EIDA

15-5-’34.

Geliefden – Axel en ik zijn vermoeid neergezegen, hij op de po, ik op een stoel – we hebben beiden onze schoenen op de stoep uitgedaan daar die zo bemodderd waren dat het huis te vuil zou worden. We hebben nl. in de tuin gewerkt, Axel heeft in de modder gespeeld of liever in de aarde en ik heb er stekjes van een begonia geplant. Jan Schüller gaf ons nl. veel stekjes en nog 3 grote stekken van struiken waarmee we de tuin konden fatsoeneren. Het ergerde me ontzettend dat onze tuin er zo slecht uitziet en het hinderde me bijzonder toen we de prachtige bloementuin bij hem zagen. Verder wordt het huis naast ons vermoedelijk al gauw bewoond en geneer ik me erover, bovendien is onze tuin aan de kant van ’t nieuwe huis met een brede reep vergroot. Dat alles tezamen genomen was de reden dat Axel en ik nu moddervoeten hebben! Midden op het grasveld vóór prijkt nu een perk begonia’s, daarachter de gele klokken en links een nieuwe struik, een vuurbloem die helemaal vol komt met vuurrode bloemen, enig zal dat zijn. Ik zal er maar zelf verder voor zorgen want dan heb ik ook meer plezier in de groei en de bloei der tuin – Je weet dus al dat we in Maswati waren. Vrijdagmorgen fietste ik de helling op, langs Borromeus en daar kwamen Annie en Jackie juist uit. Robert Jan bleek daar te liggen en zaterdag naar huis te mogen. Die heeft even allerlei afgewerkt: kinkhoest, waterpokken, ingewands-stoornis e.d. Toch ziet hij er nog goed uit althans fors, wel wat bleek. Annie logeerde bij haar broer hier in Bandoeng – we spraken toen af bij hèn te komen wat indertijd door die kinkhoest niet was doorgegaan. Het was heel gezellig – we waren er al om half 9 zondagmorgen en ontbeten nog bij hen. Jan en Hok gingen toen tennissen, Annie en ik bleven in de tuin met de kinderen. Jackie wordt vandaag juist 6 jaar, hij is nog steeds erg alleen en verveelt [2] zich. Hij kan ook niet op straat spelen met andere kinderen. Axel was nog te klein om mee te spelen, die kan wél met Robert-Jan, die hij eenvoudig omver duwde, ’t was een enig stel, ze sjouwden achter elkaar door huis, speelde met dezelfde blokjes e.d. Alleen wou Axel ’s middags niet slapen in een box wél op mijn arm die meesliep! – Het nieuwste verder is dat onze auto veel vrijaf heeft. Zelfs als hij ’s morgens in de garage staat, als Hok is gaan lopen naar kantoor, ga ik uit op de fiets. ’t Bevalt me uitstekend – ’s morgens vroeg is het echt heerlijk in de lucht. Ik ben nu weer klaar bij de tandarts, dus hoef ik ’s morgens niet zoveel meer uit. Ik ga nog weleens naar Irene en zij komt hier steeds over de IEVA – vanavond weer een stukje in de krant dat ik fabriceerde en zij af zou maken omdat Jeanne plotseling kwam gistermorgen. Ons plan is elke week een stukje te lanceren om steeds van ons te doen spreken. ’t Is alleen jammer dat we er geen nieuwe leden door krijgen. Vanaf vandaag komt ook elke maand een advertentie in de bioscoop van één van onze onderdelen: polikliniek, crèche, huishoudschool, Irene heeft dat cadeau gekregen voor 2 maanden, elke avond. ’t Is geweldig hè, volgens Emiel kost dat ± ƒ 50 per maand – dus een aardig cadeautje! – Is Adri Buriks al bij je geweest Mam – we wilden je vragen om haar ƒ 100.- intern aan te bieden wanneer dat de reden mocht zijn dat ze eventueel niet zou willen komen. Maar alléén natuurlijk als je merkt dat het salaris haar te klein is – eerst kun je er haar natuurlijk op wijzen dat ze alles vrij heeft, wonen, eten e.d. Ik denk ook niet dat ze ’t salaris te klein zal vinden maar ’t is alleen voor ’t geval, omdat het te korte tijd is erover te schrijven heen en terug. We willen dit graag aan je beleid overlaten. Je weet ook dat de IEVA zuinig moet zijn! – ’t Is vandaag weer onze tennisdag – misschien ga ik dadelijk om 1 uur even een partijtje spelen, vóór ik Hok haal – morgen moeten we weer matchen, [3] reuze leuk – Hok is zijn herendubbel weer mooi begonnen, de eerste set gewonnen, morgen moet het afgespeeld, en ik moet mijn dames enkel en gemengd dubbel nog. – Jeanne en Tek Bheng waren weer één dag in de stad, zij at bij ons maar hem zag ik 1 minuut – het werk op Tjipetir wordt voor Tek Bheng steeds drukker en voor Jeanne steeds eenzamer, ze ziet hem ongeveer niet, ½ uur aan tafel en dan pas om 4 uur naar bed, jammer is het. Zij heeft steeds zin in tennissen en eens een dagje naar Soekaboemi of zo maar Tek Bh. kan nooit mee en heeft liever niet dat ze alleen gaat – ’t is maar te hopen dat hij hierna een andere baan krijgt. – De nieuwe djongos bevalt uit-stekend, hij went er ook al aan met de auto om te gaan, althans zwengelen kan hij al en in de tuin werken, vindt hij ook niet vervelend. Ik hoop maar dat zijn vroegere meesteres, een Vivoslid met verlof, niet weer in Bandoeng wordt teruggeplaatst, gemeen hè. – De opzichter van de bouwerij hiernaast heeft me zijn hele levensgeschiedenis verteld, m’n benen waren moe van ’t staan, je beleeft hier tenminste nu weer wat aan de Berlageweg! We krijgen misschien de plaatsvervangende rector van ’t Lyceum naast ons, vermoedelijk niks voor ons, maar tenminste geen opdringerige mensen, eerder koud. –  De dokter heeft geconstateerd dat bij mij het vet niet goed verteert, ik vermijd nu dus melk, boter en vet, eet ’s morgens geroosterd brood met thee – zo zal ’t wel het vlugst genezen. Sparmann is weer terug, zijn vrouw stuurde me een briefkaart uit Hongkong, waar ze juist gevlogen hadden, erg verrukt. Maar ik ben intussen naar een andere dokter gegaan omdat je van Sparmann moeilijk weer àfkomt, moet steeds terugkomen e.d. Als hij ’t hoort, zal hij wel boos zijn, maar ik heb het gedaan in de tijd, dat hij uit de stad was, dus kon het moeilijk anders (!!?) – Axel zit maar weer in de box – hij was doodmoe van ’t rondsjouwen en verlangde naar rust, was blij weer in de box te zitten. –

Dinsdagavond, juist thuis van ’t tennissen. kwam Jantje Westerveld, bleef eten, is nu om half 10 vertrokken. [4] Gelukkig dat ik vanmorgen de brief al zo’n eind af had. Hok moet morgen op diner voor de Chinese minister van Handel, hij heeft niet veel puf maar doet het omdat hij gemeenteraadslid is. – Vanmiddag weer veel getennist. Dat nieuwe racket dat ik van Hok kreeg speelt zo fijn, ik ben erg verrukt en ga al goed vooruit evenals Hok trouwens. Hok heeft wel zin met Pinksteren met de open wedstrijden mee te spelen, herendubbel met Meneer ter Laak. Ze zullen vast geen beroerd figuur slaan. Het bezwaar is alleen dat je de hele dag op die baan moet zitten. Ik zou veel liever eens de bergen ingaan, maar dat kan alsnog als Hok er de eerste of 2e ronde uit is. – We hebben erg gelachen om het toneelstuk “Op het nippertje” op 29 april – geweldig dat jullie dat lieten schieten voor Axel’s pak. ’t Is inderdaad waar dat er een pak van jullie in de maak, onderweg of net uitgepakt is zonder ophouden. Nu, wij hebben er niets op tegen! – Vreselijk die mot in de divan, maar ook alweer niet zo erg nu je dat goedje van electrolux hebt. Reuze leuk een vlag te hebben – ik kan me voorstellen hoe enig die daar hangt – we verheugen ons op de Juliana kalender, enig. – Schrijf vooral over de nieuwe centrale verwarming als je hem bestudeerd hebt. – Veel dank voor de 2e afrekening, dus nu heb ik je niet eens genoeg gestuurd, staan we nóg in ’t krijt – er komt net een brief van Em met de kiekjes van Vader’s verjaardag, goed zijn ze hè, je zou niet weten wie nu de oudere is, Em’s gezicht is even jong als van Eida – de groep is zeer artistiek. Dag Eida. [5]

HOK

15 mei ‘34

G. Wat een zeer toepasselijk stuk “Op het nippertje”. Echt attent om dat juist op ons eerste lustrum te geven. Wat fijn, dat de nagel niet meer zo lastig is. Jongeheer Vierkant zal hier goed worden ontvangen. Axeltje zal wel gauw baas over hem zijn, zoals hij op Maswati Robert Jan de baas was. Axel is agressief, zelfs gaf hij Robert-Jan een geweldige duw, zo krachtig, dat hij van de schok een stap achteruit moest doen. Axeltje zegt nu al netjes papa en mama, of bij vergissing Mapa. Hij is inderdaad een koppige, en één met een willetje. We zullen hem wel in goede banen krijgen. – Morgen moet ik naar een diner, ter ere van de Chinese minister van Handel en Industrie. Hij is hier bezig poolshoogte te nemen, welke mogelijkheden er zijn voor de export van China’s industriële producten. Indien China hier inderdaad meer goederen op de markt kan brengen, zou het de Chinese middenstand veel en veel beter gaan. Momenteel worden ze door de Japanners opzij gedrongen. Ik ben wel erg benieuwd naar dat diner, ofschoon ik mij geen verwachtingen maak over gezelligheid. Het is een herendiner en zwarte kleding wordt verzocht. Er wordt ook een receptie gehouden, maar daar ga ik niet heen, omdat ik dan juist tennissen moet. Bovendien dol op recepties ben ik niet. En dan zag een vereniging graag dat ik aanwezig ben op het vliegveld om die minister te helpen verwelkomen. Nu, ik meen dit aan een ander, die nieuwsgieriger van aard is, en tuk is op wachten, te mogen overlaten. –

Dag Hok.