EIDA

10 maart 1939

Dierbaren –

Jullie portretten in een zilver-houten lijstje staan voor me op de schrijftafel – ik had ze tot nu toe altijd in de eetkamer maar zo is het extra gezellig om aan jullie te schrijven. De kokki beweerde vanmorgen dat ik net op Moeder leek, vooral de neus! Die kokki is een heerlijkheid in huis, ze naait al m’n kapotte goed op de machine, kookt heerlijk en kan ook erg goed met Lisa omgaan. Lisa helpt steeds met koekjes bakken en verbeeldt zich dan dat ze, wanneer ze balletjes kan draaien, alle gerechten kan maken. Ze zag plaatjes in een tijdschrift van opgemaakte schotels en wist zichzelf te overtuigen dat zij die gemaakt had. ’s Morgens word ik steeds geroepen als zij in de zandbak speelt, om haar taarten en soepjes te proeven. Ze hebben er altijd water bij nodig, zodat het zand nu altijd nat is. Gister maakte ik grote schoonmaak in de zandbak. Er kwamen vele voorwerpen tevoorschijn die nu niet bij voorkeur op die plaats gebruikt horen te worden o.a. een hele kookkachel met pannetjes, die Nanda ons liet erven. Het is eigenlijk zonde, Lisa is nog te klein voor al die kleine keuken gereedschapjes, waarvan Mady zo node afstand deed. – Ik doe moeite om een propaganda-avond voor de Vrouwenbelangen in elkaar te zetten met de “Raad der Goden” – de andere bestuursleden weten nog van niks, maar ik wil eerst alle gegevens hebben. Waarschijnlijk zullen we Frits Heyligers ook een rol aanbieden, als Mars zal hij wellicht geen raar figuur slaan! – Ik heb zin om er nog een stuk bij te maken om een treffender slot te krijgen. Ik vind dat laatste bijgemaakte bedrijf wat ál te beknopt. Eigenlijk is het onzinnig om 14 mensen mee te laten doen aan dit stukje van misschien 15 min. We moeten dan de avond met nog wat andere dingen vullen. Ik moet de aula van het Christelijk Lyceum zien te krijgen; als ze ons nu maar christelijk genoeg vinden. Misschien is het het beste om eerst de vrouw van de rector lid te maken vóór we met onze vraag komen! Ik heb net bezoek aangevraagd bij de vrouw van de Resident. Zij heet De Munnik van zichzelf, haar man Tacoma. We hopen op die manier meer populariteit te verkrijgen, ook door mannen te laten meespelen in het toneelstukje!! Overigens krijgen we maar steeds op ons kop van het hoofdbestuur. We hebben nog nooit 1 compliment gehad, maar aanmerkingen: niet te tellen zovele! Echt dom, maar enfin we zullen ons maar niets aantrekken van al die kinderachtigheden! Tenslotte doen we dit werk niet voor hen! – We kregen een briefkaart van Emy met het voorstel een afspraak te maken voor het geboortefeest van de a.s. Oranjeprins! Ze wil ons allemaal wel te logeren hebben. Ze wonen in het oude huis van de Pimmen. Dan kunnen we met hen en Jeanne en Tek Bheng (!!) fuiven. – Mamma is nog steeds niet verschenen. Ik zal haar maar vragen nu te komen tot het eind van de maand want in april krijgen we Julie en Beatrijs. Hok’s paleontologische bezoekster vertrekt op 16 april per vliegtuig uit Melbourne maar gaat dan regelrecht naar Palembang; dat uitstapje wordt Hok op die manier door de neus geboord, maar [2] daarna zal ze dus hier komen. – De kinderen waren gister weer op een partij bij de Linn’s nu en als steeds hielp ik haar met het feest, zoals zij mij ook steeds bijstaat, maar voor Lisa was dat een reden om niets te willen en een paar maal te huilen, heel vreemd want ze wordt altijd een aardig element gevonden. Maar het kwam beslist omdat ik erbij was. Zondagmorgen moeten ze weer naar een jarige. Ik voel er eigenlijk niks voor, maar Hok wil liever dat ze gaan want het is bij Duyfjes. Tussen twee haakjes: is Mevr. Duyfjes nu hier! – De Vrouwenbelangen komt steeds meer in tel. Gister werd ik opgebeld of één van ons, bestuurslid van de Reclassering wilde worden, het was door een maçon en omdat Hok ons in die kringen steeds bijvalt, gaan ze daar ook beter over ons denken. Ik heb Lettie Buck voor dit ambt gevraagd, maar zij wil liever niet en zo moet ik morgen een ander vinden. Verder moeten we morgen naar de Residente – relaties zijn zo gemakkelijk in het leven: voor onze propaganda- avond hebben we het oog op de toneelzaal van de Deventer school en nu is presidente van die vereniging, Mevr. Boomstra, die ik weer goed door de IEVA ken – er is dus kans dat we die zaal krijgen, Mevr. Boomstra werd ook lid van de Vrouwenbelangen, maar alleen omdat ik het haar vroeg, niet om de zaak!, maar enfin wie weet wórdt ze nog eens enthousiast – Vanmorgen zocht ik eerst een bestuurslid voor de Reclassering, maar toen ik meende haar gevonden te hebben, bleek haar man protest aan te tekenen omdat hij zelf voorzitter is van de Reclassering en het niet geschikt vond als zijn vrouw er ook in kwam. Hoe vind je – Anneke kent ze wel Mr. Mijs en echtgenote. – Ik heb Hok gevraagd hem nu op de Loge te bewerken, maar Hok verwacht geen succes en nog wel voor een onbetaalde liefdadige betrekking – het kan toch zeker niet mooier dan wanneer man en vrouw daarvoor samenwerken. – Vanmorgen bezochten we de vrouw van de Resident. Ze had nog nooit van de Vrouwenbelangen gehoord en niemand had haar erover kunnen inlichten, maar Thea Hermans en ik deden dat dus even en mét succes. Ze beloofde op onze propaganda- avond te komen; met het erepresidium wilde ze nog even wachten tot ze meer van ons streven afwist. – Ik heb zo’n idee dat de mannen hier veel minder ideëel over het streven van de vrouw denken als in Holland. Misschien komt het ook dat de mensen, die bij jullie komen over het geheel ruimdenkend zijn: 2 van Hok’s collega’s bespotten ons vanmorgen bij Hok en toen Hok ons verdedigde, dachten ze dat hij er niets van meende. Het publiek behoeft blijkbaar voorlichting. – Coletje en ik hebben plannen gemaakt voor een radio-uurtje. – Coletje was vanavond bij ons, om met Hok kennis te maken, maar helaas vond ze het nodig om steeds onderwerpen oppervlakkig te bespreken en er weer vanaf te stappen, Hok zei niet veel anders dan “ja zeker”, het was wanhopig – ik zal haar toch eens zeggen dat dat niet bij iedereen de goede methode is. Ik mag haar werkelijk heel graag, ze is een Christinne en streeft naar het goede; ze wordt hier zeer gewaardeerd. Ik heb haar nu gezegd dat ze de naam Christian Science op de vergaderingen niet meer moet gebruiken omdat dat mensen afschrikt en dat zag ze in en was blij dat het haar werd gezegd; een ruim standpunt. [3] Ik ben bezig me te verdiepen in “het Seksuele Leven” beheerst door psychologie en religie, geschreven door de Engelse predikant Leslie Weatherhead. Jullie moeten het zeker zien in handen te krijgen, het is zo mooi en zuiver behandeld dat iedereen het eigenlijk gelezen moest hebben, elke volwassene bedoel ik, trouwens voor opgroeiende kinderen staat er veel in dat je ze te lezen kunt geven. Ik vind het b.v. voor Loutje[1] een mooi boek. Wie spreekt eigenlijk met hem over al die dingen? Of heeft hij het niet nodig. Je zoudt hem dit boek niet zo maar kunnen geven, zonder er na een hoofdstuk met hem over te praten. Als iedereen de seksualiteit zó mooi zag als die schrijver, stond de wereld op een veel hoger plan, en het lijkt me van het grootste belang dat juist en vooral de jongemannen in deze een zuiver standpunt gaan innemen. Dat de meeste mannen zulke bekrompen ideeën over de vrouw in alle opzichten hebben, moet overigens aan de vrouwen verweten worden, in dit geval aan de moeders. De ideële kant van de opvoeding heeft nog veel te wensen overgelaten en laat dit nog steeds. Het is zeker het belangrijkste probleem ter wereld. In dit boek wordt b.v. een enquête genoemd onder studenten in Engeland, die aan het licht bracht dat maar 4% door hun ouders werden ingelicht en 95% door hun vrienden, van die laatste begrijp je meteen op wát voor manier. Hij vertelt hoe juist de kerk grote schuld in deze treft door “seksualiteit” met “zonde” gelijk te stellen en dat juist de zogenaamde christelijken in dit opzicht het meest onchristelijk zijn; ik moet nog denken aan de antwoorden die wij kregen als wij collecteerden voor de ongehuwde moeders, ik zie nog Mevr. Grutterink op het Spui me zeggen: daarvoor geef ik geen geld, anders werk je ’t maar in de hand. – Hok gaat de volgende week al een paar dagen het terrein op. Hij moet in de buurt van Djokja zijn en zal wel naar Jan en To gaan als hij tijd heeft – Anneke schreef dat ik Tante Leidie maar moest bedanken voor de postzegels, maar ik kom er niet toe de mensen meer dan ééns per jaar te schrijven. Wil je m’n dank overbrengen – De kinderen moeten zaterdag en zondag naar verjaarsfeestjes. Ik vind het veel te veel, maar ze zijn er fel op. – Hok tennist tegenwoordig bijna elke middag. Hij vindt het heerlijk en ’t is heel gezond daarom lijkt me. Hij heeft zijn ontwerp voor de reorganisatie van de Mijnbouw nu klaar, het is heel helder en duidelijk, als steeds en nu is hij bezig aan bespreking van werk van collega’s – en dan gaat hij het veld weer eens in. Dat lijkt me echt heerlijk voor hem – hij komt nu weer op gang wat steeds niet erg lukte na het verlof – Thalmann zet hem erg aan tot publiceren. Dag dierbaren – heel erg omhelsd met Vader’s verjaardag.

Eida. [4]

10 maart ‘39

Lief Vadertje –

Je bent nu bijna jarig – heel hartelijk omhelsd met deze feestdag. Hopelijk zal je ingenomen zijn met ons geschenk dat onderweg is sinds een paar weken. Het is langzamerhand een standaard cadeau geworden, maar ik geloof dat het je steeds even welkom is. Genoeglijk dat het op zondag valt dan kunnen jullie samen heerlijk uitgaan. Ik herinner me nog goed hoe heerlijk zomerweer het was verleden jaar en hoe dun we ons allemaal kleedden, waarvan we dan weleens spijt hadden na afloop! – Ja je had het niet gedacht dat er toch weer een dochter mee zou vieren ook dit jaar – ze zal dan wel weer de oude zijn of wie weet zelfs beter als de “oude”, als een Phoenix uit de as herrezen! We wensen je weer een heel goed jaar toe, Paatje. Hoe is het met de eindexamens? Heb je die? – Je hebt nu dus de mijlpaal bereikt, dat je al je tijd voor je eigen interesse moogt gaan gebruiken en je niet al je werkkracht voor de gemeenschap meer hoeft aan te wenden. Wie weet neem je je dierbare Aristophanes weer eens ter hand en maak je de gymnasiasten gelukkig met opvoerbare toneelstukken, want zulke stukken zijn het meest ideaal om de jeugd in de klassieke sfeer [5] te voeren. –  Ik zou graag eens je mening horen over de toelatingsexamen-eisen. Zijn die eigenlijk verzwaard sinds ónze tijd. Iedereen praat er hier over dat de kinderen in de 7e klas, die hier nog wel verplicht is, zo hard moeten werken, dat zelfs de knapste kinderen niet klaarkomen met hun huiswerk en eronder gebukt gaan. Ligt zo’n sfeer niet eerder aan de onderwijzers, die het examen gewichtiger maken dan het is? Ze zeggen dat er te weinig Middelbare scholen zijn en dat het examen daarom verzwaard is om maar meer kinderen op de MULO’s te krijgen. Schrijf me er eens over, dan kan ik er profijt van trekken omdat het op 1 april op de jaarvergadering te Batavia zal worden behandeld. – Lieve Papaatje – we wensen je alles toe, wat maar goed en prettig is en dat we steeds zo’n prettig contact zullen mogen behouden.  Veel verjaarskussen van ons allemaal en speciaal van Eida.

Ik vergat Hok gister te laten schrijven voor je verjaardag en vandaag zal hij wel te laat thuiskomen. Doe het dus maar met mijn wensen alleen, die van Hok en de kinderen liggen erin besloten en tevens in de film, die we allemaal samen voor je maakten. Omhelsd door

Eida.