EIDA
30 aug.’32
Geliefden –
Wat heb jullie me verwend, meer dan fijn – Wat een zalig pakket, Hok en ik keken aldoor met verstomming dat er nog meer in zat en wát een moois! Ik ben met alles hoogst ingenomen. Wat een beeldig kleed voor de voorkamer en ’t past precies, hoe kon jullie het zo uitmikken en dan de kleuren, zo mooi bij de meubels. Wat een werk, hoe heb jullie dat zo voor elkaar gekregen, zeker direct begonnen na Hok’s verjaardag. En het leeslampje precies erbij passend en juist waar ik m’n oog al op gevestigd had, want je kunt ze hier ook krijgen, maar alleen in felle kleuren, niet deze mooie en voor ƒ 5.-! Een fijn dik boek, de volgende week begin ik erin. Op ’t ogenblik lees ik alleen over China voor m’n radio causerie van vrijdag, al over 3 dagen, ik heb voorlopig geen laxeermiddel meer nodig! En de stoffen voor de jurken ook fijn, dan heb ik meteen wat moois voor na de bevallig! En het boekje met kruissteekjes en Emma’s chocolaatjes – ik vrees dat ik vaak wat in m’n linnenkast te doen zal hebben! Hok zorgde ook voor chocolaatjes voor dat doel, gelukkig dat ik 2 kasten heb. Hok had lange nogastokjes en toen ik in de eetkamer kwam, stond er op de piano daarmee geschreven “Vive Eid”; “leve” kon er net niet uit! En Jo’s zijden schoentjes ook allerliefst, het spijt me ontzettend dat die net niet op de kiek staan, ik zal Jo maar zeggen dat ze vóór Tommy liggen en niet goed uitkomen. Hok zou nl. alles aandragen voor de kiek en vergat (?: het is Japans!) juist dat, treurig. Em al die blikjes, het is zalig, teveel om op te noemen! – Mam, nu over ’t feest. Zaterdagavond maakte ik eerst de hors d’oeuvre in orde, daarna reden we wat om en om half 9 kwamen de Kreikens – We praatten genoeglijk, vreselijk gelachen [2] Egbert wordt met de dag gekker. Hij vertelde een mopje, zoiets als van die “dooie voeten” je weet wel indertijd op de Pier; ik heb weer ontzettend gelachen. Het was overigens de laatste keer dat we hem voorlopig zullen zien, want morgenvroeg gaat hij naar Semarang – tot ± 20 sept., akelig. We bridgeden wat, aten vruchten op water en lekkere koekjes en om kwart voor 12 was Kasan klaar met de tafel – Ze vonden het eten erg lekker, de hors d’oeuvre had 9 soorten, iets nieuws was schelvislever op roggebrood, maar helaas vond Hok dat het minst geslaagd, maar de rest zeer, daarna bouillon, asperges, taart, vruchten, koffie, om 12 uur hief men het glas en Egbert kwam direct met een halsketting voor me. Hij had nl. indertijd beloofd één van “bakstenen” voor me te zullen maken en zei nu heel geestig dat die gebroken was en alleen het koord over was; waar het wel op leek omdat het 5 koordjes waren van heel kleine kraaltjes, zoals jullie witte uit Port Said. Dit kettinkje paste precies bij m’n lichtgroene jurk, verwijdbaar, die ik die avond voor ’t eerst droeg. – Hokje bracht een wit avondtasje beeldig maar erg besmettelijk zodat ik hem maar voor een zwarte zal ruilen – een flesje 4711 Chypre, zalig – beeldschone vuurrode slofjes met zilver doorstikt, Chinees handwerk, precies bij m’n rode kimono – een leren tas ook beeldschoon natuurlijk en nog een pingpongspel als schadevergoeding dat ik nu niet tennis!, dat hij voor me “gerookt” heeft – want hij kreeg het voor zijn sigarettencoupons. Om kwart na één vertrokken de Kreikens en wij bewaarden het pak van jullie fijn voor de volgende morgen – inderdaad precies zoals Moeder het beschreef, zaten we samen op ’t stoepje met een kopje koffie met het pak tussen ons in – daarna Anneke’s pakje, een Dajakse doek – ons huis wordt aangekleed, echt fijn! – We aten ook een stuk taart, die Hok besteld had met chocola + noga + room + cake, zalig. We hebben hem samen helemaal verslonden, alleen de Kreikens ieder een stukje, maar verder kregen we geen bezoek! Wat een rust!
Na ’t ontbijt gingen we gedrieën (Tommy’s jonkjes waren allebei [3] naar hun nieuwe tehuis) naar Lembang, waar we in de tuin zalig zaten met een glas aardbeien met slagroom. Hok las Helène Wilfuër uit en ik al m’n post, die heel uitgebreid was ± 15 stuks. Van al m’n clubgenoten behalve Stan van Dorp – dus allemaal er op tijd aan gedacht! Ook van Emy, die heel fleurig schreef, ze geeft gelukkig de moed niet op. – Dien’s eerste brief na de baby. Binnen 2 uur was alles afgelopen, haar autorit naar ’t Ziekenhuis was ’t ergste, ze is nu weer thuis maar Job is niet gekomen, daar ze zich niet lekker voelde, jammer. Ze schrijft dat er heel wat te doen is met zo’n breekbaar hummeltje, aan 60 luiers heeft ze net genoeg. Dat is de eerste P.S. baby! Emy zocht haar nog op in ’t Ziekenhuis, ze kunnen goed opschieten, erg leuk. Nico heeft uit onze naam “Chinese” anjers aan Dien gebracht, wat een grapjas hè! Ik had gevraagd bloemen of vruchten.
Tante Leidie wil komen vóór- of nabakeren – vóór lijkt me dan wel het beste of lang erna. We zullen zien.
Fijn dat tante Jenne weer verzoend is met haar schoondochter, althans dat schreef ze. Ze was ook verrukt over Moeder’s uitzicht, iedereen zegt dat je er zo jong uitziet, knap zo!
Om 1 uur aten we weer thuis en daar lag een telegram van Houw, hij had er zeker die dag pas aan gedacht! En een eigen geverfde witte sjaal met kleuren van Irene met viooltjes van haar kinderen. – ’s Middags moest Hok nog even naar G.B. en daarna naar de bioscoop (I killed a Man) schitterend gespeeld, maar erg aandoenlijk – m’n eigen zakdoek was niet genoeg! Jullie kent die film zeker wel, speelt in 1919 en een jongeman heeft een obsessie omdat hij iemand doodgeschoten heeft, ’t is ook uitstekend opgenomen. De priester zegt: laten wij ’t verleden vergeten en aan de toekomst denken en dan zie je [4] ondertussen al die jassen met ridderordes, en zulke dingen steeds. –
We vierden het dus fijn. De volgende dag kwam een theemuts van Henk en Riek, door Riek geweven – het toppunt is dat het dezelfde kleuren zijn als van jullie tafelkleedje – de kamer is werkelijk om er de hele dag te zitten! –
Dien wil nog wat sturen voor de baby, wat een verwennerij hè!
Tine Schepers schreef ook nog even. Ik zal haar jullie vers sturen dat je voor het 40-jarig feest maakte. Wat geestig is dat – zonde dat wij Vader niet gezien hebben. Hoe kwam je aan het kostuum, Paatje – Ik zie je daar al staan voordragen zelf me tranen in de ogen van geestigheid, enig! Hoe vonden ze het wel, was Moeder er helemaal niet bij? –
Tante Leidie schreef een vliegbrief en kon dus vertellen dat ze jullie op 9 aug. gezien had, dus jullie zijn er toch even samen geweest, dat is fijn – Hoe was jullie vakantie naar Wolfheze – jullie bekijkt ons landje nu eens goed hè – dat wordt veel te weinig gedaan!
Zeylmans van Emmichhoven stuurde een grote bloemenmand zondag, enorm gewoon. Hij is nu naar Semarang met verlof, dus ik moet hem nog bedanken.
Tek Bheng heeft er niet aan gedacht. Maar die heeft zoveel te doen met zichzelf, de stakker. Ik was donderdag en zaterdagmorgen bij hem – je kunt echt merken dat hij nooit iemand op bezoek krijgt, hij is altijd erg blij met me. Eerst bracht ik hem vruchten, later stuurde ik nog bloemen, mooie anjers zoals hij ons vroeger zo vaak gaf, later nog eens andere kleuren. Morgen krijgt hij weer nieuwe. Verbeeld je een bloemenliefhebber als hij zonder één bloem op z’n kamer. Hij had een nare Zuster en gelukkig kon ik hem overhalen naar een andere kamer te verhuizen, waar hij nu 2 aardige heeft. Ik ben zo blij al ik iets voor hem doen kan. Hij heeft last van zijn lymfeklieren, [vervolg op pag. 6]
[5]
HOK
30 augustus 1932
G. Eida’s verjaardag is zeer genoeglijk verlopen. We hadden de avond tevoren, zaterdag, een dinertje met de familie Kreiken bij ons aan huis. Het was tevens een afscheid, omdat ze plotseling overgeplaatst werden naar Semarang. Het dinertje was lekker en om 12 uur hebben de Kreikens Eida hun cadeautje aangeboden, bestaande uit een ketting met alle kleuren groen, passend bij de jurk die Eida aan had. Dit is ook de jurk die u op de kiek ziet. Ook heb ik haar toen maar mijn cadeautjes gegeven, bestaande uit een paar sloffen, een avond- en een morgentasje, een tafeltennis die ik voor haar gerookt heb (een premie van de sigaretten waaraan ik verslaafd ben) en Chypre 4711 eau de Cologne. Het pak kwam keurig op tijd, het werd de zondagochtend geopend. Op de kiek kunt u zien hoe blij de jarige met de overvloed van cadeautjes is. Zelfs Tommy kwispelde erg en wou perse mee op de kiek komen. Zie haar zich schrap zetten om niet weggenomen te worden. Het tafelkleedje past goed op het tafeltje en bij de verdere meubels. We komen zo zoetjes aan in onze bullen. Eida heeft maar eventjes 24 à 35 cadeautjes binnengehaald. Riek en Henk stuurden een zelf geweven theemuts. Die kwam jammer genoeg een dag te laat aan, zodat hij op de kiek niet aanwezig is. Die ochtend zijn we kalm met ons tweetjes naar Lembang getuft en de hele ochtend in de schaduw gezeten, met al de verjaarsbrieven. Het waren er een heleboel. Zelfs Emma heeft 4 kantjes gestuurd, wat zeer geapprecieerd is. Het was een prachtige dag. En de aardbeien met slagroom waarop we onszelf getrakteerd hebben waren heerlijk. Die dag hebben we petroleum ook laten rusten. Het begint me de keel uit te hangen, maar ik zou dom zijn ermee te eindigen.
De Jongh wordt morgen officier van Oranje-Nassau. Fijn voor hem, vooral wanneer u bedenkt dat tot nu toe de lintjesregen nooit of zeer zelden de Mijnbouw heeft bezocht. [6] Hij is momenteel op reis zodat we pas bij zijn terugkomst hem kunnen complimenteren.
Dag Hok.
EIDA
[Vervolg van pag. 4]
heeft opgezette voeten en steeds hoge koorts. Hij is nog even mager en heeft al veel grijze haren, die stakker.
Trude kwam vanmorgen nog met een beeldige rozen gelukwensen – ze had het glad vergeten. Morgen is ze zelf jarig en nu moeten we er eigenlijk wel heen, maar Hok heeft geen zin!
Hok heeft me fijn op weg gebracht met de lezing over de Chinese vrouw, ik ben te zeer een warhoofd om een draad erin te maken, ik laat m’n gedachten maar rollen. Dat kan wel in een brief, maar zo in ’t openbaar, als iedereen het kan horen, is het wel wat raar. Fijn als je een logische man hebt!, en één die je helpt bovendien.
Van Anneke vanmorgen een brief van 4 vellen, geweldig – hij was wel wat laat voor m’n verjaardag, maar dat kwam door hun reizen. Enfin ze heeft de schade van de keren dat ze niet schreef, mooi ingehaald.
Miel Prager kwam opeens binnenlopen, vrijdag, hij is met Java verlof en ging nu naar Jantje Molière, die met 1 oktober is ontslagen, sneu hè. Hij vertelde van Anneke dat hij ’t zo gezellig daar gehad had en dat Wytje al zo groot is en dat de warmte hen erg mee was gevallen, dus Mam alweer een bewijs dat je overdrijft!
Dag Eida.
[Randje pag. 1]
Deze brief komt tegen Emma’s verjaardag, hartelijk gelukgewenst, ze krijgt wel een vliegbrief van ons, dit is nog zo lang vooruit. Dag Eida.