EIDA

3 maart 1932

Lieve jarige Paatje –

Het is zo prettig je per luchtpost te kunnen gelukwensen met je verjaardag, nu die, terwijl ik dit schrijf al in zicht is. We hopen dat jullie het feestelijk in alle fleur viert, terwijl Moeder weer helemaal goed is, dankzij het magnetiseren. Stel je voor dat wij er over een paar jaar ook bij zijn, zoals jullie verleden jaar bij de mijne; en wij samen vieren zoals we Emma’s feestdag deden, waaraan ik je ook nog op een andere manier zal herinneren, als je tenminste de kartonnetjes nog niet van elkaar afgenomen hebt! Lieve Paatje, nog heel veel jaren, wordt maar zo flink oud als Opa of liefst nog ouder samen met je vrouwtje – We hebben nu in geen tijden meer vliegpost van jullie gehad dus niets bijzonders aan de hand evenmin als hier. Alleen moet ik even de sympathie releveren tussen Moeder en mij. Mijn blindedarm is namelijk ook wat gezwollen en hopelijk kom ik er ook zonder operatie af. Kuyer is enorm voorzichtig met me, hij laat me de hele dag liggen – de divan staat nu in de voorkamer, tegen de muur onder het raam en daar lig ik nu op met een hete Bols-kruik op mijn buik. Sinds de geelzucht had ik nog altijd verhoging, een klein snippie, maar toch vervelend en Hok kwam toen op het snuggere idee me naar de dokter te sturen. Ik mag geen zwaar eten hebben, maar verder eet ik aan tafel, lees de hele dag heerlijk in de Forsyth Saga die nu zo geschikt is met z’n 1100 bladzijden! Verder doe ik af en toe Soendanees, want ik hoop maar dat ik vanmiddag naar de cursus mag, daar het jammer is een les te moeten missen, maar de dokter zal wel straks komen. Het enige waar ik wat last van heb is m’n rug, verder niks. En hoe staat het nu met Moeder’s blindedarm en lever en met de duizeligheid. We zijn erg blij dat Moeder naar de magnetiseur gegaan is. Waarom wil je het stilhouden? Magnetiseurs zijn toch langzamerhand bekende geneeskundigen en erkende bijzondere mensen, al zijn er nog veel doktoren, die het onzin vinden. – Op jouw verjaardag is de Vivos jaarvergadering in Buitenzorg. Houw heeft met onze vroegere tandartse , die nu in Buitenzorg woont een politiek praatje erover aangeknoopt, zodat ze mij te logeren heeft gevraagd. Ik hoop maar dat ik kan gaan.

Henk en Riek zijn na hun huwelijksreis van 17 dagen, die ze in Garoet, in Tjiseroepan (je weet wel Emma’s fuif op de thee die goddank goedkoop bleek) en in Hacks Radiumhotel doorbrachten, weer 2 dagen bij ons geweest. Ze zagen er gezond en vrolijk uit en Henk was veel kalmer. Gister vertrokken ze voorgoed via Soekaboemi naar Batavia. Toen ze zo wegreden kon ik me goed voorstellen hoe jullie je voelden na ons vertrek. Het is merkwaardig hoe je je aan iemand gaat hechten als je lange tijd voor iemand gezorgd hebt. Want voor Riek moest ik veel dénken. Als je al 2½ jaar huisvrouw bent, heb je zoveel meer routine in het handig afdoen van kleinigheden en hier en daar kon ik haar [2] wel eens raad geven. Ze deed me af en toe aan Emma denken. Ze kon ook zo goed luisteren. Ik voelde me echt als een oudere zuster hoewel we maar een ½ jaar schelen. Ze heeft lang niet zoveel persoonlijkheid als Emma, maar daarom past ze juist ook goed bij Henk. Ze zijn allebei gewoontjes en gezellig zonder enige pretentie dus prettige mensen om in huis te hebben.

We hopen Piepje  dat ons boek in de smaak mag vallen. Hok bedacht het en mij leek het ook zo geschikt omdat jij zo van mooi Nederlands houdt en ook van metrische vertalingen, maar je mag het in ieder geval ruilen.

Hok heeft zaterdag de papierfabriek in Padelarang bekeken, hij vond het heel merkwaardig, gisteravond had hij Gemeenteraad. Hok’s verjaardag valt op Pasen, we hebben plannen om dan een hele week vrijaf te nemen. Het zou enorm zijn! 

Dag m’n lieve Paatje, heb maar plezier van ingesloten gedicht – 

Omhelsd door Hok en Eida ●●●●●

Anneke schreef me een briefkaartje dat Thijs terugkwam ’s middags en ze niet veel tijd had, daar ze hem gordijnen beloofd had die natuurlijk (!) nog niet af waren. En Wytje is zijn benen aan ’t ontdekken, wat enig hè.

[Randje pag. 2] 

Ik mag maandag op.