EIDA

9/10 juni ‘30

Geliefden –

De aangetekende brief + inhoud met grote dankbaarheid en liefde ontvangen. Welk een feest. Bij elke mail weet Albertje (zal hij zo blijven heten?!) beter dat hij zulke engelen van een familie in Holland heeft zitten. Hij heeft dan ook nu al plezier in ’t leven en schommelt er lustig op los. Soms oefent hij zijn spieren eens door zijn moeder een flinke oplawaai te geven. Vanmiddag zal ik de dokter eens zijn leeftijd laten schatten, misschien vindt hij ’t nu nodig om te onderzoeken of alles goed ligt, waarop Moeder zo gesteld is. Maar hij vindt nu eenmaal dat er zo weinig mogelijk aangekomen moet worden. – We hebben alweer een nieuwste aanwinst: een zalige rieten stoel om “hem” op mijn gemak te kunnen voeden, zalig! Hok en ik genieten er voorlopig al veel van, doordat we hem in de tuin gebruiken en er om beurten in zitten. We zullen precies opgeven wat we van de ƒ 100.- doen. De wagen zullen we dan maar achterwege laten, die komt toch pas ná de geboorte aan de beurt. En het is toch niet leuk om iets half betaald te hebben. In elk geval de babytafel en de wieg. Eerstgenoemde hebben we in de werkplaats bewonderd – hij is keurig, maar ik ben benauwd dat hij te hoog is, enfin dat is ook te verhelpen. De wieg staat nu in de garage. Het matrasje is dik opgestopt, toch met kapok, hoewel doktoren stro aanraden. We hadden eerst klappervezels, maar dat was afschuwelijk [2] hard en hobbelig. Wat zalig zalmkleurige luierbroeken, beeldschoon, lijkt me. – Waarom krijgt Lily Drost niet een baby? Of heeft ze geen geld. – Ik voel me tegenwoordig als “holle, bolle Gijs”. Het is meer dan afschuwelijk die honger voortdurend, ik kan wel aan ’t eten blijven. Het gekste is dat juist spijzen met koolhydraten het meest voeden en daar word je juist dik van. Groente is niet erg voedzaam, althans het vult niet. Ik zal de dokter ook daarover eens vragen. Ik ben nu druk bezig om iedereen af te lopen voor handtekeningen voor m’n deleman paardjes. Vanmorgen tekende Katy Kunst en de Thysse’s. Morgen moet ik weer naar Anneke toe om te kijken hoe het is en dan ga ik meteen naar Marietje Jager Bruining. Ik moet nu alle visite-schade inhalen nu Mamma weg is. Wat Anneke betreft het zou me heel erg verwonderen als ze werkelijk wat ergs had. Ze zag er gister al best uit, alweer kleur en zeer spraakzaam, terwijl ik haar haar deed en wasgelegenheid gaf. Hok en ik hebben idee dat ze ’t zelfde heeft wat Hok de vorige maand had na het ijswater. Dus gauw weer over. – Mamma is donderdagmorgen vertrokken, nadat ze de hele morgen onder mijn leiding nog had zitten breien om het maar goed te kunnen als ze weer in Tjipadang zit. Ondertussen ruimde ik de tafel af, daar Ardjo ’s morgens vroeg voor 5 dagen naar zijn geboorteplaats was vertrokken, waarvan hij vanmorgen terugkeerde. We hebben Mamma maar gezegd weg te gaan omdat Ardjo er niet was, want het is toch druk, al gaat ze haar eigen gang. Zelfs bemoeide ik me haast niet met het eten. Mamma instrueerde de kokki en maakte veel zelf klaar. Maar toch draaide m’n hoofd om, toen ik alleen was. [3] Maleis spreken kost toch voortdurend inspanning en vooral het luisteren en het trachten te begrijpen van Mamma’s verhalen. De kokki deed nu al het werk. We zijn nu erg blij met haar. Ze heeft meer begrip dan voorgangster en wast, strijkt zelfs kookt beter. Het is eigenlijk een uitkomst geweest dat no.1 weg wou. De eerste dag alleen dacht ik dat we ’t beroerd getroffen hadden: ze brak één van onze mooie theekopjes waar er maar 6 van zijn; en ze bakte rijst door het droog in een pannetje op ’t vuur te doen, zodat het alleen aangebrand was en niets van nasi goreng had! Maar verder kookt ze best, ik begrijp nog steeds die afwijking niet! – Hok had ook de zaterdag voor Pinkster vrij, zodat m’n hele kasboek in de war kwam doordat ik alles van die dag op zondag boekte! We zijn aldoor thuisgebleven, ik had steeds zo’n zin in vroeg naar bed te gaan en we hebben fijn samen in de tuin theegedronken en gelezen en hempjes “omgeflanelsteekt”, echt gezellig. – Gefeliciteerd met Dirk Schepers en Martha uit Leiden hè. Wat een kleinkinderen heeft Oom Johan nu al. Ik heb nog niets voor Tine, het is zo lastig iets te bedenken. – Van Anneke kregen we gehaakte schoentjes, erg leuk, alweer een aanwinst. Haar babymanteltje voor Tine is geweldig leuk geworden. – Paatje, gefeliciteerd met het succes van je leerling Pattist. Ik denk dat de mensen liever op ’t Gym zijn omdat ze op een Lyceum altijd een Directeur naast zich hebben en niet de baas zijn. En dat mogen mannen zo graag! [HOK slaat niet op mij!] – Wat reuze dat Emma permanent heeft. Ik ben werkelijk erg benieuwd naar de duur. Hier kun je ’t nu voor ƒ 25.- laten doen. – Maatje, wat je schrijft over de cultuur, die het men-[4]selijk lichaam achteruit helpt, is niet altijd waar. Heb ik je nooit geschreven van Mevrouw ter Haar, die haar 4e in 8 minuten ter wereld bracht! En ze deed er nooit langer dan een half uur over, ook met de 1e niet! – Dinsdagmiddag: net bij de dokter geweest. Alles ligt uitstekend en hij vindt me een soort wereldwonder dat m’n blaas helemaal genezen is. In deze tijd komt zo’n ontsteking meestal terug. Maar ’t is fijn. Ik vroeg hem ook over pap. Hij zegt: eet maar als je honger hebt, want al word je zelf dik, daarom wordt het kind dat nog niet. Dat is met statistiek bewezen in de oorlogstijd in Duitsland, toen hadden de vrouwen weinig te eten, maar het kindergewicht ging haast niet achteruit. Ik eet dus m’n pap, die zo prettig vult. Hij heeft me nu weer wat anders gegeven tegen zuur, in plaats van de magnesia, die niet meer afdoende helpt. Hij zegt dat ik kan rekenen tussen 10 en 20 sept., dus precies wat de tabel zegt. Hij zegt ook dat de ligging van ’t kind pas in de 8e maand stabiel wordt, en dus al ligt hij nu goed, morgen kan hij net andersom liggen. Aldus mooie berichten! – Zondag zijn  bij ons geweest Herr Ludwig und seine gnädige Gemälin. Ze kwamen zo van de boot en wij zijn hun enige kennissen hier. Dit is de jongen die aan Hok schreef dat hij zich op Hok’s aanraden ein Mädchen gewählt” had. Hij komt bij de Sumatra kartering en ze wonen in Bandoeng. Voorlopig zullen wij hen dus wegwijs maken. Wij spreken Hollands tegen ze om ze zo gauw mogelijk zich hier thuis te doen voelen. Zij is een echt Duits meisje, heeft enige jaren Geschichte gestudeerd, dus geschikt voor de Vivos. Zij is geen schoonheid en slecht gekleed. – De bedienden wassen heus hun goed niet met het onze, ondenkbaar hier in Indië. Hoogstens in onze teilen. – Het allervoornaamste wat ik “Albertje” toewens: goed gebit, mooie voeten en een stevige rug.

Dag Eida [5]

HOK

G. Een lang epistel kan ik niet meer klaarkrijgen, daar direct visite zal komen, die zich onverwacht aangediend heeft. De zilvervloot van Papaverhof is gearriveerd en heeft als haar roemruchtige voorganger in 1600 en zoveel, de harten van de Compagnie ten zeerste verblijd. Het kleine hartje van Albert heeft ook sneller geklopt bij het openmaken van de schatkist. Ga zo voort hebben we gedacht, het slaat op Albert. De wieg is klaar; en de babytafel komt over een paar dagen: Eida’s vrees van te grote hoogte zal niet bewaarheid worden. De voedstoel – “minderen” dan wij bezitten zo’n ding niet – wordt nu als luie stoel gebruikt. Die voedstoel is een doodgewone rotan fauteuil, heel licht, en gemakkelijk zittend. Mijn moeder, waarmee we reusachtig goed hebben kunnen opschieten, is weg met achterlating van ettelijke recepten voor de keuken waarvan Moeder later smullen zal en Vader zal ze niet naar vinden. – De dokter was over Eida zeer tevreden. Gelukkig maar. [6] Vandaag heb ik Dr. Ludwig bij de verschillende collega’s gebracht. Het heeft me de gehele dag gekost, en ’s middags half dood thuisgekomen, van het rondwandelen, vriendelijke gezichten trekken en converseren. Dit hebben we nu zoetjes aan al wel gehad. Ludwig komt voorlopig nog onder mijn vaderlijke hoede. Over een paar maanden zal hij wel bij één der karteringen geplaatst worden. – We verwachten nog 7 nieuwe mensen.

Dag Hok.

Is de Maleise krant al van achteren naar voren en omgekeerd uitgestudeerd?