film “The iron mask”, die gaat over de tweelingbroer van Lodewijk de Veertiende. Verbazend spannend.

Ik heb bedankt voor het lid zijn van de feestcommissie van Vivos. Het bestuur heeft weer dezelfde mensen gevraagd, maar ik vind dat je op die manier nooit eens merkt wat de nieuwe leden kunnen. Het loopt raar in Vivos, mijn plezier is er af, altijd dezelfde mensen die komen en dezelfde die spreken. Niemand die iets uit de nieuwe leden weet te halen. De geest moet nodig vernieuwd worden, aan gekliek doe ik niet mee. [4]

Fijn dat jullie verwarming weer goed werkt. Die brengt toch maar een heerlijke temperatuur in jullie huisje.

Dag hoor omhelsd. 

Eida.

HOK

G.

Ik heb nog altijd niet geantwoord op uw vraag over de rekening van Nijhoff. Graag, als u dat bedrag wilt voorschieten. We rekenen dan over een maand af. De contributie voor het Geol. Mijnb. Genootschap is nog niet betaald. Ik heb helaas de herinnering-kaart op kantoor, zodat ik u niet het gironummer kan opgeven. 

De Ring van de Heer Schuurman begrijp ik nog niet. – Axeltje is een dag ziek geweest. We waren zondag op de Tangkoeban Prahoe, en regenden nat. De auto stond beneden bij de tol, zodat we geen droge draad meer aan ons lijf hadden. Gelukkig is hij nu weer beter. Lisa heeft er niets van gehad. – Nanda zal weer gauw in Indië zijn. Zij komt nu gelukkig wat dichter bij ons wonen, zodat we haar wel meer zullen zien. – Dag Hok.

EIDA

Hok zegt dat hetzelfde bedrag van verleden jaar gegireerd moet worden. Kun je dat nazien? en het gironummer ook? – Dan graag – Anders in de volgende brief.