EIDA

24-5-‘32

Liefjes –

Vandaag begin ik maar vast te schrijven daar er morgenavond toneelvoorstelling is en ik morgenochtend moet helpen spreekuur houden voor de Ievo – de naam van onze vereniging is nu zo – Indisch Europese Vrouwenorganisatie. Ik heb pas 1 lid geworven, maar wil nu toch maar weer moed vatten en morgen naar Mevr. v. Vianen stappen. De vereniging wordt werkelijk hoe langer hoe belangrijker, nu gaat Christie Wijckerheld Bisdom gratis polikliniek houden voor de Ievo – in het Ievo-huis dat 1 juni geopend wordt. Er komt daar dan meteen een melkcentrale waar de melk voor baby’s volgens de regelen der kunst wordt toebereid. We zoeken nu nog een directrice – verpleegster voor het huis – ik dacht net aan Tineke Hijmans, maar Hok is doodsbenauwd dat ze dan al haar vrije tijd bij ons zal doorbrengen, bovendien heeft ze nu een baan – ik zal eerst afwachten of ze nog iemand vinden, anders kom ik met háár op de proppen. Irene Hasenstab lokt nog steeds per dag minstens 2 leden, ik bewonder haar, vooral omdat ze zelfs mensen opzoekt die ze absoluut niet kent. Helaas is haar moeder voor een paar dagen gestorven, maar die woonde ook al 10 jaar in Bandoeng, dus hebben ze elkaar veel kunnen zien. Natuurlijk was ze erg onder de indruk, maar vandaag was ze alweer één en al activiteit voor de Ievo. – En Joekie’s moeder ook gestorven, wat zielig en Emy’s baby. Wist je dat. Dien schreef me vanmorgen dat die te vroeg is geboren (7 mnd) doordat zij koorts kreeg en dat het nog geen dag geleefd heeft. Ik vind het zo sneu voor henzelf en voor de moeders – Mevr. Drost had nu toch wel een kleinkind verdiend. Gelukkig is Emy zelf weer ongeveer beter. Het is echt naar dat ik [2] haar juist verleden week zo enthousiast schreef. Ze is ook in Makassar moeten bevallen, dezelfde dokter als waar Dien heen zal gaan. Vreselijk toch, die arme Jan, die op zo grote afstand zal hebben moeten zitten. 

Donderdagavond hadden we Vivos bij Lous Gr. Meyer aan huis. Lize Beyzen vertelde over Byzantium vanaf Constantijn de Groote  tot 1453 , de val toe. Ze spreekt buitengewoon goed, leest niet van een papiertje, echt enig. Het was alleen enorm lang, duurde tot 11 uur – zodat Hok lang moest wakker liggen, omdat hij nooit kan slapen als ik niet thuis ben. Gelukkig ben ik zo slim geweest te zeggen dat ik om 12 uur zou thuiskomen! Lous was een keurige gastvrouw, alles liep schitterend – Ze hoefde zelf geen hand uit te steken! – Makkelijk zulke bediendes.

Ik heb zomaar 3 paar kousen gekocht, reuze fijn! –

Verleden week namen de Kreikens me ’s middags mee te “picknicken”. We zijn naar een hoog punt gereden waar je schitterend uitzicht had op Bandoeng en daar zittend op de plaid op de treeplank dronken we thee en aten we koekjes – ’t was hoogst amusant – Ze zijn altijd zo vrolijk. Ze vroegen me mee omdat ze weten dat Hok ’s middags altijd op G.B. zit. 

Zaterdagavond lachten we om Buster Keaton. “Casanova” heette de film. Hok vond het meer dan flauw, maar we hebben toch erg veel gelachen.

Wat mijzelf betreft, kan ik moeilijk iets nieuws vertellen. Het enige waar ik nog steeds de meeste last van heb is honger; slaap al iets minder, maar verder geen nieuws. Op de Vivos hebben enige mensen me gezegd, dat ik er de laatste tijd opeens zoveel beter uitzie. Ik had nog wel geen rouge op! Maar m’n kersenrode jurk [3] weerkaatst geraffineerd veel kleur. Maar ook overdag is er niets aan ’t handje, ik ben eenvoudig net als anders 1.2.3. 

Anneke schreef enthousiast over haar verjaarscadeaus – Thijs heeft ook enige dingen meegebracht, gelukkig dat het huis zo groot is!

Als Tek Bheng in Soerabaja zit, is het begrijpelijk dat hij steeds maar niet komt, ik vrees dan ook dat hij ons briefje niet heeft gekregen.

“Astrid en Leopold van België” bezochten ons Geologisch Museum gister – alle ingenieurs ongeveer moesten toevallig even in de buurt wat nakijken! Hok is ook even langsgelopen en ’t algemene oordeel is alleraardigst – allereenvoudigste mensen – hij sprak zelfs Hollands en bezichtigde vol interesse de nieuw gevonden schedels. Zij hebben er echt belangstelling voor.

Ik heb genoteerd van het trouwfeest van Oom Johan en Tante Trien. Enig datVader zo af en toe enige familieleden bezoekt, ook Annetje en Mund. Is Mund nog volontair of verdient hij nu wat?

Dinsdagmorgen: ik heb Mevr. v. Vianen bezocht en haar overgehaald lid van de “Ievo” te worden, ze zou er nog eens over piekeren of ze misschien donatrice zou worden. In elk geval zal ze ons ook helpen met meubels e.d. want die hebben we nodig voor ons tehuis, waar ook het “kantoor” van de Ievo in moet zitten, b.v. voor de spreekuren, verder komt de crèche er en ’t Huishoudinternaat, en de polikliniek. – Mevr. v. Vianen vindt het jammer dat je haar nooit meer geschreven hebt, Mam, na je vertrek uit Bandoeng. Ik vertelde haar nu dat je ziek bent geweest, maar misschien schrijf je haar nog eens een woordje – Anneke’s oude huis staat weer te huur, ik zal zien Jantje Westerveld voor haar te winnen. [4] 

Op verzoek van Irene bezocht ik een Ievo-bestuurslid dat spreekuur hield voor de Ievo, in Irene’s plaats, een hoogst spraakzame vriendelijke Indische dame. Maar middenin kregen we meningsverschil over het doel v.d. Vereniging. Wijselijk hebben we er toen maar verder over gezwegen. Zij vindt nl. dat wij een onderafdeling zijn van het I(ndo)-E(uropees)-V(erbond), maar naar mijn mening werken we voor álle vrouwen in Indië, niet alleen voor de Indo. Enfin, ik zal er Irene over spreken. 

Verder heb ik m’n haar nog laten watergolven vanmorgen en toen ik thuiskwam zat Mamma hier + Eng, de oudste dochter van Ho. Ze wil volstrekt weer naar een dokter, liefst naar Rizzi, die hetzelfde is als Sparmann en niet veel anders doet dan opereren. Nu wil ze Hok vragen wat die vindt. Straks mag de arme Hok haar dus weer een potje uitschelden en zeggen dat iemand, die niet ziek is, in deze tijden niet naar een dokter moet gaan.

Dinsdagmiddag: Mamma blijft tot donderdagmorgen, daar de Pimmen dan komen – Houw moet dus morgen maar weer op de divan – al de keren bijna dat hij bij ons was, was het logeerbed bezet!

Hok is bezig, terug van kantoor, de motor te laten draaien; we verbruiken de laatste tijd schandelijk veel benzine, meer dan toen jullie hier waren d.w.z. naar verhouding! Er zitten zeker te weinig mensen in de auto!

We kregen een enthousiaste brief van Anneke over ons “geval”. Ik vind het zo enig dat onze familie het alleen maar weet, zo gaat voor mijn gevoel de tijd vlugger om. Ik heb nu mijn avondjurk aan, je weet de gebloemde hoofdkleur fraise – vlak voor we weggaan moet ik nog even mijn buikje wat dichter trekken want hij zit aardig strak, en ik kan nu niet goed tegen nauwigheid daar, vooral niet onder [5] het eten! Anneke schreef een kleed achter de babytafel te willen maken. Dat is één van de weinige dingen die ik nog niet heb.

Ik hoop de volgende week alles klaar aan Dien te kunnen sturen. Eén hansopje witte zij met blauw omgehaakt, 1 complet: hempje + sierluier: met schouderstukjes is ’t hempje, net als onze onderjurken en dan vlak onder de borst (!) is het jakje ruim aangezet; verder 1 roze bloesje, met rood omgehaakt, hetzelfde goed als dat cape-je indertijd voor Anneke, (wat alleen aardig is gebleken om te zien maar voor ’t gebruik onnuttig). Wat dat hempje betreft heb ik het nu bijna af dankzij Jantje Westerveld. Hij heeft weer eens de “helden-plak-daad” verricht. Zondagmorgen om 11 uur verscheen hij, dronk enige djeroekjes en converseerde – Hok was naar het Lab. – dus vond ik zijn gezelschap hoogst aangenaam. Even later verscheen Dick van Assen, die Hok uit Delft kent, en die uit Semarang hier met verlof was. Om 1 uur kwam Hok thuis en in die tussentijd hadden de heren me aller beminnelijkst door een halve stopfles goelali   heen geholpen, waarmee Hok en ik anders geen raad wisten. – Ze bleven eten daarna bleven ze tot half 5! Als ik ze niet had weggejaagd, zaten ze er nú nog! [HOK inderdaad]. Helaas kon ik niet zeggen: “ik breng je even naar de tram” , maar ik zei dat ik nog even wou liggen want ’s avonds zouden Pierre en Trude komen. Zonder enig excuus vertrok het stel! Je hebt typen op de wereld! 

Pierre en Trude waren heel genoeglijk, we foven ze op vruchtensla, daar ze “geheelonthouders” zijn.

HOK

Naar mijn mening zijn ze nog altijd even ontevreden. 

Mijn moeder voelt zich weer ziek; ik geef haar maar influenzatabletten, je kunt het nooit weten. Er heerst nu influenza. Ze wil volstrekt naar Rizzi, een chirurg. Zo’n dokter zal aan haar zeker niets kunnen doen. Naar dokter Koch hoeft ze ook niet, evenmin als naar andere doktoren, want die vertrouwt ze niet. Als ze hier komt, ben ik altijd ten einde raad, dat begrijpt u. – Ho is nu volkomen werkeloos: vrouw en vier kinderen heeft hij. [6] Hij heeft het met ons nog niet over steunen gehad. Het is erg naar voor hem. Aan werk zullen we hem niet kunnen helpen. –

EIDA

Jantje Westerveld had gisteren 2 meisjes op de thee en vroeg ons erbij! Wij bedankten maar als oud-getrouwden!

We kregen een briefje van Jan Erik, die naar me dunkt niet zo slordig meer is. Hij antwoordt tenminste precies op mijn vragen en er was geen enkele vlek op ’t papier. Ik hoop erg dan Dirk maar niet al te streng is.

Dag Eida.