EIDA
4-3-‘32
Hannie Kooper jarig!
Lieve Kindertjes –
Net heb ik gister in de vliegbrief gejuicht over Moeder’s magnetiseur en nu vanmorgen kregen we de mail met Moeder’s en Vader’s! enthousiasme over de echte dokter! Zalig hè zo’n wijs mens te spreken. Hij is zeker net zo’n soort iemand als onze Mulder, waar je alleen wel heen zou willen gaan om mee te praten! Al mankeerde je niks. Mam, je schrijft nu over “het werkelijke leven” waar je niet aan toe komt. Heb je Anker Larsen’s “Met open deur” en, “Van het werkelijke leven” wel eens gelezen, dat zul je ook heerlijk vinden. Hij schrijft dat hij ook eerst mee had gedaan aan de krantenmode en een gewoon krantenmens was, maar dat hij opeens ontdekte hoezeer het eigenlijke leven leeft in elke boom, elke plant, in alles om je heen, hoe hij daarin zijn paradijs gevonden heeft en iedereen dit toewenst daar er voor ieder mens die met ‘oprechte ogen” alles aankijkt zo’n paradijs bestaat. Dit lijkt me absoluut iets voor jou. Maar het lastige voor een modern mens is om oprecht te zijn, je te geven zoals je bent, zoals je was als kind, toen er nog geen conventie en valsheden voor je bestonden. Ik heb er altijd last van dat ik naast mezelf sta en elk van mijn gedachten bekritiseer. Dat is een afschuwelijke kwaal, en ik geloof dat dat “modern” is, heb jullie dat ook? – Ondertussen hoop ik dat jullie dit gekrabbel kunt lezen. Want ik lig nog op de divan, van waar ik m’n huishouding bestier. Vandaag is tot overmaat van ramp Kasan te ziek om binnen te komen. Hij heeft nl. kiespijn en nu heb ik hem maar met een halve gulden in de zak per deleman naar de polikliniek [2] van het Gemeenteziekenhuis gestuurd. Ik hoop maar dat ze hem wat kunnen helpen. Ondertussen is m’n blindedarm alweer haast normaal, evenals m’n temperatuur. Ik moet alleen nog blijven liggen tot het helemaal weg is. Het is wel jammer dat ik nu juist niet uit mag, nu Hokje nodig aan vakantie toe is. We willen nu in elk geval met Pasen naar boven gaan, ook heeft Hok nog een paar bladzijden met Baukje te vertalen. Voordat Baukje Hok’s werk hielp vertalen, had ze nog nooit iets naders over Paleontologie gehoord en nu wil ze zelfs aanmerkingen op de inhoud maken. Hok windt zich er wel eens over op, maar tegenwoordig gelukkig ook niet meer zo, hij zegt nu maar “o ja”, als ze iets beweert. – De baboe is naar de warong en nu ben ik alleen thuis met Tommy. In plaats van dat die lummel (Tommy) nu de boodschappen voor me doet! Er kwamen net 2 rekeninglopers, notabene een jongen van een jaar of 26 met een trouwring aan, vast van goede huize, met de werkelozenrekening; hij was zeer enthousiast met Tommy aan het spelen, verschrikkelijk toch zo’n jongen en hij was zo vrolijk, deed me aan Max denken; enfin laten we maar hopen dat men het goed in de sterren gezien heeft dat het op z’n laatst in december weer goed wordt. – Wat een ontzettende boel in China en Japan – Hok grijpt elke dag met vuur naar de krant, in de hoop dat de Japanners weer op hun kop gehad hebben. Dien maakt haar excuses dat ze een Japanse jurk draagt, maar dat was alleen maar voor de luchtigheid! Dien vraagt me allerlei huishoudelijke wenken, ze bakt koekjes in een petroleumblik, knap hè! – Ik heb gister helaas de Soendanese cursus moeten missen. Maar ’s morgens heb ik met Baukje een verhaaltje vertaald, ik ben er aldoor verbaasd over dat iemand die een taal goed kent, zoals [3] Engels, geen gevoel heeft voor een andere taal. Misschien begrijp ik het gauwer doordat ik door Mamma beter Maleis ken. Ze weet niet het verschil tussen dari-sama en di. Hetgeen je toch in iedere taal hebt. Ze bracht schattige kleine viooltjes. Riek bracht allerlei zaad voor me mee van boven. Het lijkt me enig om het allemaal te gaan planten. De angkrek-boulan‘s van Henk’s corsage op zijn trouwdag is vandaag opeens verwelkt, precies 3 weken hebben ze ons oog verheugd. Nu Riek en Henk weg zijn, hebben ze zeker geen moed meer om in ’t leven te blijven! Wat ze tot nog toe vergeten hebben, is 1 witte jas, van Henk die gister van de kleermaker kwam! Tragisch hoor! – We zouden morgen bij de Groeneveld Meyers gaan eten, maar nu zullen we het weer moeten uitstellen. Het Vivos bestuur is hier op de thee geweest, echt genoeglijk, Bep Einthoven en Lientje Janssen van Raay. Ik heb voorgesteld om eens muziek te maken, b.v. een strijkje op te richten, we zullen nu iedereen laten opbiechten wat voor instrument ze bespeelt, al vrees ik dat er hoogstens een paar “piano” zijn. We moeten dan maar quatre-mains spelen of zo. – Merkwaardig dat Juust opeens naar Indië is gegaan, heb jullie hem ons adres gegeven? – Max zal ook wel verstomd zijn geweest dat hij niet mocht blijven koffie drinken. Je hoeft je heus niet te excuseren Maatje, dat je geen visite-lust meer hebt. Bij ons is dat toch alles heel anders, ik heb zelden eetgasten en dan alleen Riek en Henk. Bovendien zitten we niet op de weegschaal samen, lekker!! – Wij vinden het integendeel erg plezierig als je over jezelf schrijft, Mam. Wij moeten toch ook alles van je weten! – Ik schreef jullie toch dat we een vliegbriefje van [4] Riek’s vader kregen, als extra bedankje voor onze zorgen. Vanmorgen kwam er een briefje van Mevrouw van Gilse met hetzelfde doel en bovendien met een carte voor Mamma, die wij in het Maleis moeten vertalen, om haar te bedanken voor de wollen sjaal die Mamma voor haar breide.
Riek’s vader is hertrouwd met een jonge vrouw. Riek’s moeder is een jaar of 4 geleden gestorven. Ze heeft 2 zusters, die beiden veel ouder zijn, 1 getrouwd in Rotterdam, 1 in Batavia, die nu juist met verlof is. Ze kan ’t goed met beiden vinden, maar bleef liever niet bij haar stiefmoeder en is daarom naar Indië gekomen. Ze gaan over 2 jaar al met verlof, dus zul je ze wel zien. Henk is een zorgzame echtgenoot.
Dag Eida.
Groet de Kunsten van ons!