EIDA

18-8-’36

Lieverdjes – we zijn alweer enige dagen thuis van onze tocht naar Batavia – we hebben jullie oudste plus zoons omhelsd, zoals jullie dat een maand geleden deed. We zijn zeer tevreden over hun uitzicht. Anneke is inderdaad rond en gezond! Wytje en Menno waren wat minder bruin en blozend dan we ze ons hadden voorgesteld maar door al die zeeziekte is het wel begrijpelijk. – We hadden een erg plezierige dag samen, eerst aan boord met vele vrienden van hen, waar de kinderen opnieuw samen kennismaakten en Axel vreselijk door Minah omhelsd werd zeer tegen de zin van het slachtoffer! Axel was vol verwondering over zo’n grote boot. De meeste indruk maakte het feit dat hij door 2 bootjes gesleept werd, daarover heeft hij het nog steeds. We waren dit keer (!) zo mooi vroeg: om ..[1] op de kade. De boot bewoog zich juist van zijn plaats naar ons toe en langzamerhand onderscheidden we meer mensen. Opeens zag ik een zwaaiend blauw overhemd + witte broek en kon meteen constateren dat het Thijs was, zodra hij onze herkenning zag, ging hij Anneke halen en toen had Hok ze ook in de gaten. Of Axel ze ook gezien heeft, weet ik niet, maar in elk geval woof hij verwoed in de goede richting. We liepen mee met de boot langs de kade zoals indertijd met Em en Dirk – ik was al vlug de boot op maar kon Anneke niet vinden [2] voordat ook de anderen boven waren. Thijs stond bij de ingang en stuurde me 2 trappen op maar later bleek het dat ik ze allemàal op had moeten gaan. Anneke en Tine + kinderen (Albertje ook) gingen mee in ons Whippetje, over wiens komst zij ook zeer verrast waren. We zaten gezellig bij Tine tot etenstijd. Anneke vertelde nog over Dr. van Leggelo en hoe prettig het is met hem te praten, zo’n heel andere dokter als een ander. – Intussen weet jullie dus al dat Hok ook mee is geweest. Woensdagmorgen om kwart vóór 2 kwam hij met zijn werk klaar en om 3 uur ruim reden we richting Poerwakarta. Axel zat achterin met de 2 koffertjes. Dat is zijn geliefkoosde plek tegenwoordig, hij wil niet meer vóór zitten. Hij sliep een eindje onderweg – de auto liep keurig, dankzij alles wat eraan gemaakt en schoongemaakt was. We zijn weer erg trots op onze Whippet, en denken maar niet aan de rekening die nog komen moet! Daar Jan Schepers juist op dienstreis was, konden we mooi bij Tine logeren in hun bed. Het viertal – de baby telt nog niet mee – was zeer in hun sas met Axel, maar eerst hielpen ze mee in de koffer een pakje te zoeken waarin iets was voor hun ieder. Hans was daar enorm handig in en had het gauw, terwijl ikzelf niet meer wist, waar ik het gestopt had. De kinderen waren juist op ’t punt in bed te stappen toen we kwamen om half 8 – zo moest Axel alleen eten. De juffie baadde hem nog [3] en maakte boterhammen, zodat ik voor mezelf kon zorgen. Tot grote verstomming van Tine had Axel een trui aan en ik een jas toen we uit de auto stapten. Maar het was een koude wind in de auto bij zonsondergang en ik haastte mij dik ondergoed aan te doen en toen was het heerlijk op hun platje. Een zalige temperatuur ’s avonds! Veel druppels heb ik daar overigens niet gelaten, die twee dagen, te demonstreren aan het feit dat ik in ’t geheel maar 1 bustehouder bij me had, een vergissing natuurlijk!, maar waar ik geen last van had! – Hok heeft beide dagen Axel geamuseerd door einden met hem te trammen, dat vond hij wel het allerheerlijkste van Batavia en hij wilde niet meer in de auto. Zorgvuldig worden de tramkaartjes nog bewaard! – ’s Avonds hebben we gezellig eerst geborreld in Des Indes, en daarna in het Capitool erg genoeglijk gegeten, terwijl van weerszijden verhalen werden opgehangen. Ze hebben nog eens van Tirol verteld en Hok ook enthousiast gemaakt. En Hok heeft van zijn werk verteld en Thijs nog van Loge ervaringen. Anneke was erg moe die avond natuurlijk, want Minah was niet verschenen en ook van de reis natuurlijk. Thijs was enorm blij dat hij nu weer aan zijn werk kon gaan, en was weer vlot en enthousiast als steeds. We maakten ook kennis met het echtpaar [4] Oldeman. Haar broer was niet gekomen, want diens vrouw had juist een baby gekregen. Die Oldmannen leken ons ook heel aardig. – De 2e dag in Batavia kregen we een briefkaart van Pia Hofstee dat Lisa niet naar haar Mammie taalde! Erg plezierig dus. Ze had nog geen traan gelaten en was direct in bed gaan slapen. Woensdagmorgen verhuisden we per deleman haar bedje, box, tuinparasol en bankje + po en vele etenswaren, Molenaars kindermeel e.d. – Bij Hofstee had ze haar eigen kamertje en in haar eigen bedje voelde ze zich zo kiplekker als wat. Alleen de juffie daar mocht ze blijkbaar niet lijden, want als die haar hielp, huilde ze, dat ging onze baboe erg ter harte en zo ging het niet bijster goed tussen ons baboetje en hun juffie! Maar over ’t geheel ging alles best. Pia is zelf erg dol op Lisa, dus deed ze ’t meeste zelf aan haar. Maar op de po liet ze haar zeker door de juffie zetten, want dat wil ze nu opeens niet meer. Enorm jammer is dat, want ze deed altijd haar hoopje al in ’t potje en nu opeens is ze vergeten waar dat toe dient – ik hoop maar dat ze ’t weer aanleert maar deze 3 dagen nog geen succes. Enfin Hok zegt, je kunt ook niet álles verlangen als je zelf op reis gaat – We bezochten Mamma in Buitenzorg en Emy + Jan’s jongste baby gezien en Jeanne. Houw en Fanny kwamen juist even in Batavia en [5] spraken A. ook nog (Th. was al naar zijn werk). Jeanne is mager en er valt niets plezierigs over haar te zeggen. Ze hebben geen kennissen en ze zoekt niemand, is altijd thuis aan ’t naaien en ’t tikken. Haar moeder zal over een paar jaar geen dochters meer thuis hebben, ik zou voor Jeanne willen dat haar moeder dan bij haar kwam, maar er is blijkbaar geen geld, en ze hebben zelf geen kans op verlof voorlopig. – We wilden juist snel langs het huis van de Pimmen rijden toen zij haar tuin uitkwam en ons zó in ’t gezicht keek. We moesten toen wel stoppen. Maar we zijn tenminste niet hartelijker tegen elkaar dan we ’t bedoelen!! – Net een brief van A. met kiekjes van ’t stel Rempt aan ’t bed. Wat een schattige baby, echt zoals we dat in de familie gewend zijn! Hopelijk is Em weer thuis en denkt niet meer aan die zware dag, althans zal die nu geen nachtmerrie meer voor haar zijn. ’t Is toch maar fijn als je niet weet wat je boven ’t onschuldige hoofd hangt! Dag engeltjes – Hok moet ik nog wat plaats laten –

Eida.

HOK

G. Schattige baby is de jongste kleindochter. Is er al een gelijkenis te bekennen. In Batavia prettig getramd met Axel, de auto was uit de gratie, die moest ergens geparkeerd worden. Gezellige dagen gehad met de zwager. Nu weer hard aan het werk. Ik heb geen handen genoeg om mijn publicaties af te maken. Ik geloof dat ik nu met mijn 25e bezig ben, een kroongetal, dat te gelegener tijd gevierd zal worden. In Batavia had ik geen droge draad aan ’t lijf. Eidje had het fris. Over een week hopen we de rest van de vakantie in Midden Java door te brengen. Wanneer we gaan zullen, hebben we nog niet vastgesteld. Ik heb deze maand de erfenis van mijn voorgangers vrijwel geheel geliquideerd. Helaas, want nu moeten we van voren beginnen. Maar des te meer eer is er bij te behalen.

Dag. Groeten aan de Rempten.

Hok.