EIDA

8 febr.’39.

Dierbaren –

Alle drukte is voorbij en ’t is heerlijk om weer op je gemak thuis te zijn en niets te hoeven: in tegendeel alleen wat te mogen nl. aan jullie schrijven! Ik heb jullie wel slecht behandeld de laatste twee keer – steeds was het nogal gehaast, maar nu is dat alles weer voorbij. Ik moet je nog vertellen over ons Vivos feest want ik schreef vóór de uitvoering. Die dag woonden we in een bijna leeg huis daar zowel de eettafel als alle stoelen, alle tafeltjes naar Bep Einthoven waren, daar ik van alle Vivos leden het dichtste bij woonde. Hok hield zijn bureaustoel, een luie rotan stoel en de divan over! Verder leende ze al ons servies en ook nog onze slaapkamerlamp, die dienst deed als toneellamp. Bep vindt die laatste zo mooi dat ze hem maar steeds niet teruggeeft! We hadden een souper samengesteld waarvan 6 mensen ieder een gerecht op zich namen. Ik maakte fritures met kippenragout met champignons en ik hoorde later dat sommigen dát het lekkerst gevonden hadden – het was nl. heel licht.

We hebben sinds Sitoe Goenoeng een ideale kokki. Die Karja, de jongen op wie wij zo dol waren, heeft nog pogingen aangewend om haar ontevreden te maken, maar dat mislukte gelukkig! Maar vóór het souper was dan eerst onze revue, die je per mail krijgt. Ik trad in allerhande rollen op, maar maakte de meeste opgang als oude dame met grijs haar (we hadden nl. pruiken!) die steeds haar man bevit!, alleen vonden ze mijn tanden uit de toon vallen! En van een tandartse kreeg ik de raad om de volgende maal op 1 tand een zwarte pleister te plakken. Ik zelf vond het hoogtepunt m’n politieke redevoering, waarin ik helaas bleef steken, echt stom, want ik kende hem zo goed, had hem nog voor Lisa en Axel voorgedragen! Ik droeg toen een echte toga, geleend van de landrechter hier. Bij het souper zat ik toevallig naast Irene, we hebben erge pret gehad, dat kunnen we samen altijd heel goed, ik had gewoon de slappe lach – We vonden onder ons bord een letter van het alfabet op een papiertje en moesten daarop 2 toepasselijke regels op Vivos dichten, Irene had geen letter doordat er 28 mensen waren en zo maakten we samen 8 regels! Tot slot maakte ze op mij nog 2 mooie regels – we hadden nl. de T: T dat is Tan en ook onze Eida die alles kan. Toneelspelen, dichten en koken in een pan! – Onzinnig gek was het. Iedereen bleek goed te kunnen dichten en het alfabet was echt aardig, natuurlijk waren er wel eens buurvrouwen, die met het rijmwoord moesten helpen. – Tijdens het souper verdwenen we om de beurt, wier gerecht aan de beurt was. Het menu was in muziektermen – de soep was glissando, en mijn gerechtje staccato, de hoofdschotel potpourri, en nog een paar dingen. Iedereen had beslist de geest gekregen voor die avond, die ik wel de aardigste van het jaar vind. – Mijn vriendin Thea Hermans is nu presidente geworden, ze hebben allemaal vrij nieuwe leden genomen, erg geslaagd voor bestuur. – Vlak na dit feest maakte ik me op om Dien waardig te gaan ontvangen, maar helaas het hoefde niet, dit hoorde ik de 31e en de 1e zou ik gaan. Bep Einthoven bood direct weer aan de kinderen te nemen tot 2 uur, hoewel ze ook al een familie zou krijgen met 3 kinderen. Axel en Lisa vinden het daar altijd erg prettig en ze demonstreren nu hoe ze [2] bij tante Bep baden en eten. Ik zou dus niet gaan al was alles al in orde ook mijn logies bij Em. Met het oog op mijn gaan naar Batavia, had ik de 31e een bestuursvergadering bij elkaar geroepen van de Vrouwenbelangen, daar het nodig was dat in Batavia het  een en ander zou worden besproken met de hoofdbestuursleden, met wie we niet zo prettig correspondeerden, de laatste tijd. Nu moesten onze voorstellen voor de vergadering in maart vóór 6 februari zijn ingezonden en was dit de aangewezen week om in Batavia besprekingen te doen omdat we dan pas zouden weten wát onze voorstellen zouden zijn. Op de bestuursvergadering werd me verzocht om tóch te gaan, zij betaalden dan mijn reis – Hok vond het wel even vervelend, maar zag er de noodzaak ook van in. In Batavia had ik enorm succes. Ik bezocht hoofdzakelijk Vivos leden, waarvan er 4 lid waren ook van de Vrouwenbelangen. Em werd ook lid en Tine gaf zich op voor een maandblad en verder nog 4 anderen. Claudien Mazel werd lid oftewel Siegenbeek van Heukelom. Ik werd naar haar toegestuurd doordat ieder me weer adressen opgaf en besefte toen opeens dat zij het was maar zij kon in mij het kindergezicht niet meer ontdekken, maar moest uit m’n conversatie wel aannemen dat ik het heus was! Tegen haar had ik veel welsprekendheid nodig, ze is wel arts maar vindt nu dat een vrouw genoeg heeft aan haar man, huishouding en kinderen. Het was dus wel een succes dat ze toch zich als lid opgaf! Ik had maar 2 dagen donderdag en vrijdag en kwam lang niet aan alle adressen toe, erg jammer. Het beschavingspeil van de hoofdbestuursleden is niet geschikt om juist de gestudeerde vrouw tot de Vereniging te trekken. De Vereniging staat daardoor in kwade reuk en er heerst een Middeleeuwse toestand dat de vrouwen bang zijn om een bestuursfunctie te vervullen omdat ze dan met de hand worden nagewezen! Ik geloof dat die ideeën eruit zullen gaan zodra het bestuur van een beter gehalte zal zijn – ik kon dus niet beter doen dan Vivos leden voor de zaak te interesseren. Vrijdagavond ging ik tot slot naar Jan en Tine waar ik met Lykle en Lotty echt gezellig at. De week tevoor op zaterdag, toen we net bezig waren ’s morgens om ons huis weer in te ruimen na de Vivos feestavond, belde opeens Lykle op dat ze wilden komen. Toen ze hier waren met 2 kinderen, bedacht ik dat het leuk zou zijn wanneer ze bleven eten. Het juweel van een kokki zag kans om genoeg eten te maken en zo spraken we deze prettige familieleden wat langer. – Nadat we in Batavia bij Jan en Tine gegeten hadden, gingen we naar Em en Dirk. Het trof slecht dat Em die hele dag hoofdpijn had gehad, maar door Lykle leefde ze zichtbaar op. – Axel loopt de hele dag rond met jullie brief en leest hem steeds weer opnieuw. Op school nam hij hem ook al mee. Het is geweldig zoals je brief aan hem is besteed. – Uit Batavia thuis was jullie pak al hier, het prachtige zwarte hors d’oeuvre bord en de suikerpot en nu kwam het glaasje en het schaaltje en ook het vloerkleed. Vreselijk bedankt voor alles. Het vloerkleedje is beeldschoon en is een erge aanwinst, mooi uitgezocht – het lijkt ook minder besmettelijk dan het andere dat grote (?!) witte vlakken heeft. – De suikerpot kwam direct in gebruik, daar er eergisteravond hier een ledenvergadering van de Vrouwenbelangen aan huis was, een inheems vrouwelijk gemeenteraadslid vertelde van de inheemse Vrouwenbeweging. Er waren 20 mensen en arme Hok kon niet aan zijn bureau zitten. Vanmorgen schreef ik er een verslag van voor de [3] krant en nu ben ik begrijpelijk dolgelukkig dat ik me weer helemaal aan m’n gezin kan wijden! – Gistermorgen had ik weer gascursus, die nu na 1 les is afgelopen. We moeten dan nog een EHBO cursus volgen. Verder gaf ik me op voor een tuincursus. Nu we 2 grote tuinen hebben is het wel nodig dat ik eens wat meer van tuinieren af ga weten – ik wil dolgraag veel bloemen hebben en dat lukt al aardig, kleine gele margrietjes met trossen aan een stengel staan erg mooi en verder petunia’s en 1 grote begonia staat keurig tegen de muur tegen het huis op. Net zaaiden we Amerikaanse zonnebloemen, fel oranje zinnia’s, het zijn al kleine plantje geworden. Het is echt enig om ze te zien groeien – dat gaat zo snel. Verder heb ik oleander gestekt – als alles mooi staat krijg je een kiek! Emma stuurt je het kiekje van Lisa en Marijke dat ik in Sitoe Goenoeng nam. Nu krijg je nog weer andere voor zover de plaatsruimte in de envelop strekt. – We kregen een briefkaart van Houw en Fanny uit Meran[1]. Fanny vindt het wel wat al te koud, hoewel het maar op 600 m. ligt – ze draagt al haar kleren over elkaar. – In Batavia bezochten Em, Marijke en ik ook Mamma nog even. Ze wil dat Hok haar eind van de maand komt halen en dan wil ze een tijd bij ons zijn. Maar Nanda komt dan juist ook een paar dagen, dus zullen we Mamma maar op maart stellen. – Hok heeft de opdracht gekregen van hogerhand om een Australische paleontologe, die hier speciaal voor hem komt, 1 maand bezig te houden. Hij moet haar alles laten zien, wat zij wil zien en gaat dan met haar het terrein ook op. Zij wil ook naar Palembang, het lijkt me echt enig voor hem. Hij wil haar in de droge tijd laten komen, misschien april of mei. – Lotty en Lykle hoorden erg prettig nieuws over Babo[2] in Nieuw Guinea – het kli- [4] maat is daar beter als Batavia, koeler – ze krijgen een aardig huis waarvoor ze nu zelf in Batavia de meubels mogen uitzoeken, die de BPM betaalt en er zijn ook goede doktoren. Vermoedelijk zal Lotty nu ook wel gauw na de bevalling naar Lykle gaan, de scheiding bij hen is ook geen noodzaak. Lotty zou als zij wilde ook de baby daàr kunnen krijgen. – Daarnet kwam al het toneelstukje van Beeps, ze stuurde het per vliegpost. Ik zal gauw eens gaan bespreken of we het kunnen opvoeren. Het is enig voor het Lyceum misschien. – Morgen ga ik met Axel een drukkerij bekijken. Vanmorgen moest ik bij de krant zijn en moest ik hem uitleggen hoe die gemaakt wordt – we gaan nu eerst eens naar een gewone drukkerij. Het is zo enig die intense belangstelling van hem. Tine zei dat ik voor zijn leergierigheid niet dankbaar genoeg kan zijn, want dat dat bij jongens vrij zeldzaam is. – Dien schreef dat ze de moed nog niet opgaf en dat wij elkaar vast nog eens moeten zien. Echt vervelend dat ik in juni niet gegaan ben, maar enfin alles heeft zijn reden! – Dus Thijs vertrok net toen ik in Batavia was – het spijt me dat ik hem geen speciale afscheidsgroet zond en enig dat Anneke meeging tot IJmuiden. Lotty en Lykle kennen Curaçao ook, vonden het ook erg aardig. – We hebben nu ingevoerd dat we ’s avonds om kwart na 6 samen met de kinderen eten. Het is ongelooflijk plezierig - als ze in bed zijn, hebben we een heerlijk lange avond. Het scheelt mij zeker 1 uur! – Net kwam weer een brief van jullie – enig dat Joodse huwelijk en gezellig de Dijer-afscheidsavond. Enig voor Beatrix dat er no. 2 komt en fijn voor ons volk! Dag geliefden, omhelsd alle 3 groten, Juffr. Harting en de 3 kleintjes en Rie! Eida.

[Randje pag. 4]

Emy schreef ons als herinnering aan verleden jaar 31 januari toen we gezamenlijk zo’n pret hadden in Den Haag. Onbegrijpelijk dat er sindsdien pas 1 jaar verliep!

[Randje pag. 1]

Wil je Beeps opbellen en bedanken.

[5]

HOK

G. Bedankt voor de goede zorgen met inkoop en verzending van vloerkleed en glaswerk. Wat zal Thijs het eenzaam vinden op zijn reis en in het begin van zijn verblijf in Curaçao. Maar hij slaat er zich wel doorheen. Van de zomer krijg ik bezoek van een Australische vakgenote, die eigenlijk speciaal om mij hier komt. Ik zal met haar ook enkele tochten moeten maken. Zij blijft hier een maand. Ik zal mijn Engels wel goed leren. Axel was zeer opgetogen met uw brief. Hij heeft hem vrijwel zonder hulp kunnen lezen. Voor rekenen heeft hij veel animo, blijkbaar in tegenstelling met Wyt.

Dag Hok.

8/2’39.