EIDA

27 dec.’38.

Lieverdjes –

Het is al enige dagen overtijd dat ik jullie schrijf. We kregen net je laatste brief uit Bandoeng opgestuurd. Allereerst onze dank voor de postzegel van 2 cent en dan voor alle goede wensen met de feestdagen die we al achter ons hebben. Het was heerlijk om Kerstmis met Emma c.s. te vieren. En het is nog steeds heerlijk bij elkaar te zijn – we hebben veel pret en veel contact. Ook Marijke en Lisa zijn een kostelijk stel. Marijke heeft veel bewondering voor de grote nicht, die ook duidelijk laat merken dat zij de oudste is. Lisa is vol belangstelling voor Marijke; ’s morgens wanneer ze is aangekleed bestijgt ze eerst de trap met de reuze treden om Marijke te bezoeken en wanneer ze haar hoort huilen zegt ze: “Marijke huilt; jammer hè Mammie”. De kinderen voelen zich hier ook volkomen thuis. Axel ging vanmorgen met de mannen, waaronder ook Dicky, mee vissen. Hij heeft het werkelijk prettig gevonden en vertelde dat hij er zelfs 6 had gevangen, hetgeen volgens de anderen “visserslatijn” was! Het komt mooi uit dat Hok ook van vissen houdt, want voor Dirk is het een hartstocht. Hok is toch zo krom van de spit dat hij niet geschikt is voor enige andere sport. Hok lag de vorige week in bed van maandag tot en met donderdag. Hij was volkomen stijf en kon zich 2 dagen ongeveer niet bewegen, en nog steeds loopt hij met een uit-stekende heup en heeft pijn onder in zijn rug. Dicky wilde graag met ons tennissen, maar de regen verhinderde ons erin; misschien een geluk voor Hok’s rug en voor mijn naam! Het helpt niks of ik beweer dat ik niet kan tennissen, ik deed het immers in geen 4 jaar. Ik ben vast van plan me te laten trainen voor ik weér begin, maar eigenlijk wil ik eerst Mensendiecken, maar tot nu toe kwam ik tot dat alles nog niet. – Verleden week maandag hadden we onze maandelijkse vergadering van de Vrouwenbelangen en een lezing over Vrouwenkruistocht – ik moest de notulen gaan brengen en toen weer gauw naar huis, want Hok was toen op z’n onbewegelijkst. Woensdagavond vierden we Kerstmis op Vivos, een hele mooie avond, die werkelijk broederschap bracht en zo een scheuring die op het punt stond te ontstaan weer heelde zodat er in menig [2] hart werkelijke blijdschap heerste. Diezelfde dag was Van der Pijl jarig. Hij vroeg me een bowl voor hem te maken. Voor het proeven kwam Hok speciaal van de divan en hij mengde alles met zorg, zodat het succes geweldig was en heerlijk smaakte. Helaas hielp het “proeven” niet afdoende tegen de spit. De eerste dagen at hij Novalgine[1], waaraan ik het verdwijnen van de pijn toeschrijf. Sinds de tabletjes op zijn, is hij niet meer vooruitgegaan. Morgen zullen we in Soekaboemi weer wat halen. We gaan morgen nl. naar Jeanne en Tek Bheng, die ook boven Soekaboemi in een bungalow zitten sinds 2 maanden daar ze ziekteverlof hebben. – We hopen morgen de zon weer eens te zien, hetgeen ons op Sitoe Goenoeng nog niet overkwam. Het is hier een stuk kouder als in Bandoeng, wat ook aan alle regen is toe te schrijven. Vanmorgen wandelden we heerlijk in het bos, Marijke en Lisa te paard. Het is heerlijk zo weinig bevolkt het hier is, je ziet bijna geen mensen, de bossen zijn prachtig, al zijn de paden glibberig. Eergister trok Lisa steeds bloedzuigers aan. De eerste maal schreeuwde ze geweldig maar daarna minder omdat ik haar zei dat ze juist op het schreeuwen afkwamen. Anneke en Dick waren er snel bij om ze ons van armen en benen te plukken, griezelige beestjes! – Axel had op school allerlei gemaakt voor de Kerstboom en toen ik aan het kofferpakken was, legde hij alles keurig klaar, vergulden sterren van papier, van klei een kaarsenhouder voor 2 kaarsjes, rood geverfd, een leuk idee. Hij zei Tante Emma zal wel blij zijn dat wij dat allemaal meebrengen. Het eerste wat hij ook zei toen we uit de auto stapten was “we hebben allemaal verrassingen voor de Kerstboom meegebracht.” – Op het laatste nippertje kocht ik nog een donkere wollen strandpyjama, waarmee ik hier erg in mijn schik ben. Lisa’s trainingspakje en Axel’s Tiroler broek doen ook nog goede diensten.

Dag geliefden – we hebben het hier heerlijk. Hebt ook een Zalig Uiteinde met of zonder de v.d. Lanen – het begin van het nieuwe jaar zal in elk geval een hereniging betekenen. Omhels ze van ons en voor jullie allemaal een Gelukkig Nieuwjaar!

Eida.