EIDA

4 juni ’35.

Geliefden – De hele familie is op stap hier – het zijn spannende tijden want kleine Eida heeft examen en Loutje uitslag; kleine Anneke is er het best aan toe, zij geniet al enige weken van vakantie. ’t Is hier weer gezellig als steeds, vanavond zal ’t weer genoeglijke familiereünie worden met ons zessen, voor welk feest Dirk de opdracht heeft aanvaard de plannen te maken. Hok zal wel om een uur of 7 verschijnen in de Buick van Buck. Hij heeft eerst tot 2 uur kantoor. Dan hebben Henk en Riek het rijk alleen – Ze hebben al veel levenstekens van me gehad, deze 3 dagen, het eerste was nog dezelfde middag van m’n vertrek. Ik ontdekte nl. nog geen 5 minuten van Bandoeng met schrik de sleutels in mijn tas, terwijl ik juist zorgvuldig alles ’s morgens in de kasten geborgen had! Ik weet nog niet hoe Hok die middag is gaan tennissen, hopelijk vond hij een andere sleutel, die op zijn kast paste! Dirk zorgde ervoor dat de sleutels met de volgende trein teruggingen met expresse bestelling, een reuze opluchting! – De jochies waren erg braaf in de trein, Mennootje wilde eindelijk zijn benen ook weer eens gebruiken en holde door de coupés ondanks de schokken, die hem in ongewilde richtingen stuurden. – Wytje en Axel konden op het laatst al aardig samenspelen zonder ruzie, ik hoop dat Axel het geleerde nu op Henkje toepast. Wat een ernstig joch is dat. Riek kwam met hem vlak vóór ons vertrek en Zus Mendes da Costa kwam Mennootje en mij met de gesloten auto halen. En nu is morgen Henk jarig. Ik gaf de opdracht lekker eten klaar te maken en wat bloemen te bestellen. Ze moeten het nu samen vieren, want Hok zal wel pas laat terug zijn. Ik denk dat ik nog wat hier blijf want gister vertelde Loe Ping Kian dat professor Remmelts uit de stad is tot vrijdagavond. Ik denk dat Hok het ook beter zal vinden als ik nu maar wacht tot ik de man te pakken heb gehad, nu ik toch eenmaal hier ben. Ik heb het hem nog even per vliegpost geschreven, zodat hij Henk en Riek vast kan voorbereiden op hun verlengde taak. Ze vertelden dat het laatste nieuws was dat ze maar voor 3 maanden in Bandoeng zijn geplaatst, saai is dat. Ik had juist gehoopt op hen als “dichte buren”, in plaats van “verre vrienden”. (Eida is net terug van ’t examen en kreeg spreekwoorden te maken, hetgeen aanstekelijk blijkt!) De Pimmen waren erg vlot, ook hij! We bewonderden alle 3 haar blijmoedigheid, om een voorbeeld aan te nemen, voor mij althans!! Ze hebben me hier aan ‘t “Ivansen”  gebracht, veel anders voer ik niet uit. Gisteravond zat ik genoeglijk bij Lies en ook bij Marietje Loe was ik op bezoek, beide heel gezellig. Nu vanmiddag naar de directrice van de Vakschool hier voor de IEVA, ik wilde de inspectrice van ’t Huishoudonderwijs spreken, maar deze dame zei dat dat niet kon en zei me bij háár te komen; ik heb niet veel zin, maar ik heb me nu eenmaal laten overdonderen! 

Dag Eida. [2]

Gezellig jullie lange brieven aan Anneke en mij en nu aan ons drieën; beroerd die lange ijsheiligen. Is ’t nieuwe gebit er al, ’t zal wel keurig staan. De tijd dat Anneke bij mij was, moest ik ook ongeveer elke dag naar de tandarts en nu ik hier ben is ’t met Em net zo – wat een familie. – Ik hoop dat alle hoeveelheden kalk bij Axel en Lisa (!) een beter resultaat zullen opleveren. Fijn dat Wytje en Menno weer beter zijn. Wytje zal wel wild enthousiast zijn morgen op dat grote schip, maar of hij het zal blijven is de vraag met zijn maag, die zich zo gemakkelijk omkeert. Nogmaals omhelsd.