EIDA
21-8-‘34
Geliefden – Onze en jullie vakantie is om – zonde hè! We hadden het daar zo fijn en zo gezond – heerlijk was het. Hok en ik waren nog samen op het Diëng-plateau – het was een reuze klim, 3 uur lang en met een omweg terug die ook nog 2 uur steeg en daarna 1½ uur daalde – dat alles op één dag en ik was niet eens zo heel erg moe. Om weer in Batoeraden thuis te komen moesten we nog 2½ uur rijden met de auto en in die tijd waren mijn voeten weer uitgerust. De volgende dag hadden we helemaal geen last van onze voeten, alleen spierpijn in de knieholten van het dalen. Het was daar op de Diëng 2000 m hoog, echt kil in de pasanggrahan waar we nasi goreng aten maar het lopen in de zon was daar net lekker, zoiets als op de Rigi! De hele weg was zo schitterende omgeving dat je ondanks de vermoeienis toch steeds genoot. We plukten daar wilde frambozen en een takje van een Mimosa boom waar de hele weg mee vol staat evenals met de eucalyptus. – Het was wel vervelend die dag dat Axel niks van Anneke en Thijs wou weten, alleen van Emmie en de djongos. [2] Ik ben ook veel geruster als ik Axel aan een baboe overlaat dan aan een zuster, vriendin of kennis. Het is gek dat hij zich bij de Inlanders veel meer thuis voelt. Dat was met Wytje ook het geval. Zij voelen die kleine kinderen misschien beter aan en weten instinctief wat ze prettig vinden. Emma zou hierover wel diep geschokt zijn, zij schijnt Indisch en Inlands beneden zich te achten, wat anders toch niet zo in haar lijn ligt van broederschap. Maar ’t is waar, vroeger plaagden we haar er ook wel mee dat ze zo aristocratisch was! Ik moet ook zeggen wanneer een Inlandse voor een kind zorgt, concentreert ze zich daar ook helemaal op, terwijl een Hollandse nog zoveel andere dingen ook te doen heeft. – Bedankt voor de briefkaart uit Montreux – we kregen hem opgestuurd. We zijn benieuwd waar jullie slagen met een chalet, zalig lijkt het me om zo in Europa weer te beginnen! Anneke en Thijs verheugen zich er ook erg op en Wytje had het ook steeds over Holland, dat hij daar ook jarig was. Het is zo’n grappig jong, jullie zult wel veel plezier aan hem beleven. Hij was erg op Hok gesteld omdat die veel met hem ging wandelen, trouwens op mannen in ’t algemeen – vrouwen vindt hij maar matig. Hij ziet erg [3] tegen zijn vader op – heeft enorm veel respect voor hem, dat is enig – het is wel jammer dat hij zo plagerig is aangelegd want Axel brulde alvast nee-nee als hij in de buurt kwam en doet dit nog steeds als er iets gebeurt dat hem niet bevalt. B.v. als ik hem uit bed of bad wil halen en meneer heeft nog geen zin, dan schudt hij zijn hoofd en brult nee-nee. Hij is wel een beetje verwend, af en toe moeten we hem eens flink aanpakken – menigeen beweert dat een zusje erg goed voor hem zou zijn en wijzelf geloven dat ook! – Morgen is Jeanne jarig en overmorgen Wytje – wel gelukgewenst en bovendien nog met mijzelf. Ik weet helemaal geen cadeautje en Hok evenmin – Overigens is ons geld op, deze maand – Ook gefeliciteerd met Tante Lyda – Axel en ik zijn beiden heel veel aangekomen boven. Hij heeft nu weer dikke wangen, die hij verloren had door de maag-darmkatarrh en ik evenzo – Vandaag is Annah ziek, erge keelpijn – ik bracht haar waterstofperoxide en wonderolie en kookte zelf. Ondertussen presteerde Axel het om ettelijke broeken nat te maken vanmorgen, juist nu er niet ge- [4] wassen werd, want nu Annah er niet is, wast en strijkt er ook niemand. Gelukkig helpt de vrouw van de jongen ’s middags. Er was nog heel wat te koken, voor Hok saucijsjes voor mij biefstuk, die ik nog niet klaar had toen ik eerst weg moest rennen om Hok om 2 uur te halen. De djongos sloeg de bedden weer dicht en deed de slaapkamers; erg plezierig. – Ik kreeg een brief van Tante Lyda, voor mij alleen, al eigenlijk voor mijn verjaardag en een verjaarsbrief van Bepje die schrijft dat Mia in het najaar promoveert. Is Malie nu eindelijk getrouwd? – Op 1 september is hier een kermis ten bate van de werkelozen, ik zal er ook wel aan te pas moeten komen. – Adri Buriks vindt het op de IEVA wel prettig, geloof ik, al is het begin haar wel tegengevallen. Het was ook erg vervelend dat we direct 50 leerlingen hadden en niet voldoende tafels en stoelen – We krijgen met 1 september een tweede lerares in de naaldvakken, erg deftig dus – Als ik daar kom, is er altijd zoveel aan de hand met al die mensen dat ik dolblij ben wanneer ik weer op straat sta. – Dien’s baby moet nu eerstdaags komen – haar schoonmoeder komt er voor over.
Dag Eida [5]
HOK
21-8-‘34
G. We zijn nu goed en wel weer thuis na de reuze prettige dagen op Batoeraden. De laatste week hebben we heel wat tochten gemaakt. Eerst naar de Boroboedoer, wat ons enigszins tegenviel, qua bouwwerk. Maar hoe langer men er dwaalt hoe mooier en grootser men het vindt. Daarna maakten Eida en ik een tocht naar het Dieng-plateau, waar ook Hindoe-Javaanse oudheden te vinden zijn. En Eida, die 3 maanden onder een glazen stolpje geleefd had, ontpopte zich toen als een volkomen getrainde bergbeklimster. We liepen die dag ± 20 km in bergterrein en moesten 250 km autorijden. Prestatie vindt u niet en ze had absoluut geen last van die tamelijk vermoeiende strapatsen. De tocht huiswaarts kostte ons een band, die volledig aan stukken gereden werd, daar het gebeurde toen we om en nabij de 100 km vaart hadden. Het eiste ook onze laatste contanten op; we kwamen dus platzak thuis, maar vol gezondheid. Axeltje is de reis zeer goed bevallen. Tommy was bij onze thuiskomst nergens te vinden. Mevrouw was bij de buren, alwaar hij een nieuw tehuis gevonden had. Zo gaan we dus met nieuwe moed het nieuwe werkjaar in, met allerlei plannen voor de volgende vakantie. Een verlof van die duur heb ik eigenlijk nog niet gehad. – Ons huis is bezig te verzakken. Het schijnt door de uitdroging van de bodem te komen, waardoor de fundamenten zijn gaan zakken. Ons erf is nu dan ook vol rommel, omdat alles versterkt wordt. De onvolprezen Whippet ziet er nu als een fleurig jongmens uit. We hebben er een nieuwe kap op laten maken en hebben ook het vuil van de verf afgehaald. Hij glimt en blinkt nu, dat het een lust voor de ogen is.
Dag Hok.