EIDA

4 juli ’34.

Geliefden –

Em c.s. zijn alweer 3 dagen in Batavia. Het was enig dat ze nog gekomen zijn want daar ik maar steeds niet hoorde, rekende ik er al niet meer op. Donderdagmiddag was Axel juist vroeg wakker en ik dus ook ± 4 uur. Ik zat in kimono in de voorkamer juist verdiept in jullie vliegbrief, toen een geruisloze auto met L (=Soerabaja) binnen kwam glijden. Een fijne verrassing al waren ze dan minder opgewekt dan we een week geleden zouden verwacht hebben, gelukkig mochten we ze weer vrolijk en blij afleveren naar Batavia. Wat Anneke ervan vindt, is niet Em’s mening, al heeft ze dat wel gedacht – ik weet niet wat het einde zal zijn maar Hok is er vast van overtuigd dat het tussen Em en Dirk in orde zal komen. Maar schrijf haar hier niet over. Ik weet niet wat Em er zelf over schrijft, dus laat ik het hier maar bij, daar het beter is dat jullie alles van haar zelf weet. –  Em sliep bij ons, Hok stond zijn plaats af en ging op de divan. Hok nam vrijdag ook vrij van kantoor, zodat we gezellig met ons allen in het Jubileumpark spelletjes konden doen, waarvoor het in Soerabaja altijd te warm was. De kinderen genoten en de groten eveneens. Hok hielp Dirk en de kinderen aan een hotel, Homann liefst, waar ze genoten van de 8 gangen die ze geregeld kregen. Het zijn werkelijk verbazend aardige kinderen en ze hangen zo enorm aan Em werkelijk als [2] aan een moeder. Ze vragen alles eerst aan háár en verwachten alle hulp en steun van háár, eerder als van Dirk. Em vindt het heerlijk, ze ziet er enorm goed uit en geniet van het viertal, dat is duidelijk. Alles wat ze zegt is wijsheid en wet voor de kinderen, enig gewoon. Ze doet het erg goed vind ik, het omgaan met de kinderen en Dirk vindt Em ook zo’n soort wonder, een schitterend stel is het zestal. Hij draagt een stuk of 10 kaartjes in zijn zak van een machinale weegschaal en laat triomfantelijk zien hoe elk kaartje iets meer aanwijst, en al die kaartjes blijken Em’s gewicht te zijn. Het is inderdaad bijzonder zo goed als ze eruit ziet, heeft nog rode wangen en dát uit Soerabaja. Voor mijn smaak, is ze inderdaad te dik, ze heeft enorme heupen. Ik houd meer van wat smal, maar enfin, als Dirk het nu zó wil, wat doe je ertegen! Ik had nooit gedacht dat het mogelijk zou zijn dat Em zo dik zou kunnen worden als jong meisje. Ze ziet er nu niet meer jonger uit dan ze is, naar mijn idee, hoewel er steeds nog mensen zijn, die haar voor een kind houden. – Em las vrijdagmorgen jullie brieven op het bekende stoepje en Dirk ’s middags in het hotel. Ze hebben de brief hier gelaten, zodat Hok en ik er alleen op kunnen reageren. Echt gezellig zo’n enorm lange brief, in geen tijden beleefd! Jullie konden dus in gedachten niet mee aanzitten aan een enorme dis, ’s avonds at Dirk alleen bij ons en ’s middags Em. Toevallig had ik de eerste [3] dag boerenkool met worst waar Em verrukt op aanviel. Ik had het de vorige dag besteld toen ik nog geen idee had dat ze zouden kunnen komen! Intuïtie of voorgevoelens?! Em was juist enorm verkouden en kleine Eida droeg grote zakdoeken aan. Op 30 juni kwam het hele stel binnen beladen met bossen bloemen “voor de 37e verlovingsdag van Oom Menno en Tante ”[1]. Als dát niet attent is weet ik het niet. Dirk heeft net zo’n geheugen voor data als jij, Mam. – Wat betreft Axel, troffen ze het minder. Juist toen ze 5 minuten in huis waren, had hij diarree op de stoep, de arme schat. Gelukkig had ik ’s morgens al de dokter gewaarschuwd omdat hij al een paar dagen geen eetlust had. Die kwam om 7 uur en schreef Axel een dieet voor van slappe thee, puree, bouillon en geroosterd brood + een drankje voor zijn maag. Een fraaie “diëterige” familie! – Juist vandaag heeft hij voor ’t eerst nog geen diarree 1.2.3. gehad en zijn eetlust is alweer behoorlijk. Dat is tenminste weer voor elkaar. – Vrijdagmorgen ging ik ook nog met Em naar Sparmann, hij zei haar kalk te eten tegen die pijnlijke wangwondjes. Ik hoop maar dat het helpt. – Ik moet nog steeds op dieet blijven, ril niet: maar ik eet rauw vlees; ik kan nu m’n hart aan biefstuk ophalen! Weet je, ’t is het enige pittige aan m’n dieet en daar heb ik wel behoefte aan, na hele dagen van yoghurt, suiker en sago! – Ik mag de hele dag suiker eten, dat maakt sterk en zaterdagmorgen op Dago voerde [4] Dirk me de hele suikerpot leeg! Verder mag ik melk + geklutst ei + cognac, wat me ook niet erg bevalt zodat ik maar “een pepermuntje voor toe” neem. Van dit alles zal ik wel weer gauw enige ponden toenemen. Ik eet ook gewekte bosbessen, enorm lekker, uit Haarlem. – Wij wisten ook niet dat Jan en Tine no. 4 verwachten. Als dát nu maar een meisje is, anders moeten ze nóg eens! Die zal dus in Holland geboren worden, de enige, als die ’t dan maar goed zal maken in Batavia. Fijn dat Oom Johan ook zo goed is en Tante Lyda  maar 8 tenen, wat afschuwelijk – wat was er aan die 2 ontbrekende? En hoe is Moeder’s teentje? Wat zalig in die open taxi’s door Den Haag en Amsterdam. – Zodra je weet of Malie Boot nog trouwt van de zomer, zou je het dan willen schrijven? – Irene’s huis staat te huur, ze moet koffers pakken en liggen tegelijk daar haar been een zwelling heeft door acclimatisatie. En verder moet ze steeds naar de Jaarbeurs waar de IEVA een stand heeft. Ik ben daar ook nog steeds niet geweest, hoop gauw eens te gaan. Ze heeft er niet veel hulp, er staan alleen steeds 2 IEVA meisjes, maar de verdere bestuursleden kunnen niet, erg beroerd. Maar toch gaat het erg goed. –

Elly Linn leende me gezellige boeken maar ik heb ze allemaal al uit en zal eens in een bibliotheek gaan snuffelen. – Hok houdt ook van yoghurt! – Axel is erg blij met zijn boeken. Gistermiddag heb ik hem verteld van geitjes en gansjes en A is een aapje – hij vindt het erg grappig, maar houdt het meest van de eerste bladzij! – Wat heeft Prins Hendrik eigenlijk? – Hoe vind je die Engelse krant die zegt dat Juliaantje al 18 aanzoeken heeft afgewezen en het rijkste meisje van Europa is!

Dag Eida.

Voor m’n angina moest ik Sparmann ƒ 48.- betalen! aan de apotheker voor deze maand ƒ 20.-! Ons arme spaarbankboekje!

[Randje pag. 1]

Deze komt net op tijd voor 11 juli – lieve jongens – een erg prettige dag en nog veel jaartjes samen, moge ons pakje bevallen! Heel erg omhelsd! [5]

HOK

G. Van harte gelukgewenst met 11 juli. Veel plezier op deze dag. Moge Axel de feestvreugde helpen verhogen. Eida schreef reeds uitvoerig over Emma. Ik heb zo’n indruk, dat het tussen haar en Dirk wel weer gauw in orde komt. Het lijkt me alsof Emma telkens voor de beslissing terugschrikt; het is dan ook niets te verwonderen. Maar Emma is volkomen het centrum van het gezin, ze wordt er zo gewaardeerd en met zoveel liefde omgeven, dat het me niet waarschijnlijk lijkt dat tenslotte de door haar gevoelde bezwaren niet voor dat gevoel van gewaardeerd worden, en sterker nog, zou wijken. Dit is toch wat een vrouw nodig heeft. Over Dirk heb ik niets dan bewondering. Hij verwent Emma, meer hoef ik niet te zeggen. Hij schijnt ook Emma’s steun te zijn. Natuurlijk heeft Em onbewust het verlangen om ook met anderen van gedachten te wisselen, juist over haar toekomstige verhouding met Dirk. Eida heeft haar veel ruggesteun gegeven en ze zijn ook zeer opgeruimd van ons vandaan gegaan. Eida heeft nog altijd last van haar ingewanden. Sparmann weet niet wat het is. Eidje neemt nu veel rust en houdt zich streng aan haar dieet. Wij hopen maar dat het gauw weer over is. – Axeltje heeft buik katarrh gehad, maar bleef er opgeruimd onder, ondanks het feit dat hij wel 5 dagen vrijwel niets heeft willen eten. Toen Em hier was, was hij voor zijn doen vrij humeurig en deed hij daardoor erg verwend! Nu is het al een hoop beter. Gisteren gemeenteraadsverkiezingen gehad. Ik ben niet herkozen. Hetgeen niets te verwonderen, omdat ik vrijwel geen contact heb met de Chinezen, alsook geen georganiseerde partij achter me heb. Die periode van “Volkstribuun” is dus achter de rug, en ik heb er niet veel spijt van, dat het zo is. Omdat ik niet de persoon ben, om me populair te maken bij de Chinezen. Het tellen van de stemmen heeft de gehele nacht geduurd, maar ik ben tegen 1 uur ’s nachts weggegaan. Het was voor mij niet te doen om te blijven. – Wat fijn voor Jan en Tine dat ze weer een baby verwachten. Als het maar een zij wordt.

Dag Hok.