EIDA

26-5-’36.

Geliefden – Lisa heeft 1 tand! En ze begint te kruipen. Ze gaat nu op haar knieën zitten en wipt heen en weer en gister ontdekte ze dat je zo ook vooruit kunt komen. Van zich optrekken nog geen spoor, maar ze is ook nog zo’n echt klein baby’tje. Nanda Thung, die bij ons logeerde noemde Lisa “vliegend engeltje” omdat ze wanneer je haar opneemt en draagt haar handjes en armpjes opzij strekt – echt schattig. – Daar ik m’n weegschaal weer heb moeten teruggeven voor de baby van Irene, woog ik Lisa vanmorgen bij Pia Hofstee. Ze is dol op baby’s en dus ook op Lisa. Ze is echt enig met kinderen; haar jongste is 4 maanden en weegt al meer dan Lisa, een grote jongen. Daarnaast is Lisa een extra fijn poppetje. Verleden week was ik voor ’t eerst met Lisa op stap in de auto. Axel keek steeds om hoe ze het maakte. Ik had de achterbank weggehaald en daar de bak van de wieg gezet en Lisa vond het prachtig, lag de hele weg doodstil. We gingen zo naar de baby, die gelijk met Lisa werd geboren. Die wonen nu halverwege Lembang, heerlijk buiten met prachtig gezicht op de bergen. Ze was [2] extra verheugd dat Lisa ook mee was. We legden het stel samen in de box maar beiden begonnen te brullen. Toen ze ieder op hun Mamma’s schoot zaten toonde Lisa toenadering, zei ta-ta (toevallig!) en lachte. De ander, een jongen keek alleen maar verbaasd. Helaas had ik m’n kiektoestel niet bij me. – Op Hemelvaartsdag maakten we een wandeling vanuit Dago. Axel was niet erg wandellustig en wilde steeds terug. We hebben hem nog kunnen lijmen door te beloven dat hij water zou zien. Bij het waterleiding meertje zijn we blijven zitten en toevallig kwamen de Hetzels daar ook en waren al lang blij niet verder te hoeven evenals wij. Het was ook al 10 uur, dus te warm om te wandelen. – Iemand vertelde ons kortgeleden dat Thijs in juli kans had op het Parket. Van “geheim” dus geen sprake. – Ik was vast overtuigd dat ik Tante Leidie bedankt had voor het jurkje dat ze stuurde, maar schreef haar net een brief (per mail!). – Zeg Mam, kun je mij ook een paar oefeningen zeggen voor de ogen. Ik heb nl. tegenwoordig erg moede ogen midden onder de [3] film in de bioscoop, hoe spannend die ook is. Verder ’s avonds bij het lezen. Ik heb nu een heel sterke lamp genomen en dat helpt al een heleboel, maar vaak moet ik de ogen nog dichtknijpen. – Ik schreef Em een afscheidsbrief – Morgen is dus de grote dag. Er zullen wel veel mensen hen wegbrengen, dus missen ze ons niet. Wij wensen jullie een erg prettig weerzien en een zalig verlof toe! Zondag kwamen Fanny-Houw met Mamma de ochtend bij ons. Mamma zat met Lisa een tijdje op schoot. Ze verheugen zich er erg op de kinderen te logeren te krijgen, wat ik in het voorbijgaan vroeg, omdat we wel zin hadden samen nog wat te gaan zien, vóór we met verlof gaan. In elke brief vraagt Fanny of het doorgaat en eergister wéér. We kunnen ’t hun niet aandoen van ’t plan af te stappen en òns ook niet!! – Die kwestie van vergiftigde ampullen is nog [4] steeds gaande. Rizzi is kalm naar Japan gaan reizen met vakantie. Eén van de 2, die door zo’n ampul stierven was Didi Palm. – Fijn dat Tante Leidie jullie steeds zocht tijdens haar Schevenings verblijf.  Een goede verhouding is toch een stuk prettiger hè!, vrede is inderdaad maar alles. Enig dat Moeder op die vergadering van de Wereldbond geweest is. Inderdaad moesten zulke vrouwen in een Staat eens op de voorgrond kunnen komen. – We hadden juist zaterdagavond met Hofstee een geweldig debat omdat hij verkondigde dat ontwikkeling van een vrouw niet nodig was, dat huwelijk het enige was. Het merkwaardige is dat hij gister al zo goed als bekeerd was, binnen 2 dagen! – Maar ik vermoed dat we nóg weleens met hem aan de stok zullen krijgen. Hok heeft het meest overtuigend gesproken. Hij weet altijd precies dat te zeggen waar het op aan komt. – Enig dat Vader op Moederdag een taart kocht namens ons, veel dank – Ik kreeg van Axel een grote en van Lisa een kleine plak chocola, zalig! En attent! Hoe oud is Oom Ben nu? Is hij de enig overgeblevene nog? Marietje van Oppen vroeg indertijd naar Tante Mien. Ik zie ze allemaal nog voor me, aardige mensen. Dag hoor,

omhelsd Eida.

[Randje pag. 4]

Ik verdiepte me deze laatste weken in “Vrouw Jacob” van Ina Boudier[1]. Schitterend geschreven, misschien niet helemaal historisch, maar zeer de moeite waard.

[Randje pag. 2]

Vanavond op verjaarsvisite bij Elly Linn. [5]

HOK

G. Morgen gaan Em en Dirk aan boord. Over drie weken zijn ze er! Hopelijk in blakende toestand. – We hadden het deze week erg rustig, geen logees, maar wel gingen we veel op bezoek bij een Dr. Hofstee, collega maçon. Erg aardige mensen. Hij een erg stugge, maar zeer goedige noorderling, die we bezig zijn wat te verzoenen met de moderne vrouw. Hij houdt er nog erg ouderwetse ideeën op na, t.a.v. de studerende meisjes. Gelukkig dat hij het niet aan den lijve voelt, dan zou hij er wel anders over denken. Eidje heeft reeds succes geboekt bij de bekering, vooral de voorbeelden uit de Chinese families, hebben op hem indruk gemaakt. – Zijn vrouw is erg aardig, van Eidjes leeftijd; we kunnen het zeer goed samen vinden. – Over kunstgebitten gesproken, ik vrees, dat ik het volgende jaar er ook één heb, voor onder- en bovenkaak. Wellicht kan ik ermee overweg, en een troost zal de verminderde tandartsrekening zijn. – Van de week weer met Axel gevliegerd. Een erg leuke bezigheid! Verder gewandeld.  Maar Axeltje wilde liever swemmele, en was zgn. moe.  Aatje moe, swemmele! En telkens deed hij, alsof hij niet goed voort kon. – Met mijn werk gaat het nog altijd niet gesmeerd. Wellicht ook komt het gedeeltelijk van de drukkende kenteringtijd.

Dag Hok.