EIDA

16-1-’39.

Geliefden –

Allereerst onze vreugde over het juichende verslag van de aankomst van het stralend gezonde gezin – Fijn dat de hele reis zo goed is bevallen en de Rapide niet te vermoeiend was. In deze richting lijkt het me ook heel wat prettiger dan naar het zuiden. Het maakt veel uit wát je en wie je te wachten staat(n)! Toch een prachtdag om aán te komen, Oudejaar, de dag, die zo bij uitstek geschikt is voor familiebijeenkomsten, zoals wij ook zelf al veel ondervonden hebben en ook dit jaar mochten ondervinden. Jullie brieven zijn voor Axel een even grote blijde gebeurtenis als voor ons. Ik moest hem weer voorlezen vanavond en Lisa luisterde ook – hoe Menno en Tineke in hun bedjes slapen en ook lopen op de roltrap en staan in de lift – hoe Rie en tante Harting de vlag hadden uitgestoken. Hij zuigt alles in. Jullie hebt zeker zijn brief gekregen. Ik vond het zo enig dat de hele inhoud en ook het hele idee om een brief te gaàn schrijven van hemzelf was. Heb je kunnen begrijpen dat “die Vlip”, de Flipposcoop was. Elke zin denkt hij een lang verhaal. Er staat naar zìjn idee ook veel meer in. Op school is hij wel één van de meest actieve en leergierige – de Juf heeft veel plezier in hem. Hij doet meer werk dan nodig is. Wanneer hij alleen maar plaatjes en kaartjes eronder moet leggen, gaat hij het geschrevene ook nog eens opschrijven. Als wij slapen ’s middags schreef hij een paar keer versjes over uit een boek. De kinderen genieten erg van de kleine boekjes “De juf die altijd gelijk had” en “De vijf biggetjes”. Ik geloof dat wij ze vroeger ook dagelijks lazen. Em liet er één inbinden op de Nillmij, erg keurig, of liever Dirk! Axel had daarnet een mooie opmerking. Lisa informeerde weer wanneer nu het baby’tje zou komen, want ze had me babykleertjes zien opruimen. Ik zei dat je dat nooit van tevoren wist waarop Axel haar inlichtte: “nee, dat weet Mammie nooit vooruit – Mammie moet het eerst in haar hart voelen”. Vind je niet enig. Dit is toch mooier dan het verhaal van de ooievaar! Ik heb hem 3 maanden geleden verteld dat het kindje in de Mammie groeit, maar het is zo enig dat hij het hart ervoor uitkiest! – Lisa verzint tegenwoordig verhalen en vertelt ze dan met een geheimzinnig gezicht, hoewel de inhoud is van zeer alledaags gebeuren – Zij wil liever zelf vertellen, wanneer ik een verhaal lees, ze kan niet zo lang luisteren – wel naar de versjes uit de Oude doos, die bevallen hun beiden nog steeds goed. – Axel kan zich niet begrijpen dat hij niet al antwoord heeft op zijn brief aan jullie en hij verheugt zich geweldig op een “eigen” brief, zoals zijn Ma heel erg blij was met de “eigen” brief verleden week. – Wat heb jullie een gezeur gehad met onze boel – “ons breekbaar” zou Lisa zeggen – dat doen we maar nooit weer. Wat vreemd dat Nico die koffer wel had – Van het jongste van Huib en Lia wist ik alleen dat ’t geen vast voedsel wilde eten, alleen altijd drinken. Hoewel het al 2 jaar was – wat ontzettend voor ze. Mevr. Burgersdijk hangt juist aan dàt kleinkind. – Heel veel dank ook voor de mooie postzegels, die we nog niet hadden. Axel heeft al een heleboel uitgezocht bij de plaatjes. Hij ziet [2] ogenblikkelijk waár ze horen. Maar ik heb nu het boek weer opgeborgen, want netjes omslaan kan hij nog niet en het is zo besmettelijk. Na de Vivos, de 27e en na de Vrouwenbelangen de 30e hoop ik weer meer tijd te hebben. We hebben nu een erg aardig revuetje in elkaar gezet voor Vivos, het is weer aardig geworden en ik leg er nu de laatste hand aan met een redevoering van een “juriste” op rijm, die aanmoedigt tot lid worden van een politieke partij. De inhoud haalde ik uit een maandblad van de Vrouwenbelangen, een stukje van m’n vriendin Thea Hermans, die wel verbaasd zal zijn dat je ’t zelfde ook in dichtvorm kunt zeggen! – Zij zal eerstdaags presidente van de Vrouwenbelangen worden – ik kan nog steeds erg goed met haar opschieten, in tegenstelling met de 2e secretaresse die juist is afgetreden omdat zij niet tegen mij kon. Vooral door de telefoon vond ze mij snibbig en onuitstaanbaar. De ware reden is dat ze niet kan hebben dat het secretariaat nu beter gedaan wordt door mij dan indertijd door haar en dat ik haár raad geef hoewel zij al kleinkinderen heeft van de leeftijd van Axel en Lisa. Vermoedelijk ben ik niet zachtzinnig genoeg met haar omgesprongen – dat weet ik weer voor een volgende maal! – Dien is nu dus alweer aan boord – inderdaad gaat ze naar Indië terug om uit te rusten van het verlof! – Heb jullie de films al gezien? Op Tjioemboeloeit is heel aardig hè. – We moeten nu nodig een hele film van Lisa maken in het gewone doen; dat is een film waard. In het zwembad bv. zoals ze heen en weer huppelt en danst onder de douche, wat ze heerlijk vindt en dan gaat ze met haar voeten op het droge op haar kop staan om haar haar nat te maken. Ze is nu vreselijk aan het fietsen op een piepende driewieler en dan informeert ze wanneer ze een mooie zal krijgen. – In Sitoe Goenoeng filmden we niet. Hok en Dirk hebben beiden last van het zware toestel. Bij gelegenheid moeten we ze inruilen. Ik maakte enige kiekjes van de dochters der dochters maar ik moet de film nog opmaken en vergeet het ’s morgens steeds. – Fijn dat Thijs nog tot 3 februari kan blijven. Het gezegde van Menno: “Wyt en ik is ook wat anders” vind ik schitterend en zeer opvoedkundig voor de ouders! – Ik zal de gedichten van Em opzoeken; Henk Heyrmans was een paar dagen bij ons voor het huwelijk van Moll, wiens vrouw in ons huis overleed vorig jaar. Het zijn goede vrienden van Henk en Riek. Ik kreeg de zwangerschapsgordel terug, die na Anneke ook Riek heeft gedragen maar hij nam hem weer mee voor Em, een sterk ding hè! Riek gaf me als dank voor het lenen een beeldige Chinese zilveren broche met rood lak bij wijze van steen erin, erg mooi en oók nog rood!!! – Hoe was Darja Collin[1]? – je hebt gelijk dat je meteen uitgaat want bij ons is er tenslotte nog lang niet genoeg van gekomen!! – Deze vrijdag kon ik jullie niet schrijven; ’s morgens had ik m’n gascursus, opleiding voor gasinstructrice voor oorlogstijd. Ik hoop zeer de kennis nooit in praktijk te hoeven brengen, maar het is een erge rust te weten wát er kan gebeuren en wat je zélf kunt doen, en ’s avonds repetitie voor Vivos en ’s morgens ook nog een bezoek ook, maar vanwege Axel’s brief

[Randje pag. 2]

liet ik het maar zonder briefkaartje. – Een merkwaardig geschenk dunkt me van de Oud-leerlingen, die muurschilderingen boven – Waren jullie niet meer aan een mooie aula toe? Wie maakte het ontwerp? Hok is naar de Loge – misschien schrijft hij niet meer – hij is weer aan het werk met de Foraminiferen.

Omhelsd, Eida.

[Randje pag. 1]

Krijg ik eigenlijk dat toneelstuk “Minister Romme” nog? – Veel dank voor de aardige muurplaat. Axel haalde hem binnen en zag dat hij van jullie was en zei “Wat is Opa lief voor ons en Omie ook!” Hij waardeert gelukkig het goede.

[3]

HOK

G. Erg gezellig te horen dat Thijs en Anneke c.s. behouden aangekomen zijn, en dat Thijs nog iets langer dan verwacht werd in Holland zal blijven. Ook een bof dat het bij hun aankomst niet koud was, want dat zou voor mensen die net uit Indië zijn, van het goede teveel zijn. Het kleed dat Nico en Dien mee hebben kan toch eenvoudigweg met de boot doorgezonden worden. Ze hoeven er absoluut geen last mee te krijgen. – De vorige week stuurden [4] we een brief van Axel. Hij vraagt elke dag wanneer het antwoord komt. Hij was erg vervuld van die brief en heeft hem ook zelf op de post gedaan. Zijn duiven, hij heeft er nu vier, heten Max en Liesje en Hans en Grietje. Het is een wit en zwart stel, dat nu niet meer terug naar hun vroegere hok vliegt, hetgeen ze nl. al 2 maal deden!

Dag Hok.