EIDA
18/12’33
G. – Het is alweer geweldig wat er hier omgaat. Gisteravond hadden we een IEVA thee ter ere van onze vertrekkende ere-presidente Mevr. de Jongh, de meisjes hadden de kamer versierd met slingers, die ze gemaakt hadden voor het a.s. Kerstfeest. Er waren hopen koekjes, allemaal gelukt in de houtskooloven die wij pas nieuw kochten. Mevr. de Jongh was erg verrast over het geheel en sprak buitengewoon aardig. De meisjes zongen ook de Kerstcantate van Catharina van Rennes[1]. Ik had van tevoren al een verslagje voor de krant klaar gemaakt, maar moest het helemaal veranderen daar ik de spreekster andere woorden in de mond had gelegd! Vanochtend bracht ik het naar de krant. Het staat beter als het verslag er de volgende dag al in staat. Emiel Buck is ziek, dus moest ik het opknappen, evenals de regeling voor het Kerstfeest. Gelukkig is de tegenwoordige directrice voor die dingen ook erg geschikt. Ze is er zelf op gesteld dat alles goed van stapel loopt en dat de boel netjes is. Zij zal ook het geboorteverhaal voorlezen en onze mooie Christuslegenden. ’t Is maar beter als een oudere het doet in plaats van mij. – Gisteravond moest ik ook een ledenlijst tikken voor de Vivos en dat stukje moest ook getikt en ik kan het nog niet erg vlug! Maar ’t kwam toch klaar. En nu is vanavond de Vivos Kerstviering waarvoor ik gelukkig niets te doen heb als notulen maken. ’t Is wel vervelend weer op dinsdag, de mailavond, maar de hele week was er geen andere dag meer. En ondertussen ligt de quatre-mains op me te wachten. Dora Ter Haar heeft de metronoom [2] meegestuurd om het precies in de maat te spelen. En morgenochtend krijg ik bezoek van Marietje Mulder met wie ik vroeger op de huishoudschool was. ’t Is de enige dag dat ik nog vrij heb want vrijdagmorgen moet ik koffer pakken, want zaterdagmorgen vroeg vertrekken we naar Anneke. Ik heb er echt zin in om eens uit te gaan, uit Bandoeng. Axel zal ’t ook wel fijn vinden al zal ’t hem rijkelijk lang zijn. We zijn erg benieuwd hoe hij zich houdt. We nemen de kinderstoel maar mee en nasi tim en pisang en kaakjes. Je moet weten dat hij nu tot een grote jongen is gepromoveerd. Dokter Christie is geweest en ze wil niet weer terugkomen. Ze zei dat ze hem nooit anders dan lachende had gezien! Hij wordt nu om half 1 gebaad, net als Wytje. Bij het wakker worden krijgt hij wat melk en daarna brood. Hij eet zelf de korstjes uit het vuistje en nu doen we er wat boter op en vanmorgen ook wat suiker. De volgende maal probeer ik weer hagelslag die hij nu nog wat korrelig vindt. Als hij kiesjes heeft zal ’t wel anders worden, dan mag hij ook vlees. Op’t ogenblik mag hij alle groenten behalve koolsoorten en hij mag ook aardappels, maar daar hij rijst lekkerder vindt, geef ik hem dat maar, daar ik overtuigd ben dat dat in Indië beter voedsel is. Hij moest eigenlijk ’s morgens een bord havermout en ’s avonds brood, maar daar hij ’s avonds te moe is om zo langdurig brood te eten, draai ik het maar om. Om half 11 eet hij pisang en kwast en bij de thee een koekje. Hij mag ook zelfs slappe thee, maar ik probeer het [3] nog maar niet – Maar ik moet hem nu eerst gaan baden en de nasi tim voeren. Dag…….
Ziezo die zit op de po. Meestal komt er niet veel na het eten maar hij is zo slaperig dat hij op de stoel in slaap valt. Vandaag evenwel converseert hij. Zijn blauwe pyjamabroek ligt naast hem dat hij hem niet nat kan maken. Ik heb de pijpen een opslag verkort en nu past de broek goed. In de mouwen van het jasje moeten ook enige oprijgen. – Ik heb weer eens een nieuwe baboe – ik kan dat zeker elke maand schrijven! Ik hoop deze nu maar eens te houden.
Morgenmiddag gaan we weer tennissen. We zijn reuze verrukt met deze club van enkel goeie spelers, zelfs Hok moet zich dood zwoegen en hij speelt nu nog veel beter. Frits Tan is ook lid geworden en van hem kan Hok nog wat leren, dus dat is fijn. We doen vast mee het volgende seizoen in de competities. Als we niet naar Anneke gingen zou Hok een herendubbel spelen met een oudere heer die ook erg goed speelt, op open tenniswedstrijden. Wel jammer. – Axel zit gezichten tegen me te trekken hij knipoogt en grinnikt met dichte ogen. We moeten dat ook nog eens zien te filmen, dat is zo schattig. Hij speelt ook kiekeboe en houdt dan zijn hand met gespreide vingers voor ’t gezicht, kostelijk. – Jeanne was weer wat bij ons. Na Kerstmis gaat ze mee met Tek Bheng met Paultje (Tommy’s dochter!). Als we terugkomen uit Poerwokerto, zien we ze misschien nog net. – Na ’t Sintpakje van Em niks gehoord. Ze schreef ook geen brief om met Axel te feliciteren, alleen het pakje. – Annah gaat niet mee naar Poerwokerto omdat ze haar eigen kind van 2 jaar nog moet voeden! ’t Zou anders wel fijn zijn. Misschien haal ik haar nog over. Ik heb al gezegd dat [4] ze er mee op moet houden, want dat het voor haar zelf slecht is, verbeeld je. Ik stuurde met Sinterklaas een pakje aan Dien en in haar brief van 10 december schrijft ze er nog niks over. – Wij hebben geen vliegmail gekregen, ik snap er niks van, dat is de allereerste keer, Hok vermoedt dat jullie met de Postjager stuurden, aldus zullen we geduld oefenen. Ik herinner me nu ook dat jullie het daarover hadden. Maar ik vind dat als het zo’n concurrent is van de K.L.M. dat we die dan maar niet moeten bevoordelen. ’t Is toch beter als alles in één hand blijft. – Axel’s zindelijkheid gaat nog niet vooruit. Hij doet het met genoegen nog in zijn broek en waarschuwt niet. ’t Is erg moeilijk om er precies op tijd bij te zijn. Ik verbeeld met dat hij ’t een tijdje geleden beter deed.
Dag Eida.
HOK
G. Maandagochtend de opening van het Doofstommeninstituut bijgewoond. Het krantenverslagje is helaas niet meer te vinden. Ik heb namens de Chinezen mijn gelukwensen moeten aanbieden. Het was een illuster gezelschap. De beschermvrouwe is de vrouw van de G.G. Ze was in hoogst eigen persoon aanwezig en natuurlijk was de upper-ten van Bandoeng tegenwoordig. O.a. was de legercommandant er, de regent, etc. en natuurlijk Mevrouw van den Bos. De toespraak is gelukkig goed van stapel gelopen. – Vandaag werd de nieuwe salarisregeling bekendgemaakt. Iedere ambtenaar moet een veertje laten. Gelukkig is er een maximum teruggang in de salarissen vastgelegd, men kan hoogstens 25% van zijn ongekorte salaris achteruitgaan, d.w.z. dat ik minimaal ƒ 450.- zal kunnen ontvangen. Hoeveel precies ik volgens de nieuwe regeling zal moeten krijgen, weet ik nog niet. De details zijn nog niet alle bekend. Hoe groot de korting bedraagt blijkt uit het volgende: volgens de oude regeling beweegt zich het salaris van een ingenieur tussen 400 en 1.100 gulden; nu tussen 250 en 800. – We weten niet, of we met dat gekorte salaris onze auto zullen kunnen handhaven; we hopen natuur- [5] lijk van wel. In alles zullen we wat zuiniger moeten zijn. De filmen zullen met langere tussenpozen gemaakt worden. Mijn moeder en mijn broer zullen met een kleinere toelage zich tevreden moeten stellen. We zullen i.p.v. Europese goederen Japanse moeten gebruiken, die zijn belangrijk goedkoper! Wellicht gaat het dan nog. En bovendien kunnen we wel verwachten dat alles in prijs zal dalen. We zullen binnenkort proberen onze huishuur naar beneden te halen. – We zullen maar zeggen, dat al deze kortingen absoluut noodzakelijk zijn, voor de sanering van ’s lands financiën.
Zaterdag gaan we naar Poerwokerto, om daar de Kerstdagen door te brengen. We hopen, dat alles goed van stapel zal lopen – 9 uur in de auto met Axeltje is wel wat erg lang! Anneke had graag dat we met Oudejaar kwamen, maar dat zou voor ons bezwaarlijker zijn, omdat we dan maandag alweer terug moeten. Nu kunnen we een dag langer blijven. – Ik kon natuurlijk in het nieuwe jaar een dag vrijaf nemen, maar daar voel ik weinig voor, omdat als men maar recht heeft op 12 werkdagen vakantie per jaar, men die vrije dagen niet nodeloos moet versnipperen.
Deze week ontvingen we geen mail. Blijkbaar is de Postjager er schuld aan. Met de beste wensen voor Oud en Nieuw.
Dag Hok
Ik heb de maileditie van de Rotterdammer afgezegd!
[1] Catharina van Rennes (later geschreven als Rennès voor de juiste uitspraak) 1858-1940: zangeres, pianiste, componiste, pedagoge (leerlinge was Jo Vincent). Van de Nederlandse vrouwelijke componisten was zij de enige die bij leven een grote bekendheid genoot. Kinderliedjes o.m. “Hela gij bloempjes slaapt gij nu nog. Mei is gekomen, ontwaakt nu dan toch (enz.)” / “Drie kleine kleutertjes die zaten op het hek enz”. In 1908, op het 3e Internationale Congres voor Vrouwenkiesrecht verzorgde zij de muziek. Uitspraak in 1910 n.a.v. het feit dat zij alleen eigen werk kon dirigeren: “ Daarom alléén kan ’t me soms spijten dat ik géén man geboren ben. Mijn liefste illusies verwezenlijkt mogen zien – die levenstaak staat jammer genoeg in onze tijd voor een vrouw niet open.” Zij bleef ongehuwd.