EIDA

11 mei ‘37

Lieverdjes –

We hebben nog een klein kansje dat we ons huis gemeubileerd kunnen verhuren. Een vriendin van Riek uit Palembang zoekt hier iets dergelijks, maar daar zij nogal weifelachtig is, weten we nog niet of het doór zal gaan. – Voor de variatie heb ik weer eens de naaister – vandaag maakten we een Drents boerinnenpak voor Lisa, meer dan schattig staat het – ik maakte het van de overgebleven restjes van het mijne. Ik was van plan geweest om vóór mei met de kleding klaar te zijn, maar opeens had ik nog zoveel kleine werkjes verstellen e.d. dat ik de naaister er maar weer bijhaalde. – Em is al bijna in Singapore nu, vanavond waarschijnlijk. Ze zullen wel naar ‘t einde verlangen. Ik schreef ze naar Medan dat ik naar Priok kom. Jammer dat Hok niet weg kan, maar hij zal proberen de dag vóór ons vertrek naar Batavia te komen dan kunnen we nog eens met ons zessen zijn. – Ik ga morgen met de laatste snelle trein, tegen 7 uur in Batavia, als het doórgaat tenminste want Axel is opeens weer ziek. Hij heeft kou [2] in het hoofd, en koorts, ligt nu te slapen met een muts op de kop en sokken aan hoewel hij warme voeten had. Hij en Lisa waren gistermiddag op een kinderpartij – hij heeft zeker tóch kou gevat. Hij is het helemaal ontwend door de avondlucht te gaan, daar hij vóór 7 uur in bed ligt omdat hij ’s middags niet meer slaapt. Zaterdag was ik met hem naar een kinderoperette, dát was een feest, vooral daar hij om 6 uur uit mocht gaan, als Lisa al haast naar bed moest. Het mooiste vond hij het dat allemaal kindertjes op het toneel waren maar van het verhaal snapte hij niets. Hij is nog zó’n echte baby, helemaal nog niet wakker in ’t leven, heel anders dan Lisa, die alle woorden ook heel gewoon uitspreekt als een groot mens! – Mamma heeft het plan gehad bij ons te komen logeren, maar is er blijkbaar vanaf gestapt. Houw was in de waan dat ze bij ons was en nu blijkt ze in Batavia te zijn. Ze is weer “ziek” als vroeger en laat zich op de polikliniek behandelen – we weten nog niet of we daar in juni kunnen logeren daar Fanny’s ouders er dan misschien juist zijn. – Ik hoop maar dat het bij Em in elk geval doór kan gaan. – We hadden gister een danseres op de Kunstkring, reusachtig was het, heel mooie creaties, karak- [3] teristiek, een faun, een Indiase, hula hula (ijzig voor Indische mensen met krontjong-muziek). Ze danste ook een paar dansen met een Hindoe danser, bijzonder mooi. Morgen en overmorgen weer een demonstratie van haar, “La Méri”[1] heet ze. Helaas ben ik er dan niet. Jammer voor Anneke dat in Batavia de Kunstkring niet te betalen is, ze mist veel wat wij hier hebben. Zo’n avond kost ons maar een kwartje p.p., ongelooflijk hè. – Riek is weer gearriveerd met Henkje, die er veel beter uitziet, maar zich niet beter gedraagt! Hij roept zelfs “Mamma” als hij één van ons de kamer binnen ziet komen en hij een paar stappen van haar àf is. Hij moet voor álles Rieks toestemming hebben, zelfs om te lachen! Niets durft hij uit zichzelf. Riek is verstomd over ons tweetal wat dát betreft. Axel deed op de kinderpartij ook enig mee. De meeste kinderen wilden van alles niet, maar hij vindt alles goed en prachtig. – Zeg, Paatje, ik hoorde dat je goedkope Schillinge bij Philips in Eindhoven kunt krijgen, omdat [4] Oostenrijk een grote schuld aan hem had en hij bang was dat ze ’t niet zouden betalen. Alle Hollandse toeristen kunnen nu bij hém kopen tot de schuld betaald is. Schrijf er dus even heen. – Ik heb gemerkt dat ik sinds 1932 geen kieken meer plakte en wil proberen nu nog alles in orde te krijgen vóór ons vertrek. Riek hielp me al één avond een heel eind op streek. Ik kreeg nog een lange brief van Bepje – Ze verwachten allemaal nog bericht van me vóór ons vertrek, maar dat zal niet lukken, ik correspondeer niet meer dan met jullie en nog wat achterstalligs – als Bep soms opbelt, zeg het haar dan, dat ik haar wel uit Oostenrijk zal schrijven! Niet te geloven dat het werkelijkheid gaat worden – in 8 jaar Europa niet gezien – Den Haag kennen we niet eens meer! – Ik krijg van Riek een wintermantel voor Lisa, fijn is dat – voor de eerste koude dagen misschien. – Fijn als je een flanellen pyjama meebrengt, ik heb er zelf ook nog één – Hok zal het wel niet nodig hebben. – Adri Buriks is al een jaar weg bij de IEVA – Ze kon opeens een gouvernementsbaan krijgen als lerares en dan kan ze in vaste dienst komen. – Bedankt voor het kiekje, Eida en Anneke zijn lang geworden. – Een oud-G.G. heeft hier verteld dat Juliana en Bernhard naar Indië komen, een kolfje naar Bernhards hand, wéér fuiven! –

Dag lieve engelen

Eida. [5]

HOK

10/5 ’37.

G. We zijn nu nog geen 5 weken van ons vertrek verwijderd. Het schiet op. Overmorgen komen Em en Dirk al in Priok, vanmiddag waren ze in Singapore. Wat gaat de tijd snel! – Fijn dat er een plaatsje voor de Opel in Mieders gevonden kan worden. Dat is dus voor elkaar. Laat Vader vooral niet vergeten Reise-Schillinge mee te nemen. Dat maakt het verblijf in Tirol veel goedkoper. Ik ben al druk in correspondentie voor de internationale papieren voor de auto. Een reuze correspondentie is er voor nodig. – Morgen gaat Eida naar Batavia om de zwager [EIDA Zuster!] af te halen. Ik blijf in Bandoeng, omdat er nog zoveel te doen is. De kinderen blijven ook hier en Riek Heyrmans zal voor hen zorgen. Ze zijn dus in vertrouwde handen. Anneke heeft voor ons een baboe. We zullen er een aannemen, omdat zo´n hulp erg gemakkelijk is en wij als verlofgangers het leven maar zoveel mogelijk van de luchtige zijde moeten nemen. Ik hoop niet dat het op een faillissement uitloopt!! Vergeet u ook niet ons van de treinenloop op de hoogte houden. Hoe laat we in Zürich zullen zijn, hoe laat we er vandaan gaan en verder hoe laat er een trein gaat van Basel naar Den Haag. Het is me om het even of het door Frankrijk of Duitsland gaat. Ik ben nu bezig aan mijn laatste geschrift vóór mijn verlof. Ik hoop het de volgende week klaar te krijgen. Dan kunnen we eerst recht ernstig beginnen met inpakken. Misschien krijgen we nog een huurder voor ons huis. Toevallig een vriendin van Riek, die niet tegen het Palembangse klimaat kan.

Dag Hok.