EIDA

27 mei 1938.

Lieverdjes –

Hok is weer naar de Loge, meestal vrijdags, dus is dat geen geschikte schrijfdag voor hem en sturen we de brief met het dinsdagse vliegtuig. – Ik heb al gegeten, ’t is kwart na 8 en ik verwacht een oude kennis, tevens Vivos lid op bezoek. Eergister maakte ik alweer een Vivos avond mee, juist een lustrumviering, 15-jarig bestaan, ik bofte dus dat ik meteen in een feest viel. Het was weer echt gezellig om in die grote kring te worden opgenomen. Irene is presidente en sprak me hartelijk toe, overdreven natuurlijk zoals ze alles zegt, maar in de Vivos kan ik haar toch het meest waarderen, daar is ze op haar best. 

Ja, wij waren ook verbaasd dat Lisa op alle kiekjes de duim in de mond heeft, maar het was tegen twaalven en ze had last van de warmte, haar duim konden we er niet uit krijgen; in de auto naar Buitenzorg daarná sliepen ze beiden en kwamen aldus wakker geschrokken in de tuin van Houw met een daverend slecht humeur daar aan. Direct na het eten was het geheel overigens weer opgefleurd hoewel ze geen van beiden veel anders aten dan rijst. – Op ’t ogenblik krijgen ze elke middag nasi tim, d.w.z. gewoon nat-gekookte rijst en ze zijn er beiden dol op, vooral Lisa heeft het al haast op voor ik de tomaat gesneden heb! Van vlees moet ze niet veel hebben, alleen van rookvlees en balletjes in de soep. Aan haar dieet hoeven we ons helemaal niet meer te storen. Ze krijgt elke morgen een ei en daar verheugt ze zich de hele vorige dag al op: “gaan we weer eier eten?” zegt ze dan verheugd. Ze eet nog steeds met smaak als in Holland, echt fijn is dat. Ze wilde alleen geen korstjes eten maar doet het nu wel om sterke tanden te krijgen en groot te worden. Ze haalde een keer een korstje uit haar mond, bedacht zich, stopte het er weer in en zei: “je bent grote meis van mij” wat ik af en toe tegen haar zeg ter opwekking! Een grapjas is ze nog steeds. Gister reden ze beiden een uur op een paard, plotseling kreeg ze er de smaak van beet, tot nu wilde ze absoluut niet. – Geestig het “veel bewogen” verlof gedemonstreerd door het Duinrellse kiekje! – Die Von Blombergs maakten echt een huwelijksreisje, bekeken Java en Bali met een vaste trip van Cook of een ander. Een andere Duitse, die uitstekend Hollands sprak en met wie wij veel omgingen, deed diezelfde tocht, zonder de [2] Von Blombergs te kennen. We spraken hen helemaal niet, wisselden alleen een groet. Ze hadden niet veel van spionnen leek me. Ze wilden alleen een indruk hebben van Indië, denk ik. – Een goed idee van de Mima om elke dag wat aan de brieven te schrijven; komen onze brieven goed aan met het oog op het beantwoorden, of moeten we een andere dag uitzoeken. Jullie brief krijgen we vrijdagmiddags, antwoorden vrijdag tot maandag en ’t antwoord gaat met het dinsdagvliegtuig; jullie krijgt hem dan maandag en versturen het antwoord zaterdag – Of gaat dat niet zo? – Enig dat Bep je opbelde na haar huwelijksreis – ze schreef me een lange brief, heel wat rustiger dan vroeger, echt fijn. Over de hanen-theemuts schreef ze niet, zeker vergeten. Malie noemt haar dochter ook al Dineke – en Dien heeft een Joke – de P.S. club leeft voort! – Er zijn ontzettend veel mensen die ik noodzakelijk schrijven moet, maar de dag is gauw om en ’s avonds hebben we bezoek, een uitgangetje of lezen we. We hebben nog helemaal geen behoefte aan amusementen – gisteravond wilden kennissen met ons naar de bioscoop maar we deden het niet – maar nu komt “De model echtgenoot” hier – ik herinner me dat dat gezicht van Heinz Rühmann wekenlang bij Bronovo hing – ik ben alweer vergeten hoe die bioscoop heette! – Vanmorgen won ik voor Anneke informatie in naar haar vakantiehuis – Ze wil veel van me lenen, maar ik kan niet bij m’n boel vóór ze alles in ons huis hebben neergezet. Anneke kan beter een hutkoffer vol vooruit sturen – ik zal er haar over schrijven. Het zal gezelliger zijn om zo’n tijd dicht bij elkaar te zitten. – Ik liet bij Em voor Tine die mooie rood-wit-blauw corsage achter – maar Tine schreef er nog niet over – vreemd; misschien weet ze niet van wie ze ’t heeft! – Ik ben zo blij met alles, wat ik in Holland kocht, alleen die beeldige roze zijden hempjes + broekjes van jouw “Corset moderne” rekken na 1 maal dragen volkomen uit en in de was blijven ze zo vormloos,, dat blauwe stel van Gerzon van 55 cent blijft het mooist en toch zo goedkoop. –

30 mei: Axel is te hard met zijn autoped gereden en gemeen gevallen. Vlakbij school terwijl de jongen hem haalde. Hij werd door een Mevrouw in een Opelet[1] thuis-gebracht met een bloedend gezicht en jammerend zonder ophouden. Ik waste zijn wonden met Mercurochroom [3] volgens de nieuwe methode van Moeder zonder uitwassen en er is niets uitgekomen en glad genezen. Hij ziet er alleen als een clown uit met vuurrode plekken op zijn gezicht. Ik gaf hem ½ aspirine om hem te kalmeren. Hij at die dag niets en dagenlang niet. Hij gaf wat over en de dokter zei: 3 dagen in bed houden en dan nog 2 thuis en dan pas naar school – Morgen is dan zijn tweede dag thuis. We zullen nu toch alle moeite voor remmen doen, die erop passen. In Holland hadden ze er nooit van gehoord, maar hier zijn er meer die het nodig gevonden hebben – Als ’t kalf verdronken is – – –  Axel is er overigens niet door afgeschrikt maar wilde vandaag alweer op zijn dierbare step! Onze buurjongen heeft ook een groene, een aanknopingspunt dus, ook heeft hij boekjes van Bruintje Beer en samen bekijken ze de plaatjes. –Vanmiddag wilde hij beslist iets cadeau doen aan een buurmeisje van een jaar of 10, Lisa’s armband! Wij trachtten hem aan zijn verstand te brengen dat hij dan iets van zichzelf moest geven en zo maakte hij haar blij met het reclameboekje van de Dieseltreinen en was erg blij dat ze ’t mooi vond. Als hij nu eens zo lief voor Lisa was. Lisa viel deze week ook en nog wel op de stenen pal op haar neus, zodat die ook van buiten bloedde – het resultaat was een vuurrode Mercurochroom neus, waarover zij en ik voor de spiegel onbedaarlijk moesten lachen, waarna de pijn vergeten was. Onzinnig dat ze allebei opeens zo’n ongeluk hadden! – Mamma is in dit jaar 9 juni jarig, verleden jaar de 20e – ’t wordt op z’n Chinees berekend – We hebben helemaal geen lust erheen te [4] gaan – ’t is een enorme rit en dan tweemaal. Ik was toen dolgelukkig dat we in Bandoeng waren en dan Axel nog wagenziek in de bochten. – Fijn dat Mevr. v. Berkum er toch werkelijk baat bij gevonden heeft bij het magnetisme. Gaat ze nu een ander leven beginnen? – Fijn dat Moeder zo’n mooi blauw complet kocht met alles in stijl nog wel, dol! – We zullen maar geen kleed meer bestellen bij Emy en Jan, want we moeten nu maar eens onze financiën gaan saneren!

Dag jongens – heel veel kusjes

Eida.

HOK

G. Axel is voor enige dagen vreselijk gevallen; blijkbaar omdat hij een te grote vaart kreeg op zijn autoped. Gelukkig dat hij niet onder een demmo of zoiets gekomen is. We zullen nu voor remmen zorgen; anders is het heus niet verantwoord. Hij wilde niet vertellen hoe hij gevallen was, omdat hij blijkbaar spijt had niet maar mij te hebben geluisterd. We spelen nog elk avond de liedjes uit de bekende boekjes. De kinderen vinden ze nog altijd even leuk, maar meezingen doen ze niet graag meer. – Het pension bevalt gelukkig nog altijd. Het is natuurlijk niet te vergelijken met een eigen home.

Dag Hok.