EIDA

Dinsdag 31 jan.-’33.

Geliefden –

Onze 4 vakantiedagen zijn weer voorbij, erg jammer – Hok had er zo de smaak van beet en dat hij vanmorgen geen zin had naar kantoor te gaan. We hebben het ook erg plezierig gehad, al konden we ook niet langer uit dan 2 uur aaneen overdag, maar

’s avonds wel aan een stuk. De eerste avond waren we bij de Harloffs, Charles begroeten die 6 maanden achter elkaar in Borneo zat – Ze hadden juist Bothé bij zich die gescheiden is van zijn vrouw (jammer nu zijn we onze schoonheid kwijt!) en zouden ’s avonds naar de bioscoop – Anneke stelde voor dat we bleven eten en mee zouden gaan en we zagen een enorm spannende film van Arsène Lupin, een Franse Buffalo Bill – erg genoeglijk zoiets te doen wat je niet vooruit van plan was. – De 2e dag kregen we vrienden van Houw op bezoek een echtpaar + ongetrouwd zusje kersvers uit Holland, verpleegster, heel lief, van mijn leeftijd. Hok ging de Prahoe met ze op en ze wandelden om de krater, ik bleef thuis omdat we het onmogelijk konden halen heen en terug tussen 2 voedingen in. Toen ze terugkwamen stelden ze voor met hen in Preanger te gaan rijsttafelen, dat we gaarne accepteerden! Wat een belevenissen hè – echt genoeglijk zoiets vooral daar het aardige mensen waren, natuurlijk Groningers! Hij heet Braak, zij Smilde, en het zusje was één van de weinige meisjes dat Hok zeer kon waarderen [HOK gevaarlijk!]. Die dag was het Lebaran, Inlands Nieuwjaar, [2] zodat alle bedienden vrij hadden. Bij Bogerijen kon je die dag erwtensoep krijgen en ik wachtte met smart op Hok’s thuiskomst om die lekkernij te kunnen halen, maar de Heer Neuman, Hok’s collega, kwam Axel bekijken en nam mij mee naar de stad. Ik sloot het huis af en Hok moest bij zijn thuiskomst door het raam van de babykamer klimmen! Axel had ondertussen enorm goed zijn plicht gedaan en de hele kamer rook ontzettend, waarop Hok onder bekijks! van de familie Braak Axel keurig verschoonde, waarmee hij de Heer Braak een voorproefje gaf van wat hem te wachten staat daar zijn vrouw al 5 maanden ver is!

Dinsdagmorgen: Axel heeft weer kans gezien in 15 dagen 550 gram aan te komen ondanks de 5 voedingen. Christie, de dokter, zal het wel weer schandelijk vinden, maar ik kan er heus niks aan doen, ik dring het hem helemaal niet op, en tevens ondanks het feit dat ik al sinds een paar dagen opeens weinig zog heb; ik gaf hem een paar keer bij de voeding beide borsten, maar toen ik dat gisteren aan Sparmann vertelde zei hij dat ik zo de hele voeding bedierf, maar gelukkig bleek er vanmorgen weer overvloed te zijn. Mevrouw Ter Haar, naar wie ik liever toe ga dan naar een dokter omdat ze zulke praktische raad geeft, zei me koffie en gort te drinken, aldus zit ik met een kop koffie naast me te schrijven, koffie dat ik graag lust en die dus tevens het nuttige met het aangename verbindt! Op het Ziekenhuis werd Axel gewogen en ze waren erg verrukt hem en mij weer te zien en waren verbaasd over Axels groei. ’t Is zo enig dat hij opeens ons al ziet en hij lacht ons steeds toe, zo tevreden en blij – hij heeft veel van Eidje. Een oudere Duitse was zo verrukt van zijn verstandige blik en zijn rode wangen dat ze niet van de wieg was weg te slaan. Axel wordt nu al elke dag aardiger in ’t gebruik! – Gistermorgen bezocht ik ook Sparmann, zoals bovenvermeld en hij constateerde dat alles inwendig [3] bij me in orde is. Hij had gehoord dat ik Christie voor Axel had en was wel een beetje gebelgd, maar dat ging onder het praten wel over. Ik was door hem een half uur te laat thuis om Axel te baden, pas om half 10 en om 10 uur kwam de kascommissie, de Vivos kas nazien en overnemen, d.w.z. Tine Sparmann kwam alleen, daar haar partner het vergeten had. Ik kan het dus al vlug, baden en voeden in 1 half uur, toch enorm hè! Maar hij drinkt ook zelden langer dan 10 minuten, daarnet zelfs maar 5 minuten, zo doorvoed is hij. Van de weeromstuit hebben Hok en ik ook al weinig honger meer! ’t Zit zeker in de lucht.

Dinsdagmiddag 5.30. Het middagslaapje is overgegaan, om 4 uur voedde ik Axel en Hok wou niet meer slapen en nu wachten we op Tine Schepers die hier al moest wezen. Ze schreef opeens met de luchtpost dat ze kwam en dat ze bij Thijsse logeert, wel jammer maar ze heeft zeker geen zin in onze divan of ze vindt het te druk voor mij e.d. Ik ben benieuwd of ze wel de hele avond zal blijven. Ze blijft maar één nacht dus een hele moed om binnen 2 dagen heen en terug te reizen. –

Meneer Punt en wij zitten erg in spanning uit te kijken naar Bepjes telegram – het moet nu eerstdaags komen als mijn vliegbrief haar althans heeft thuisgetroffen.

Het Vivos bestuur waaronder ik, is diep verontwaardigd over de feestcommissie van de gewezen jaarvergadering. We hadden een soupertje, zoals ik al schreef en nu achteraf blijkt dat ze daarvoor liefst ƒ 80.- hebben uitgegeven, terwijl wij verleden jaar even lekker minstens aten, toen ik ook in de feestcommissie zat, voor ƒ 35.-! Hoe vind je – ik heb het hele jaar [4] met zoveel plezier voor de kas gezorgd en die zien aangroeien en daar komen me een paar mensen die klakkeloos zonder me erin te kennen zo’n som wegsmijten – we kunnen er nu niets anders meer aan doen dan ze uitschelden en ruzie is ook vervelend, gezien de narigheid van 2 jaar geleden. Ze hadden nb. per persoon ƒ 1.50 mogen gebruiken en nemen ƒ 4.50 – ik vind het meer dan ellendig. Maar enfin, ik zal ‘t me maar niet teveel aantrekken, want daar heb ik tegenwoordig last van! Maar ’t gaat wel weer over.

Ik heb Toos Beversluis weer eens geschreven – ik begrijp niet waarom ik nooit meer iets van haar hoorde 7 maanden lang – ik deelde haar ook mee van Axels tegenwoordigheid op aarde.

Sparmann heeft de kroonprinses van Siam de blindedarm uitgenomen, de kroonprins heeft voor de gezelligheid een kamer in Borromeus genomen en nog een voor de hofdames, die de hele dag in het galerijtje op de grond gehurkt zitten. Tine Sparmann vindt het enorm dat haar man het heeft mogen doen.

Vrijdagmorgen: toen Tine dinsdag was gekomen, bleef ze tot 10 uur zodat de mail toch weer via Medan moet; straks moet ik vergaderen met het dagelijks bestuur IEVA, omdat we in maart een feestavond moeten houden en ik ook feestcommissielid moet zijn. Ik voel me werkelijk weer plezierig, ik zou zelfs moed hebben te gaan tennissen als ik Axel niet voedde – ik heb een periode gehad van weinig zog maar sinds gister is ’t weer aardig wat meer en nu heb ik ontdekt dat het verminderen vermoedelijk met m’n menstruatie samenhing, al was de bloeding zo goed als niets, hetgeen zo hoort, hè Mam.

We kregen juist Emma’s briefkaart uit Riezlern[1], wat een zalig oord en wat enig heb jullie het daar gehad, we houden ons aanbevolen voor uitgebreidere berichten, maar de briefkaart alleen is al om een mens te doen watertanden.

Binnen 2 dagen, 2 maal mail, dat moest zo doorgaan! Zielig voor Oom Ben, zo alleen en Dien Kikkert nog niet beter.

Ik ga naar de naaister!!

Dag Eida

HOK

2/2/’33

G. We hebben de vorige week 4 dagen achterelkaar vrij gehad. Eerst Chinees Nieuwjaar, toen 2 Inlandse feestdagen gevolgd door de zondag. Een heel grote weelde. Ik was erg van plan om eens wat achterstand in mijn werk in te halen; het resultaat was, dat ik niets deed. Fijn geluierd, zowel mijzelf als Axel. Zaterdag met Inlands Nieuwjaar met een paar vrienden en vriendinnen van Houw naar de Tangkoeban Prahoe[2] geweest en in Preanger geluncht. We hebben ons volgegeten! Rijsttafel.

Eergisteren kwam Tine Schepers Axel bewonderen. Zij was verrukt, we hebben Tine vele dingen geleerd, namelijk dat als je kinderen hebt je niet zonder filmtoestel kan; verder dat als je naar Holland gaat, je een avondmantel moet hebben en ook eens van Bandoeng naar Batavia moet hebben gevlogen. Van de eerste twee zaken was ze erg overtuigd, zó zelfs dat ze, hoewel ze hier niet langer dan 24 uur was, zij een avondjas heeft gekocht. De laatste was haar echter teveel. In de malaisetijd moet je je geld niet laten rollen!

Ik ontvang nog altijd prachtige judicia over mijn Cycloclypeus-werk. Men is erg enthousiast.

Dag Hok