EIDA
8-12-‘36
Geliefden –
Een enige Sinterklaas hadden we, mede dankzij jullie. Een gezellig vers weer bij het pak. We bewaarden de garage met de autootjes voor zijn verjaardag. Heerlijk voor ons allemaal een grote letter. Lisaatje vindt ze ook zo heerlijk, een paar maal daags krijgt ze een stukje dat ze in korte tijd verorbert. Op haar boterham ’s avonds krijgt ze er ook van en Axel ’s morgens zowel als ’s avonds 2 boterhammen ermee. Voor Paul kocht ik er nog één bij, maar van Droste kon ik juist geen P krijgen. Hoe het zij, m’n dichtader begon gelukkig de 3e en 4e te werken, wat wel nodig was voor alle gedichten, daar ik voor Paul ook heel wat pakjes had. Zaterdagmorgen mocht Axel niet in ’t kantoortje komen, waar ik bezig was in te pakken. Hij slikte het heel goed en bracht het niet met Sint in verband. Ik ben nog nooit zo vroeg klaar geweest als nu, zaterdagmorgen al bijna alles ingepakt. Maar ’s middags moesten we weer naar de Ortten waar Sinterklaas weer in een auto binnen kwam rijden. Het was dit jaar minder aardig doordat er geen Zwartepiet bij was en niet gestrooid werd, maar Axel was erg verheugd met het fluitje en onder de indruk van Sint’s woorden die hem erop wezen dat hij niet zo langzaam moest zijn met wassen en aankleden. Hij vroeg eerst hoe oud hij was en Axel mompelde heel zachtjes iets zodat hij eerst de vermaning kreeg netjes te antwoorden als Sinterklaas iets vroeg. Hij was erg bedeesd. De volgende dag waste hij zich inderdaad vlug, [2] maar verder reiken de woorden van Sint niet, ben ik bang! Thuisgekomen moest hij eerst eten en daarna strooide Paul pepernoten door het raam toen het al donker was en Axel bleef maar liever uit de buurt en we moesten hem geweldig animeren om te grabbelen. Daarna “vond” Paul de mand met cadeautjes, die hij zonder uitzondering schitterend vond, maar het laatste was het toppunt, nl. de trein. Hij vraagt daar de hele dag naar maar mag er alleen mee spelen onder Hok’s of Paul’s leiding. Irene stuurde een pakje voor beiden, een servetzakje voor Axel met kuikentjes. Een handwerk is aan Axel altijd erg goed besteed! Voor Lisa stuurde ze chocola. – Wij hadden voor Lisaatje een bal, een rinkelbel, een emmertje en een beest om op te blazen. Het emmertje is het meest in de smaak gevallen. Ze bewaart daar steentjes in als we gaan wandelen. Ze raapt dan altijd de allerkleinste op; ze stopt ze nu in het emmertje waar ze dan zó mee zwaait dat ze naar alle kanten er weer uit vliegen! Axel kreeg ook nog een emmertje, die ze gebruiken als we gaan zwemmen. Axel zoekt dan torretjes in ‘t water. Ik had ook borstplaat gebakken, chocola en djeroek en verder aten we banketletter. Fijn die speculaas van jullie, we zullen hem gauw openmaken. Met Axel waren we om half 8 klaar, nadat de trein ook nog even gelopen had. Paul kreeg zijn rolschaatsen, die ik voor zijn ouders kocht ook toen, zodat hij ook erg tevreden was. Toen Axel naar bed was, vierden we met ons drietjes. Nanda had ook een pak gestuurd, maar we begonnen natuurlijk met jullie vers om in de stemming te komen! Paul kreeg de meeste pakjes, zodat hij er beduusd [3] van werd en zich geneerde, vooral ook omdat hij zelf voor ons niets bedacht had, alleen had hij voor Axel een bootje. Hij betuigde me na afloop daarover ook zijn spijt en verzekerde me dat hij minstens zo’n fijne Sinterklaas gehad had als thuis. Een pleister op de wonde dus, want ik vond het ook een teleurstelling dat hij niks voor ons had. Maar hij was zó met zijn gedachten thuis dat hij alleen voor Klaten een pakje en verzen had klaargemaakt. Maar Nanda heeft voor ons allemaal geweldig aardige gedichten gemaakt en veel lekkers gestuurd en nog een boek om Axel vóór te lezen. Voor Paul had ik een enorme doos met 10 pakjes in geweldig veel kranten verpakt. In elk pakje een pajong, 4 van marsepein en 6 kleine Japanse. Ik had over ’t inpakken haast 2 uur gedaan met het zoeken naar passende opschriften in de kranten als “regenjassen” “in de regentijd” e.d. Anders verpakken we de boel nooit erg. Hok kreeg een grijze riem daar hij alleen een bruine en een witte heeft. Verder liet ik een plaat inlijsten, die we van Nanda hadden gekregen een Rembrandt, Christus, die de zieken geneest. Verder een Baskische muts, een bruine, voor zijn kaal heuft!, voor aan boord; een eigen kop en schotel, daar er van onze ontbijtkopjes nog precies 1 over is! En nog een vliegenvanger! – Ik kreeg heerlijke lotion en poeder en zakdoekjes en keurige gedichten, met zorg gefabriceerd. – Het volgend jaar zullen we dat allemaal samen beleven, wat dol. Hoe heb jullie ’t wel gehad met z’n allen? Zeker stijve wangen na afloop van ’t lachen, dat had ik altijd vroeger! Axel leest voorlopig in ’t prentenboek van [4] Lisa. – Diezelfde avond kwam een geweldige kiespijn opzetten zodat ik eerst geen oog dicht deed en later pas na 2 Kramonnetjes, een verdoving gelijk 4 jaar geleden. Ik trachtte me te troosten met het idee dat weeën en een kind krijgen toch nog heel wat erger zijn! – Ik was dus dolblij dat we Axel’s verjaardag verzet hadden op de 16e. Ik verbeeld me dat ik jullie dat ook geschreven heb. De 6e is werkelijk geen dag, iedereen is melig en praat na over Sint, en walgt van zoetig-hedens! – De 6e zwommen we om onze katterigheid te verjagen, terwijl Hok tenniste; m’n kiespijn was iets minder maar werd ’s middags weer erger zodat ik ter tandarts toog. Gister werd m’n derde verstandskies getrokken, zodat ik er nog één bezit. Ik heb er helemaal geen last van gehad, zodat alles prachtig verliep. – Verder schrijf ik jullie met een bril op. Het is erg prettig en rustig voor de ogen, maar ik krijg er een dof hoofd van, maar ’t zal wel wennen. Hok heeft het montuur uitgezocht. Ik kon het absoluut niet alleen, vond alles even vreemd staan. Het is dun celluloid met doublé hier en daar, heel netjes. Paul brilt ook, dus een hele brillenfamilie. – Ik heb Anneke blijkbaar wel geschreven dat we Axel’s verjaardag verplaatsten. Ze heeft althans niets van zich laten horen. Jullie laatste brief kwam precies met Sint. – Wat enig van Em dat jullie Marijke niet moocht bevoordelen boven de anderen! Maar die hebben overigens al 2 andere Oma’s, en jullie zijn een extraatje voor hen. – Geweldig dat Em nú alweer keiharde kuiten heeft, ook vlug! De dikte tijdens de voeding is heel natuurlijk, gaat er vanzelf ook weer af, kun je aan mij zien – al m’n jurken, pas weer veel centimeters ingenomen. Enig dat Marijke iets in haar “schoentje” kreeg! Wij ook tweemaal – Dag geliefden, hartelijk omhelsd
Eida. [5]
HOK
8-12-‘36
G. Bedankt voor de Sinterklaasgeschenken. De garage voor Axel hebben we bewaard voor zijn verjaardag, die we 16 dezer zullen vieren. Hij zal er reuze opgetogen mee zijn. Het gedicht is zeer aardig. We hadden een reuze pret, niet alleen over het enthousiasme van Axel voor Sinterklaas, maar ook voor zijn cadeautjes. Hij is erg onder de indruk geweest, toen bij Zus Ortt, de Sint hem bij zich riep en hem op het hart drukte zich wat vlugger aan te kleden en niet te teuten. Nu is hij de vermaningen allang weer vergeten. Erg blij was hij met de trein, die we bij stukjes en brokjes gegeven hebben. Eerst een paar rails, toen een wagentje en de rest op 5 december. Hij mag er echter niet elke dag mee spelen, zodat het een evenement blijft. Op zijn verjaardag zullen we hem nog meer rails geven. Lisa heeft nog niets aan de viering gehad. Wel vond ze de rinkelbel erg mooi. Wij hebben haar ook niet mee laten doen. Paul, onze huisgenoot tot Kerstmis, heeft ook heel wat pret gehad. Hij was zeer opgetogen met de rolschaatsen die hij van zijn Moeder kreeg. – We zitten nu reuze in de korting; per maand wordt er méér dan ƒ 130 van mijn salaris afgehaald, zodat we in de eerstkomende maanden erg zuinig moeten zijn. Dit komt van de vaste dienst. De krappe tijd zal ongeveer 35 maanden duren, tenzij we de in te lopen contributie voor het pensioenfonds ineens betalen. – Op kantoor nog altijd even druk maar de werklust is wat geluwd, door al de narigheid, die, nu waarschijnlijk tot het verleden behoort. Zwierzychi doet maar net alsof er niets gebeurd is, maar ik vertrouw hem niet.
Dag Hok.