EIDA

10 okt.’32.

Lieverdjes –

Wij staan in het teken van de zoon, want dat zal het vast (!) worden – wij hebben opeens een naam voor hem bedacht, nl. Axel. Het klinkt zo sterk en krachtig en ’t is ook een bijzondere naam, die niemand die wij kennen draagt, dat geeft dus persoonlijkheid. Voor een meisje bedachten we Helma (Henriëtte Elisabeth Emma) fraai is ’t niet. Ik weet nog niet of we erbij blijven! Van Hok moet achter Helma Aleida komen, dus H.A. Tan of A. Tan. Hok bedacht opeens de naam Axel, toen we alle namen met een A. opsomden , we zijn er zelf erg verrukt van.

Overmorgen zal het dus eindelijk weer Vivos zijn en wel de avond waarop Mevr. Tan haar bijzondere lezing zal houden. Wat zal ik die nacht erna lekker slapen en vooral dat ik dan niets meer “hoef” en me verder aan de toebereidselen kan wijden. Ik had gedacht dat ik dagen tevoren niet zou kunnen eten en slapen, maar merk opeens dat het me ijskoud laat. Alles wat ik te zeggen heb, staat op schrift en als ze ’t me in ’t debat moeilijk maken, zal Irene me bijstaan, dat heeft ze beloofd. – Irene en ik zijn steeds meer bevriend geworden. Haar kinderen brengen me steeds schattige blauwe viooltjes uit hun tuintjes en ik heb hun radijszaad gegeven. Irene spreek ik veel, vooral de vorige week toen we last hadden van het Hoofdbestuur van de IEVVO, dat tot onze stomme verbazing het met lede ogen aanziet dat afdeling Bandoeng al zoveel daadwerkelijk werk doet. Deze stemming komt allemaal door de presidente Hoofdbestuur, die ons bij een ieder zwart heeft gemaakt, zodat “men” schande spreekt van de afdeling Bandoeng, “die niet mee wil werken aan een grote [2] vrouwenorganisatie”. Deze edele presidente heeft ons nl. Statuten willen opdringen, waardoor wij absoluut aan haar leiband zouden moeten lopen. Ze trachtte onze bestuursleden tegen elkaar uit te spelen, zoals ze dat ook met dames van naam uit Batavia doet. Maar wij hebben haar nog op tijd dóór gehad en wij hopen zelfs dat we genoeg troeven in handen hebben om haar eruit te kunnen gooien. Ze heeft ons van veel kostbare tijd beroofd, we hebben zaterdagavond moeten vergaderen en zondagmorgen weer en tòen niet met haàr – Het was een woelige vergadering die ik moest notuleren, waarbij ik soms van woede niet kon schrijven. Ik heb haar nog fijn wat ironische steken kunnen toebrengen en Irene is ook niet op haar mondje gevallen – helaas ziet ze er steeds slechter uit en kan niet meer eten van moeheid. Gelukkig is er nu een brief naar Batavia gegaan en hebben we 14 dagen vrij van ruzie. Het is wel een meer dan merkwaardige manier om Irene te behandelen, die dit hele werk, internaat met 3 meisjes en daghuishoudschool van 30, toch zelf helemaal heeft opgericht, terwijl ze de hele morgen nog op school lesgeeft ook! –

We hebben weer 2 allerleukste operettefilms gezien, we gaan nu alleen nog maar naar dat genre, lachen kun je nooit genoeg! – 

We zijn nu in de kentering. Het is morgen en avond smoorheet naar Bandoengse begrippen, ik transpireer heel wat af, maar daar zal Axeltje ook wel schuld aan zijn! Jantje Molière, die gister hier theedronk vond het hier net lekker. Hij is nu sinds 2 weken werkeloos en zoekt energiek links en rechts, schrijft op alles – Overigens ziet hij er nog steeds uit om door een ringetje te halen. Ik had bijna gevraagd hoe zijn pak toch zo netjes kwam! Als hij in december nog niets heeft, gaat hij naar Holland, maar ’t liefst blijft hij natuurlijk hier. Ik heb hem al aangemoedigd op een demmo te gaan rijden en misschien doet hij dat nog wel. Voorlopig logeert hij telkens ergens anders om zoveel mogelijk van nieuwe banen te horen.

Anneke en Thijs gaan dus niet naar Makassar. Ik zou het ook jammer voor haar vinden, nu ze juist zulke aardige vriendinnen [3] heeft. – We kregen juist de brieven van Tante Leidie. Ze zijn typisch háár, in hoge mate tactloos – maar het is meer, Mam, dat alles van haar je irriteert, dat je er zoveel achter zoekt, want ze is toch haar hele leven zo geweest dat ze alles afkeurt wat zij niet doet en niet vindt. We kunnen haar nu eenmaal toch niet meer veranderen, hoogstens kalmeren, hetgeen ik Zus heb opgedragen! Het is inderdaad gebrek aan mensenkennis geweest dat ze niet voorzien heeft wat een indruk haar eerste brief op jullie moest maken, maar verder is het toch echt te merken dat ze er erg van geschrokken is dat ze zulke brieven van jullie als antwoord kreeg – die giftige toon, die Mieke erin voelt, is mij nergens gebleken, alleen geprikkeldheid in de eerste. – Maar natuurlijk als je dit leest, ben je er allang overheen, is ’t niet Mammeke, en kun je weer aan haar denken als vóór die brieven. Nú, achteraf, vind je ’t natuurlijk ook onbelangrijk en kun je erover lachen dat je je er maar even over opgewonden hebt! – Wat doet dit er tenslotte toe, als je een tweede kleinzoon verwacht!! Ik moet nu sprekend op jou lijken, Zus riep de hele dag hoe precies ik in elke houding net jou was.

Hok is veel aan het tennissen, 3 dagen in de week – we zijn bezig ons Vosje  te vangen! De vorige maal is hij gauw naar huis gegaan toen hij net met Hok en de anderen kon meespelen. Hij is nu vast bang dat ze hem, die in zijn ogen een klas beter speelt, zullen inmaken!! Twee andere hoogleraren speelden die middag met Hok en De Jongh mee en Vosje mocht alleen zitten en toekijken – Hok kon er niet overheen komen hoe amusant het was! De andere proffen schijnen hem ook vrij onmogelijk te vinden!

Daarnet hebben we onze eerste fles theecider opgedronken [4] ik heb er wel lang over gedaan vóór de eerste 2 flessen klaar waren, doordat ik de eerste schimmel heb moeten wegdoen, en de tweede heb moeten overmaken, hetgeen me 2 x 10 dagen kostte. Maar het resultaat is lekker en het zal me misschien een gulden in de maand besparen! want we drinken dan geen limoen meer, dat toch maar bocht is bovendien.  

We zijn enorm verrukt van jullie flat plannen, dat moet bepaald een soort sprookjespaleis worden! Jullie kiezen dan zeker kamers aan de Waalsdorperweg, daar het hoofdverkeer toch langs de Benoordenhoutseweg gaat naar Leiden. Neem je een benedenhuis of zo’n bovenhuis met een Indisch balkon! Je hebt toch liften, kost geen moeite en wij komen dan op zolder logeren in die mooie hotelkamers, wat dol! Dan kunnen we ook 2 of 3 kamers nemen en hebben jullie helemaal geen last van ons! Je kunt nooit weten met hoeveel schreeuwende kinderen we komen aanzetten! En een radio op iedere kamer, maken ze het daar extra ongehorig? Want de flats hier in Bandoeng moeten erg gehorig zijn.

Vrijdagmorgen: we hebben maar gewacht met het versturen van deze brief, dat ik jullie nog kan vertellen van de Vivos avond – het is nu fijn achter de rug en naar mijn idee was ’t een genoeglijke geslaagde avond. Van tevoren was ik natuurlijk wel een beetje zenuwachtig en moest nogal eens naar de WC!! Maar toen ik eenmaal begonnen was en die bekende zinnen me weer tegemoetkwamen, vond ik het zelfs leuk! M’n handen trilden toen helemaal niet meer, Em! Ik heb ook nog een paar Chinese karaktertekens voor ze geschreven, maar tot Hok’s naam is het niet gekomen, hoewel ik die nu ook goed ken, maar het kwam niet zo te pas. We hebben erover gediscussieerd dat de vrouw van tóen zoveel vóór had, zonder dat sterke individualisme waar wij nu zo aan lijden – ik zou ook het meest voelen voor een tussenstaat, misschien gaan we daar ook wel naartoe. Hok is erg blij dat ik de Chinese vrouw zo kan appreciëren, het is zijn [5] hoogste lof als hij mij Chinees vindt! En de terugslag is dan altijd dat onze zoon ook een Chinese naam moet hebben, Axel Houw of zoiets! –  Er was niet zo’n erg grote opkomst op de Vivos, 12 mensen, maar juist wel prettige mensen met belangstelling. Mam, ik kon merken dat dit onderwerp wel zó vreemd voor hen was, dat ze na afloop me niet met vragen overstroomden, zoals ik vast verwacht had. Ik had al veel vragen van tevoren bedacht met Hok, die dan een vloeiend antwoord verzon, maar ’t is dus niet nodig geweest. Hok zegt dat ik ook nooit tevreden ben, eerst ben ik doodsbenauwd dat er vragen gesteld zullen worden en dan vind ik dat het weer niet genoeg was! Ja, zo is een mens nu eenmaal! – Tenslotte was ik het enige bestuurslid gisteravond. Lientje moest helpen met een kindersprookje op te voeren en Bep’s dochtertje kreeg juist een beetje hersenschudding, die net alleen die avond geduurd heeft! Lize Reyzer-Ebrink Janssen heeft nu maar genotuleerd en een ander gepresideerd daar ik mezelf toch moeilijk kon inleiden en bedanken!

Ik ga nu fijn al m’n correspondentie inhalen en nachtponnen naaien! Ik heb reuze spijt dat ik vergeten heb daarvan wat in m’n verjaarspak te vragen, maar ik zal het wel voor elkaar krijgen. 

Annie Schüller schreef net dat Moeder bij haar schoonmoeder geweest was om te vragen over Annie. Gelukkig dat ik toen ik jullie vliegbrief schreef oòk nog niets wist. Jan had nl. niet eens getelegrafeerd, dus toen Moeder bij haar was moet de baby er allang geweest zijn! Als ik hun advertentie niet in de krant gezet had, had hij dat misschien ook nog [6] vergeten.

Ik heb weer een nieuwe plaats waar ik enorm transpireer en wel in m’n nek. Het is meer dan gek, zomaar overdag word ik daar opeens nat, een gekke boel!

Wat schrijft m’n echtvriend toch aardig hè, hij wordt met de dag joliger – ons leven is ook werkelijk goed, niets aan te merken! Hok wil wel 5 kinderen om mee te spelen, daar verheugt hij zich enorm op – Over een dikke 1½ maand is het dus al zover dat hij er tenminste één heeft, hoewel er dan nog wel niet veel mee te spelen zal vallen! –Annie’s zoon is nu vrij zoet, alleen brult hij al ’s nachts om 4 uur, maar ik schuif zoiets op flessenkinderen, de onze zal vast als Wytje ’s nachts wel doorslapen, optimisme.

Morgen wordt het logeerbed opgevouwen, zalig!!

Straks zal ik even naar Borromeus plaats gaan bespreken. We  nemen maar klasse 2B, van ƒ 6.- per dag en de baby ƒ 1.50 of 2 – als het niet bevalt met z’n drieën op de kamer, kan ik altijd nog verhuizen. Maar ’t lijkt me als ik normaal ben, dat dat dan best kan en dat het niet veel verschil maakt of je er 2 of 1 naast je hebt! Dan zoek ik meteen Zuster Valencia weer eens op – Ze vindt het altijd erg naar als ik zo lang niet kom. Ze spreken van mij tegen haar  van “jouw Tannetje”!

Fijn dat we een boekenkast krijgen, dan zal er vast nergens meer rommel zijn, geloof je ‘t!?  

Dag Eida.

[Chinese karaktertekens]

Tan       Tan

Sin        Sin

Eida      Hok