EIDA

11 nov.’38.

Lieve Jongetjes –

Daar jullie beslist op staande voet antwoord wilt hebben, zal ik je dit doen toekomen direct na het lezen van jullie verheugde brief over de komst van onze Zus. Inderdaad is het een schitterende benoeming voor Thijs, maar hij zal er toch zeker naar gesolliciteerd hebben of is het een onderscheiding? We zullen hem eens vragen. Hij komt de volgende week een paar dagen hier. Hok wordt dan ingewijd als Meester en we hebben Thijs gevraagd om dán te komen omdat hij toch voor dienst in Bandoeng moest zijn. Hij schreef ons dat hij kans op de benoeming had omdat no.1 voorwaarden gesteld had. Onze familie staat wel in de belangstelling van de regering. Houw kreeg een studieopdracht naar Suriname aangeboden, zonder dat hij erom gevraagd heeft, hij is in Indië de specialist voor de rijst!, belangrijke zwagers!

Wat betreft Anneke’s kleren, om welke reden deze brief zo snel moet gaan, daarover schreef ik Anneke al in bijzonderheden. Ik zei haar dat ze niet voor Tineke moet overnemen hier, want dat het leuker is eens een paar nieuwe dingen te kopen en dat er bovendien veel voor haar in Holland is. In Batavia gaf ik haar na onze aankomst alles terug, wat ik niet aan Dien kon geven en wat Anneke niet wilde geven, zoals uitgesproken jongenskleding en allerlei. De jekker van Axel heeft Dien ook. Ik heb toevallig de lijst bewaard van alles wat ik Dien stuurde, ziehier (met kruisjes gemerkt is van mijzelf de rest van Anneke):

Anneke schreef mij dat zij al voldoende geleend heeft om de eerste weken mee te doen, zodat Dien rustig tot Port Said alles kan houden. Hoewel dat niet eens nodig zal zijn. Wanneer ze b.v. 1 stel opknooplijfjes meeneemt tot Port Said, zal het wel voldoende zijn, evenals met de andere kledingstukken. De rest zal ze wel al kunnen sturen vóór ze in de trein gaat. Maar nu Anneke en Thijs tot de hoogste in ’t land gaan behoren en veel salaris en uitrustingskosten krijgen, kunnen ze zich best de aanschaf van wat kleding permitteren, dunkt me! [2] Mijn bontjas en muts en skibroek gaf ik aan Fanny. Alles past haar keurig. Anneke zou er toch niet in gekund hebben. Houw heeft alles van Hok. – Ik heb voor Anneke verder nog haar eigen dikke jurk, de donkerblauwe en 2 stel winterhemden met mouwen en onderbroekjes van Axel. –Vóór ons vertrek bracht Hok nog 2 grote dozen met kleren naar Mevr. Burgersdijk, waarin o.a. het blauwe mantelpak van Anneke, dat nu langzamerhand wel óp zal zijn! Verder weet ik niet meer wat erin zat, o ja, dat bruine manteltje, zomerjas van Menno. Ik zal Dien erover schrijven dat ze houdt wat ze gebruikt en terugbrengt wat ze niet meer nodig heeft. Anneke zal misschien alleen een winterjas moeten kopen, verder niet veel, alleen allerlei voor Wyt vermoedelijk. Je zult haar dat misschien naar Port Said kunnen sturen, tenzij ze hier die dingen kan overnemen. Ze kan hier bij Gerzon prachtige trainingspakken kopen voor de kinderen, dan is ze al een heel eind. Trouwens die heeft ze al, dat is waar ook – Axel’s mooi lichtblauwe trainingspak liet ik aan boord achter. Het was al te verschoten. Dat van Lisa heb ik nog. Dat is mooi voor Sitoe Goenoeng, waar we met Em Kerstmis gaan vieren – Ik heb Hok al voorbereid dat ik daarna wat bij Em wil blijven. Hij heeft helemaal geen vrij alleen de Kerstdagen zelf, maar Axel heeft dan vakantie en het zal daar ook voor de kinderen heerlijk zijn. Hopelijk zal het voor Hok niet onoverkomelijk zijn. Maar dat ik het in elk geval doe, dát staat voor mezelf vast. Nu Anneke zo plotseling verdwijnt, zie ik het belang ervan in om áls je familie die je dierbaar is, bereikbaar is, dié afstand zo dikwijls mogelijk af te leggen! – Axel is nog niet teruggekomen op het geboorteprobleem – Maar het probleem van de dood, verwerkte hij al een ½ jaar geleden. – Momenteel is hij vervuld van zijn lees- en rekenlessen. Hij neemt elke dag zijn lesboek mee naar huis en leest zonder ophouden. Hok maakt zinnen voor hem. Schrijf jullie hem eens in korte zinnen met woorden van hoogstens 5 letters, alles éénlettergrepig. Schrijf maar gewoon schrijfschrift, alleen elke letter duidelijk! – Gaarne onze eigen postzegels terug. Bedankt voor de Zwitserse. Die van

[Randje pag. 2]

1½ hebben we al!

Dag Eida.

[Randje pag. 1]

Gister een mooi toneelstuk  “de medailles van een oude vrouw” door de Dietsche Spelers[1]: Willem van der Veer, Minny Erfmann, prachtig spel, speelt de hele wereld over. Het deed eerst ouderwets aan, maar ze brachten het stuk dicht bij ons!