EIDA

8/6 ‘31

Geliefden –

Mijn mannetje zit op ’t ogenblik een uur afstand per trein van me verwijderd, en elk ogenblik komt hij dichterbij. De heren moeten juist ook naar de trein uit Batavia om iemand te halen en verzochten me mee te rijden. Ik had juist willen wandelen, maar dit is plezieriger. Vanmorgen ging onze wekker om 5 uur omdat Hok op één dag heen en terug moest naar Batavia voor de dienst. De Jongh “himself” reist met hem terug, maar heen per vliegtuig, hetgeen Hok tot zijn spijt niet werd toegestaan. – Dit is dus de laatste mail voorlopig naar het Papaverhof, wat gaat de tijd gauw, moge hij vanaf 1 augustus zich wat langzamer voortbewegen! Zeer bedankt voor de vliegbrief. Aldus jullie hebben maar pillen verkozen boven prikken, al liep je ook de kans Hugo te vertoornen. Vindt Dommering het in orde? Enfin, dat zal nu ook al achter de rug zijn. Wat een merkwaardig idee dat jullie nu al gauw 36 uren lang gaan stomen en dan 20 dagen motorvaren! Wat enig dat de Sibajak dan juist voor het eerst 1 dag ingaat- varen. Herinner je je dat wij ook hut 144 hadden, waarschijnlijk is dat op dezelfde hoogte op elke boot, een nette plaats! en een grote hut, althans de onze. Ik ben benieuwd of jullie hutjongen beminnelijk is en of hij niet verbaasd zal zijn over Vader’s Maleis en of Moeder zich ook met hem zal kunnen onderhouden en niet zal vragen “apa kamar mandi lepas?!!” of helemaal niets weet te zeggen zoals ik indertijd. Emmetje krijgt voor deze gelegenheid een eigen brief. – Wij zullen dan toch onze laatste brief van jullie krijgen 1 week voor jullie eigen [2] komst. Net als toen wij naar Indië gingen, kreeg Anneke mijn brief van het Comomeer 1 week voor onszelf! Wat lijkt het al dichtbij dat jullie komen! Dat komt natuurlijk door ons vooruitdenken met deze brief tot de datum van zijn aankomst. En toch moet er nog veel gebeuren. In ons huisje allereerst, ik ben goddank in een opruim- en schoonmaakstemming! Helaas kan ik dat alles alleen maar goed uitvoeren wanneer er niemand om me heen is. Ik hoop dus maar dat Mamma pas de volgende week komt, want sinds 2 maanden hebben we aan een stuk logees gehad, nauwelijks was Mamma weg of Tine kwam. En nu valt er weer veel in orde te brengen. – Mevrouw van der Ban heeft net m’n nieuwe Gerzon jurk bewonderd, bleu is nog steeds m’n kleur. – Is Lous Langkamp ook al familie van de Van Guliks, dan heeft ze in andere opzichten niet veel met haar familieleden gemeen! Het is voor Wim toch een bof geweest dat zijn Moeder hier is gekomen daar dit meisje met hàar reisde en hij haar toen ze Mevrouw opzocht beiden kennen. Ze heeft een heel fijn gezichtje met diepe kuilen in de wangen, is dunkt me zeer intelligent, dus wat wil je nog meer!? Hij was zo enthousiast door de telefoon alsof hij het wel kon uitgillen van verrukking. – Ondertussen is Henk jarig geweest en werd hij hier gefoven op kreeft met een mayonaise, asperges met gewelde boter – diplomaatpudding eigenhandig laatstgenoemde door mij – vervaardigd. Ik had nl. menen te onthouden dat Henk vertelde dat hij dat altijd thuis op zijn verjaardag voor toe kreeg, maar helaas was het roomrijst – dan maar de volgende keer beter. Overigens was ik toch [3] in stijl gebleven doordat de pudding vla werd. Mevrouw van Gilse overkwam dat ook blijkbaar af en toe zodat haar zoons en huisgenoten haar daarom steeds hoonden.

Dinsdagmorgen. – Henk werd ingehaald met een boeket dahlia’s en een elektrische zaklantaarn, door de achterdeur. Door de voordeur verdween ondertussen Pierre Smit, die hier met 2 opdrachten was gekomen, juist terwijl ik bezig was een mayonaise te maken. We gaan nu donderdag bij Pierre en Trude eten en verder had hij nog een officiële uitnodiging voor mij: of ik een rol op me wou nemen in een openluchtspel, te spelen in het Jubileumpark, vlak in onze buurt. Het is een Middeleeuws spel genaamd “Elckerlyc”. Helaas zijn jullie nog niet hier wanneer de uitvoering is, 10 juli. Ik heb de rol van “Biechte”. Een ieder die in zijn leven iets met Middelnederlands te maken heeft gehad, wordt erin gehaald. Anton Verheyen heeft de hoofdrol en aan zijn kritiek zijn wij allen onderworpen. Dus als ik goedgekeurd (!) word zal ik in beeldig gewaad, ook ontworpen door Anton Verheyen (’t kost me niks!) ten tonele verschijnen. Hok vond het direct goed! op voorwaarde dat Anton Verheyen me niet zoent! daarop is geen kans want hij moet alleen maar als “Mensch” bij mij biechten.

Als je van de duvel spreekt enz.: Mamma is weer gearriveerd gebracht door Ho. We zullen morgen ter dokter, het zal me benieuwen wat hij zegt. Ze beweert dat ze nog steeds niet goed slaapt, vervelend gezeur toch. En de dokter vindt dat ze eigenlijk beter is, aldus zal deze narigheid wel van verveling komen, maar die verveling kan niet van haar afgenomen worden.–

Zaterdagavond genoten we van Harold Lloyd, heerlijk om zo te lachen. [4] Hij deed ook halsbrekende toeren maar je wist toch dat het goed zou aflopen. Alleen Hok had aan het eind helemaal klamme handen en transpireerde geweldig! Het wordt je van plezier anrekend! – Anneke en Thijs waren er toevallig ook, zij per auto, wij per fiets. – Het lijkt me niet te doen als jullie elke dag een maaltijd bij ons en bij hun doorbrengen, zo dichtbij is het niet. En bovendien helemaal niet gezellig. Het lijkt me werkelijk veel leuker dat jullie samen om de beurt een week bij ons en een week bij hen bent, dan kunnen we ook eens even kalm van elkaar genieten. We kunnen b.v. als voorwaarde stellen dat als jullie bij hen bent dat wij dan of ’s morgens of ’s avonds mogen aankomen en andersom als jullie hier bij ons bent. Het lijkt me juist zo leuk jullie samen te hebben.

Hok en Ho zitten zwaar te bomen over Ho’s financiële toestand. Die is werkelijk niet fraai. Maar komt tijd komt raad, zullen we maar zeggen.

Doe onze groeten aan iedereen van wie jullie afscheid nemen, Tante Masje, Haarlemmers, Tante Leidie e.d. Dus tot Marseille! Hoe is ’t mogelijk. Goede reis, veel plezier! Eida

HOK

G. De laatste naar het Papaverhof is dit. Gisteren naar Batavia op een dag heen en terug geweest. Geweldig “genoten” van de hitte. In de trein was het verre van prettig. De Jongh was zeer gezellig, maar de warmte noodde me niet tot praten. Jammer dat Tine Schepers nog niet terug was te Batavia, anders was ik er reeds zaterdag heengegaan. Mijn werk vlot wel, maar is nog lang niet klaar.

Dag Hok